Με αφορμή την 11η  Δεκεμβρίου –  Παγκόσμια ημέρα παιδιού   και μέσα στο χριστουγεννιάτικο γιορτινό κλίμα  βρήκαμε την ευκαιρία να θυμηθούμε πως            «σ’ αυτόν το κόσμο δεν είμαστε μόνο εμείς!»  … άλλωστε η γιορτή των Χριστουγέννων το επιβάλλει!

Ξεκινήσαμε με το γνωστό παραμύθι του Άντερσεν : Το κοριτσάκι με τα σπίρτα

Διαβάσαμε το παραμύθι, είδαμε το βίντεο, συζητήσαμε, προβληματιστήκαμε και συμπεράναμε ότι:

ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ στον κόσμο δεν πρέπει να δουλεύει! Είναι Δικαίωμα του! Επίσης είδαμε και τα υπόλοιπα σημαντικά δικαιώματα των παιδιών, σύμφωνα με τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού της Unicef.

Ζωγραφίζω με θέμα: κάθε παιδί έχει ανάγκη για ....

Δικαιώματα - τα δώρα των παιδιών όλου του κόσμου

Ξεκινήσαμε να μιλάμε για τα παιδιά της γης με αφορμή το παρακάτω μουσικό βίντεο:

Πολλοί από εμάς είχαμε ξαναδεί στην τηλεόραση τον Μάικλ Τζάκσον και μάλιστα είχαμε ακούσει ότι άλλαξε το χρώμα του δέρματος του!! Η κυρία μας είπε ότι θεωρείται «ο βασιλιάς» της ποπ μουσικής.

Εμάς πάντως πολύ μας άρεσε η μουσική του. Γελάσαμε πολύ με το βίντεο, ακούσαμε και χορέψαμε το τραγούδι του πολλές φορές!

Και επειδή είχαμε να κάνουμε μαθηματικά: επανάληψη τους αριθμούς 1-6 παίξαμε ένα μουσικό παιχνίδι.

Ήταν στο πάτωμα 6 μεγάλες αριθμοκάρτες (με τους αριθμούς 1 ως 6). Δυο δυο χορεύαμε γύρω από τις αριθμοκάρτες και όταν σταμάταγε το τραγούδι έπρεπε να βάλουμε πάνω στη σωστή αριθμοκάρτα τόσους μαρκαδόρους όσους αντιστοιχούσαν στον αριθμό που μας έλεγε η κυρία.Έτσι ακούσαμε και χορέψαμε το τραγούδι αρκετές φορές!!

Στη συνέχεια διαβάσαμε το ποίημα: «Αν όλα τα παιδιά της γης» του Γιάννη Ρίτσου

• Αν όλα τα παιδιά της γης
  πιάναν γερά τα χέρια
  κορίτσια αγόρια στη σειρά
  και στήνανε χορό
  ο κύκλος θα γινότανε
  πολύ πολύ μεγάλος
  κι ολόκληρη τη Γη μας
  θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.

  Αν όλα τα παιδιά της γης
  φωνάζαν τους μεγάλους
  κι αφήναν τα γραφεία τους
  και μπαίναν στο χορό
  ο κύκλος θα γινότανε
  ακόμα πιο μεγάλος
  και δυο φορές τη Γη μας
  θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.

  Θα ‘ρχόνταν τότε τα πουλιά
  θα ‘ρχόνταν τα λουλούδια
  θα ‘ρχότανε κι η άνοιξη
  να μπει μες στο χορό
  κι ο κύκλος θα γινότανε
  ακόμα πιο μεγάλος
  και τρεις φορές τη Γη μας
  θ’ αγκάλιαζε θαρρώ!

και το ακούσαμε μελοποιημένο (Μουσική: Μίμης Πλέσσας ).

Την άλλη μέρα αποφασίσαμε να «εικονογραφήσουμε» το ποίημα.

Η κυρία είχε σχεδιάσει σε ένα πολύ μεγάλο μπλε χαρτί τη γη σε έλλειψη και το είχαμε βάλει στη μέση στην παρεούλα μας. Κατόπιν μας μοίρασε από μια καρτούλα χρωματιστή (υπήρχαν 6 χρώματα: κόκκινα, κίτρινα, πράσινα, μπλε, μαύρα και άσπρα που αντιστοιχούσαν στις 5 Ηπείρους και το άσπρο στους Πόλους) για να παίξουμε πάλι μουσικό παιχνίδι.  Όταν σήκωνε την κόκκινη κάρτα χόρευαν όσοι είχαν ίδιο χρώμα γύρω από τη «γη».  Όμοια και τα άλλα χρώματα. Αφού χορέψαμε όλοι από μια τουλάχιστον φορά, στη συνέχεια παρατηρήσαμε το χάρτη, βρήκαμε που είμαστε εμείς και πως λέμε την ήπειρό μας και της δώσαμε το πράσινο χρώμα. Βρήκαμε, ακόμη που μένουν οι άνθρωποι με κίτρινο δέρμα, πως τη λέμε τη δική τους ήπειρο και τις δώσαμε το κίτρινο χρώμα. Για να μην τα πολυλογούμε το ίδιο κάναμε και για τις άλλες ήπειρους. Γράψαμε τα ονόματα σε καρτελάκια και επειδή κουραστήκαμε είπαμε να … χορέψουμε ξανά!

Όταν η κυρία έλεγε ΕΥΡΩΠΗ χόρευε η πράσινη ομάδα, όταν έλεγε ΑΦΡΙΚΗ η μαύρη… με τον ίδιο τρόπο χορέψαμε όλοι μας.

Στη συνέχεια όταν ακούγαμε την ήπειρο που μας αντιστοιχούσε έπρεπε να την εντοπίσουμε στο χάρτη και να τη χρωματίσουμε με το σωστό χρώμα δαχτυλομπογιάς.

Λερωθήκαμε λιγάκι (ας μας συγχωρήσουν οι μαμάδες  μας) αλλά τα καταφέραμε και χρωματίσαμε το χάρτη που είχε σχεδιάσει η κυρία.

Στη συνέχεια χρωματίσαμε και κόψαμε παιδάκια από όλη τη γη και έτοιμη η ομαδική μας εργασία!!