Ζζζζζζ….ζουζούνια!

Η άνοιξη ήρθε για τα καλά και η αυλή του σχολείου μας είναι γεμάτη ζουζούνια. Τα παιδιά παρατηρούν τις πασχαλίτσες, τις κάμπιες, τις πεταλούδες, τις μέλισσες και τα μυρμήγκια.

Ασχοληθήκαμε λοιπόν με τα έντομα, είδαμε, βίντεο, εικόνες, φωτογραφίες και ψάξαμε στην εγκυκλοπαίδειά μας για πληροφορίες γι’ αυτά. Μάθαμε ότι ανήκουν στην οικογένεια των αρθρόποδων που είναι και η αράχνη. Όμως αυτή δεν είναι έντομο. Το σώμα της έχει δύο μέρη και 8 πόδια ενώ τα έντομα έχουν 3 μέρη και 6 πόδια.

Διαβάσαμε το βιβλίο της Λήδας Βαρβαρούση, Μια αράχνη μόνη ψάχνει.

Μάθαμε τα χαρακτηριστικά των εντόμων, για να ξέρουμε ποια ζώα μπορούμε να εντάξουμε σε αυτή την κατηγορία.
Στην ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων, μπορούμε να φτιάχνουμε έντομα με μικρά υλικά, χρησιμοποιώντας όσα μάθαμε.

Επίσης, τα παιδιά παίζουν στον υπολογιστή από το Φωτόδεντρο παιχνίδια με τον κύκλο ζωής της πεταλούδας και τα εντομομπερδέματα

Παίζουν ακόμα σχετικά επιτραπέζια παιχνίδια.

Γνωρίσαμε τη λιβελούλα, που είναι εντυπωσιακή, αλλά και τρομακτική! Μάθαμε τα πάντα γι’ αυτήν: πού ζει, πού γεννάει τα αυγά της, πού μεγαλώνουν και για πόσο και πώς αναπνέουν οι προνύμφες, τι τρώνε οι προνύμφες και οι ενήλικες λιβελούλες, πόσα διαφορετικά χρώματα έχουν, πόσο μεγάλα είναι τα μάτια τους, πόσο γρήγορα πετούν!…
Μετά από όλα αυτά, δεν μπορούσαμε παρά να φτιάξουμε λιβελούλες, με αστραφτερά χαρτόνια για το σώμα τους και ζωγραφιστά με νερομπογιές, χειροποίητο φτερά!

Μάθαμε τη φωνούλα Ζ που ακούγεται στο ζουζούνισμα των εντόμων

και την γράψαμε στις ζωγραφιές μας.

Ζωντανέψαμε το Ζ.

Μιλήσαμε για τον κόσμο των μελισσών και χορέψαμε τους χορούς τους, κύκλους και οχτάρια .

Μάθαμε το αίνιγμα: ” Μικρή, μικρή νοικοκυρά μεγάλη πίτα κάνει. Τι είναι;” και ζωγραφίσαμε τη λύση του.

Μάθαμε και τραγουδίσαμε “Το τραγούδι του κοριτσιού” του Οδυσσέα Ελύτη.

Το τραγούδι του κοριτσιού

Ζωγραφίσαμε έντομα, για να δείξουμε πόσα πράγματα έχουμε μάθει!

Διαβάσαμε το παραμύθι «Μια κάμπια πολύ πεινασμένη» και μάθαμε για τον κύκλο ζωής της πεταλούδας.

Όσα μάθαμε, τα αποτυπώσαμε στο χαρτί.

Κόψαμε και στολίσαμε πεταλούδες, με μια καινούργια τεχνοτροπία: τρίβοντας με τα λαδοπαστέλ κοντά στο περίγραμμα της πεταλούδας, ώστε το περίγραμμά της να αποτυπωθεί στο μαύρο χαρτόνι. Προσέξαμε να είναι τα χρώματα φτερά της συμμετρικά. Μετά…ελευθερώσαμε την πεταλούδα μας!

Η συμμετρία της πεταλούδας μας έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθούμε ξανά για τη συμμετρία. Εδώ μπορείτε να παίξετε ένα παιχνίδι συμμετρίας

Οι πασχαλίτσες που κάθονται στα φύλλα μας βοήθησαν να κατανοήσουμε την έννοια του αριθμού 9.

Φτιάξαμε τη σκάλα και τον τοίχο του 9 και ζωντανέψαμε το 9.

Ο Μάιος και… οι γιορτές του!

Ο Μάιος, ο Λούλουδος ή Πράσινος έφτασε εορταστικός με την πρώτη κιόλας μέρα του, σκορπώντας μεγάλη χαρά με την γιορτή των λουλουδιών και τα πανέμορφα στεφάνια.

Το μαγιάτικο στεφάνι είναι το έθιμο της Πρωτομαγιάς που έχει μείνει και τηρείται ακόμα και σήμερα. Κάθε τέτοια μέρα ένα λουλουδένιο στεφάνι στολίζει τις πόρτες των σπιτιών.

Με λουλούδια της εξοχής

φτιάξαμε κι εμείς το δικό μας στεφάνι για να στολίσουμε την πόρτα της τάξης μας!

Από την αυλή του νηπιαγωγείου μας μαζέψαμε μαργαρίτες και με κλωστή και βελόνα φτιάξαμε μια κολαΐνα

που έκανε το στεφάνι μας ακόμα πιο όμορφο.

Καθένας μας έγινε Μάιος φορώντας το δικό του στεφάνι φτιαγμένο με χάρτινα λουλουδάκια.

Μάθαμε να γράφουμε το όνομά του, παίξαμε με τα γράμματα του

και φυσικά του χαρίσαμε τις ζωγραφιές μας!

Στεφάνια και λουλούδια μάς έμαθαν τον αριθμό 8.

Η επόμενη γιορτή του Μάη είναι μια γιορτή γεμάτη με αγάπη, μια γιορτή για τις μανούλες μας.

Η δεύτερη Κυριακή του είναι αφιερωμένη σε αυτό το πολύ σημαντικό πρόσωπο της ζωής μας, την μαμά μας!

Διαβάσαμε την υπέροχη ιστοριούλα «Θα σ’αγαπώ ό,τι κι αν γίνει»

που μας μιλάει για την αγάπη της μανούλας μας που είναι παντοτινή.

Γνωρίσαμε και την «Βασίλισσα των φιλιών»

που φυσικά είναι η μαμά που μας δίνει απλόχερα τα φιλιά και την αγάπη της.

Μιλήσαμε γι’ αυτή την αγάπη και ο καθένας μας ζωγράφισε γιατί αγαπάει την δικιά του μανούλα.

Την αγάπη μας την κλείσαμε μέσα σε μία πήλινη καρδούλα – μενταγιόν που θα ήταν το δώρο της.

Φτιάξαμε και ένα τσαντάκι, ενώνοντας δύο μεγάλους κύκλους για να βάλουμε μέσα την καρδούλα.

Ένας κήπος με λουλούδια, με γύρη την ζωγραφιά μας, εγώ και η μαμά μου, ήταν η έκπληξη για τις γλυκές μας μανούλες.

Σας αγαπάμε πολύ!

Γιορτή της μητέρας

Η γιορτή της μητέρας ή ημέρα της μητέρας είναι γιορτή προς τιμήν της μητέρας και της μητρότητας. Στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες, γιορτάζεται την δεύτερη Κυριακή του μήνα Μάη.

Αυτήν την εβδομάδα στο νηπιαγωγείο μας ασχοληθήκαμε με αυτό το θέμα, την μητέρα.

Γιατί αγαπάτε τη μαμά;

Γιατί μας μαγειρεύει ωραία φαγητά, μας φροντίζει μας πάει στο γιατρό και γινόμαστε καλά, δεν μας αφήνει μόνους στο σπίτι, παίζει μαζί μας, μας προστατεύει, μας πάει βόλτα, μας κάνει δώρα, μας πάει στο σχολείο, να μάθουμε γράμματα, μας βοηθάει, όταν δυσκολευόμαστε, μας πάει στον στίβο, το ποδόσφαιρο και την ενόργανη.

Γιατί σας αγαπάει η μαμά;

Γιατί είμαστε τα παιδιά της, γιατί την αγαπάμε και μεις, γιατί δεν κάνουμε φασαρία, όταν ξεκουράζεται.

Η μαμά αγαπάει τα παιδιά της πιο πολύ από τον εαυτό της και από κάθε τι. Τα αγαπάει ακόμα και αν κάνουν φασαρία, ακόμα και αν την κουράζουν ή την κάνουν να θυμώνει. Τα αγαπάει ό,τι κι αν γίνει!

Τα παιδιά σκέφτηκαν, ακόμη, γιατί οι μαμάδες είναι τόσο σημαντικές, ώστε να έχουν γιορτή. Να οι απαντήσεις τους:

Οι μαμάδες είναι τόσο σημαντικές, γιατί…
…μας αγαπάνε πιο πολύ από ό,τι εμείς και μας κάνουν τα πάντα! (Μαρίζα)
…μας φροντίζουν και αισθανόμαστε ότι μας αγαπάνε. (Βασιλική)
…όταν αρρωσταίνουμε ή χτυπάμε, μας πάνε στο γιατρό (Μυρτιάννα)
…μας προστατεύουν. (Βασίλης)
…μας βοηθάνε και μας σώζουν όταν κινδυνεύουμε. (Φωτεινή)
…μας φτιάχνουν φαγητό. (Αλέξανδρος)
…παίζουν μαζί μας και μας δίνουν φιλιά! (Λίλα)
…μας φέρνουν στο σχολείο, μας αγκαλιάζουν και μας κάνουν να νιώθουμε ασφάλεια. (Σάρα)
…δεν μας αφήνουν μόνους μας στο σπίτι (Πέτρος)
…μας πάνε βόλτα, μας μαθαίνουν γράμματα και νιώθουμε την αγάπη τους (Μαρίνα)
…μαζεύουν τα πράγματα (Κωνσταντίνος)
…μας γεννάνε αδελφάκια! (Μιχάλης Μ.)
…όταν είμαστε λυπημένοι, μας κάνουν να είμαστε πάλι χαρούμενοι (Μιχάλης Π.)
…όταν κλαίμε, μας παρηγορούν (Γιάννης Ντ.)

Διαβάσαμε σχετικά βιβλία, Μάντεψε πόσο σ’ αγαπώ!

Διασκεδάσαμε με το παραμύθι «Εγώ τα ξέρω όλα για τη μαμά μου».

Διαβάσαμε το παραμύθι «Η κούκλα που ήθελε να αποκτήσει ένα μωρό», γνωρίσαμε τη μπάμπουσκα και ασκηθήκαμε στην ανάγνωση, παίζοντας με τα ονόματα των κουκλών του παραμυθιού: Μάνουσκα, Άνουσκα, Νούσκα, Κα

Διαβάσαμε το «Πώς γράφεται η μητέρα» της Αγγελικής Βαρελλά , Μ από το Μέλι, Η από τον Ήλιο, Τ από το Τραγούδι, Ε από Ευχαριστώ, Ρ από το Ρόδο, Α από την Αγάπη. Εμείς προσπαθήσαμε και φτιάξαμε μια δική μας ακροστιχίδα με λέξεις που ταιριάζουν στη μητέρα.

Συλλαβίσαμε τη λέξη μαμά, παρατηρήσαμε ότι αποτελείται από δύο ίδιες συλλαβές και ότι τα γράμματα που την συνθέτουν είναι εναλλάξ και δημιουργούν μοτίβο.

Μάθαμε το Μμ της μαμάς.

Ζωντανέψαμε το μ.

Στο συμβολικό παιχνίδι, που αρέσει πολύ στα παιδιά, έγιναν μαμά και παιδιά, που της προσφέρουν λουλούδια. Κάθε φορά ήταν διαφορετικός ο αριθμός των λουλουδιών που έπαιρναν, για να προσφέρουν στη μαμά και έτσι μάθαμε όλους τους τρόπους που φτιάχνεται η ποσότητα 8.

Ο Χριστόφορος είπε και 1+1+1+1+1+1+1+1, 8 φορές το 1 μας κάνει 8.

Φτιάξαμε τη σκάλα και τον τοίχο του 8 και ζωντανέψαμε το 8.

Ετοιμάσαμε κάρτες και γράψαμε τις ευχές μας για τη μαμά.

Τα παιδιά, φυσικά, ετοίμασαν και ένα δώρο για τη μαμά τους: Ζωγράφισαν με λαδοπαστέλ μια καρδιά μέσα σε πλαίσιο και στόλισαν και τα δυο με γραμμές και σχήματα. Μετά, πέρασαν από πάνω τα σχέδια και τα κενά με νερομπογιές. Πλαστικοποιήσαμε τα έργα τους και έτοιμο το σουπλά για τη μαμά!

Ο Μάης με τα ρόδα

Γυρίσαμε από τις διακοπές του Πάσχα και ντύσαμε το Μάη! Τον λένε και Τριανταφυλλά, Πράσινο, Λούλουδο, Κερασάρη, Καλομήνα.
Στο κεφάλι του βάλαμε το στεφανάκι με τις μαργαρίτες που μας έφερε η Βασιλική. Πάνω στα πράσινα ρούχα του, στολίσαμε γιρλάντες με λουλούδια και πεταλούδες. Κρατάει ένα μπουκέτο με τριαντάφυλλα και έχει και ένα καλαθάκι με τριαντάφυλλα στα πόδια του. Έχει και ένα καλαθάκι με κεράσια και φράουλες.
Καλωσόρισες Μάη!

Φτιάξαμε και μαγιάτικο στεφάνι με λουλούδια από την αυλή μας!

Μάθαμε τα μέρη του λουλουδιού και φτιάξαμε μεγάλα εντυπωσιακά λουλούδια για τα παράθυρα της τάξης μας, με χαρτοδιπλωτική και χαρτοκοπτική. Έτσι, ασκήσαμε και τη λεπτή μας κινητικότητα και τον οπτικοκινητικό μας συντονισμό!

Την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων, τα παιδιά μπορούν να φτιάξουν λουλούδια της φαντασίας τους, διαλέγοντας από το δίσκο διαφορετικά υλικά.

Οι ειδικοί… μιλούν για το δάσος!

Στο 4^ο εργαστήριο δεξιοτήτων για το δάσος «Ο κότσυφας απαιτεί το δάσος να σωθεί».

Τα ζώα έπρεπε να εγκαταλείψουν το σπίτι τους αφού είχε καεί. Η λύση που πρότειναν τα παιδιά ήταν να γίνει δεντροφύτευση έτσι ώστε να δημιουργηθεί ξανά ένα καινούριο δάσος.

Είναι γεγονός ότι οι πυρκαγιές είναι μια από τις βασικές αιτίες καταστροφής του δάσους.

Πώς όμως προκαλούνται; Από τις υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στον πλανήτη μας, από αναμμένα τσιγάρα, από φωτιές που ανάβουμε για να ψήσουμε, από γυάλινα αντικείμενα, σκουπίδια που τα αφήνουμε όταν επισκεπτόμαστε το δάσος με αποτέλεσμα να τραβούν τις ακτίνες του ήλιου και να γίνονται εστίες ανάφλεξης.

Όταν βλέπουμε φωτιά στο δάσος πρέπει να δρούμε άμεσα και να καλούμε την πυροσβεστική υπηρεσία. Μάθαμε ότι ο αριθμός του τηλεφώνου είναι το 199. Είδαμε πυροσβεστικά οχήματα σε εικόνες από το ίντερνετ

αλλά και από κοντά καθώς καλέσαμε τους πυροσβέστες στο νηπιαγωγείο μας. Το πυροσβεστικό όχημα πάρκαρε έξω από την αυλή του νηπιαγωγείου και όταν το είδαμε ο ενθουσιασμός μας ήταν πολύ μεγάλος!

Μάλιστα οι πυροσβέστες μάς είπαν ότι είχαν φέρει το πιο μεγάλο όχημα που είχαν. Μας μίλησαν για τον εξοπλισμό τους,

είδαμε τις στολές τους, τα κράνη τους και μας εξήγησαν ότι η δουλειά τους είναι πολύ δύσκολη.

Έρχονται συνέχεια αντιμέτωποι με μεγάλες φωτιές και μάλιστα όταν δεν μπορούν να φτάσουν εκεί με τα οχήματά τους αναγκάζονται να πηγαίνουν με τα πόδια ή να χρησιμοποιούν ειδικά ελικόπτερα. Η μεγαλύτερη απορία των παιδιών ήταν… αν φοβούνται! Και βέβαια! απάντησαν οι πυροσβέστες αλλά είναι πολύ καλά εκπαιδευμένοι και γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν. Μας τόνισαν να μην ανάβουμε φωτιές στο δάσος για κανένα λόγο και να πούμε στους γονείς μας ότι στο δάσος δεν ψήνουμε αλλά κρατάμε φαγητά από το σπίτι μας και κάνουμε πικ νικ.

Προσπαθήσαμε κι εμείς να γίνουμε για λίγο πυροσβέστες, φορέσαμε το κράνος,

κρατήσαμε την μάνικα με δύναμη γιατί πετούσε πολύ νερό

και ανεβήκαμε πάνω στο πυροσβεστικό όχημα.

Ακούσαμε και έναν πολύ δυνατό ήχο. Ήταν ο ήχος της σειρήνας που μας ειδοποιεί ότι περνάει το πυροσβεστικό όχημα.

Για να τους ευχαριστήσουμε τους χαρίσαμε μία αφίσα με τα ζωάκια του δάσους που ζητούν βοήθεια.

Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία.

Μια άλλη καταπληκτική εμπειρία ήταν η επίσκεψή μας στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, όπου παρακολουθήσαμε το πρόγραμμα «Ο λύκος των παραμυθιών και ο λύκος της φύσης». Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που έχει σχέση με την οικολογική ισορροπία και το πως οι άνθρωποι επιδρούν σε αυτήν.

Αφού ψάξαμε πρώτα να βρούμε τον λύκο μέσα στο μουσείο με την κ. Ζωή, την μουσειοπαιδαγωγό,

οδηγηθήκαμε σε μία αίθουσα όπου παίξαμε παιχνίδια με ήρωες λύκους και άλλα ζωάκια. Οι οδηγίες βρίσκονταν μέσα… στην αφήγηση δύο ιστοριών.

Στην πρώτη είδαμε ότι όταν ο λύκος «απουσιάζει» από το δάσος τα ζώα γίνονται υπερβολικά πολλά και καθώς είναι φυτοφάγα τρώνε όλα τα φυτά με αποτέλεσμα μετά από λίγο καιρό να μην μπορούν τα ίδια να βρουν τροφή.

Στην δεύτερη ιστορία είδαμε ότι ο λύκος αναγκάζεται να επιτίθεται στα ζώα που έχουν οι άνθρωποι όπως τα προβατάκια, όταν δεν βρίσκει τροφή μέσα στο δάσος αφού το δάσος το έχουν καταστρέψει οι άνθρωποι. Όταν η κ. Ζωή ρώτησε: «Είναι ο λύκος καλός ή κακός;» τα παιδιά απάντησαν: «Ούτε καλός, ούτε κακός! Είναι απαραίτητος όπως όλα τα ζώα».

Στην συνέχεια ψάξαμε στο μουσείο για να βρούμε και άλλα πράγματα που είχαν σχέση με το δάσος. Βρήκαμε πολλά ζώα όπως την αρκούδα,

τα σκαντζοχοιράκια και τον ασβό,

τα φίδια,

το αγριογούρουνο,

τα πουλιά και ένα μικρό δασάκι.

Είχαμε την ευκαιρία να περιηγηθούμε ελεύθερα στο μουσείο και να δούμε τους δεινόσαυρους

αλλά και την πλατφόρμα του σεισμού που λίγο μας φόβισε αλλά ταυτόχρονα μας άρεσε πολύ.

Επιστρέψαμε στο νηπιαγωγείο μας με πολλές ευχάριστες εμπειρίες που τις αποτυπώσαμε στις ζωγραφιές μας.

Και καθώς ο βασικός ήρωας της επίσκεψης μας στο μουσείο ήταν ο λύκος ψάξαμε να τον βρούμε στην βιβλιοθήκη μας.

Άλλοτε καλός άλλοτε κακός ως ήρωας των παραμυθιών. Εμείς τον αγαπήσαμε και τον φέραμε στην παρέα μας, στο κουκλοθέατρο μας,

στην δραματοποίηση

αλλά και… στα μαθηματικά μας.

Μια παρέα λύκων μας έμαθε των αριθμό 6 καθώς είχαν την επιθυμία να είναι πάντα σε εξάδες!

Στο 5^ο εργαστήριο δεξιοτήτων ανακεφαλαιώνοντας όλα όσα μάθαμε για το δάσος τονίσαμε ότι πρέπει να το προστατεύουμε! Τι πρέπει να κάνουμε; Γράψαμε οδηγίες και συμβουλές και δημιουργήσαμε μία αφίσα.

Όταν περπατάμε μες το δάσος δείτε τι πρέπει να κάνουμε!

Ήρθε το Πάσχα!

Το Πάσχα πλησιάζει και όλες μας οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από αυτήν την μεγάλη γιορτή.

Ποιες εικόνες μας έρχονται στο μυαλό ακούγοντας την λέξη Πάσχα; Τα παιδιά απάντησαν ότι Πάσχα είναι: Η Ανάσταση, ο Χριστός, τα βαμμένα αυγά, οι κοτούλες, οι λαγοί, ο επιτάφιος, τα τσουρεκάκια, οι λαμπάδες που φέρνει η νονά.

Προσπαθήσαμε όλα όσα γνωρίζαμε να τα βάλουμε σε μία σειρά.

Ξεκινήσαμε να μιλάμε για τα γεγονότα της Μ. Εβδομάδας. Σ’ αυτό μας βοήθησαν πολύ, το βιβλίο του Φ. Μανδηλαρά «Η Ανάσταση του Χριστού»

και μια σειρά από εικόνες που αναφέρονταν στα Πάθη του Χριστού.

Έπειτα αναφερθήκαμε στα έθιμα.

Μιλήσαμε για τις ετοιμασίες που κάνουμε για να υποδεχτούμε την Ανάσταση του Χριστού, όπως το βάψιμο των αυγών, το ζύμωμα των τσουρεκιών, το στόλισμα του επιταφίου, το άναμμα των λαμπάδων, την ετοιμασία του τραπεζιού το βράδυ της Ανάστασης με την μαγειρίτσα και του τραπεζιού την ημέρα του Πάσχα με το σουβλιστό αρνί.

Εκτός, όμως, από τα γνωστά έθιμα υπάρχουν και έθιμα που τηρούνται κατά τόπους. Είδαμε εικόνες που μας ταξίδεψαν στο Λεωνίδιο της Αρκαδίας όπου το βράδυ της Ανάστασης μόλις ακουστεί το «Χριστός Ανέστη» απελευθερώνονται εκατοντάδες αερόστατα που φωτίζουν τον ουρανό και ταξιδεύουν μα τον άνεμο. Κάθε αερόστατο φτάνει μέχρι και τα δύο μέτρα σε ύψος και το θέαμα είναι φανταστικό.

Ταξιδέψαμε για λίγο και στην Κέρκυρα όπου στα καντούνια της Παλαιάς Πόλης, το πρωί του Μ. Σαββάτου οι νοικοκυραίοι εκσφενδονίζουν από τα μπαλκόνια τους, πάνω από τα κατακόκκινα λάβαρα που στολίζουν τα κάγκελα, τους «μπότηδες» τα περίφημα μεγάλα κανάτια με το στενό στόμιο και την διπλή λαβή. Είναι το γνωστό έθιμο «πόλεμος των κανατιών».

Πολλά απ’ αυτά τα έθιμα έγιναν ζωγραφιές που δημιούργησαν το δικό μας πασχαλινό βιβλίο με τίτλο «’Ήρθε το Πάσχα». Σε καθεμιά ζωγραφιά βάλαμε και το σχετικό κείμενο.

Βάψαμε κι εμείς τα δικά μας αυγά αφού πρώτα διαβάσαμε «Το δίκροκο αυγό».

Αυγά δεν κάνει μόνο η κότα κάνει και η χήνα. Μια έκπληξη περίμενε τα παιδιά που δεν είχαν ξαναδεί ένα τόσο μεγάλο αυγό!

Ο Γιωργάκης φωτογράφισε και την δική του χήνα που κλωσούσε τ’ αυγά.

Γίναμε ζωγράφοι των αυγών και ο καθένας έβαλε το ταλεντάκι του για να δημιουργήσει το δικό του πασχαλινό αυγό.

Τα βρασμένα αυγά που έφεραν τα παιδιά στο νηπιαγωγείο έγιναν κι αυτά έργα τέχνης.

Κολλήσαμε πάνω τους χρωματιστά κομμάτια από γκοφρέ χαρτί και ένα λουλουδάκι

ενώ τα υπόλοιπα τα ζωγραφίσαμε με κηρομπογιές

και τα βουτήξαμε μέσα σε κόκκινη μπογιά.

Έγινε κάτι μαγικό! Η ζωγραφιά μας δεν χάθηκε. Αντίθετα το αυγό μας μεταμορφώθηκε σε πίνακα ζωγραφικής.

Έπειτα ετοιμάσαμε τα καλαθάκια μας που ήταν απαραίτητα για να βάλουμε μέσα τα αυγά μας. Χρησιμοποιήσαμε χάρτινα πιατάκια και χάρτινες αυγοθήκες και … κάναμε ανακύκλωση.

Τις κοτούλες μας τις στολίσαμε με βουλίτσες χρωματιστές με μπατονέτες.

Φτιάξαμε και πολύχρωμα φαναράκια για το Άγιο Φως της Ανάστασης που τα διακοσμήσαμε με πεταλούδες, μέλισσες και λουλουδάκια.

Τα κουνελάκια πήραν θέση και στόλισαν τις πασχαλινές μας κάρτες όπου γράψαμε τις ευχές μας για «ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!».

Όλα αυτά τα βάλαμε μέσα στις σακουλίτσες που έγιναν … λαγοί!

Καλό Πάσχα σε όλους!

Ετοιμαζόμαστε για το Πάσχα!

Μετά από την ενασχόλησή μας με το δάσος, δεν μπορούσαμε να μην αξιοποιήσουμε και άχρηστα υλικά για τις πασχαλινές κατασκευές μας.
Έτσι, στολίσαμε μια αυγοθήκη, για να γίνει πασχαλινό καλαθάκι,

φτιάξαμε κότες και κοτοπουλάκια από χαρτόνι χαρτόκουτας,

και λαγουδάκια με πλαστικά κουταλάκια

Στολίσαμε και βάψαμε αυγά.

Φτιάξαμε και πασχαλίτσες που κινούνται πάνω σε ένα φύλλο

Ετοιμάσαμε και πασχαλινές κάρτες και γράψαμε τις ευχές μας

Στολίσαμε τις πασχαλινές σακούλες μας, με λουλούδια και λαγουδάκια.

Γίναμε κουνελάκια και ψάχναμε για κρυμμένα πασχαλινά αυγά. Το κάθε κουνελάκι έφερνε αυτά που έβρισκε και βρίσκαμε πόσα ήταν όλα μαζί. Έτσι κάναμε προσθέσεις και μάθαμε τον αριθμό 7. Διασκέδαση και άσκηση του μυαλού μας.

Φτιάξαμε τον τοίχο και τη σκάλα του 7 και ζωντανέψαμε το 7.

Διαβάσαμε το παραμύθι «Το Πάσχα της νόνας Χελώνας».

και τον Λεονάρντο

Ο Λεονάρντο είναι λαγός εφευρέτης και όπως οι εφευρέτες είναι μοναχικός. Πλησιάζει Πάσχα και δεν θέλει να το περάσει μόνος του. Σκέφτεται λοιπόν να εφεύρει μια Μηχανή Ανεύρεσης Φίλων. Δεν τα καταφέρνει όμως, γιατί φτιάχνει μηχανές, για να βοηθήσει άλλους λαγούς που συναντάει. Ξημερώνει Πάσχα και έχει πάρει την απόφαση ότι θα το περάσει μόνος του. Να όμως που έρχονται να του φέρουν δώρα οι λαγοί που βοήθησε. Δεν χρειαζόμαστε λοιπόν μηχανή ανεύρεσης φίλων. Φίλους έχουμε όταν αγαπάμε, σεβόμαστε και βοηθάμε τους διπλανούς μας.

Μέσα στις πασχαλιάτικες ετοιμασίες μας, δεν ξεχάσαμε τα παιδιά της Ουκρανίας, που φέτος δεν θα κάνουν Πάσχα στα σπίτια τους… Μαζέψαμε είδη πρώτης ανάγκης και τα προσφέραμε στο Χαμόγελο του Παιδιού, για την επόμενη ανθρωπιστική αποστολή στην Ουκρανία.

Στείλαμε μαζί και τα μηνύματά μας. Μηνύματα αγνά και αυθόρμητα συμπαράστασης και αλληλεγγύης.

Απαθανατίσαμε τη στιγμή, μπροστά στο αυτοκίνητο του Χαμόγελου του Παιδιού.

3ο, 4ο και 5ο Εργαστήρια Δεξιοτήτων Φροντίζω το περιβάλλον, οικολογική συνείδηση

Στα εργαστήρια αυτά δανειστήκαμε κάποιες ιδέες από το Εργαστήριο δεξιοτήτων της Σπύρου-Βαγή Ευφροσύνης «Προστάτεψε το δάσος-είναι πηγή ζωής»

3^ο εργαστήριο «Τα παράπονα του Δάσους».

Το τρίτο εργαστήριο αφορούσε τα παράπονα του δάσους και των κατοίκων του, δηλαδή των ζώων. Μα τι παράπονα μπορεί να έχουν τα ζώα από τους ανθρώπους;
Για να δούμε τι γνώριζαν τα παιδιά, τα χωρίσαμε σε ζευγάρια. Το ένα παιδί είχε το ρόλο του δημοσιογράφου και το άλλο ενός ζώου/γαντόκουκλας. Ο/η δημοσιογράφος παίρνει συνέντευξη από το ζώο και το ρωτάει τα παράπονά του. Οι απαντήσεις των παιδιών ήταν οι παρακάτω:
Οι άνθρωποι με κυνηγάνε (λαγός)
Δεν έχω κανένα παράπονο (λύκος, κουκουβάγια)
Όλοι με φοβούνται γιατί νομίζουν ότι είμαι το πιο κακό ζώο. Νιώθω μοναξιά (λύκος)
Οι άνθρωποι με τρομάζουν, δεν με αφήνουν σε ησυχία (χελώνα)
Όταν με ακουμπάνε, τσιμπιούνται από τα αγκαλιά μου και φεύγουν. Νιώθω λύπη, μοναξιά (σκαντζόχοιρος)

Τα παιδιά θεωρούσαν ότι τα ζώα δεν έχουν καθόλου ή έχουν μικρά παράπονα από τους ανθρώπους. Ξεκινήσαμε, λοιπόν, μια συζήτηση για τα προβλήματα που δημιουργούν οι άνθρωποι στα ζώα του δάσους, είτε με τις δραστηριότητές τους, είτε με τις παραλείψεις και την απροσεξία τους.
Την επόμενη μέρα, ζητήσαμε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν το παράπονο ενός ζώου. Η διαφορά στις απαντήσεις τους για το τι θα ζωγραφίσουν ήταν πλέον εμφανής! Οι απαντήσεις τους ήταν πολύ συγκεκριμένες:
Σάρα: Οι άνθρωποι μας τρομάζουν!
Αλέξανδρος: Καίνε το δάσος και χάνουμε τις φωλιές μας!
Μιχάλης Μ.: Οι άνθρωποι με φοβούνται…(λύκος)
Φάνης: Κόβουν τα δέντρα!
Κωνσταντίνος: Βάζουν φωτιά στα δέντρα και τα ζώα φοβούνται και τρέχουν!
Φωτεινή: Οι άνθρωποι βρωμίζουν τις λίμνες…
Ζαφείρα: Βάζουν φωτιές και θα καούμε!
Πέτρος: Οι οδηγοί μας πατάνε με το αυτοκίνητο.
Γιάννης Ντ.: Οι άνθρωποι πετάνε σκουπίδια στο δάσος. Μην πετάτε σκουπίδια!
Μαρίζα: Βάζουν φωτιά στο δάσος και δεν μπορούμε να σωθούμε…
Μαρίνα: Οι οδηγοί μας πατάνε με το αμάξι τους…
Λίλα: Οι άνθρωποι βρωμίζουν τα ποτάμια που πίνουμε νερό.
Χρήστος: Μας σκοτώνουν!
Βασιλική: Βάζουν φωτιά στο δάσος!
Γιάννης Κ.: Μας πυροβολούν!
Χριστόφορος: Οι άνθρωποι μας φοβούνται… (λύκοι)
Βασίλης: Μας πυροβολούν οι κυνηγοί!
Μιχάλης Π.: Μας πατάνε!
Μαρισόφη: Μας καίνε!
Μυρτιάννα: Όλοι με φοβούνται και δεν έχω παρέα…

Την γαντόκουκλα δέντρο μας την έφτιαξε μια μαμά από το διπλανό τμήμα και πολύ την ευχαριστούμε.

Οι ερωτήσεις προς το δέντρο: πόσο χρονών είσαι, τι τρως, πού ζεις, τι σου αρέσει, πότε σε ενοχλούν οι άνθρωποι, τι κάνεις όταν πιάνει φωτιά στο δάσος, πώς νιώθεις ;

Η διαδικασία της συνέντευξης άρεσε πολύ στα παιδιά και τη συνεχίζουν μόνα τους κάθε πρωί, την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων!

Μάλιστα, τα δέντρα και τα ζώα του δάσους παραχώρησαν συνέντευξη τύπου σε ομάδα δημοσιογράφων! Οι ερωτήσεις τους ήταν πολύ εύστοχες, ενώ οι απαντήσεις των δέντρων και των ζώων αποτύπωναν τις νεοαποκτηθείσες γνώσεις των παιδιών.

Διαβάσαμε το βιβλίο του Βαγγέλη Ηλιόπουλου «Ο κότσυφας απαιτεί το δάσος να σωθεί» Τα ζώα και τα πουλιά εγκατέλειψαν το δάσος που κάηκε. Ένας κότσυφας γύρισε και μια άσπρη παπαρούνα του πρότεινε τον τρόπο για να ξαναγίνει το δάσος πράσινο και όμορφο. Έπρεπε όλοι να ακούσουν τι είχαν να τους πουν τα πουλιά και επειδή δεν θα καταλάβαιναν τη γλώσσα τους, θα άκουγαν τη σιωπή τους! Σταμάτησαν να κελαηδούν και αυτό κανείς δεν το πρόσεξε παρά μόνο τα παιδιά, που αυτά το διέδωσαν και οργάνωσαν δεντροφύτευση. Έτσι γεννήθηκε ένα νέο δάσος.

Με τα ζωάκια του δάσους κάναμε και μαθηματικά. Μάθαμε τον αριθμό 6.

Φτιάξαμε τη σκάλα και τον τοίχο του 6 και ζωντανέψαμε το 6.

4^ο Εργαστήριο: « Μιλούν οι ειδικοί»

Το τέταρτο εργαστήριο…το αφήσαμε στους ειδικούς!
Έτσι, την Παρασκευή 8 Απριλίου, μας επισκέφτηκαν στο νηπιαγωγείο πυροσβέστες, για να μιλήσουν στα παιδιά για τη δουλειά τους, τον εξοπλισμό τους και, φυσικά, την προστασία των δασών από τη φωτιά.
Καθώς προετοιμάζαμε την επίσκεψη, τα παιδιά σκέφτηκαν τι θέλουν να ρωτήσουν τους πυροσβέστες:
Μαρίζα: Πώς νιώθετε όταν είσαστε στη φωτιά; Κάποιες φορές φοβόσαστε;
Βασιλική: Πώς δουλεύει το πυροσβεστικό όχημα;
Γιάννης Ντ.: Πώς πάει η σκάλα μόνη της πάνω;
Βασίλης: Πώς δουλεύει το λάστιχο;
Μαρισόφη: Γιατί φοράτε κράνος;
Πέτρος: Γιατί φοράτε μάσκα στα μάτια;
Μαρίνα: Όταν σβήνετε τη φωτιά κινδυνεύετε;
Μαρισόφη: Εσείς πώς προστατεύεστε από τη φωτιά;
Πέτρος: Όταν το δάσος παίρνει φωτιά, σώζονται τα ζώα;
Βασιλική: Πότε οι άνθρωποι, όταν πάνε στο δάσος, μπορούν να προκαλέσουν φωτιά;
Μαρίζα: Τι μπορούμε εμείς να κάνουμε, για να μην προκαλέσουμε φωτιά;

Η άφιξη των πυροσβεστών με μεγάλο πυροσβεστικό όχημα προκάλεσε τον ενθουσιασμό των παιδιών! Διατύπωσαν τις απορίες τους και πήραν απαντήσεις από τους πυροσβέστες. Άκουσαν με προσοχή όσα είχαν να τους πουν, περιεργάστηκαν με μεγάλο ενδιαφέρον τον εξοπλισμό και, με προτροπή των πυροσβεστών, τον δοκίμασαν κιόλας! Φόρεσαν το κράνος, κράτησαν τη μάνικα, ανέβηκαν πάνω στο πυροσβεστικό όχημα. Άκουσαν και τον ήχο της σειρήνας!

Στο τέλος, πρόσφεραν το δώρο τους στους πυροσβέστες: ένα βιβλίο με ζωγραφιές που τους δείχνουν να σβήνουν τη φωτιά στο δάσος. Τι μπορούμε να τους γράψουμε; «Σας ευχαριστούμε που σβήνετε τις φωτιές και μας κρατάτε ασφαλείς!», πρότεινε η Μαρίζα. Και αυτό γράψαμε!

Φυσικά, βγάλαμε και αναμνηστικές φωτογραφίες, με τους πυροσβέστες, μπροστά στο πυροσβεστικό όχημα.

Την Τρίτη 12 Απριλίου, επισκεφτήκαμε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, για να παρακολουθήσουμε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ο λύκος των παραμυθιών και ο λύκος της φύσης», που έχει σχέση με την οικολογική ισορροπία και την επίδραση της ανθρώπινης δραστηριότητας σε αυτήν.
Αφού περιηγηθήκαμε στους χώρους του μουσείου

και ζήσαμε την εμπειρία σεισμών διαφορετικής έντασης και διάρκειας στη σεισμική τράπεζα,

παρακολουθήσαμε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ο λύκος των παραμυθιών και ο λύκος της φύσης» Εκεί μάθαμε ότι ο λύκος είναι ένα παρεξηγημένο ζώο, δεν είναι κακός όπως τον παρουσιάζουν τα περισσότερα παραμύθια. Επίσης, μάθαμε ότι κινδυνεύει από τους ανθρώπους.

Μετά την επιστροφή τους στο νηπιαγωγείο τα παιδιά ζωγράφισαν τι έμαθαν για τον λύκο. Έμαθαν ότι επιτίθεται στα ζώα των ανθρώπων, επειδή καταστρέφεται το σπίτι του το δάσος από πυρκαγιές και άλλες δραστηριότητες των ανθρώπων.

Βρήκαμε τα παραμύθια που έχουμε στην τάξη μας σχετικά με το λύκο. Τα παιδιά μάντεψαν ποια παρουσιάζουν τον λύκο κακό και ποια όχι

5^ο Εργαστήριο: «Και τώρα εγώ τι κάνω;»

Το πέμπτο και τελευταίο εργαστήριο αφορούσε το τι μπορούμε εμείς να κάνουμε για να προστατέψουμε το δάσος. Μάθαμε ότι ο καθένας από εμάς μπορεί να κάνει κάτι, όσο μικρός και ασήμαντος και αν είναι.
Διαβάσαμε το βιβλίο «Γκρέτα», που

Διαβάσαμε το βιβλίο «Η Γκρέτα και οι γίγαντες» του Τάκερ Ζόι.

Η Γκρέτα ζει σ’ ένα πανέμορφο δάσος το οποίο απειλείται από Γίγαντες. Όταν οι Γίγαντες ήρθαν πρώτη φορά στο δάσος, έκοψαν τα δέντρα για να φτιάξουν σπίτια. Έπειτα έκοψαν κι άλλα δέντρα για να φτιάξουν μεγαλύτερα σπίτια. Τα σπίτια έγιναν χωριά και τα χωριά μεγάλωσαν και έγιναν πόλεις, κι έτσι σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστα δάση.
Ευτυχώς η Γκρέτα έχει μια ιδέα…
Ένα εμψυχωτικό εικονογραφημένο βιβλίο που μιλάει για τον αγώνα της υποψήφιας για το βραβείο Νόμπελ ειρήνης Γκρέτα Τούνμπεργκ, της άσημης Σουηδής έφηβης, που ξεκίνησε μόνη της διαμαρτυρία για το κλίμα και ενέπνευσε πολύ κόσμο να την ακολουθήσει, ενώ πλέον είναι γνωστή σε όλον τον κόσμο.

Διαβάσαμε από το διαδίκτυο την ιστορία της Ουανγκάρι Μαατάι, της Αφρικανής ακτιβίστριας, που από παιδί της άρεσε να φυτεύει σπόρους. Αφού σπούδασε στην Αμερική και επέστρεψε στην πατρίδα της, δίδαξε στις γυναίκες αυτό που αγαπούσε και σπούδασε: να φυτεύουν δέντρα. Έτσι, κατάφερε να αποκαταστήσει τα κατεστραμμένα δάση της πατρίδας της.

Ένας πολύ μικρός σπόρος: Η Ιστορία της Ουανγκάρι Μαατάι

Διαπιστώσαμε ότι και ο καθένας μόνος του μπορεί να κάνει πολλά.

Εμείς, λοιπόν, μπορούμε να προστατέψουμε το δάσος; Τι μπορούμε να κάνουμε;

Αφού τα παιδιά έχουν τώρα πια αποκτήσει τόσες γνώσεις για τα δάση και την προστασία τους, μπορούν να δώσουν οδηγίες και συμβουλές για το τι μπορεί ο καθένας να κάνει .

Είπαν λοιπόν τι δεν πρέπει και τι πρέπει να κάνει όποιος πάει στο δάσος και φτιάξαμε όλοι μαζί : «Κατάλογο του καλού επισκέπτη του δάσους», τον οποίο εικονογράφησαν και δημιουργήθηκε μια αφίσα.

Το δάσος … παραπονιέται!

Ο τρίτος κύκλος εργαστηρίων δεξιοτήτων αφορά την ενδυνάμωση της οικολογικής συνείδησης και έχει τίτλο: «Το παράπονο του δάσους».

Το 1^ο εργαστήριο δεξιοτήτων ξεκίνησε με μια μεγάλη έκπληξη. Ένα καλάθι γεμάτο με κλαδιά από δέντρα βρισκόταν στην γωνιά της φύσης.

Τα παιδιά με μεγάλη χαρά άρχισαν να τα παρατηρούν και να μιλούν γι’ αυτά. Πού μπορούμε να τα βρούμε; Πού υπάρχουν πολλά δέντρα; Μα φυσικά σε ένα δάσος. Έτσι άρχισε η συζήτησή μας για το τι σημαίνει δάσος. Μια μεγάλη θύελλα ιδεών άρχισε να απλώνεται μέσα στην τάξη μας.

Δάσος είναι: τα δέντρα, τα πουλιά, οι πεταλούδες, οι μέλισσες, τα ποτάμια, οι λίμνες, οι αρκούδες, οι λύκοι, οι αλεπούδες, τα λουλούδια, το οξυγόνο, η Κοκκινοσκουφίτσα.

Ό,τι ξέραμε το ζωγραφίσαμε!

Ύστερα αναζητήσαμε στο ίντερνετ σχετικά βιντεάκια για το δάσος που μας βοήθησαν ακόμα περισσότερο να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας γι’ αυτό και να κάνουμε μια υπέροχη βόλτα.

ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ!

Βρήκαμε και όμορφες εικόνες που ήταν κρυμμένες μέσα στο βιβλίο «Τα μυστικά του δάσους».

Μαζί με την Λουίζ κάναμε έναν υπέροχο περίπατο και γνωρίσαμε όλες εκείνες τις εκπλήξεις που την περίμεναν μέσα στο δάσος. Γίναμε μαζί της εξερευνητές και σκαρφαλώσαμε στους κορμούς των δέντρων, είδαμε τον δρυοκολάπτη και την φωλιά του, τρέξαμε με το αγριογούρουνο, τσαλαβουτήσαμε στο ποταμάκι, ακολουθήσαμε τα χνάρια των ζώων, είδαμε το φίδι να καταπίνει μια σαλαμάνδρα ζωντανή!

Ύστερα απ’ όλα αυτά φτιάξαμε την γωνιά του δάσους την οποία εμπλουτίζουμε καθημερινά.

Τα κλαδιά των δέντρων βρήκαν την θέση τους, παρέα με τις κουκουβάγιες, τις αλεπούδες, τον λύκο, την αρκούδα. τον αετό, τον Δεντρούλη μας (την γαντόκουκλα που μας έφτιαξε η κα Ιωάννα η μαμά της Μαρίας) και… τον καταρράκτη! Η γωνιά γέμισε με πολλά βιβλία, κούκλες κουκλοθεάτρου, μάσκες ζώων και το υπέροχο κουκλοθέατρο που μας έφερε ο Μιχαήλ Ερνέστο.

Το καλάθι του δάσους γέμισε με φύλλα από πλατάνια και κουκουνάρια.

Στο 2^ο εργαστήριο δεξιοτήτων και οι πέντε μας αισθήσεις βρίσκονται σε εγρήγορση. Η όραση, η αφή, η όσφρηση, η γεύση, η ακοή ασχολούνται με το δάσος!

Ξεκινήσαμε με την όραση. Πήραμε τις φωτογραφικές μας μηχανές και φωτογραφίσαμε όσα είδαμε: ποτάμια, πολλά δέντρα, καθαρό ουρανό, ζώα, πουλιά, κάποιους να κάνουν πικ νικ στο δάσος.

Είδαμε και άλλα δέντρα, όπως σκίνο, κυπαρίσσι, πεύκο, έλατο, χαρουπιά, άγρια αχλαδιά, αμυγδαλιά

λουλούδια, κατακόκκινες παπαρούνες

και μια φωλιά

που έφεραν τα παιδιά καθώς συνέχιζαν να εμπλουτίζουν την γωνιά του δάσους.

Τα ακουμπήσαμε και η αφή μας μάς βοήθησε να κατανοήσουμε τι αγγίζαμε κάθε φορά χωρίς να το βλέπουμε.

Προχωρήσαμε με την ακοή. Ακούσαμε τον ήχο του ποταμού και το τραγούδι των πουλιών , τις φωνές των ζώων και

τα τζιτζίκια που κάνουν συναυλία τους καλοκαιρινούς μήνες. Ακούστε τα κι εσείς!

Συνεχίσαμε με την γεύση, φάγαμε κάστανα, καρύδια και αμύγδαλα.

Τι άλλο θα μπορούσαμε να γευτούμε; Μανιτάρια, φρούτα του δάσους όπως μαύρα μούρα, μύρτιλο, αγριοκέρασα που τα είδαμε σε σχετικές εικόνες.

Μυρίσαμε και ανακαλύψαμε με την όσφρηση μας το θυμάρι, την ρίγανη, την άγρια δάφνη και τα αγριολούλουδα.

Μύριζαν όλα τόσο ωραία!

Η καταγραφή όλων των αισθήσεων μας έγινε σε αντίστοιχο φύλλο εργασιών.

Το δάσος, λοιπόν, έχει να μας προσφέρει πάρα πολλά. Είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός. Τα παιδιά σκέφτηκαν τι μας προσφέρει και ο καθένας έγραψε σ’ ένα χαρτάκι ό,τι ήταν πολύ σημαντικό γι’ αυτόν.

Τα κολλήσαμε πάνω στα δεντράκια μας και… τα φυτέψαμε.

Έχουμε τώρα το δικό μας δάσος.

Αυτό που εντυπωσίασε ιδιαίτερα τα παιδιά ήταν ότι από τα δέντρα παίρνουμε το χαρτί. Είδαμε σχετικό βιντεάκι (How paper is made) και γνωρίσαμε το ροκανίδι!

Το δάσος επίσης μας προσφέρει ευκαιρίες χαλάρωσης, ηρεμίας και απόλαυσης με ένα υπέροχο πικ νικ. Δίπλα στον καταρράκτη μας και στο δασάκι μας απολαύσαμε κι εμείς το πρωινό μας.

Όμως πολλές φορές οι άνθρωποι δεν φέρονται ωραία στο δάσος. Το καταστρέφουν, το καίνε, πετάνε σκουπίδια, σκοτώνουν τα ζώα. Όλα αυτά είναι… «Το παράπονο του δάσους» και το θέμα του 3^ου εργαστηρίου δεξιοτήτων.

Η Γκρέτα ήρθε στην παρεούλα μας και μας μίλησε για τους γίγαντες που κατέστρεψαν το δάσος για να φτιάξουν σπίτια. Τα σπίτια έγιναν χωριά και τα χωριά μεγάλωσαν και έγιναν πόλεις και έτσι σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστα δάση. Γι’ αυτό αποφάσισε μαζί με τα ζώα να ξεσηκωθεί, να διαμαρτυρηθεί και να αλλάξει τους γίγαντες. Να τους κάνει να σεβαστούν τα δάση. Και τα κατάφερε! Ζωγραφίσαμε την ιστορία της.

Μαζί της ξεσηκωθήκαμε κι εμείς! Κάναμε διαδήλωση και φωνάξαμε δυνατά τα συνθήματα μας που τα γράψαμε πάνω σε πλακάτ.

Ανάμεσα μας ήταν η Γκρέτα και φίλοι της, τα ζώα!

Τα ζώα ζωντάνεψαν μέσα από το θέατρο αλλά και το κουκλοθέατρο και το καθένα εξέφρασε το δικό του παράπονο.

Κουκουβάγια: Κάηκαν τα δέντρα και δεν έχω φωλιά. Κάντε κάτι!

Χελώνα: Μου χαλάσανε το σπίτι μου, το δάσος!

Πουλάκι: Μου χαλάσανε την φωλιά μου!

Λαγός: Δεν μπορώ να τρέχω πια στο δάσος γιατί πήρε φωτιά!

Λύκος: Δεν έχω σπίτι πια! Το έκαψαν!

Σκίουρος: Οι αγαπημένες μου βελανιδιές δεν υπάρχουν πια!

Σκαντζόχοιρος: Δεν έχω το χωριό μου, ούτε τους φίλους μου. Είμαι μόνος μου!

Αλεπού: Δεν έχω τροφή, ούτε σπίτι! Τα αλεπουδάκια μου τα έχασα μέσα στην πυρκαγιά!

Βάτραχος: Δεν έχω πια λίμνη! Δεν υπάρχει νερό, ούτε τροφή!

Ελαφάκι: Δεν μπορώ να τρέχω στο όμορφο δάσος. Είναι πια άσχημο!

Δεντρούλης: Μην με κόβετε, μην με καίτε!

Κοντά μας ήρθε και «ο ζωγράφος του δάσους».

Είχε κι αυτός ένα παράπονο. Του άρεσε πολύ να σκαρφαλώνει πάνω στα δέντρα, να θαυμάζει την φύση γύρω του και να την ζωγραφίζει. Όμως, μια μέρα δεν είχε τι να ζωγραφίσει! Όλα ήταν μαύρα! Ένας καπνός είχε καλύψει την ομορφιά του δάσους. Πάνω στην απελπισία του όμως βρέθηκε ένα δέντρο που δεν είχε καεί και ο κ. Φρανσίς άρχισε ξανά να ζωγραφίζει.

Μαζί του γίναμε κι εμείς ζωγράφοι. Ζωγραφίσαμε το δικό μας δάσος.

Αντί για πινέλα χρησιμοποιήσαμε το βουρτσάκι της μαμάς που τρίβει τις κατσαρόλες για να καθαρίσουν.

Το βουτήξαμε μέσα στο πράσινο χρώμα και με δύναμη αρκετή το πιέσαμε πάνω στα κομμάτια της εφημερίδας που ήταν οι κορμοί των δέντρων και το δάσος μας έγινε…. καταπληκτικό!

Ο Απρίλης… ο Ψεματάρης!

Ήρθε κι ο Απρίλης διαφορετικός από τους άλλους μήνες. Η πρώτη του μέρα είναι ξεχωριστή καθώς μας χαρίζει αστεία πολλά, ψεματάκια μικρά και φάρσες. Γνωστή σε όλους η πρώτη του μέρα ως Πρωταπριλιά!

Ήρθε ντυμένος κάπως έτσι…

τα παιδιά τον αναγνώρισαν καθώς είναι ένας από τους αγαπημένους τους ήρωες παραμυθιών. Ήταν ο Πινόκιο. Ο μεγαλύτερος ψεύτης με την μεγαλύτερη μύτη που μεγάλωνε ακόμα περισσότερο όταν έλεγε ένα ψέμα.

Τα παιδιά παρατήρησαν ότι η μύτη αυτή έλειπε. Τον βοηθήσαμε να την βρει και ήταν πολύ απλό. Έπρεπε κι εμείς να πούμε μικρά αθώα ψεματάκια που θα μας έκαναν να γελάσουμε. Σε κάθε μας ψεματάκι μεγάλωνε η μύτη του Πινόκιο. Κάθε ψέμα κι ένα ξύλινο τουβλάκι.

Έτσι η μύτη του έγινε ένα διασκεδαστικό παιχνίδι.

Ποια λέξη είναι αντίθετη της λέξης ψέμα; Μα φυσικά η αλήθεια. Είπαμε ένα ψέμα είπαμε και μια αλήθεια. Όπως ο ήλιος είναι μπλε: ψέμα. Ο ήλιος είναι κίτρινος: αλήθεια. Βρήκαμε τις αντίστοιχες κάρτες με το Ψ για το ψέμα και το Α για την αλήθεια.

Μάθαμε να γράφουμε και τα δύο γραμματάκια,

συμπληρώσαμε και τα φύλλα εργασιών όπου υπήρχαν πολλά ψέματα και καμία αλήθεια. Οπότε γράψαμε πολλές φορές το γράμμα Ψ.

Μάθαμε να γράφουμε το όνομα του Απρίλη,

το κάναμε παζλ

και του χαρίσαμε τις ζωγραφιές μας.

Η δεύτερη μέρα του Απρίλη είναι αφιερωμένη στα παιδικά βιβλία. Είναι η γιορτή τους. Η Ουνέσκο καθιέρωσε να γιορτάζεται το παιδικό βιβλίο γιατί την ημέρα αυτή γεννήθηκε, το 1805, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, ένας από τους πιο γνωστούς παραμυθάδες.

Μιλήσαμε για τα βιβλία και το τι μας προσφέρουν: μας ταξιδεύουν σε ξένες χώρες, μας μαθαίνουν γράμματα και αριθμούς, μας κάνουν έξυπνους, μας ξεκουράζουν και μας χαλαρώνουν, μας μαθαίνουν να μιλάμε όμορφα, με αυτά γνωρίζουμε πολλούς ήρωες και μεγαλώνει η φαντασία μας.

Σκεφτήκαμε το αγαπημένο μας βιβλίο, γράψαμε τον τίτλο του και ζωγραφίσαμε το εξώφυλλό του.

Μαζί με το γουρουνάκι από το βιβλίο “Μακάρι να μπορούσα να διαβάσω” μιλήσαμε για τους τρόπους με τους οποίους συμπεριφερόμαστε σωστά στα βιβλία.

Χαρίσαμε στα βιβλία μας ένα δώρο, έναν σελιδοδείκτη… φιδάκι!