43ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου

Αριθμοί και γράμματα

Όλα τα παιδιά ξέρουν το παραμύθι Τα τρία γουρουνάκια. Το χρησιμοποιήσαμε, για να γνωρίσουμε τον αριθμό 3.

Αντιστοιχίσαμε σπιτάκια και γουρουνάκια και μετρήσαμε.

Βρήκαμε και διαβάσαμε κι άλλο παραμύθι με το τρία στον τίτλο του, που είναι και ανατρεπτικό για την εικόνα του κακού λύκου, Τα τρία μικρά λυκάκια του Ευγένιου Τριβιζά.

Χρησιμοποιήσαμε και τις κούκλες του λύκου για τον ίδιο λόγο.

Φτιάξαμε τον τοίχο του τρία.

Ζωντανέψαμε το τρία.

Μάθαμε το Φ, της Φωτεινής, του Φάνη και της Φωτιάς. Βρήκαμε λέξεις που αρχίζουν από τη φωνούλα φ, σχηματίσαμε το κεφαλαίο και το μικρό φ με στεφάνια, ραβδιά και σχοινί και έτσι καταφέραμε όλοι να μάθουμε να το γράφουμε!

Ζωντανέψαμε το μικρό φ.

Με χαρτιά, χρώματα και χόρτο φτιάξαμε κλόουν χαρούμενους και λυπημένους.

2 κλόουν είναι λυπημένοι. Έρχονται όμως άλλοι 2 χαρούμενοι και τους φτιάχνουν το κέφι. Με τους κλόουν γνωρίσαμε τον αριθμό 4.

Φτιάξαμε τη σκάλα και τον τοίχο του 4.

Σε μικρές ομάδες, τα παιδιά δοκίμασαν -και κατάφεραν!- να φτιάξουν τον τοίχο του 4.

Ζωντανέψαμε το 4.

Χειμώνας

Ήρθε ο χειμώνας και η γωνιά της φύσης ντύθηκε χειμωνιάτικα, με χιονισμένα έλατα, ζώα, και καρπούς του χειμώνα και η κατασκήνωση μας έχει τώρα και φωτιά.

Στολίσαμε και τα παράθυρα μας με χιονάνθρωπους.

Ντύσαμε τον κ. Γενάρη χιονάνθρωπο, με σκούφο, κασκόλ, μύτη από καρότο, γυαλιά με χιονονιφάδες και πίπα. Δεν του βάλαμε μάσκα, αφού οι χιονάνθρωποι ούτε νοσούν ούτε μεταδίδουν!

Διαβάσαμε το βιβλίο του Μάνου Κοντολέων «Ο χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει» και φτιάξαμε το χιονάνθρωπο με τα υλικά που έλεγε η ιστορία (κουκουνάρια, βελανίδι, κλαδιά και καπάκι).

Διαβάσαμε σε τρεις συνέχειες το παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά «Ο χιονάνθρωπος και το κορίτσι», για τις περιπέτειες και τους κινδύνους που διέτρεξε ένας χιονάνθρωπος, προσπαθώντας να φτάσει στο Βόρειο Πόλο. Είχε υποσχεθεί στη φίλη του τη Μαριάννα ότι δεν θα λιώσει ποτέ…

Τον βοηθήσαμε να παρακάμψει τα εμπόδια και να βρει το δρόμο για το Βόρειο Πόλο.

Βρήκαμε τα εμπόδια, τα στήσαμε και τον οδηγήσαμε στο Βόρειο Πόλο.

Ζωγραφίσαμε χιονάνθρωπους και χιονονιφάδες με άσπρο λαδοπαστέλ και τους στολίσαμε με χρωματιστά λαδοπαστέλ. Στο τέλος, χρωματίσαμε το φόντο με νερομπογιές, αποκαλύπτοντας το περίγραμμα του χιονάνθρωπους και τις χιονονιφάδες, που προηγουμένως δεν φαίνονταν.

Διαβάσαμε το βιβλίο που μας έφερε ο Γιάννης Ντ. «Το αρκουδάκι του χιονιού» και το βιβλίο «Μανούλα από χιόνι». Έτσι γνωρίσαμε τα ζώα που ζουν στα χιόνια: πολική αρκούδα, άλκη, τάρανδος, λευκή κουκουβάγια, λαγός, αγριόχηνα, βίσωνας, λευκή αλεπού, λύκος, φώκια.

Είδαμε φωτογραφίες με ίχνη, πατημασιές ζώων και ανθρώπων στο χιόνι. Προσπαθήσαμε να μαντέψουμε, τα ζώα που τα άφησαν, πόσα πόδια είχαν, αν ήταν μεγάλα ή μικρά αν είχαν νύχια, τι σχήμα είχαν. Προβληματιστήκαμε ως προς το ότι τα ίχνη μας βοηθούν να βρούμε κάποιον που ψάχνουμε αλλά μαρτυρούν και τις κρυψώνες, τις φωλιές των ζώων.

Βρήκαμε υλικά που πάνω τους μπορούν να δημιουργηθούν πατημασιές, υγρή άμμος, αλεύρι ή ζάχαρη άχνη, πλαστελίνη, πηλός και κάναμε πάνω τους πατημασιές διαφόρων ζώων.

Αφού μάθαμε τα ζώα των πάγων, μάθαμε και το τραγούδι των «Ζώων των πάγων»

Ωραία ευκαιρία για να ξεχωρίσουμε λέξεις και συλλαβές. Οι λέξεις είναι μεγάλες και μπορούμε να τις κόψουμε σε κομμάτια που τα λένε συλλαβές. Κάναμε τα δάχτυλα μας ψαλίδια και κόβαμε την κάθε συλλαβή από τη λέξη που την περιείχε.

Το κάναμε παιχνίδι για την γωνιά των γραμμάτων, τις παίρνουμε και στην αυλή και τις γράφουμε με κιμωλία.

Διάλεξε το κάθε παιδί μια από αυτές τις συλλαβές (κου, που, μπου, α, πι) και την ένταξε στη ζωγραφιά του, ( α τι καλός που είσαι, α τι ωραίο δώρο, α τι ωραία λουλούδια, πι πι το παπί, κου κου ο κούκος που πετάγεται από το ρολόι, κου κου η κουκουβάγια, πού πας, μπου σε τρόμαξα, ο Γιάννης θέλει να ζωγραφίσει βατραχάκια και λέει εγώ θα γράψω κουά και προσθέτει και το α.

Από το βιβλίο «Εικόνες από τα παιδιά της γης» μάθαμε αρκετά πράγματα για τους Εσκιμώους ή Ινουί, τις συνήθειες, τις εργασίες, τα σπίτια, την διατροφή τους, τα μεταφορικά μέσα, τα παιχνίδια τους.

Φτιάξαμε το περιβάλλον τους με ιγκλού και ζώα.

Γίναμε και μεις Εσκιμώοι.

Μιλήσαμε για τα παιχνίδια στο χιόνι. Τα παιδιά ήξεραν: χιονοπόλεμο, χιονάνθρωπο, αγγελάκι, έλκηθρο, σκι, πατινάζ στον πάγο. Φτιάξαμε με ζωγραφική, γλωσσοπίεστρα και καλαμάκια κορίτσια και αγόρια που κάνουν σκι.

Μετά σκεφτήκαμε πού θα βάλουμε τους σκιέρ, να τσουλήσουν. Πρέπει να είναι κατηφορικά, πλάγια. Πώς θα φτιάξουμε μια πλαγιά; Ορίστε οι ιδέες μας!

Διασκεδάσαμε πολύ με το να αφήνουμε τους σκιέρ να γλιστράνε και συγχρόνως πειραματιζόμασταν με την κλίση και την τριβή.

Πού γλιστράνε πιο εύκολα, στο καναπεδάκι ή στον πίνακα; Στον πίνακα, γιατί είναι γλιστερός και γυαλιστερός, τον είπαμε και λείο. Το καναπεδάκι είναι άγριο, τραχύ. Βρήκαμε επιφάνειες στην τάξη μας που είναι λείες (τραπέζια, καρέκλες, βιβλία, κουτιά, πάτωμα) και άλλες που είναι τραχιές (χαλάκι, μοκέτα, τραπεζομάντηλο)

Μάθαμε το Π της παγωνιάς, του πάγου και των πιγκουίνων

και το ζωντανέψαμε

Διαβάσαμε το παραμύθι «Η αρκούδα ροχαλίζει», διασκεδάσαμε και θυμηθήκαμε τα ζώα που πέφτουν σε χειμερία νάρκη. Το ΑΑΑΑΑΑΨΟΥ που έγραφε όταν φταρνίστηκε η αρκούδα ενθουσίασε τα παιδιά, που ζήτησαν να το γράψουν κι αυτά! Έτσι, θυμηθήκαμε και το ου, που είχαν μάθει την προηγούμενη μέρα! Και τα παιδιά έμαθαν ένα τρόπο να γράφουν έναν ήχο που δυναμώνει: Μεγαλώνοντας όλο και περισσότερο τα γράμματα!

Καλωσορίζουμε το 2022!

Ήρθε το 2022 και το καλωσορίσαμε και εμείς στο νηπιαγωγείο μας.

Αναγνωρίσαμε τους αριθμούς που το αποτελούν. Σκορπίσαμε τους αριθμούς στο πάτωμα και τα παιδιά γυρνούσαν γύρω γύρω με την υπόκρουση μουσικής. Μόλις η μουσική σταματούσε έπρεπε να πάρουν ένα αριθμό από το πάτωμα και να βρουν άλλα παιδιά με τους υπόλοιπους αριθμούς που συνθέτουν το 2022.

Το χτυπήσαμε με διάφορους τρόπους ( με τα χέρια και τα πόδια μας αλλά και με τα μουσικά όργανα). 2 δύο χτυπήματα, 0 κανένα, 2 δύο χτυπήματα, 2 δύο χτυπήματα.

Στο τέλος βρήκαμε σύμβολα που θα μπορούσαν να συμβολίζουν τα χτυπήματα αυτά και καταλήξαμε στη γλώσσα της μουσικής που έχει σύμβολα τις νότες. Τα παιδιά που είχαν δει νότες τις έγραψαν

Παρουσιάσαμε στα παιδιά το 2022 κομμένο από εφημερίδα. Μόλις το είδαν, γέλασαν και είπαν: το μηδέν είναι ο κορονοϊός. Εξηγήσαμε το γιατί και μετά το κάθε παιδί πήρε σε χαρτί το 2022 και ζωντάνεψε το μηδέν σε ό,τι ωραίο θα μπορούσε να είναι, σε ό,τι θα ευχόμασταν να φέρει το 2022. Τα παιδιά βρήκαν αμέσως :καρδιά, ήλιο, μήλο, πορτοκάλι, λουλούδι, μπάλα, χαμογελαστό πρόσωπο, το σήμα της ειρήνης. Έτσι ευχηθήκαμε υγεία και δύναμη( μήλο, πορτοκάλι), φως και ζεστασιά (ήλιος), αγάπη ( καρδιά), ομορφιά (λουλούδι), χαρά και παιχνίδι (μπάλα), χαρά (χαμογελαστό πρόσωπο), ειρήνη ( το σύμβολο της ειρήνης)

Αφού μάθαμε τον καινούριο χρόνο, έφτασε η ευκαιρία να μιλήσουμε για τους μήνες και τις εποχές, ποιοι είναι, τη σειρά τους και την σταθερή και κυκλική διαδοχή τους. Βρήκαμε ένα χαρακτηριστικό για τον καθένα, τα τοποθετήσαμε στο πάτωμα σε κύκλο και μιλήσαμε γι’ αυτό. Μετά πήρε το κάθε παιδί ένα και έγινε ο αντίστοιχος μήνας. Ο ένας διαδέχεται τον άλλο και κανείς δεν παίρνει τη σειρά του άλλου. Δύο περισσεύουν! Διαπίστωσε αμέσως η Μαρίζα. Λόγω της πανδημίας και της κακοκαιρίας, είμαστε μόνο 10. Την επόμενη μέρα ξαναπαίξαμε. Είμαστε 13! Το κάθε παιδί έπαιρνε σταθερά τον ρόλο του ίδιου μήνα και έτσι θυμόμασταν καλύτερα τους μήνες. Επίσης με αυτόν τον τρόπο ξεχωρίσαμε εύκολα τα παιδιά της κάθε εποχής, τους μήνες κάθε εποχής.

Διαβάσαμε «Οι σκανταλιές του Γενάρη» από το βιβλίο της Λότης Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου, Τα παιδιά του Χειμώνα. Άρεσε πολύ στα παιδιά μια και μιλάει για σκανταλιές!

και « Η Κυρά καλή και οι δώδεκα μήνες» , της Χρυσάνθης Καραΐσκου

Ακούσαμε το τραγούδι “Δώδεκα μήνες αθλητές ” από τη Λιλιπούπολη

Καλή χρονιά σε όλες και όλους!!!

Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά!

Τι γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα; Μα, φυσικά, τη γέννηση του Χριστού! Διαβάσαμε την ιστορία της γέννησης από διαφορετικά βιβλία. (περισσότερα…)

Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι!

Η 3η Δεκεμβρίου θεσπίστηκε και τηρείται ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

Αυτές τις μέρες ασχοληθήκαμε με αυτό το θέμα

Γνωρίσαμε τα σύμβολα

και είδαμε εικόνες από το Μουσείο Αφής

Διαβάσαμε το βιβλίο Είμαι ξεχωριστή.

Η Ελένη είναι ξεχωριστή, γιατί κινείται με αναπηρικό καρότσι αλλά και οι φίλοι της είναι ξεχωριστοί, ο Γιώργος που δεν ακούει και η Ιωάννα που δεν βλέπει. Μας δόθηκε έτσι η ευκαιρία να μιλήσουμε για τις δυσκολίες που συναντούν αυτά τα παιδιά στο σχολείο, στην πόλη, στις μετακινήσεις τους.

Παρακολουθήσαμε το βίντεο “Μετακίνηση στην πόλη με αμαξίδιο” από το Photodentro-edusoft: Μαθαίνω να κυκλοφορώ με ασφάλεια Β΄

Δοκιμάσαμε λοιπόν να κινηθούμε μέσα στην τάξη χωρίς να βλέπουμε μόνο με τη βοήθεια ενός μπαστουνιού.

Σκεφτήκαμε τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτές τις δυσκολίες: να φτιαχτούν ράμπες και να θυμίζουμε στους γονείς μας να μην παρκάρουν στα πάρκινγκ για άτομα με αναπηρία

Μιλήσαμε για τη νοηματική γλώσσα και γνωρίσαμε το δαχτυλικό αλφάβητο. Κάναμε με το χέρι μας τα αρχικά των ονομάτων μας και το βάλαμε δίπλα στις άλλες αλφαβήτες, για να θυμόμαστε ότι υπάρχουν διαφορετικές, γλώσσες και σύμβολα με τα οποία μπορούμε να επικοινωνούμε.

Διαβάσαμε το βιβλίο Η Αργυρώ γελάει, Τζιν Γουίλλις, Τόνυ Ρος.

Η Αργυρώ κάνει όλα όσα κάνει ένα παιδί και νιώθει όλα τα συναισθήματα που νιώθει ένα παιδί. Στο μόνο που διαφέρει είναι ότι κινείται με αναπηρικό καροτσάκι. Τα παιδιά κατάλαβαν ότι μόνο σε αυτό διέφεραν.

Μετά το κάθε παιδί ζωγράφισε κάτι που κάνει η Αργυρώ.

Φύσα αεράκι φύσα με…

Ο δυνατός νοτιάς, μαζί με το υπέροχο βιβλίο «Ο κλέφτης των φύλλων» που μας έφερε η Βασιλική, μας έδωσαν το ερέθισμα να μιλήσουμε για τον άνεμο.

Τον άνεμο δεν μπορούμε να τον δούμε, αλλά μπορούμε να τον ακούσουμε, να τον νιώσουμε και να δούμε τι κάνει με τη δύναμή του. Ο άνεμος, ο αέρας που κινείται, έχει δύναμη. Βγήκαμε στην αυλή, για να το διαπιστώσουμε: μπορεί να σηκώνει ψηλά τα μαλλιά μας και να κουνάει τα μπουφάν μας, μπορεί να στροβιλίζει τα φύλλα, να κουνάει τα κλαδιά των δέντρων, να φουσκώνει μια πλαστική σακούλα και να την ταξιδεύει, να ανεμίζει τις κορδέλες.

Μέσα στην τάξη, έχοντας ανοιχτά τα παράθυρα, διαπιστώσαμε ότι ο άνεμος κουνάει τις κουρτίνες, ανεμίζει τις εργασίες που είναι κρεμασμένες στο σχοινί, αλλά και άλλες, που είναι καρφιτσωμένες στο ταμπλό. Μπορεί να μετακινήσει ελαφριά αντικείμενα.
Σκεφτήκαμε και άλλες περιπτώσεις που φαίνεται η δύναμη του ανέμου: γυρίζει τον ανεμόμυλο, φουσκώνει τα πανιά, σηκώνει κύματα, κουνάει τα ρούχα στην απλώστρα, παίρνει ένα καπέλο ή ένα μπαλόνι. Κάθε παιδί ζωγράφισε ό,τι ήθελε από τα παραπάνω, που να δείχνει τη δύναμη του ανέμου.

Τον άνεμο δεν μπορούμε να τον δούμε, αλλά μπορούμε να τον ακούσουμε, να τον νιώσουμε και να δούμε τι κάνει με τη δύναμή του. Το ίδιο και ο αέρας: είναι παντού γύρω μας και καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει, όταν είμαστε παρατηρητικοί: Στον ατμό και τον καπνό, στις μπουρμπουλήθρες και τις σαπουνόφουσκες, στο αλεξίπτωτο.

Κάναμε πειράματα με μπαλόνια:

Φτιάξαμε ένα μπαλόνι-πύραυλο! Χρειαστήκαμε ένα σχοινί, ένα καλαμάκι, ένα μπαλόνι και λίγη κολλητική ταινία για να το κολλήσουμε στο καλαμάκι. Και φυσικά δυο καρέκλες, για να δέσουμε το σπάγκο, πάνω στον οποίο θα ταξίδευε ο πύραυλός μας!

Βάλαμε νερό στη γούρνα της αυλής μας και στην επιφάνειά του ακουμπήσαμε ένα ξύλινο καραβάκι. Το «κατάρτι» του ήταν ένας σωλήνας. Πάνω στο κατάρτι στερεώσαμε ένα φουσκωμένο μπαλόνι. Καθώς το μπαλόνι ξεφούσκωνε, ο αέρας έβγαινε από την άλλη πλευρά του σωλήνα, κάνοντας μπουρμπουλήθρες μέσα στο νερό (με μπόλικη φασαρία!) και σπρώχνοντας το καραβάκι προς τα εμπρός!

Φτιάξαμε ένα αλεξίπτωτο με ένα χαρτί και λίγο σπάγκο. Ο αλεξιπτωτιστής ήταν ένας συνδετήρας. Φέραμε άλλον έναν συνδετήρα, χωρίς αλεξίπτωτο. Ποιος θα πέσει πρώτος; Κάναμε το πείραμα και διαπιστώσαμε ότι πέφτει πρώτος ο συνδετήρας χωρίς αλέξιπτωτο. Ο άλλος πέφτει πιο αργά, γιατί το αλεξίπτωτο συναντά την αντίσταση του αέρα. Ο αέρας, λοιπόν, υπάρχει κι ας μην τον βλέπουμε!

Υπάρχει αέρας στην τάξη μας;

Δεν έχει αέρα, γιατί έχει σκεπή

Άμα έχεις κλειστά παράθυρα και πόρτες δεν μπαίνει αέρας.

Πήραμε μια σακούλα και τραβώντας την ανακαλύψαμε ότι είχε αέρα παντού στην τάξη μας και στο χωλ, και κάτω από τραπέζια και στη βιβλιοθήκη και στο κουκλόσπιτο. Χωρίς αέρα δεν θα μπορούσαμε να αναπνεύσουμε.

Προβληματιστήκαμε!

Υπάρχει αέρας στη θάλασσα;

Όχι, γιατί είναι όλο νερό δεν έχει χώρο.

Αν δεν υπήρχε δεν θα μπορούσαν να ζουν τα ψάρια και τα ζώα της θάλασσας

Υπάρχει αέρας μέσα στο χώμα;

Όχι, γιατί άμα μπούμε στο χώμα θα σκάσουμε.

Όμως πώς ζουν τα σκουλήκια, οι τυφλοπόντικες και τα μυρμήγκια κάτω από το χώμα;

Υπάρχει αέρας στο σώμα μας;

Υπάρχει στο στόμα μας και το λαιμό μας. Αφού πήραμε βαθιές αναπνοές κρατώντας το στήθος μας καταλάβαμε ότι υπάρχει στα πνευμόνια μας.

Κάναμε το πείραμα με το άδειο μπουκάλι που βυθίζεται στο νερό και βγάζει μπουρμπουλήθρες. Τώρα ξέρουμε ότι οι μπουρμπουλήθρες είναι ο αέρας που βγαίνει από το μπουκάλι επειδή το χώρο του τον παίρνει το νερό. Άρα και στο άδειο μπουκάλι υπάρχει αέρας!

Διαβάσαμε το μύθο του Οδυσσέα και τον ασκό του Αίολου που άνοιξαν οι σύντροφοι του και βγήκαν όλοι οι άνεμοι. Μάθαμε πως ταξίδευαν τότε τα καράβια με πανιά που τα φούσκωνε και τα έσπρωχνε ο άνεμος και φτιάξαμε με φελλούς και χαρτί ένα καράβι και το φυσήξαμε για να ταξιδέψει.

Διαβάσαμε τον μύθο του Αισώπου Ο ήλιος και ο βοριάς και το δραματοποιήσαμε

Γνωριμία με τα σχήματα

Την εβδομάδα αυτή ασχοληθήκαμε με τα σχήματα.

Το πρώτο σχήμα που αναγνωρίζουν τα παιδιά είναι ο κύκλος.

Πώς αναγνωρίζουμε έναν κύκλο;

Δεν έχει γωνίες, έχει καμπύλες, τσουλάει,

βρίσκουμε κύκλους στην τάξη μας.

Βάζουμε τον κύκλο στη ζωγραφιά μας και γίνεται μπαλόνι, ήλιος, φεγγάρι, ποδήλατο, νόμισμα, πρόσωπο, πορτοκάλι, γη, λουλούδι, στεφάνι, μανιτάρι, μπάλα, ντέφι, ταμπουρίνο, κέικ, ντόνατ.

Γνωρίσαμε τον πίνακα του Χουάν Μιρό, Άνθρωποι και σκύλος κάτω από τον ήλιο

Προσπαθούμε να δώσουμε τίτλο στον πίνακα

Η γάτα ανάποδα

Η γάτα κάνει κωλοτούμπα

Πόδια πάνω

Άνθρωπος και γάτα

Πάντως τον ήλιο όλοι τον αναγνωρίσαμε και μάλιστα καυτός!

Πώς αναγνωρίζουμε ένα ορθογώνιο;

Έχει 4 γωνίες και 4 γραμμές (πλευρές τις λένε οι μεγάλοι). Έχει 2 μεγάλες γραμμές και 2 μικρές

Βρήκαμε ορθογώνια στην τάξη μας

Το φτιάξαμε με κλαδάκια στην αυλή

Ζωντανέψαμε το ορθογώνιο παραλληλόγραμμο.

Φτιάξαμε μια πολύχρωμη πόλη: κάθε παιδί διάλεξε παραλληλόγραμμα σε διαφορετικά μεγέθη και σχεδίασε το περίγραμμά τους σε χαρτονάκια. Τα έκοψε, τα κόλλησε, ζωγράφισε τις λεπτομέρειες και έτοιμες οι πολυκατοικίες μας!

Διπλώσαμε το ορθογώνιο στη μέση. Τι έγινε; Δύο τετράγωνα. Πώς αναγνωρίζουμε ένα τετράγωνο;

Έχει 4 γωνίες και 4 γραμμές. Όλες οι γραμμές είναι ίδιες

Βρήκαμε τετράγωνα στην τάξη μας

Την επόμενη μέρα διπλώσαμε το τετράγωνο στη μέση. Τι έγινε; Δύο ορθογώνια. Αν το διπλώσουμε διαφορετικά τι γίνεται; Δύο τρίγωνα.

Το τρίγωνο το αναγνωρίζουμε γιατί έχει τρεις γωνίες και τρεις πλευρές.

Βρήκαμε και τα τρίγωνα της τάξης μας, δεν ήταν πολλά

Και να μπήκε η οικογένεια σχημάτων στο σπίτι της. Αργότερα θα έρθουν κι άλλοι συγγενείς!

Φτιάξαμε ανθρωπάκια με τα σχήματα που γνωρίσαμε

Εδώ Πολυτεχνείο!

Προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να κατανοήσουν την έννοια της δημοκρατίας και της δικτατορίας με το βιβλίο της Σοφίας Ζαραμπούκα Στο Δάσος. Ο ελέφαντας μετά από τη νίκη του με τους κυνηγούς, θεωρεί τον εαυτό του τον ικανότερο να γίνει αρχηγός, και πετάει από τη θέση της την κουκουβάγια που την είχαν εκλέξει τα ζώα αρχηγό.

Αφού το διαβάσαμε, κουβεντιάσαμε και προβληματιστήκαμε. το δραματοποιήσαμε.

Μιλήσαμε για το δικτάτορα Παπαδόπουλο και αναρωτηθήκαμε τι συναισθήματα έχουν οι άνθρωποι στη δικτατορία. Τα παιδιά είπαν λύπη, φόβο και θυμό. Και στη δημοκρατία, χαρά, ασφάλεια και ηρεμία.

Με ποια χρώματα μπορούμε να δείξουμε τα αρνητικά συναισθήματα και με ποια τα θετικά; Τα παιδιά διάλεξαν τα σκούρα χρώματα για τα πρώτα και τα φωτεινά / ανοιχτά χρώματα για τα δεύτερα. Παίξαμε ένα παιχνίδι, κατά το οποίο τα παιδιά, ανάλογα με τη λέξη δημοκρατία ή δικτατορία, έμπαιναν στα στεφάνια με τα χρώματα που είχαμε συμφωνήσει: κίτρινο, κόκκινο, πράσινο για τη δημοκρατία και μπλε και καφέ για τη δικτατορία.

Παρατηρήσαμε φωτογραφίες με τους φοιτητές: Τι στάση έχει το σώμα τους; Τι έκφραση έχει το πρόσωπό τους; Γίναμε ζωντανή φωτογραφία: Κάθε παιδί διάλεξε όποιον φοιτητή ήθελε και μιμήθηκε τη στάση και την έκφρασή του.

Μιλήσαμε για τα συνθήματα του Πολυτεχνείου: τι ζητούσαν οι φοιτητές; Τι μπορεί να φώναζαν; Τα παιδιά είπαν τις ιδέες τους:

Φύγε, Παπαδόπουλε!
Θέλουμε δημοκρατία!
Κάτω η δικτατορία!
Ελευθερία!
Κάτω ο Παπαδόπουλος!
Δεν σε θέλουμε (Παπαδόπουλε)!

Μετά, κάθε παιδί ερχόταν να φωνάξει δυνατά το σύνθημα που ήθελε και οι υπόλοιποι το επαναλάμβαναν.

Φτιάξαμε τηλεβόες. Τα παιδιά αντέγραψαν το σύνθημα που είχαν διαλέξει και το κόλλησαν στον τηλεβόα τους.

Γνωρίσαμε και παρατηρήσαμε μερικά έργα των χαρακτών Τάσσου και Βάσως Κατράκη

παρατηρήσαμε το χρώμα, τα έντονα χαρακτηριστικά των προσώπων, τη στάση του σώματος, τα συναισθήματα των προσώπων, φανταστήκαμε τι θα ακούγαμε αν είμαστε μέσα στα έργα, τι συμβολίζουν τα περιστέρια που κρατούν.

Οι παρατηρήσεις των παιδιών για τα έργα

Άντρες και γυναίκες που κάνουν παρέλαση

Φωνάζουν και τραγουδούν

Είναι οι φοιτητές του Πολυτεχνείου που φωνάζουν, για να διώξουν τον Παπαδόπουλο, γιατί δεν τον είχαν ψηφίσει.

Οι γυναίκες που κρατούν τα λουλούδια είναι λυπημένες, γιατί μπορεί να έχουν πεθάνει οι άντρες τους.

Σηκώνουν τα χέρια τους, να πετάξουν τα περιστέρια, για να ευχηθούν να γυρίσουν πίσω αυτοί που λείπουν, αυτοί που πέθαναν.

Κρατούν το περιστέρι, για να στείλουν μήνυμα ειρήνης, για να είναι ελεύθεροι.

Είναι ένα κεφάλι κομμένο πάνω σε ένα τραπέζι, που το έχει κόψει ένα σπαθί, μάλλον έχει πεθάνει και πάνω μια μαύρη τρύπα, ένας μαύρος ήλιος.

Προσπαθήσαμε να ζωγραφίσουμε με τον ίδιο τρόπο

Την ημέρα της γιορτής, τα παιδιά παρακολούθησαν κουκλοθέατρο: Οι δασκάλες τους έπαιξαν την Ντενεκεδούπολη!

Τραγουδήσαμε τα τραγούδια «Ο δρόμος» του Μάνου Λοΐζου και «Εκείνη τη βραδιά» του Γιώργου Παπαδογιώργου.

Ο δρόμος

Εκείνη τη βραδιά

Το βιβλίο της Σοφίας Ζαραμπούκα «στο δάσος» μας έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε για αρχηγούς, εκλογές, ψηφοδέλτια και κάλπες. Αλλά και για Δημοκρατία και δικτατορία.

Μάθαμε πως, στη δημοκρατία, ψηφίζουμε, όποιον/ όποια θέλουμε για αρχηγό.

Στη δικτατορία, γίνεται κάποιος αρχηγός, χωρίς να τον έχουμε ψηφίσει.

Κάναμε εκλογές στην τάξη μας!

Όσοι έβαλαν υποψηφιότητα, έβγαλαν λόγο, για να μας πείσουν να τους ψηφίσουμε! Μας είπαν τι θα κάνουν αν βγουν αρχηγοί:

Μιχάλης Π.: Θα σας βοηθάω να φτιάχνετε πράγματα!

Φωτεινή: Θα μπορείτε να διαβάζετε όποια βιβλία θέλετε!

Πέτρος: Θα σας βοηθάω με τα παζλ!

Μαρίνα: Θα βοηθάω τα παιδιά που έχουν χτυπήσει!

Φάνης: Θα μπορείτε να ακούτε όποια μουσική θέλετε!

Μαρίζα: Θα μπορείτε να ακούτε όποια τραγούδια σας αρέσουν!

Βασιλική: Θα βοηθάω όποιον έχει τραυματιστεί!

Μυρτιάννα: Θα σας βοηθάω με τα παζλ!

Μιχάλης Μ.: Θα μπορείτε να ακούτε τα τραγούδια που θέλετε!

Γιάννης Κ.: Θα μπορείτε να παίζετε με όποια παζλ θέλετε!

Το ψηφοδέλτιο ήταν ενιαίο! Τα παιδιά έβαζαν σταυρό στον υποψήφιο που επιθυμούσαν και μετά το έριχναν στην κάλπη. Όταν ψήφισαν όλοι, ανοίξαμε την κάλπη και κάναμε καταμέτρηση των ψήφων.

Έλαβον (βλέπε φωτογραφία):

Γνωρίσαμε το Δδ της δημοκρατίας και της δικτατορίας, προσπαθήσαμε να το σχεδιάσουμε με διάφορα υλικά και να βρούμε κάτι που να αρχίζει από αυτή τη φωνούλα και να το βάλουμε στο “γραμματοκιβώτιο”, όπως πολύ ωραία ονόμασε ο Χριστόφορος το κουτί της αλφαβήτας. Διαβάσαμε το γλωσοδέτη του Δδ από το “Αλφαβητάρι με γλωσσοδέτες” του Ευγένιου Τριβιζά και μάθαμε τι είναι γλωσσοδέτης.

Στο διάλειμμα το φτιάξαμε με κλαδάκια και φύλλα

και το ζωντανέψαμε με την φαντασία και τις ξυλομπογιές μας.

Η στάση του σώματος που παρατηρούσαν τα παιδιά μας έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθούμε και με το σωματικό σχήμα: Πού βρίσκονται τα χέρια και τα πόδια μας; Τι βρίσκεται κάτω από το κεφάλι μας; Όταν περπατάμε, σε τι θέση βρίσκονται χέρια και πόδια; Όταν σκύβουμε, πώς είναι το σώμα μας; Όταν καθόμαστε, πώς είναι τα πόδια μας; Όταν δίνουμε κάτι, σε ποια θέση βρίσκονται τα χέρια μας;

Σχηματίσαμε ανθρωπάκια με υλικά που έχουμε στην τάξη μας: Το κεφάλι με ένα ξύλινο κύκλο, το σώμα με ένα τουβλάκι και τα χέρια και τα πόδια με μολύβια. Αλλάζαμε τη στάση στο ανθρωπάκι και τα παιδιά έπαιρναν την ίδια στάση με το σώμα τους

Κάναμε το ίδιο, βλέποντας κάρτες με στάσεις σώματος.

Βλέποντας τις κάρτες, σχηματίσαμε τα ανθρωπάκια με ένα καπάκι και χρωματιστά ξυλάκια.

και ζωγραφίσαμε ανθρώπους σε διαφορετικές στάσεις

Η γωνιά του παραμυθιού

Στη γωνιά της βιβλιοθήκης μας δημιουργήσαμε τη Γωνιά του Παραμυθιού.

Σκοπός της είναι η ανάπτυξη της φαντασίας, του προφορικού λόγου, της λογικής σειράς γεγονότων, η αναγνώριση και η έκφραση συναισθημάτων, να χρησιμοποιούν γνώσεις που έχουν αποκτήσει για το περιβάλλον, την ιστορία και την κοινωνία.

Εκεί την ελεύθερη ώρα 1-2 παιδιά θα μπορούν να δημιουργούν τα δικά τους παραμύθια ή να στήνουν αυτά που έχουν διαβάσει. Υπάρχει ένα καλάθι-πλαίσιο όπου θα στήνεται το παραμύθι και υφάσματα, φιγούρες και άλλα υλικά που χρειάζονται, για να δημιουργηθεί το σκηνικό και οι ήρωες. Το υλικό αυτό θα εμπλουτίζεται συνεχώς από το νηπιαγωγείο αλλά και από τα παιδιά.

Παρακάτω είναι η πρώτη ιστορία που σκαρώσαμε όλοι μαζί, για να μάθουν τον τρόπο που διαλέγουν, να στήνουν σκηνικό, ήρωες και το παραμύθι.

Φθινοπωρινή ιστορία

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κορίτσι που το έλεγαν Λορέν και περπατούσε να πάει στη γιαγιά της. Στο δρόμο συνάντησε δύο σαλιγκάρια που τη ρώτησαν:

-Πού πηγαίνεις;

-Εγώ πάω στη γιαγιά μου.

-Εμείς ψάχνουμε πέταλα που έχουν σαπίσει, για να τα φάμε.

-Της γιαγιάς μου της αρέσουν τα μανιτάρια, γι’ αυτό θα κόψω μερικά να της τα πάω.

Έτσι όπως έκοβε τα μανιτάρια είδε και μια χελώνα που κοιμόταν στη φωλιά της. Ροχάλιζε. Την άφησε και προχώρησε με πολλή ησυχία, για να μην την ξυπνήσει, γιατί αν την ξυπνήσει, θα πεθάνει από το κρύο. Έφτασε στο σπίτι της γιαγιάς της, της είπε ότι συνάντησε δύο σαλιγκάρια και μια χελώνα και της έδωσε τα μανιτάρια να τα ψήσει, να τα φάει. Και η γιαγιά χαρούμενη της είπε: ευχαριστώ πολύ!

Και ζήσανε αυτοί καλά και μεις καλύτερα!

Σκαντζοχοιράκια

Εκτός από τις αλλαγές που φέρνει το φθινόπωρο στα δέντρα και τα φρούτα του φθινοπώρου μιλήσαμε για τα ζώα που πέφτουν σε χειμερία νάρκη και περισσότερο, μαντέψτε, το αγαπημένο των παιδιών σκαντζοχοιράκι.

Διαβάσαμε το Άουτς του Scamell Ragnhild

Ο μικρός σκαντζόχοιρος έφτιαξε τη φωλιά του κάτω από μια μηλιά, του έπεσε όμως ένα ζουμερό μήλο στη ράχη του και τώρα δεν χωράει να μπει στη φωλιά. Προσπαθεί κι αυτός και οι φίλοι του να το ξεκολλήσει αλλά μάταια, αντί αυτού κολλάνε κι άλλα πράγματα πάνω του. Στα παιδιά άρεσε να επαναλαμβάνουν με την ίδια σειρά τα πράγματα που κόλλησαν στα αγκάθια του και να τα μετράνε.

και τον Φαλακρό σκαντζόχοιρο του Ευγένιου Τριβιζά.

Σαν επιπλέον δραστηριότητα του εργαστηρίου ψυχικής ανθεκτικότητας φτιάξαμε το διάδρομο της συνείδησης για τον φαλακρό σκαντζόχοιρο που κλαίει όταν κοιτάζει φαλακρό τον εαυτό του στον καθρέφτη. Τα παιδιά του λένε: Μην κλαις, μπορεί να σου ξαναφυτρώσουν, μπορείς να πας να τα πάρεις πίσω, μπορείς να βρεις αγκάθια που έπεσαν στα χόρτα, μπορείς να ζητήσεις βοήθεια, μπορείς να αγοράσεις.

Μάθαμε πού φτιάχνει τη φωλιά του για τον χειμωνιάτικο ύπνο του και του φτιάξαμε μια φωλιά στην φθινοπωρινή μας γωνιά.

Ήταν τόσο πετυχημένη που τα παιδιά που απουσίαζαν και ήρθαν την άλλη μέρα δεν τον έβρισκαν.

Φτιάξαμε σκαντζοχοιράκια με κουκουνάρια που τα βάλαμε κι αυτά στην φθινοπωρινή μας γωνιά.

Μοιραστήκαμε σε τρεις ομάδες και φτιάξαμε σκαντζοχοιράκια με τρεις διαφορετικές τεχνικές που πρότειναν τα παιδιά, με πλαστελίνη, με ζωγραφική και με χαρτόνι.

Ψάξαμε στην αυλή μας και βρήκαμε υλικά για να φτιάξουμε φωλιές. Φύλλα, κλαδάκια και φλούδες δέντρων.

Καλό ύπνο μικρά σκαντζοχοιράκια!