43ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου

Πουλιά μου ταξιδιάρικα…

Μιλήσαμε για τα αποδημητικά πουλιά: Ποια είναι; Γιατί αποδημούν; Πού πάνε; Ξαναγυρίζουν; Ποια ξέρουμε; Είναι μεγάλο το ταξίδι τους; Έχει κινδύνους;
Φτιάξαμε ένα σμήνος με αποδημητικά πουλιά και τα ταξιδέψαμε.

Μεταμορφώσαμε την παλάμη μας σε πελαργό:

Ζωγραφίσαμε τα αποδημητικά πουλιά.

Τι να σκέφτονται για το ταξίδι τους;

Τα παιδιά είπαν:

Θα τα καταφέρω

Δεν τα παρατώ

Θα είναι μεγάλη η διαδρομή μου

Θα ξαναγυρίσουμε την άνοιξη εκεί που είμαστε

Πάμε στις ζεστές χώρες

Να φύγουμε γιατί κάνει πολύ κρύο

Ξέχασα που πάμε! Θα πάμε στην Αφρική

Θα σταματήσω μόνο στην Ελλάδα

Θα σταματήσω στην άμμο να ξεκουραστώ

Θα έχουμε δυσκολία, θα κινδυνέψουμε από τους έλικες

Να φύγουμε για να βρούμε τροφή

Νομίζω ότι δε θα συναντήσουμε εμπόδια

Πάμε να βρούμε φαγητό στις ζεστές χώρες

Θα σταματήσω κάπου να ξεκουραστώ

Δεν σταματώ

Θα πάω να βρω τροφή

Θα κάνουμε πολλές μέρες να φτάσουμε

Θα σταματήσουμε στην Αφρική

Φοβάμαι να μην πεθάνω

Οι σκέψεις των παιδιών δείχνουν ότι απέκτησαν γνώσεις για τα αποδημητικά πουλιά αλλά το σπουδαιότερο, έχουν καλλιεργήσει την ενσυναίσθηση. Δηλ. μπαίνουν στην θέση των πουλιών και νιώθουν τα συναισθήματα τους, την αγωνία, το φόβο, την ελπίδα, την ψυχραιμία, το κουράγιο και την ψυχική δύναμη.

Σπείρα: Μια γραμμή που κουλουριάζεται!

Μετά την ευθεία και την καμπύλη, γνωρίσαμε άλλη μια γραμμή που συναντάμε γύρω μας: τη σπείρα. Ένα σχοινί στην τάξη μας, που ήταν μια ευθεία, κουλουριάστηκε και έγινε σπείρα! Περπατήσαμε όλοι πάνω της, για να νιώσουμε πώς ξετυλίγεται.

Βγήκαμε στην αυλή και με τις κιμωλίες στολίσαμε όλο το τσιμέντο με χρωματιστές σπείρες!

Φτιάξαμε σπείρες με διαφορετικά υλικά, που είχαμε στην τάξη μας.

Κάθε παιδί ζωγράφισε μια σπείρα και τη στόλισε με σπόρους και καρπούς.

Να οι εργασίες μας!

Αντιμετωπίζω τις αντιξοότητες με θάρρος

Το δεύτερο εργαστήριο ψυχικής ανθεκτικότητας αφορά στη μοναδικότητα του καθενός μας. Όλοι έχουμε τα δυνατά σημεία και τις αδυναμίες μας.

Διαβάσαμε το παραμύθι «Ένας για όλους και όλοι για έναν» και συζητήσαμε για τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία του κάθε ήρωα της ιστορίας και πώς ο καθένας, με τα δυνατά σημεία του μπορούσε να βοηθήσει την ομάδα.

Φέραμε στην τάξη μας δυο ακόμα γαντόκουκλες, τον σκαντζόχοιρο και το σκίουρο, ήρωες του παραμυθιού, για να υπενθυμίζουν στα παιδιά όσα έμαθαν.

Κάθε παιδί σκέφτηκε κάτι που δεν μπορεί και κάτι που μπορεί να κάνει, λέγοντας: «Δεν μπορώ να…., αλλά μπορώ να….»:

Μαρίζα: Δεν μπορώ να βάζω σωστά τα παπούτσια μου, αλλά μπορώ να ζωγραφίζω πολύ καλά!

Μιχάλης Π.: Δεν μπορώ να ανοίξω εύκολα τη βρύση, αλλά μπορώ να φτιάξω ένα πύργο από τουβλάκια!

Βασίλης: Δεν μπορώ να γράφω το όνομά μου, αλλά μπορώ να κάνω μόνος μου ποδήλατο!

Μυρτιάννα: Δεν μπορώ να ψήσω, αλλά μπορώ να ζυμώσω!

Πέτρος: Δεν μπορώ να ζωγραφίσω έναν παπαγάλο, αλλά μπορώ να παίζω μπάλα!

Μαρίνα: Δεν μπορώ να βάζω τη μπλούζα μου, αλλά μπορώ να τρέχω γρήγορα!

Φωτεινή: Δεν μπορώ να φτιάξω σαλιγκάρι με την πλαστελίνη, αλλά μπορώ να γράφω γράμματα!

Σάρα: Δεν μπορώ να κάνω ποδήλατο, αλλά μπορώ να βάζω τα παπούτσια μου!

Χριστόφορος: Δεν μπορώ να παίξω με τις κούκλες του κουκλοθεάτρου, αλλά μπορώ να σηκώνω τις καρέκλες και να τις δίνω στη μαμά να τις πλύνει!

Βασιλική: Δεν μπορώ να σκαλίζω το χώμα, αλλά μπορώ να βοηθάω τη μαμά στο σφουγγάρισμα!

Γιάννης Ντ.: Δεν μπορώ να φτιάξω ένα παζλ που έχω στο σπίτι, αλλά μπορώ να ντύνομαι μόνος μου!

Μιχάλης Μ.: Δεν μπορώ να βάζω τη μπλούζα μου, αλλά μπορώ να ζωγραφίζω!

Μαρισόφη: Δεν μπορώ να ζωγραφίζω καρδούλες, αλλά μπορώ να γράφω αριθμούς!

Γιάννης Κ.: Δεν μπορώ να διαβάζω, αλλά μπορώ να παίζω με τις πλαστελίνες!

Χρήστος: Δεν μπορώ να γράψω καλά το όνομά μου, αλλά μπορώ να τρέχω έξω στο διάλειμμα!

Λίλα: Δεν μπορώ να βάζω στο μπουκαλάκι μου νερό, αλλά μπορώ να βοηθάω τη μαμά να απλώσει τα ρούχα!

Φάνης: Δεν μπορώ να τρέξω, αλλά μπορώ να φτάσω πολύ ψηλά στη βιβλιοθήκη μου!

Αλέξανδρος: Δεν μπορώ να προσέχω την αδελφή μου, γιατί είμαι μικρός, αλλά μπορώ να μαζεύω λουλούδια!

Την επόμενη μέρα, τα παιδιά ζωγράφισαν τα λόγια τους.

Τις αδυναμίες μας μπορούμε να τις ξεπεράσουμε, προσπαθώντας ξανά και ξανά. Στο τέλος θα τα καταφέρουμε! Σε αυτό μας βοηθάει μια μικρή αλλά θαυματουργή λέξη: ακόμη. Αυτό μας έμαθε το υπέροχο βιβλίο που μας έφερε ο Γιάννης Κ., «Γέτι, η δύναμη του ακόμη», της Μαρίνας Γιώτη. Αν, αντί να πούμε «δεν μπορώ», πούμε «δεν μπορώ ακόμη», αυτό σημαίνει ότι αργότερα θα μπορέσουμε! Αρκεί να προσπαθήσουμε και να γυμνάζουμε το μυαλό μας! Αρκεί να μην το βάζουμε κάτω!

Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ζευγάρια: το ένα ήταν παιδί και το άλλο το Γέτι, που το ακολουθούσε συνέχεια. Κάθε φορά που το παιδί έλεγε «δεν μπορώ», το Γέτι συμπλήρωνε δυνατά «ακόμη»!

«Προσπαθώ και δεν τα παρατώ!»

Ξεκινήσαμε τον πρώτο κύκλο εργαστηρίων δεξιοτήτων, με τίτλο «Δυσκολίες συναντώ, παραμένω δυνατό!», που έχει ως κύριο στόχο την καλλιέργεια ψυχικής ανθεκτικότητας στα παιδιά. Η ψυχική ανθεκτικότητα είναι η δεξιότητα εκείνη που μας επιτρέπει να αντιμετωπίζουμε με θάρρος και δύναμη τις δυσκολίες, τις αναποδιές, τα απρόοπτα γεγονότα της ζωής, χωρίς να απογοητευόμαστε και να παραιτούμαστε, αλλά να βρίσκουμε λύσεις, να περιμένουμε το καλύτερο που θα έρθει και να προχωράμε μπροστά.

Πρώτο εργαστήριο: «Προσπαθώ και δεν τα παρατώ»

Διαβάσαμε τον μύθο του Αισώπου «Ο λαγός και η χελώνα» και συζητήσαμε όσα μάθαμε από την ιστορία αυτή. Μπήκαμε στη θέση και του λαγού και της χελώνας, με έμφαση στη χελώνα, που μας μαθαίνει ότι παρά τις δυσκολίες που έχουμε ή συναντάμε, δεν εγκαταλείπουμε την προσπάθεια. Όποιος προσπαθεί, τα καταφέρνει στο τέλος!

Αυτές ήταν οι απαντήσεις των παιδιών:

Τι σκεφτόταν η χελώνα, πριν τον αγώνα με το λαγό;

Δεν τα παρατάω! (Γιάννης Ντ.)
Δεν θα σταματήσω να περπατάω! (Γιάννης Κ.)
Δεν θα τα παρατήσω! (Μαρίζα)
Θα πηγαίνω βήμα-βήμα! (Μιχάλης Μ.)
Εγώ θα κερδίσω αργά-αργά! (Αλέξανδρος)
Θα προσπαθήσω! (Πέτρος)
Θα τα καταφέρω! (Μιχάλης Π.)
Έχω δύναμη! (Βασίλης)
Είμαι δυνατή! (Λίλα)
Είμαι η καλύτερη! (Πέτρος)
Είμαι γενναία! (Μαρίζα)

Η χελώνα δεν μπορεί να τρέξει. Εσύ τι δεν μπορείς να κάνεις; Τι λύση μπορείς να σκεφτείς, για να τα καταφέρεις;

Πέτρος: Δεν μπορώ να φτιάξω τα lego.

Θα πάρω ένα βιβλίο με οδηγίες!

Λίλα: Δεν φτάνω τη βρύση.

Θα πάω να πάρω το σκαμπό μου!

Γιάννης Κ.: Δεν μπορώ να φτιάξω τα ανθρωπάκια playmobil. Θα βλέπω το βιβλίο με τις οδηγίες!

Βασιλική: Δεν μπορώ να γράψω το όνομά μου.

Θα προσπαθώ πολύ και στο τέλος θα τα καταφέρω!

Μαρίζα: Δυσκολεύομαι να φτιάξω ένα μεγάλο πύργο με τουβλάκια, γιατί πέφτουν.

Θα φτιάχνω τον πύργο με τουβλάκια που ενώνονται!

Χριστόφορος: Δεν μπορώ να ανοίξω την κατάψυξη, που είναι ψηλά.

Μπορώ να πάρω ένα γάντζο, να πιάσω το πόμολο και να την ανοίξω!

Βασίλης: Δεν μπορώ να κατεβάζω τα παιχνίδια μου από το ράφι που είναι ψηλά.

Θα βάλω ένα δικό μου σκαμπό, για να φτάσω τα παιχνίδια! Αν δεν έχω σκαμπό, θα με βοηθήσει η μαμά ή ο μπαμπάς!

Γιάννης Ντ.: Δυσκολεύομαι να σηκώσω τον κουβά με τα αμαξάκια, που έχω στο σπίτι.

Μπορώ να τον σύρω!

Μπορώ να βάζω τα αυτοκινητάκια λίγα-λίγα στη μπλούζα μου!

Φωτεινή: Δεν μπορώ να μιλήσω καλά.

Θα προσπαθώ πολλές φορές, μέχρι να μάθω!

Μιχάλης Π.: Δυσκολεύομαι να ανέβω στο κρεβάτι μου.

Μπορώ να ανέβω από την ξύλινη σκάλα!

Σάρα: Δεν μπορώ να ζωγραφίζω.

Θα προσπαθήσω πολύ και θα μάθω!

Μυρτιάννα: Δεν μπορώ να ανοίξω το κρεβάτι μου.

Θα μου μάθει η μαμά πώς να το ανοίγω!

Μιχάλης Μ.: Δεν μπορώ να κάνω ποδήλατο.

Θα μου βάλει η μαμά κι ο μπαμπάς μικρά ροδάκια!

Αλέξανδρος: Δεν μπορώ να πιάσω σωστά το μολύβι.

Θα με βοηθήσει η μαμά και οι δασκάλες μου και θα τα καταφέρω!

Φάνης: Δεν μπορώ να ανέβω στο διώροφο κρεβάτι.

Θα με βοηθήσει ο μπαμπάς!

Μαρισόφη: Δεν μπορώ να βάζω κόλλα στις εργασίες μου.

Θα προσπαθήσω και θα μπορώ!

Χρήστος: Δεν μπορώ να φτιάξω ένα δέντρο με τους μαρκαδόρους.

Θα μου δείξουν πώς θα το φτιάξω οι δασκάλες μου και θα τα καταφέρω!

Ζωγραφίσαμε τη χελώνα και από πάνω της ένα συννεφάκι. Κάθε παιδί, χωρίς να το ακούν τα υπόλοιπα, έλεγε στη νηπιαγωγό τι έλεγε στον εαυτό της η χελώνα πριν τον αγώνα, ώστε να βρει το θάρρος να αγωνιστεί και να νικήσει. Τα λόγια της χελώνας (δηλαδή του κάθε παιδιού) τα γράψαμε στο συννεφάκι.

Στην τάξη μας φέραμε δυο γαντόκουκλες, του λαγού και της χελώνας, με τις οποίες τα παιδιά παίζουν όποτε θέλουν τον μύθο και λένε δυνατά τις σκέψεις που κάνει το κάθε ζώο. Αυτό τα βοηθάει να ενστερνιστούν και να εμπεδώσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα εκείνα που τα βοηθούν να αντεπεξέρχονται στις δυσκολίες, μικρές και μεγάλες.

Χρησιμοποιήσαμε, ακόμα, την τεχνική του «διαδρόμου της συνείδησης»: Τα παιδιά σχηματίζουν έναν διάδρομο, μέσα από τον οποίο περνάει ένα παιδί που αντιμετωπίζει ένα οποιοδήποτε πρόβλημα. Καθώς διασχίζει το διάδρομο, τα υπόλοιπα παιδιά του προτείνουν λύσεις στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει.

Καλωσόρισες, Νοέμβρη!

Καλωσορίσαμε τον κ. Νοέμβριο στην τάξη μας! Τον ντύσαμε με φθινοπωρινά χρώματα. Είναι στολισμένος με φθινοπωρινά φύλλα. Η κάπα του είναι μολυβί, σαν τα βαριά σύννεφα που φέρνουν τη βροχή. Κρατάει ένα συννεφάκι και ομπρέλα, αφού το παρατσούκλι του είναι Βροχάρης. Τον λένε και Σποριά, αφού σπέρνει. Γι’ αυτό, έχει κρεμασμένο στον ώμο του το σποροσάκουλό του και ένα σκιάχτρο, για να μην του τρώνε τους σπόρους τα πουλιά. Κρατάει και ένα κανατάκι για κρασί, αφού ονομάζεται και Κρασομήνας, μια και τώρα οι άνθρωποι ανοίγουν τα βαρέλια και δοκιμάζουν το καινούργιο κρασί. Έφερε μαζί του και το χαλάκι του, να μην κρυώνουν τα πόδια του, γιατί όπως έλεγαν τα παλιά τα χρόνια, «Μόλις έρθει ο Νοέμβρης, σιγομπαίνει κι ο χειμώνας».
Του φέραμε δώρο όμορφα φθινοπωρινά φύλλα. Ο αδελφός του ο Οκτώβρης του άφησε τα δώρα που είχαμε φέρει σε εκείνον, δηλαδή τα φθινοπωρινά φρούτα και μια κολοκύθα.

Διαβάσαμε το παραμύθι «Το φύλλο που δεν ήθελε να πέσει». Μάθαμε για την μεγάλη αξία των φύλλων που πέφτουν: γίνονται λίπασμα, τροφή για τα ζώα, παπλωματάκι για το χώμα, ώστε να κρατιούνται ζεστοί οι σπόροι και να μπορέσουν να φυτρώσουν την άνοιξη.

Μάθαμε να ζωγραφίζουμε φύλλα, χρησιμοποιώντας μόνο τα φθινοπωρινά χρώματα.

Μάθαμε να ζωγραφίζουμε φθινοπωρινά δέντρα.

Τα φύλλα, το ουράνιο τόξο, το καβούκι της χελώνας, το συννεφάκι, μας έδωσαν την αφορμή να μάθουμε για τις καμπύλες γραμμές. Αναζητήσαμε καμπύλες στην τάξη μας και στο σώμα μας. Φτιάξαμε καμπύλες με τα χέρια μας, τα πόδια μας ή ολόκληρο το σώμα μας. Γίναμε ζευγάρια και συνεργαστήκαμε, για να φτιάξουμε μια καμπύλη μαζί. Φτιάξαμε καμπύλες με πλαστελίνες και σχοινιά.

Ζωντανέψαμε την καμπύλη: Τι μας θυμίζει η καμπύλη; Πώς μπορούμε να τη ζωντανέψουμε, δηλαδή να τη συνεχίσουμε και να φτιάξουμε κάτι που την περιέχει;

Μάθαμε το παραδοσιακό τραγούδι «Μήλο μου κόκκινο».Χτυπήσαμε το ρυθμό του όλοι μαζί, χωριστήκαμε σε δυο ομάδες και χτυπούσε η μια ομάδα το μισό και η άλλη το άλλο μισό και καταφέραμε να συγχρονιστούμε και να μην μπερδευτούμε!

Μήλο μου κόκκινο

Φτιάξαμε φθινοπωρινή φρουτοσαλάτα, με τα φρούτα που είχαμε φέρει δώρο στον κ. Οκτώβρη και στον κ. Νοέμβρη. Λόγω του κορονοϊού, δεν έκοψαν τα παιδιά τα φρούτα σε μικρά κομματάκια, αλλά η κ. Μαρίλυ, φορώντας γάντια. Μιλήσαμε για την αξία των φρούτων, τις βιταμίνες τους και, φυσικά, τη νοστιμιά τους! Όπως ήταν φυσικό, τα παιδιά καταβρόχθισαν όλη τη φρουτοσαλάτα και ζητούσαν διαρκώς κι άλλη!

28η Οκτωβρίου

Την παραμονή της 28ης Οκτωβρίου, τα παιδιά γιόρτασαν στο τμήμα τους, λόγω των μέτρων για τον κορονοϊό.
Θυμηθήκαμε την ιστορία, τραγουδήσαμε, κάναμε παρέλαση στην αυλή και πήραμε στο σπίτι τις εργασίες που είχαμε κάνει τις προηγούμενες μέρες.

Μια -δύσκολη- χρονιά τελείωσε…

Τι θυμόμαστε; Τι μας άρεσε; Τι μας στενοχώρησε;

Σοφία Μ.: Μου άρεσε που φτιάξαμε το χαρτοπολτό.
Δεν μου άρεσε που τα σχολεία ανοίγανε και κλείνανε…

Μαρίζα: Μου άρεσε που φτιάξαμε την αρκούδα. Μου άρεσε όταν δεν είχαμε. κορονοϊό και πηγαίναμε στο σχολείο. Δεν μου άρεσε όταν είχε ζέστη και βγαίναμε έξω και ιδρώναμε. Δεν μου άρεσε όταν είχαμε κορονοϊό και δεν μπορούσαμε να πάμε στο σχολείο.

Γιάννης Μ.: Μου άρεσαν οι εργασίες που κάναμε και ο κήπος μας, όταν ήταν όμορφος. Δεν μου άρεσε που ανοιγόκλειναν τα σχολεία.

Νεφέλη: Μου άρεσε το βιβλίο του Αρλεκίνου και όταν κάναμε το τσίρκο. Δεν μου άρεσε όταν ήταν κλειστό το σχολείο.

Κωστής: Μου άρεσε που διαβάζαμε βιβλία. Δεν μου άρεσε όταν ήταν κλειστά τα σχολεία και μέναμε στο σπίτι.

Κατερίνα: Μου άρεσε που κάναμε πικ-νικ. Δεν μου άρεσε που κάναμε μάθημα από τον υπολογιστή.

Πέτρος: Μου άρεσε που φτιάξαμε τον πιγκουίνο. Δεν μου άρεσε που ανοιγοκλείναν τα σχολεία.

Ολίβια: Μου άρεσε που φτιάξαμε το δέντρο με τις καρδούλες. Δεν μου άρεσε που δεν μπορούσαν να μας φιλήσουν οι δασκάλες και ανοιγόκλειναν τα σχολεία.

Μαρία: Μου άρεσε που κάναμε πολλές εργασίες. Δεν μου άρεσε όταν απογοητεύαμε τις κυρίες μας.

Ειρήνη: Μου άρεσε που φτιάξαμε τον πιγκουίνο και το τσίρκο. Δεν μου άρεσε που ήταν κλειστά τα σχολεία και κάθε μέρα ήθελα να πάω στο σχολείο, γιατί βαριόμουνα.

Λάζαρος: Μου άρεσε που παίζαμε. Δεν μου άρεσε που καθόμασταν όλη μέρα σπίτι.

Γιάννης Σ.: Μου άρεσε όταν φτιάξαμε το βυθό με τα ζώα από χαρτόνι. Δεν μου άρεσε που είχαμε κορονοϊό και ήταν κλειστά τα σχολεία.

Μιχάλης Π.: Μου άρεσε που παίζαμε πολλά παιχνίδια. Δεν μου άρεσε που τα σχολεία ανοιγοκλείνανε και εμείς καθόμασταν σπίτι μας.

Χρήστος: Μου άρεσε που παίζαμε παιχνίδια. Δεν μου άρεσε που τα σχολεία ήταν κλειστά και που τα παιδάκια δεν μπορούσαν να φιλήσουν τις δασκάλες.

Σοφία Κ.: Μου άρεσε που φτιάξαμε το πιγκουινάκι. Δεν μου άρεσε που κλείνανε τα σχολεία.

Μαρίνα: Μου άρεσε που διαβάζαμε κάθε μέρα βιβλία. Δεν μου άρεσε που ανοιγοκλείνανε τα σχολεία.

Φωτεινή: Μου άρεσε που φτιάξαμε το βυθό. Δεν μου άρεσε που δεν μπορούσαμε να μπούμε στο κουκλόσπιτο.

Μιχάλης Μ.: Μου άρεσε που φτιάξαμε τα καρπούζια. Δεν μου άρεσε που ανοίγανε τα σχολεία και ξανακλείνανε.

Τα παιδιά ήταν χαρούμενα όταν ήταν στο σχολείο, για διαφορετικούς λόγους. Κανένα, όμως, δεν ήταν χαρούμενο όταν τα σχολεία ήταν κλειστά. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα έχουν ποτέ ξανά αυτή την εμπειρία…

Καλό καλοκαίρι!

Χρόνια πολλά, μπαμπά!

Έχοντας ακόμα ως θέμα μας τη θάλασσα, διαβάσαμε το παραμύθι «Ο κύριος Ιππόκαμπος» του Eric Carle, και μάθαμε για απίθανους ψαρομπαμπάδες, που φροντίζουν τα αυγά ή τα μωρά τους!

Αυτό μας έδωσε την αφορμή, έχοντας κατά νου τους δικούς μας μπαμπάδες, να απαντήσουμε στο ερώτημα: Τι κάνει ένας μπαμπάς; Τα παιδιά είπαν:
– Φροντίζει και προσέχει τα παιδιά του
– Βοηθάει τη μαμά να μαγειρεύει
– Πλένει τα πιάτα
– Βγάζει τα ροδάκια από το ποδήλατο
– Βοηθάει τα παιδιά του
– Φτιάχνει κάτι που χαλάει
– Πηγαίνει τα παιδιά στην παραλία
– Κάνει πάρτι στα παιδιά του
– Σκουπίζει
– Μαζεύει τα παιχνίδια
– Βάζει πλυντήριο
– Πλένει το αυτοκίνητο
– Κάνει εκπλήξεις στα παιδιά του
– Κοιμάται
– Πηγαίνει τα παιδιά στο κρεβάτι τους, όταν έχουν αποκοιμηθεί στον καναπέ
– Κάνει δουλειές στο σπίτι
– Βοηθά να κουβαλήσουμε τα ψώνια από το Σούπερ Μάρκετ
– Παίζει με τα παιδιά του
– Μαζεύει χρήματα
– Βοηθάει στο πλύσιμο και στο στρώσιμο των χαλιών και του καναπέ
– Αγοράζει παιχνίδια στα παιδιά του
– Στρώνει το τραπέζι
– Πηγαίνει βόλτα τα παιδιά του
Μπράβο στους μπαμπάδες που συμμετέχουν στην καθημερινότητα της οικογένειάς τους!

Ακούσαμε το τραγούδι «Για τον πατέρα», από το cd «Η επιστροφή του τεμπέλη δράκου»

Τα παιδιά μάς είπαν τι κάνουν με τον μπαμπά τους:
– Πάμε βόλτα με το μηχανάκι
– Κάνουμε βόλτα, ποδήλατο, μου μαθαίνει ποδήλατο, ποτίζουμε τα λουλούδια
– Πηγαίνουμε βόλτα και στο πάρκο
– Πηγαίνουμε για ψώνια στο σούπερ μάρκετ
– Πηγαίνουμε βόλτα και στην παιδική χαρά
– Πηγαίνουμε εκδρομές
– Κάνουμε ποδήλατο
– Παίζουμε με τα τουβλάκια και κάνουμε κούνια
– Πηγαίνουμε βόλτα στην εξοχή
– Παίζουμε ποδόσφαιρο
– Κάνουμε ποδήλατο
– Πηγαίνουμε στη θάλασσα
– Πηγαίνουμε μαζί στις νεροτσουλήθρες
– Κάνουμε πατίνια και πηγαίνουμε βόλτα με το αυτοκίνητο
– Παίζουμε μπάλα
– Παίζουμε μπάλα και κρυφτό
– Παίζουμε μπάλα
– Πηγαίνουμε βόλτα με το αυτοκίνητο και παίζουμε χαρτιά και ντόμινο
– Πάμε βόλτα στον Καράβολα και στη θάλασσα, παίζουμε play station και κινητό
Και ζωγράφισαν αυτό που τους αρέσει πιο πολύ:

Διαβάσαμε το βιβλίο «Ο μπαμπάς μου είναι…», γελάσαμε και σκεφτήκαμε τι είναι οι δικοί μας μπαμπάδες.

Και φυσικά ετοιμάσαμε με πολλή χαρά και αγάπη ένα δώρο για τον μπαμπά μας.

Θάλασσα, η αγαπημένη!

Την ακούσαμε να μας ψιθυρίζει, βάζοντας στο αυτί μας τη μπουρού.

Κλείσαμε τα μάτια και φανταστήκαμε το κύμα να σκάει στην ακρογιαλιά, ακούγοντας το όργανο της θάλασσας.

Διαβάσαμε βιβλία για τη θάλασσα:
Η ζωή στη θάλασσα

Ο κόσμος της θάλασσας

Παρατηρώ τα ψάρια

Μάθαμε ότι οι ωκεανοί απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος του διοξειδίου του άνθρακα. Αν, λοιπόν, οι θάλασσές μας είναι υγιείς, θα είμαστε κι εμείς υγιείς. Έτσι, θυμηθήκαμε τους τρόπους που προστατεύουμε τη θάλασσα και όλα τα πλάσματά της.

Διαβάσαμε παραμύθια:
Η λαίμαργη φάλαινα, του Ευγένιου Τριβιζά

Το θαλασσόδεντρο, της Χρυσάνθης Σπυροπούλου-Σπανού

Το τραγούδι της φάλαινας

Ασημάκης, το πολύχρωμο ψαράκι

Μάθαμε να χορεύουμε την πόλκα των καβουριών! Τα καβούρια περπατούν στο πλάι και είναι σαν να χορεύουν πόλκα, καθώς πηγαίνουν προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση! Μάθαμε, λοιπόν, το τραγούδι «Η πόλκα των καβουριών», το τραγουδήσαμε και το χορέψαμε σε κύκλο, σε γραμμές και σε ζευγάρια. Ακούγαμε προσεκτικά τη μουσική, για να ξέρουμε πότε πρέπει να αλλάξουμε κατεύθυνση.

Μάθαμε το τραγούδι Δέκα καβουράκια, από το cd Ο τεμπέλης δράκος:

Φτιάξαμε μια θάλασσα με υπέροχα χρώματα και κύματα. Ζωγραφίσαμε και κόψαμε ψαράκια και τα βάλαμε να βουτούν στη θάλασσα!

Φτιάξαμε μέδουσες με λαδοπαστέλ και θάλασσα με νερομπογιές.

Και ζωντανέψαμε το θ της θάλασσας.

“Να προσέχουμε τη Γη, σαν να είναι το παιδί μας!”

Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος, στις 5 Ιουνίου, συζητήσαμε για όλα εκείνα τα λάθη που κάνουμε και προκαλούμε προβλήματα στο περιβάλλον. Διαβάσαμε «Το μικρό βιβλίο του περιβάλλοντος» της Κριστίν Κουαρό, για να προβληματιστούμε.

Σκεφτήκαμε τρόπους να προστατέψουμε τη Γη μας, που είναι το σπίτι μας και μας δίνει ζωή.

Να τι μπορούμε να κάνουμε:
– Να μην πετάμε σκουπίδια στη θάλασσα (Σοφία Μ.)
– Να μην πετάμε σκουπίδια στο δρόμο (Μιχάλης Μ.)
– Να πετάμε τα σκουπίδια στον κάδο (Μαρίζα)
– Να μη σκοτώνουμε τα έντομα και ειδικά τις μέλισσες (Μαρία)
– Να σεβόμαστε τα ζώα (Μιχάλης Π.)
– Να μην κόβουμε τα φύλλα και τα λουλούδια των δέντρων (Ολίβια)
– Να μη χρησιμοποιούμε συνέχεια το αμάξι, για να μην καταναλώνουμε πετρέλαιο (Νεφέλη)
– Να μην αφήνουμε ανοιχτό το ψυγείο πολλή ώρα (Μαρίνα)
– Να μην ποτίζουμε, όταν βρέχει, για να μη σπαταλάμε το νερό (Ειρήνη)
– Να μη βρομίζουμε τα δέντρα, γράφοντας πάνω τους (Κατερίνα)
– Να μην αφήνουμε πολλή ώρα ανοιχτή τη βρύση, για να μη σπαταλάμε το νερό (Πέτρος)
– Να μην αφήνουμε ανοιχτή την πόρτα ή το παράθυρο το χειμώνα, γιατί φεύγει η ζέστη και πρέπει να ανάψουμε πάλι το καλοριφέρ (Νεφέλη)
– Να μην αφήνουμε αναμμένο το φως, όταν βγαίνουμε από το δωμάτιο (Ειρήνη)
– Να μη βάζουμε πολύ σαπούνι (Πέτρος)
– Να ξαναχρησιμοποιούμε τα πράγματα και να κάνουμε ανακύκλωση (Ολίβια)
– Να προσέχουμε τη Γη σα να είναι παιδί μας, γιατί κι αυτή μας σέβεται σα να είμαστε παιδιά της (Γιάννης Μ.)

Βρήκαμε πώς μπορούμε να τους συμβολίσουμε και ζωγραφίσαμε σύμβολα.
Φτιάξαμε μια αφίσα με τα μηνύματά μας!

Και για τις ιδέες μας, πήραμε όλοι το μετάλλιο του Προστάτη της Γης! Το κατασκευάσαμε μόνοι μας από πηλό και το φορέσαμε περήφανα στο στήθος μας!