Καθώς η γη γυρίζει γύρω από τον εαυτό της, τα μέρη που φωτίζονται από τον ήλιο έχουν μέρα και τα μέρη που δεν φωτίζονται έχουν νύχτα. Ενδιάμεσα είναι το απόγευμα και το ξημέρωμα. Πάντα με την ίδια σειρά, δηλαδή άλλο ένα μοτίβο: πρωί-μεσημέρι-απόγευμα-βράδυ. Δεν μπορούμε να έχουμε δυο μέρες στη σειρά, χωρίς νύχτα ενδιάμεσα, άρα το μοτίβο είναι πάντα μέρα-νύχτα-μέρα-νύχτα.

Είδαμε ένα διασκεδαστικό βίντεο για τη μέρα και τη νύχτα και συζητήσαμε τις διαφορές τους:

Η μέρα και η Νύχτα

Τι κάνουμε σε κάθε φάση της ημέρας; Τα παιδιά είπαν πολλές ιδέες για το τι κάνουν το πρωί, το μεσημέρι, το απόγευμα και το βράδυ. Μετά διάλεξαν ένα από αυτά για κάθε φάση και το ζωγράφισαν.

Τραγουδήσαμε τον ήλιο και το φεγγάρι, με το υπέροχο τραγούδι του Ορφέα Περίδη «Παραμύθι». Μπορείτε να το ακούσετε εδώ:

Παραμύθι, Ορφέας Περίδης

Η νύχτα καμιά φορά μπορεί να μας δημιουργήσει φόβο, επειδή δεν βλέπουμε στο σκοτάδι.
Τι ήχους ακούμε το βράδυ; Τα παιδιά είπαν:
Μέσα στο σπίτι:
– Τη βρύση που στάζει
– Την κουρτίνα που τη φυσάει ο αέρας
– Το σεντόνι, όταν αλλάζω πλευρό
– Την τηλεόραση που βλέπουν η μαμά κι ο μπαμπάς
– Το ψυγείο
– Το κλειδί στην κλειδαριά όταν κλειδώνει ο μπαμπάς
– Την πόρτα που κλείνει ο μπαμπάς
– Το καζανάκι
– Το μπέμπη που πίνει γάλα
– Το νερό όταν κάνουν μπάνιο
– Το πλυντήριο ρούχων
– Την ηλεκτρική οδοντόβουρτσα
– Το χαρτάκι από το γλυκό που τρώνε οι γονείς μου
– Την πόρτα του ντουλαπιού που κλείνει
– Την ηλεκτρική σκούπα
– Τον εξαεριστήρα του μπάνιου
– Το πορτάκι της σόμπας
– Το παράθυρο της τουαλέτας που κλείνει η μαμά
– Το τηλέφωνο, και όταν χτυπάει και όταν παίρνουμε
– Την απλώστρα που ανοίγει η μαμά
– Το κρεβάτι μου που τρίζει
– Το ποτήρι που γεμίζει ο μπαμπάς με νερό
– Το κουδουνάκι ή ξυπνητήρι
– Κάποιον που βήχει
– Το φτέρνισμα

Έξω από το παράθυρό μου:
– Τον αέρα που φυσάει
– Τη βροχή
– Τα αμάξια
– Το μηχανάκι
– Τις κόρνες των αυτοκινήτων
– Τα βήματα
– Τα κλαδιά που κουνιούνται
– Κάτι που σπάει
– Τα φύλλα που πετούν
– Τα μπουμπουνητά
– Τη σειρήνα
– Τη θάλασσα
– Τις γάτες
– Τα σκυλιά
– Το αεροπλάνο

– Την κουκουβάγια. Και δεν είναι απλώς στη φαντασία μας, αφού η κ. Ασπασία αυτή τη βδομάδα φωτογράφισε και βιντεοσκόπησε κουκουβάγια μέσα στην πόλη στο Ηράκλειο!

Συμπεράναμε πως οι ήχοι που ακούμε δεν πρέπει να μας τρομάζουν, αφού ξέρουμε από πού προέρχεται ο καθένας. Διαβάσαμε το διασκεδαστικό βιβλιαράκι «Εγώ δε φοβάμαι» και το παραμύθι «Επιτέλους ησυχία», για τους ήχους της νύχτας.

Τα ζώα της νύχτας, δηλαδή τα νυκτόβια ζώα, πώς καταφέρνουν να κυνηγούν, αλλά και να προστατεύονται μέσα στο σκοτάδι;
– Έχουν πολύ δυνατή όραση. Βλέπουν καθαρά ακόμα και στο σκοτάδι. Τα μάτια τους λαμπυρίζουν και ξεχωρίζουν μέσα στο σκοτάδι
– Έχουν πολύ ευαίσθητη ακοή. Ακούν πράγματα που δεν ακούμε εμείς.
– Έχουν πολύ ευαίσθητη όσφρηση. Μπορούν να μυρίζουν από πολύ μακριά.
– Χρησιμοποιούν τα μουστάκια τους για να αγγίζουν και να αισθάνονται.

Φτιάξαμε το πορτρέτο μιας μαύρης γάτας στο μαύρο σκοτάδι! Φαίνεται μόνο το περίγραμμά της και τα φωτεινά και γυαλιστερά μάτια της!

Διασκεδάσαμε με το παραμύθι «Δεν θέλω να πάω για ύπνο».

«Του Αυγούστου και του Γεναριού τα δυο καλά φεγγάρια», έλεγαν οι παλιοί. Κι ακόμα, «Του Γενάρη το φεγγάρι λάμπει σαν μαργαριτάρι» και «Του Γενάρη το φεγγάρι ήλιος της ημέρας μοιάζει». Με αφορμή την πανσέληνο, μάθαμε τις παροιμίες και διασκεδάσαμε χτυπώντας το ρυθμό της καθεμιάς με διαφορετικό τρόπο.
Ζωγραφίσαμε γάτες που κοιτάζουν το λαμπερό φεγγάρι!

Τέλος, δεν παραλείψαμε να φτιάξουμε τον τοίχο του 4, χρησιμοποιώντας τα ραβδάκια μας. Χρωματίσαμε σε χαρτί τον τοίχο του 4, βάζοντας το σωστό χρώμα σε κάθε ραβδάκι.