Προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να κατανοήσουν την έννοια της δημοκρατίας και της δικτατορίας με το βιβλίο της Σοφίας Ζαραμπούκα Στο Δάσος. Ο ελέφαντας μετά από τη νίκη του με τους κυνηγούς, θεωρεί τον εαυτό του τον ικανότερο να γίνει αρχηγός, και πετάει από τη θέση της την κουκουβάγια που την είχαν εκλέξει τα ζώα αρχηγό.
Αφού το διαβάσαμε, κουβεντιάσαμε και προβληματιστήκαμε. το δραματοποιήσαμε.
Μιλήσαμε για το δικτάτορα Παπαδόπουλο και αναρωτηθήκαμε τι συναισθήματα έχουν οι άνθρωποι στη δικτατορία. Τα παιδιά είπαν λύπη, φόβο και θυμό. Και στη δημοκρατία, χαρά, ασφάλεια και ηρεμία.
Με ποια χρώματα μπορούμε να δείξουμε τα αρνητικά συναισθήματα και με ποια τα θετικά; Τα παιδιά διάλεξαν τα σκούρα χρώματα για τα πρώτα και τα φωτεινά / ανοιχτά χρώματα για τα δεύτερα. Παίξαμε ένα παιχνίδι, κατά το οποίο τα παιδιά, ανάλογα με τη λέξη δημοκρατία ή δικτατορία, έμπαιναν στα στεφάνια με τα χρώματα που είχαμε συμφωνήσει: κίτρινο, κόκκινο, πράσινο για τη δημοκρατία και μπλε και καφέ για τη δικτατορία.
Παρατηρήσαμε φωτογραφίες με τους φοιτητές: Τι στάση έχει το σώμα τους; Τι έκφραση έχει το πρόσωπό τους; Γίναμε ζωντανή φωτογραφία: Κάθε παιδί διάλεξε όποιον φοιτητή ήθελε και μιμήθηκε τη στάση και την έκφρασή του.
Μιλήσαμε για τα συνθήματα του Πολυτεχνείου: τι ζητούσαν οι φοιτητές; Τι μπορεί να φώναζαν; Τα παιδιά είπαν τις ιδέες τους:
- Φύγε, Παπαδόπουλε!
- Θέλουμε δημοκρατία!
- Κάτω η δικτατορία!
- Ελευθερία!
- Κάτω ο Παπαδόπουλος!
- Δεν σε θέλουμε (Παπαδόπουλε)!
Μετά, κάθε παιδί ερχόταν να φωνάξει δυνατά το σύνθημα που ήθελε και οι υπόλοιποι το επαναλάμβαναν.
Φτιάξαμε τηλεβόες. Τα παιδιά αντέγραψαν το σύνθημα που είχαν διαλέξει και το κόλλησαν στον τηλεβόα τους.
Γνωρίσαμε και παρατηρήσαμε μερικά έργα των χαρακτών Τάσσου και Βάσως Κατράκη
παρατηρήσαμε το χρώμα, τα έντονα χαρακτηριστικά των προσώπων, τη στάση του σώματος, τα συναισθήματα των προσώπων, φανταστήκαμε τι θα ακούγαμε αν είμαστε μέσα στα έργα, τι συμβολίζουν τα περιστέρια που κρατούν.
Οι παρατηρήσεις των παιδιών για τα έργα
Άντρες και γυναίκες που κάνουν παρέλαση
Φωνάζουν και τραγουδούν
Είναι οι φοιτητές του Πολυτεχνείου που φωνάζουν, για να διώξουν τον Παπαδόπουλο, γιατί δεν τον είχαν ψηφίσει.
Οι γυναίκες που κρατούν τα λουλούδια είναι λυπημένες, γιατί μπορεί να έχουν πεθάνει οι άντρες τους.
Σηκώνουν τα χέρια τους, να πετάξουν τα περιστέρια, για να ευχηθούν να γυρίσουν πίσω αυτοί που λείπουν, αυτοί που πέθαναν.
Κρατούν το περιστέρι, για να στείλουν μήνυμα ειρήνης, για να είναι ελεύθεροι.
Είναι ένα κεφάλι κομμένο πάνω σε ένα τραπέζι, που το έχει κόψει ένα σπαθί, μάλλον έχει πεθάνει και πάνω μια μαύρη τρύπα, ένας μαύρος ήλιος.
Προσπαθήσαμε να ζωγραφίσουμε με τον ίδιο τρόπο
Την ημέρα της γιορτής, τα παιδιά παρακολούθησαν κουκλοθέατρο: Οι δασκάλες τους έπαιξαν την Ντενεκεδούπολη!
Τραγουδήσαμε τα τραγούδια «Ο δρόμος» του Μάνου Λοΐζου και «Εκείνη τη βραδιά» του Γιώργου Παπαδογιώργου.
Ο δρόμος
Εκείνη τη βραδιά
Το βιβλίο της Σοφίας Ζαραμπούκα «στο δάσος» μας έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε για αρχηγούς, εκλογές, ψηφοδέλτια και κάλπες. Αλλά και για Δημοκρατία και δικτατορία.
Μάθαμε πως, στη δημοκρατία, ψηφίζουμε, όποιον/ όποια θέλουμε για αρχηγό.
Στη δικτατορία, γίνεται κάποιος αρχηγός, χωρίς να τον έχουμε ψηφίσει.
Κάναμε εκλογές στην τάξη μας!
Όσοι έβαλαν υποψηφιότητα, έβγαλαν λόγο, για να μας πείσουν να τους ψηφίσουμε! Μας είπαν τι θα κάνουν αν βγουν αρχηγοί:
Μιχάλης Π.: Θα σας βοηθάω να φτιάχνετε πράγματα!
Φωτεινή: Θα μπορείτε να διαβάζετε όποια βιβλία θέλετε!
Πέτρος: Θα σας βοηθάω με τα παζλ!
Μαρίνα: Θα βοηθάω τα παιδιά που έχουν χτυπήσει!
Φάνης: Θα μπορείτε να ακούτε όποια μουσική θέλετε!
Μαρίζα: Θα μπορείτε να ακούτε όποια τραγούδια σας αρέσουν!
Βασιλική: Θα βοηθάω όποιον έχει τραυματιστεί!
Μυρτιάννα: Θα σας βοηθάω με τα παζλ!
Μιχάλης Μ.: Θα μπορείτε να ακούτε τα τραγούδια που θέλετε!
Γιάννης Κ.: Θα μπορείτε να παίζετε με όποια παζλ θέλετε!
Το ψηφοδέλτιο ήταν ενιαίο! Τα παιδιά έβαζαν σταυρό στον υποψήφιο που επιθυμούσαν και μετά το έριχναν στην κάλπη. Όταν ψήφισαν όλοι, ανοίξαμε την κάλπη και κάναμε καταμέτρηση των ψήφων.
Έλαβον (βλέπε φωτογραφία):
Γνωρίσαμε το Δδ της δημοκρατίας και της δικτατορίας, προσπαθήσαμε να το σχεδιάσουμε με διάφορα υλικά και να βρούμε κάτι που να αρχίζει από αυτή τη φωνούλα και να το βάλουμε στο “γραμματοκιβώτιο”, όπως πολύ ωραία ονόμασε ο Χριστόφορος το κουτί της αλφαβήτας. Διαβάσαμε το γλωσοδέτη του Δδ από το “Αλφαβητάρι με γλωσσοδέτες” του Ευγένιου Τριβιζά και μάθαμε τι είναι γλωσσοδέτης.
Στο διάλειμμα το φτιάξαμε με κλαδάκια και φύλλα
και το ζωντανέψαμε με την φαντασία και τις ξυλομπογιές μας.
Η στάση του σώματος που παρατηρούσαν τα παιδιά μας έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθούμε και με το σωματικό σχήμα: Πού βρίσκονται τα χέρια και τα πόδια μας; Τι βρίσκεται κάτω από το κεφάλι μας; Όταν περπατάμε, σε τι θέση βρίσκονται χέρια και πόδια; Όταν σκύβουμε, πώς είναι το σώμα μας; Όταν καθόμαστε, πώς είναι τα πόδια μας; Όταν δίνουμε κάτι, σε ποια θέση βρίσκονται τα χέρια μας;
Σχηματίσαμε ανθρωπάκια με υλικά που έχουμε στην τάξη μας: Το κεφάλι με ένα ξύλινο κύκλο, το σώμα με ένα τουβλάκι και τα χέρια και τα πόδια με μολύβια. Αλλάζαμε τη στάση στο ανθρωπάκι και τα παιδιά έπαιρναν την ίδια στάση με το σώμα τους
Κάναμε το ίδιο, βλέποντας κάρτες με στάσεις σώματος.
Βλέποντας τις κάρτες, σχηματίσαμε τα ανθρωπάκια με ένα καπάκι και χρωματιστά ξυλάκια.
και ζωγραφίσαμε ανθρώπους σε διαφορετικές στάσεις
