Άρθρα συντάκτη ΜΑΡΑΥΓΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Μια ωραία πεταλούδα και … η παρέα της!

Μία γαντόκουκλα – κάμπια εμφανίστηκε ένα ανοιξιάτικο πρωινό στην τάξη μας και μας μίλησε για τον υπέροχο και μαγικό τρόπο με τον οποίο μεταμορφώνεται σε πεταλούδα.

Μάλιστα μας πρότεινε να διαβάσουμε το βιβλίο «Εξαφανίστηκε, εξαφανίστηκε η κάμπια».

Έτσι έγινε πολύ κατανοητό ότι η ζωή μιας πεταλούδας περνάει από τέσσερα σημαντικά στάδια μεταμόρφωσης : αβγό, κάμπια, χρυσαλίδα, πεταλούδα.

Είδαμε και σχετικό βιντεάκι από το You Tube και πραγματικά η μεταμόρφωση είναι πολύ θεαματική.

Δείτε το κι εσείς!

Έπειτα βάλαμε τα μαγικά μας χεράκια και αναπαραστήσαμε με διάφορα υλικά, τον κύκλο της ζωής αυτού του εντόμου.

Γράψαμε στο υπολογιστή τις λέξεις για τα στάδια της μεταμόρφωσης, τις κόψαμε και τις κολλήσαμε στις αντίστοιχες θέσεις του κύκλου.

Οι πεταλούδες έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλούς ζωγράφους μια και είναι ένα από τα ομορφότερα έντομα. Είδαμε τις παπαρούνες και πεταλούδες του Βαν Γκογκ

και την πεταλούδα του Andy Warhol.

Οι πίνακες αυτοί αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και για εμάς.

Φτιάξαμε κάμπιες με χαρτί κουζίνας που το τυλίξαμε, το κάναμε ρολό, το κολλήσαμε σε ένα ξυλάκι θέλοντας να δείξουμε την κίνηση της κάμπιας.

Πόσο ευλύγιστη είναι και πόσες καμπύλες δημιουργεί!

Αυτές οι κάμπιες μεταμορφώθηκαν μετά από λίγες μέρες σε πεταλούδες. Πώς;

Χρωματίσαμε φίλτρα του καφέ ψεκάσαμε με νερό, τα χρώματα απλώθηκαν και οι πεταλούδες μας έγιναν έργα τέχνης.

Βάλαμε μανταλάκια για το σώμα και συρματάκια για τις κεραίες.

Μια κάμπια καθώς μεγάλωνε, μας βοήθησε να φτιάξουμε το δικό μας αριθμητήριο από το 1 – 10

και μια πεταλούδα μας έμαθε τον αριθμό 8. Μας ζήτησε να την βοηθήσουμε να φτάσει στο λουλούδι της κάνοντας μια διαδρομή ανάμεσα σε τρίγωνα που είχαν μπερδευτεί με κύκλους και τετράγωνα. Σκορπίσαμε στο πάτωμα κύκλους, τετράγωνα και τρίγωνα και βοηθήσαμε την πεταλούδα να φτάσει στο λουλούδι κάνοντας την διαδρομή με ξυλάκια.

Μετρήσαμε τα τρίγωνα όπως μας ζήτησε και ήταν 8. Έπειτα κάναμε και το αντίστοιχο  φύλλο εργασιών.

Όταν μιλάμε για την πεταλούδα μας έρχεται στο μυαλό η έννοια της συμμετρίας. Η μπλούζα της Μαρίας με την πεταλούδα μας βοήθησε πολύ να κατανοήσουμε τι είναι συμμετρία. Πήραμε ένα μολύβι που έγινε ο άξονας συμμετρίας και είδαμε ότι η πεταλούδα από την μια και την άλλη μεριά είναι η ίδια.

Βρήκαμε και την συμμετρία στο σώμα μας.

Οι πεταλούδες έχουν μια μεγάλη παρέα … που είναι φυσικά και άλλα πολλά έντομα!

Βγήκαμε στην αυλή του νηπιαγωγείου μας, πήραμε τον μεγεθυντικό φακό μας και γίναμε εξερευνητές εντόμων.

Βρήκαμε : μια ωραία πεταλούδα

μια πασχαλίτσα

μέλισσες

μυρμήγκια

και ένα εντομάκι που μοιάζει πολύ με την πασχαλίτσα.

Μπαίνοντας στην τάξη μας, μάς περίμενε μια έκπληξη. Στην παρεούλα μας υπήρχαν δύο κασετίνες με έντομα μεγάλα και μικρά από διάφορες χώρες (Κίνα, Σιγκαπούρη, Ιαπωνία).

Τα είδαμε ένα – ένα, τα παρατηρήσαμε και ενθουσιαστήκαμε! Μιλήσαμε γι΄αυτά και είπαμε ότι κάποια είναι βλαβερά για τον άνθρωπο, άλλα χρήσιμα, όλα όμως είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν γιατί αποτελούν την τροφή για άλλα ζωάκια. Μάλιστα τα παιδιά είπαν ότι τα κουνούπια είναι πολύ ενοχλητικά όμως ο βάτραχος τα τρώει.

Χωρίσαμε τα έντομα σε ομαδούλες ανάλογα με το μέγεθος και το είδος τους.

Ανάμεσά τους βρίσκονταν αράχνες και σκορπιοί και μας δόθηκε η ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είναι έντομα, αλλά ανήκουν στα αρθρόποδα, έχουν 8 πόδια και όχι 6 όπως έχουν τα έντομα.

Αφού είχαμε γίνει εξερευνητές εντόμων γίναμε και ζωγράφοι. Ο καθένας πήρε το έντομο που του  άρεσε και το ζωγράφισε μέσα σε έναν μεγεθυντικό φακό.

Φτιάξαμε και πασχαλίτσες με έναν κύκλο και ένα ημικύκλιο!

Από την παρέα αυτή δεν θα μπορούσε να λείπει η  μέλισσα. Ένα έντομο πολύ σημαντικό γιατί εκτός του ότι μας δίνει το μέλι που είναι πολύ υγιεινό, βοηθάει στην επικονίαση των φυτών.

Το σώμα της μέλισσας αποτελείται κι αυτό από κεφάλι, θώρακα και κοιλιά. Έχει φτερά, κεραίες, 6 πόδια και ένα κεντρί που το χρησιμοποιεί για να αμύνεται όταν κάποιος της επιτεθεί.

Φτιάξαμε το σώμα της μέλισσας και παίξαμε μ’ αυτό.

Ποιος θα καταφέρει να την φτιάξει πιο γρήγορα; Βάλαμε χρονόμετρο στο κινητό και μετρήσαμε τον χρόνο που έκανε ο καθένας για να ολοκληρώσει την μέλισσα.

Το βιβλίο «Η μέλισσα» με υπέροχες εικόνες μας βοήθησε να αντιληφθούμε τι πραγματικά γίνεται μέσα σε μια κυψέλη.

Οι μέλισσες ζουν σε μεγάλες οικογένειες και τα σπίτια τους τα λέμε κυψέλες. Όταν ζουν ελεύθερες στην φύση φτιάχνουν τις κυψέλες τους σε κουφάλες δέντρων και βράχων. Όμως οι μέλισσες που ζουν στα μελίσσια έχουν κυψέλες που είναι φτιαγμένες από τον άνθρωπο με ξύλο ή πλαστικό.

Μέσα εκεί φτιάχνουν τις κηρήθρες για να βάλουν τα αυγά τους και το μέλι. Οι κηρήθρες έχουν σχήμα εξάγωνο.

Δεν χάσαμε την ευκαιρία να τις φτιάξουμε με τα ξυλάκια μας.

Είναι μια ολόκληρη κοινωνία που αποτελείται από την βασίλισσα, τους κηφήνες (αρσενικές μέλισσες), τις εργάτριες.

Οι μέλισσες για να φτιάξουν το μέλι μετατρέπουν το νέκταρ σε μια ουσία που περιέχει μέλι μαζί με αρκετό νερό. Άλλες μέλισσες κάνουν αέρα με τα φτερά τους για να εξατμιστεί το νερό.

Είδαμε σχετικό βιντεάκι. Δείτε το κι εσείς!

Μετά από όλα αυτά που μάθαμε φτιάξαμε και την δική μας κυψέλη με μία κούτα.

Κάναμε τις κηρήθρες με τυπώματα από πλαστικό συσκευασίας με φυσαλίδες (αεροπλάστ)

και οι μελισσούλες μας έγιναν με μακαρονάκια (κοχύλια) που σχεδιάσαμε πάνω του μαύρες γραμμές. Το κεφάλι τους έγινε με τα δαχτυλάκια μας που τα βουτήξαμε σε μαύρο χρώμα.

Βάλαμε τις κηρήθρες μέσα στην κυψέλη μας και οι μελισσούλες έπιασαν αμέσως δουλειά. Έφτιαξαν το πιο καλό και υγιεινό μέλι. Ο μελισσοκόμος μας έβαλε την στολή του (ένα καπέλο με τούλι) πήρε τον φυσητήρα του, στον  οποίο έκαψε πευκοβελόνες για να τις ζαλίσει και να μην τον τσιμπήσουν.

Με τον εξαγωγέα μάζεψε το θυμαρίσιο μέλι.

Και γιατί όχι ; Του κάναμε την καλύτερη διαφήμιση!

 

 

Για τις γλυκές μανούλες!

Μάης … και η αυλή του νηπιαγωγείου μας γέμισε με λουλούδια. Βγήκαμε , μαζέψαμε μερικά και σκεφτήκαμε να τα χαρίσουμε στις γλυκές μας μανούλες, καθώς η δεύτερη Κυριακή του Μάη μας φέρνει μια μεγάλη γιορτή, τη γιορτή της μητέρας.

Είπαμε, λοιπόν, με τα παιδιά να αφιερώσουμε την εβδομάδα που επιστρέψαμε στο σχολείο μας, μετά τις διακοπές του Πάσχα αλλά και μετά από το μεγάλο αυτό χρονικό διάστημα της τηλεκπαίδευσης, στις γλυκές μας μανούλες.

Η μαμά είναι ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα στην ζωή μας καθώς είναι αυτή που μας φέρνει στη ζωή! Κάνει πολύ σημαντικά πράγματα για εμάς γι’ αυτό κι εμείς την αγαπάμε. Κάθε ένα παιδάκι λοιπόν σκέφτηκε γιατί αγαπάει τη μαμά του:

με φροντίζει,  με πηγαίνει βόλτα, με μεγαλώνει, είναι καλή, μου μαγειρεύει, μου λέει ότι είναι τέλειο ό,τι ζωγραφίζω, τη νύχτα μού διαβάζει παραμύθι, με αγαπάει, μου δίνει δώρα, πάμε πολλές βόλτες, με αφήνει να παίρνω παγωτό, με πηγαίνει στο παιδότοπο, με βοηθάει, είναι χαρούμενη, με πηγαίνει στην παιδική χαρά, μου φτιάχνει το αγαπημένο μου αυγό, με αγαπάει πολύ.

Οι δύο πίνακες του Ρενουάρ

αποτέλεσαν την  πηγή έμπνευσης για να ζωγραφίσουν την δικιά τους μανούλα. Απλώσαμε στο πάτωμα χαρτί του μέτρου, πήραμε τους μαρκαδόρους και βάλαμε όλο μας το ταλέντο για να τις ζωγραφίσουμε.

Πάνω από την κάθε μανούλα γράψαμε γιατί το κάθε παιδί την αγαπάει. Έτσι δημιουργήθηκε μια αφίσα με τίτλο : «αγαπάμε τις μανούλες μας γιατί…».

Την κρεμάσαμε στο τοίχο έξω από την τάξη μας και όταν ήρθαν το μεσημέρι οι μανούλες τις περίμενε η ευχάριστη αυτή έκπληξη.

Για να τις ευχαριστήσουμε για όλα όσα κάνουν για εμάς φτιάξαμε κι ένα δώρο γεμάτο με αγάπη (pinterest). Κόψαμε ένα κύκλο κι ένα ημικύκλιο, τα κολλήσαμε στις άκρες τους και δημιουργήσαμε μια θήκη. Την στολίσαμε με καρδούλες και πούλιες. Μέσα εκεί βάλαμε ένα σημειωματάριο όπου στην πρώτη του σελίδα γράψαμε: «μαμά σ’ αγαπώ».

Της χαρίσαμε και ένα μαρκαδόρο για να μπορεί να γράφει και φυσικά βάλαμε τα λουλούδια που είχαμε μαζέψει.

Την μαμά την λέμε και μανούλα, μητέρα, μαμάκα, μάνα, mum, mother όπως είπαν τα παιδιά. Όπως όμως κι αν την λένε, όπως κι αν την φωνάζουμε πάντα το όνομά της είναι πολύ γλυκό και μέσα του κρύβει πολλά ευχάριστα πράγματα. Εμείς ξεχωρίσαμε τη λέξη μητέρα και διαβάσαμε την υπέροχη ιστοριούλα από το ανθολόγιο λογοτεχνικών κειμένων για το νηπιαγωγείο : «Πώς γράφεται η μητέρα».

Έπειτα κάναμε και την δικιά μας ακροστιχίδα με λέξεις που αρχίζουν από τα γράμματα  της λέξης μητέρα. Η ΜΗΤΕΡΑ λοιπόν είναι :

Γλυκιά σαν …….……………………………… Μέλι

Λάμπει σαν τον ………………….……………Ήλιο

Μυρίζει σαν ………………………………..…. Τριαντάφυλλο

Κάνει πολλά για εμάς και της λέμε …….Ευχαριστώ

Γλυκιά σαν …………………………………….. Ρόδι

Μας φωτίζει σαν …………………………….. Αστέρι

Για όλα αυτά σας αγαπάμε γλυκές μας μανούλες!

 

Ήρθε η κυρά… με τα πόδια τα 7!

Την κυρά Σαρακοστή που είναι έθιμο παλιό φτιάξαμε κι εμείς (στην διάρκεια της τηλεκπαίδευσης) με αλεύρι, αλάτι και νερό.

3 κούπες αλεύρι

1 κούπα νερό

1 κούπα αλάτι

ήταν τα υλικά της συνταγής. Η φαντασία μας και η αγάπη  μας σε συνδυασμό με τα υλικά δημιούργησαν αριστουργήματα!

 

 και με… πηλό!

Έτσι από δω και πέρα, βήμα – βήμα με τα πόδια της κυρά Σαρακοστής θα προχωράμε προς το Πάσχα. Κόβουμε ένα κάθε Παρασκευή όλοι μαζί. Θα παίζουμε με τα πόδια τα 7 και γιατί όχι; Θα κάνουμε μαθηματικά.

Κυρά Σαρακοστή χωρίς τραπέζι με σαρακοστιανά δεν γίνεται. Το πιο γνωστό τραπέζι είναι το τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας του ζωγράφου Σπύρου Βασιλείου.

Το αναπαραστήσαμε έστω και από μακριά μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μας. Τα παιδιά παρατηρούσαν τα φαγητά και ότι άλλο υπήρχε πάνω στο τραπεζάκι του πίνακα και αυτά… «ζωντάνευαν» μπροστά μας

και έμπαιναν στην αντίστοιχη θέση.

Καλή Σαρακοστή σε όλους!

Ένας Αρλεκίνος από…  κουρελάκια!

Ένα μπαουλάκι γεμάτο με κουρελάκια «ξεπήδησε» από το βιβλίο της Ζωρζ Σαρή «ο Αρλεκίνος». Τι έκπληξη ήταν αυτή!

Όπως η μαμά του Αρλεκίνου τού έφτιαξε αυτή την υπέροχη στολή για τις Απόκριες έτσι κι εμείς κόβοντας τα κουρελάκια

και κολλώντας τα πάνω στο περίγραμμα του σώματος ενός παιδιού

δημιουργήσαμε την στολή του Αρλεκίνου.

Τον κάναμε και παζλ για να παίξουμε μαζί του!

Ένας Αρλεκίνος με κουρελάκια!

Μάρτης είναι…

Έφτασε ο Μάρτης, ο Ανοιξιάτης και για να τον υποδεχτούμε και να τον καλωσορίσουμε μεταμορφωθήκαμε σε πουλάκια. Οι μάσκες έγιναν από αυγοθήκες

όπως επίσης και οι φωλιές τους.

Ο Μάρτης όμως είναι και Πεντάγνωμος! Προσπαθήσαμε να βάλουμε τον καιρό στον «Μετεωρολογούλη» μας και εκεί που βάζαμε ήλιο τσουπ… αλλάζαμε και βάζαμε συννεφιά. Παίξαμε για λίγο βάζοντας και αλλάζοντας συνέχεια τις καρτελίτσες μας, συννεφιά – ήλιος και φυσικά σκάσαμε στα γέλια!

Είπαμε λοιπόν την σοφή την παροιμία  «Μάρτης είναι νάζια κάνει, πότε κλαίει και πότε γελάει!»

Πήραμε πλαστικά πιατάκια και την… ζωντανέψαμε.

Το πρόσωπο του Μάρτη στο ένα έκλαιγε και στο άλλο χαμογελούσε. Και όταν έκλαιγε του ταίριαζε το σύννεφο με την βροχή.

Όταν χαμογελούσε… ο φωτεινός ο ήλιος!

Το ποίημα «ο Μάρτης και η μάνα του» μας έκανε να διασκεδάσουμε πάρα πολύ.

Δεν χάσαμε καιρό και όπως λέει το ποιηματάκι απλώσαμε μπουγάδα! Φυσικά ο Μάρτης είχε την καλή του διάθεση.

Όμως σε λίγη ώρα … χαμός! Τρέξτε να μαζέψετε την μπουγάδα. Ο Μάρτης έχει άσχημη διάθεση. Άρχισε να βρέχει!

Αυτό έγινε πολλές φορές και με την «συνοδεία» ευχάριστης μουσικής, το ποίημα του Μάρτη μετατράπηκε σε ένα ευχάριστο παιχνίδι. «Άπλωσε ρούχα, μάζεψε ρούχα!».

Ο Μάρτης μας έκανε να περάσουμε πολύ όμορφα γι’ αυτό και εμείς του κάναμε ένα δώρο.

 

Πήραμε τους μαρκαδόρους και ζωγραφίσαμε τα προσωπάκια του Μάρτη.

Φυσικά δεν ξεχάσαμε όπως διαβάσαμε στο βιβλίο «Τα ξαδελφάκια του χρόνου»

 

να φορέσουμε μαρτάκι μην μας κάψει το μουτράκι.

Αφιερωμένο σε όλους το υπέροχο τραγούδι του Μάρτη από τον Π. Θαλασσινό.

Μάρτης Μάρτης μίλησε!

Ταξίδι στη γειτονιά του Ήλιου

Μια κρυμμένη έκπληξη στη γωνιά του επιστήμονα αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινήσει το ταξίδι μας στη “γειτονιά του ήλιου”.

Ήταν ένα κουτί με μπάλες που είχαν “μεταμφιεστεί” σε πλανήτες. Από την πρώτη κιόλας στιγμή τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και ιδιαίτερα όταν είπαμε ότι θα ταξιδέψουμε για να γνωρίσουμε τους γείτονες του Ήλιου. Γνώριζαν πολλά από τα ονόματα των πλανητών και μάλιστα ανέφεραν ότι ήταν αρχαία ελληνικά ονόματα.

Σε ένα τέτοιο ταξίδι όμως, απαραίτητο είναι το διαστημόπλοιο. Έτσι ξεκινήσαμε να το φτιάχνουμε με μία μεγάλη κούτα που θα χωρούσε μέσα τον αστροναύτη.

Καθένας έφτιαξε και το δικό του διαστημόπλοιο, με ρολά. Ήμασταν πλέον έτοιμοι! Μετρήσαμε αντίστροφα και η εκτόξευση έγινε με μεγάλη επιτυχία!

Φτάσαμε στο ηλιακό σύστημα που αποτελείται από τον Ήλιο και τους 8 πλανήτες:  τον Ερμή, την Αφροδίτη, τη Γη, τον Άρη, τον Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα. Τους γνωρίσαμε  και σ’ αυτό μας βοήθησε πολύ το εκπαιδευτικό βίντεο picou picou

“Ηλιακό σύστημα/Διάστημα”

Μάθαμε ότι όλοι οι πλανήτες δεν έχουν το ίδιο μέγεθος. Τους συγκρίναμε μεταξύ τους και σ’ αυτό μας βοήθησαν πολύ οι παρακάτω εικόνες από το Internet.

Μιλήσαμε για τις αποστάσεις τους από τον Ήλιο. Άλλες κοντινές και άλλες πολύ μακρινές γεγονός που κάνει τους πλανήτες άλλοτε να είναι πολύ ζεστοί και άλλοτε παγωμένοι.

Στη συνέχεια αναπαραστήσαμε κι εμείς το ηλιακό σύστημα, χρησιμοποιώντας τους πλανήτες που είχαμε βρει στη γωνιά του επιστήμονα.

Οι λωρίδες από γκοφρέ χαρτί συμβολίζουν την τροχιά του κάθε πλανήτη γύρω από τον ήλιο. Μάλιστα παρατηρήσαμε ότι όσο μακριά βρίσκεται ο πλανήτης από τον ήλιο, τόσο πιο μεγάλος είναι ο κύκλος που σχηματίζεται.

Αναπαραστήσαμε το ηλιακό σύστημα και με τις ζωγραφιές μας!

 

 

Τυπώσαμε εικόνες από τον υπολογιστή και παίξαμε το παιχνίδι “Βάλτε στη σωστή σειρά τους γείτονες του Ήλιου”.

Τυπώσαμε  και τους αριθμούς από το 1-8 και ξεκινήσαμε το παιχνίδι.

Κάποιους από τους πλανήτες τούς κρύψαμε. Έπρεπε να βρούμε ποιοι λείπουν και να τους βάλουμε στη σωστή θέση. Αντιστοιχίσαμε και τα ονόματά τους που ήταν …σκορπισμένα.

Τώρα ξέρουμε να τα διαβάζουμε με μεγάλη ευκολία!

Συλλέξαμε αρκετές πληροφορίες για τις συνθήκες που επικρατούν στους πλανήτες και με τις πιο βασικές φτιάξαμε ένα βιβλίο με κομμένες εικόνες όπως είπαν τα παιδιά (ιδέα από το pinterest).

Οι πιο κατάλληλοι, όμως, για να μας μιλήσουν για το διάστημα είναι οι αστροναύτες. Τρέξαμε λοιπόν, για άλλη μια φορά στον υπολογιστή και βρήκαμε το βίντεο

“ραντεβού στο διάστημα”

όπου οι αστροναύτες μας μίλησαν για την εκτόξευση των πυραύλων για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν λόγω έλλειψης της βαρύτητας. Αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο είναι ότι όταν μετά από 6 μήνες οι αστροναύτες επιστρέφουν στη γη, δεν μπορούν να κινηθούν και να περπατήσουν κανονικά καθώς οι μύες και τα κόκκαλα ατονούν. Χρειάζεται ένα μεγάλο χρονικό διάστημα για να επανέλθει το σώμα τους στην φυσιολογική του κατάσταση.

Ήταν η ευκαιρία να μιλήσουμε για την βαρύτητα, που είναι υπεύθυνη για την σταθερότητα των γαλαξιών.

Αναφερθήκαμε στο Νεύτωνα που μελέτησε την βαρύτητα όταν του έπεσε ένα μήλο στο κεφάλι. Μιλήσαμε για τη βροχή, τα φύλλα και τα φρούτα που πέφτουν κάτω. Πηδήξαμε προς τα πάνω και προσπαθήσαμε να μείνουμε εκεί αλλά… τίποτα! Πάντα κάτι μας τραβούσε προς τα κάτω. Συνεχίσαμε τα πειράματα και ρίξαμε προς τα πάνω αντικείμενα αλλά μάταια. Όλα έπεφταν είτε ήταν ελαφριά είτε βαριά!

Μετά από όλα αυτά τα παιδιά άρχισαν να αναρωτιούνται για το αν υπάρχει ζωή στους άλλους πλανήτες. Απ’ ότι γνωρίζουμε δεν υπάρχει.

Όμως το βιβλίο “Ο μαγικός πύραυλος” μας γνώρισε πολλούς …εξωγήινους.

Εξωγήινους που μυρίζουν άσχημα,

που είναι αχτένιστοι,

που μοιάζουν με χταπόδια.

 Φανταστήκαμε κι εμείς τους δικούς μας εξωγήινους, τους φτιάξαμε με μία μπάλα από πηλό και με …ένα  μάτι. Τους κολλήσαμε στον ιπτάμενο δίσκο (ένα χάρτινο πιατάκι που το βάψαμε και ένα καπάκι του καφέ) και τους στείλαμε στον πλανήτη τους!

Μάθαμε κι ότι ο αστροναύτης αρχίζει από το γράμμα Α. Μάλιστα το Α έγινε το σώμα του. Φτιάξαμε το πρόσωπο, τις μπότες και τα γάντια και να τον έτοιμος!(ιδέα από το pinterest)

Οι  5 αστροναύτες που έψαχναν να βρουν τα διαστημόπλοιά τους μας έμαθαν τον αριθμό 5.

Βρήκαμε και τον 5ο πλανήτη που φυσικά είναι ο Δίας.

Μετά απ’ όλα αυτά έγιναν αρκετές αλλαγές μέσα στην τάξη μας. Το κουκλόσπιτό μας έγινε διαστημικός σταθμός

και το μπακάλικο μουσείο- πλανητάριο.

Εκεί τώρα, καθημερινά δοκιμάζουμε τις γνώσεις μας και.. ταξιδεύουμε.

Κι ένα τραγουδάκι αφιερωμένο στους μικρούς ταξιδευτές της γειτονιάς του ήλιου!

“Planet song”

 

Γιατί το φεγγάρι δεν είναι πάντα ολόκληρο;

Η ιστοριούλα του «Φεγγαροσκεπαστή» μάς έκανε να φύγουμε για λίγο από την Γη και να φτάσουμε πολύ μακριά μέχρι το φεγγάρι. Ο Τιμολέων, ο ήρωας της υπέροχης αυτής ιστορίας έγινε ο νέος Φεγγαρoσκεπαστής, που όπως λέει το όνομά του, το έργο του  ήταν να σκεπάζει το φεγγάρι κάθε βράδυ.

 Μαζί του νιώσαμε μεγάλη αγωνία, όταν έχασε την καραμέλα που του έδωσαν, για να γίνει ανάλαφρος και να καταφέρει να φτάσει  ως εκεί. Πολλοί ήρωες της ιστορίας προσπάθησαν να τον βοηθήσουν ώσπου η λύση δόθηκε από μία ανθρώπινη σκάλα γεμάτη με πολλή αγάπη και αλληλεγγύη.

Με τις ζωγραφιές μας φτιάξαμε και εμείς αυτή την ανθρώπινη σκάλα και φτάσαμε το φεγγάρι.

Η ιστορία μάς άρεσε τόσο πολύ που ο καθένας μας ήθελε να γίνει Φεγγαροσκεπαστής και φυσικά ..το καταφέραμε. Έπρεπε όμως να έχουμε το δικό μας φεγγάρι και γι’ αυτό τυλίξαμε με αλουμινόχαρτο ένα γκρέιπ φρουτ. Πήραμε ένα κομμάτι μαύρο ύφασμα, φάγαμε την καραμέλα μας (εμείς δεν την χάσαμε) για να γίνουμε ανάλαφροι και καταφέραμε να το σκεπάσουμε σιγά σιγά ώστε να φαίνεται μικρό, μισό, μεγαλύτερο, ολόκληρο και … καθόλου!

Τελικά τι είναι αυτό που κάνει το φεγγάρι να φαίνεται άλλοτε μικρό, άλλοτε μισό και άλλοτε ολόκληρο; Υπάρχει κάποιος Φεγγαροσκεπαστής; Ήταν η απορία των παιδιών.

Τρέξαμε, λοιπόν , στην βιβλιοθήκη μας, βρήκαμε τα βιβλία που θα μας βοηθήσουν να απαντήσουμε σε αυτήν την ερώτηση. Φυσικά δεν υπήρχε εκεί κανένας Φεγγαροσκεπαστής.

Η εξήγηση δόθηκε από τα βιβλία και είναι η εξής: το φεγγάρι είναι ένα ουράνιο σώμα που φωτίζεται από τον Ήλιο. Δεν είναι αυτόφωτο αλλά ετερόφωτο. Αυτό που συμβαίνει κατά την διάρκεια της νύχτας είναι ότι οι ακτίνες του ήλιου, όπως πέφτουν στην επιφάνεια του φεγγαριού ανακλώνται και φτάνουν σε μας με τρόπο ώστε να φαίνεται ότι ο δορυφόρος φέγγει από μόνος του. Και ακριβώς επειδή η επιφάνεια που φωτίζεται, είναι συνέχεια διαφορετική, καθώς περιστρέφεται, προκύπτουν οι διάφορες φάσεις της σελήνης.

Μιλήσαμε γι’ αυτές και έπειτα πήραμε τα μαγικά μας πινέλα, ανακατέψαμε άσπρο και μαύρο χρώμα για να φτιάξουμε το γκρι και φτιάξαμε το φεγγάρι μας.

Με μια πιο σκούρα απόχρωση του γκρι και με ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο δημιουργήσαμε τους κρατήρες.

Για να κάνουμε τις φάσεις χρησιμοποιήσαμε ένα χαρτόνι που μας έδινε την δυνατότητα να σκεπάσουμε το φεγγάρι.(ιδέα από pinterest)

 Στην συνέχεια βάλαμε στη σειρά τις φάσεις της σελήνης και βρήκαμε ότι είναι 8.

Μάθαμε και να τις ονομάζουμε: Νέα σελήνη, μηνίσκος, ημισέληνος, πανσέληνος.

Στο τέλος βέβαια κάναμε και ένα αντίστοιχο φύλλο εργασιών.

Άλλη μία σκάλα

της υπέροχης ιστοριούλας «Παρακαλώ, μπαμπά, φέρε μου το φεγγάρι» μάς ανέβασε ψηλά στο φεγγάρι.

Πόσο απίστευτο ήταν και αυτό το ταξίδι!

Βγαίνει ο ήλιος… κρύβεται το φεγγάρι!

Το τρισδιάστατο βιβλίο « Η Χρυσομαλλούσα και οι τρεις αρκούδες» ήταν μια έκπληξη για τα παιδιά στην γωνιά της βιβλιοθήκης. Ήταν και η αφορμή για να μιλήσουμε για τις δραστηριότητες που κάνουμε την ημέρα και την νύχτα. Καθώς το βιβλίο γίνεται σπιτάκι, τα παιδιά αρχίζουν αμέσως να αναπαριστούν καταστάσεις της καθημερινότητας. Βάζουν τα αρκουδάκια να ξυπνούν το πρωί, να τρώνε πρωινό, να ετοιμάζονται για το σχολείο, να παίζουν στην παιδική χαρά, να βλέπουν τηλεόραση το απόγευμα, να τρώνε το βραδινό τους, να πλένουν τα δόντια τους και να κοιμούνται.

Όλα αυτά όμως τα κάνουμε κι εμείς! Αρχίζουμε λοιπόν να μιλάμε για τις δραστηριότητες μας το πρωί, το μεσημέρι, το απόγευμα και το βράδυ. Τα παιδιά είπαν ένα σωρό πράγματα: ξυπνάμε, πίνουμε γάλα, τρώμε πρωινό, βουρτσίζουμε τα δόντια μας, πάμε στο σχολείο, κάνουμε εργασίες, παίζουμε, τρώμε μεσημεριανό, κάνουμε μπάνιο, πηγαίνουμε βόλτα με τον μπαμπά και με την μαμά, βγάζουμε βόλτα τον σκύλο, παίζουμε στο πάρκο, βλέπουμε τηλεόραση, τρώμε βραδινό, διαβάζουμε βιβλία, κοιμόμαστε.

Ο υπολογιστής μας βοηθάει πολύ να βρούμε σχετικές εικόνες.

Τις τυπώνουμε, τις κόβουμε και τις ομαδοποιούμε σε εικόνες της μέρα και τις νύχτας. Ένας δίσκος γίνεται μισός ήλιος και μισός φεγγάρι. Κολλάμε τις εικόνες αντίστοιχα και φτιάχνουμε ένα κολάζ.

Με μια φωτογραφική μηχανή μπορούμε να αποθανατίσουμε υπέροχες εικόνες τη μέρας και της νύχτας.

Φωτογραφίζουμε και το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό.

Πόσες υπέροχες φωτογραφίες γεμάτες με όμορφα τοπία, με ηλιοβασιλέματα, με πανσέληνο, με ουράνια τόξα, με υπέροχες στιγμές με τους φίλους μας και τους γονείς μας, με ατελείωτο παιχνίδι στο πάρκο!

Ήταν μια ευκαιρία να μιλήσουμε για τις φωτογραφικές μηχανές, τα φιλμς και το φλας που τα παιδιά δεν τα γνώριζαν καθώς η φωτογραφική μηχανή έχει πλέον αντικατασταθεί από το κινητό.

Και μια και μιλάμε για φωτογραφίες… πήραμε την ωραιότερη πόζα της ημέρας ή της νύχτας και παίξαμε «1,2,3 έτοιμη η φωτογραφία! Μέρα ή νύχτα;».

Με το βιβλίο « Τικ τακ, τι ώρα είναι» αντιλαμβανόμαστε καλύτερα την ώρα που λαμβάνουν μέρος οι δραστηριότητες αυτές ,καθώς μας δίνεται η ευκαιρία να κουνάμε αντίστοιχα τους δείκτες του ρολογιού.

Δεν χάνουμε την ευκαιρία να φτιάξουμε και τα δικά μας ρολόγια και να παίξουμε με αυτά.

Πως γίνεται, όμως, να έχουμε μέρα και άλλοτε νύχτα; Τρέχουμε στην γωνιά του επιστήμονα και βρίσκουμε την αντίστοιχη μακέτα που θα μας βοηθήσει να εξηγήσουμε το «φαινόμενο» αυτό.

Το αναπαραστήσαμε χρησιμοποιώντας την υδρόγειο σφαίρα και τον φακό, με κινήσεις γύρω από τον εαυτό μας και τους συμμαθητές μας. Έτσι άλλο παιδί γίνεται η γη, άλλο ο ήλιος και φυσικά άλλο η σελήνη.

Η γη δεν φωτίζεται ολόκληρη την ίδια ώρα. Φωτίζεται μόνο η μισή, δηλαδή το μέρος που βρίσκεται απέναντι από τον ήλιο. Το μέρος αυτό έχει μέρα. Το άλλο μισό που δεν φωτίζεται έχει νύχτα.

Δεν χάνουμε την ευκαιρία να σχεδιάσουμε τον ήλιο, το φεγγάρι και την γη (τρεις κύκλοι ο ένας μικρότερος από τον άλλο) και χρησιμοποιώντας χαρτονάκια και διπλόκαρφα καταφέρνουμε… να τα κινήσουμε!

Με ένα ταψάκι και ένα μπαλάκι (για τη γη) και με επιδέξιες κινήσεις, κινήσαμε τη γη γύρω από τον ήλιο χωρίς να βγει καθόλου… εκτός τροχιάς!

Από το βιβλίο « Εικόνες από το διάστημα»

βρίσκουμε πολλές πληροφορίες για τον ήλιο και την σελήνη και εμπλουτίζουμε τις γνώσεις μας. Μένουμε έκπληκτοι με την θερμοκρασία του ήλιου που είναι …15 εκατομμύρια βαθμοί.

Το βιβλίο «Ένα φως για την νύχτα»

με ήρωες την Μπέτυ και τον Κόσμο, το αρκουδάκι που φοβόταν το σκοτάδι, μας έκανε να εκφράσουμε τον φόβο μας για το σκοτάδι και μας βοήθησε να βρούμε τρόπους για να τον αντιμετωπίσουμε.

Βρήκαμε λύσεις:

Να ανάβουμε ένα μικρό φωτάκι μέσα στο δωμάτιο μας.

Να βάζουμε στον τοίχο αστεράκια που το βράδυ φωσφορίζουν.

Να παίζουμε με τις σκιές (όπως κάναμε μέσα στην τάξη μας και έξω στην αυλή).

Να παίρνουμε αγκαλιά το αγαπημένο μας αρκουδάκι.

Η μαμά ή ο μπαμπάς να μας διαβάζουν ένα πολύ ωραίο βιβλίο και να κοιμόμαστε έχοντας στο μυαλό μας την πιο όμορφη εικόνα.

Να σκεφτόμαστε κάτι που μας φέρνει πολύ μεγάλη χαρά!

Μαθαίνουμε ότι το σκοτάδι είναι χρήσιμο και μάλιστα κάποιοι… το χρειάζονται πολύ! Είναι τα νυκτόβια ζώα! Είναι η ώρα που θα κυνηγήσουν την τροφή τους. Μιλάμε γι’ αυτά και ξεχωρίζουμε την κουκουβάγια.

Επιθυμία όλων να φτιάξουμε μία κουκουβάγια. Ένας κύκλος από πηλό πήρε την μορφή της κουκουβάγιας.

Κου κου η φωνή της και μάθαμε να την γράφουμε.

Είναι γεγονός ότι στο σκοτάδι τα χρώματα δεν φαίνονται καλά. Πειραματιστήκαμε με κηρομπογιές πάνω σε άσπρο και μαύρο χαρτόνι.

Πολλά από τα σκούρα χρώματα δεν μπορούσαμε καθόλου να τα δούμε και τα φωτίσαμε με τον φακό μας.

Είδαμε και ένα βιντεάκι για την μέρα και την νύχτα!

 Μέρα νύχτα

 

 

 

Ποια εποχή είναι η καλύτερη;

Η κυρά Καλή και οι 12 μήνες μας έβαλαν σε έναν μεγάλο προβληματισμό: “Υπάρχουν καλοί και κακοί μήνες; Είναι η μια εποχή καλύτερη από την άλλη;”

Συζητήσαμε για τα χαρακτηριστικά της κάθε εποχής, για τις αλλαγές που φέρνουν στην φύση και κατά συνέπεια στην ζωή των ανθρώπων και καταλήξαμε στην ίδια άποψη με την κυρά Καλή: «Όλες οι εποχές είναι καλές και απαραίτητες».

Βέβαια τα παιδιά δεν δίστασαν να πουν ότι κάποια εποχή την αγαπούν περισσότερο. Είπαμε, λοιπόν, να σκεφτούμε γιατί και μετά να ζωγραφίσουμε την εποχή που μας γεμίζει με υπέροχα και όμορφα συναισθήματα.

Έτσι άλλα παιδιά προτιμούν την άνοιξη

άλλα το καλοκαίρι

άλλα το φθινόπωρο

και άλλα τον χειμώνα

Ιδιαίτερα αγαπητός ήταν ο χειμώνας γιατί όπως είπαν τα παιδιά τούς αρέσει πολύ το χιόνι, οι χιονάνθρωποι και τα Χριστούγεννα.

Εξηγήσαμε ότι οι εποχές οφείλονται στην κλίση που έχει η γη κατά την περιφορά της γύρω από τον ήλιο.

Ο άξονας δεν είναι κάθετος. Η γη γυρίζει λίγο λοξά. Το φως πέφτει άλλοτε κάθετα και άλλοτε διαγώνια. Το βόρειο και το νότιο ημισφαίριο έχουν διαφορετικές εποχές. Το παρακάτω βιντεάκι μας βοήθησε να καταλάβουμε την δημιουργία των 4 εποχών.

Οι 4 εποχές

Όμως οι αρχαίοι Έλληνες έδιναν μια διαφορετική ερμηνεία για την δημιουργία των εποχών.

Διαβάσαμε τον σχετικό μύθο της Περσεφόνης και της Δήμητρας από το βιβλίο της

Σ. Ζαραμπούκα “Μυθολογία”.

Στην συνέχεια τα παιδιά με τα μαγικά τους χεράκια ζωγράφισαν τις σκηνές του μύθου πάνω σε έναν αρχαίο αμφορέα.

Οι εποχές κάνουν ένα μεγάλο κύκλο που συνεχώς επαναλαμβάνεται. Για να κατανοήσουμε καλύτερα την κυκλική ακολουθία των εποχών παίξαμε με τα σύμβολα της κάθε εποχής, που αποφασίσαμε από πριν ποια θα είναι: δώρα για τον χειμώνα, τουλίπες για την άνοιξη, ήλιος για το καλοκαίρι και ένα φύλλο για το φθινόπωρο. Προσπαθήσαμε να τα βάλουμε στην σωστή χρονική σειρά ξεκινώντας κάθε φορά με ένα διαφορετικό σύμβολο.

Ακόμα και τα ρούχα των παιδιών μας βοήθησαν να παίξουμε με τις εποχές.

Αφού τα κατανοήσαμε αρκετά καλά ο καθένας εργάστηκε πάνω στο δικό του φύλλο εργασιών.

Φτιάξαμε και τον δικό μας κύκλο – τροχό των εποχών.

Αφού χωριστήκαμε σε τέσσερις ομάδες – εποχές η κάθε μια αποτύπωσε με την τεχνική και τα υλικά που επέλεξε, το πώς θα ήταν ένα δέντρο, μια κερασιά, σε κάθε εποχή.

Τέσσερις οι εποχές και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία  να  μάθουμε τον αριθμό 4. Τον σχηματίσαμε με σκοινάκι, με κονταράκια με δύο τρόπους, ανοιχτό ή κλειστό όπως είπαν τα παιδιά και μάθαμε να τον γράφουμε.

Αναφερθήκαμε σε πράγματα τετραπλά όπως: 4 τα πόδια της καρέκλας και του τραπεζιού, 4 τα πόδια των ζώων (σκύλος, τίγρη), 4 οι ρόδες των αυτοκινήτων, 4 και τα γκρέιπ φρουτ που μας έφερε εκείνη την ημέρα η Ηρώ!

Το 4 μας θυμίζει το κατάρτι και το πανί της βαρκούλας! Φυσικά δεν χάσαμε την ευκαιρία να το σχηματίσουμε!

Ο πίνακας του Γ. Τσαρούχη με τις 4 εποχές έγινε παζλ

και αποτέλεσε την αφορμή για την δημιουργία του φύλλου εργασιών για τα μαθηματικά και τον αριθμό 4.

Τέσσερα και τα σπιτάκια, ένα για την κάθε εποχή.

Σε κάθε σπιτάκι μένουν τρία παιδάκια… οι μήνες. Τους φανταστήκαμε, τους ζωγραφίσαμε, γράψαμε στο μπλουζάκι τους τον αγαπημένο του αριθμό (στην σειρά του Χρόνου) και τους βάλαμε στο … σωστό σπιτάκι.

Από δω και πέρα θα μένουν εκεί και θα τους έχουμε στην παρέα μας!

 

Κάνει κρύο … ας ζεσταθούμε!

Η θερμοκρασία έπεσε για τα καλά και το κρύο είναι τσουχτερό. Καιρός να ασχοληθούμε και να παρατηρήσουμε το θερμόμετρο της τάξης μας. Ο υδράργυρος έδειξε ότι μέσα στην τάξη η θερμοκρασία ήταν 21oC.

Είπαμε, λοιπόν, να το βγάλουμε έξω για να δούμε πόσο θα κατέβαινε. Πραγματικά μέσα σε λίγη ώρα το θερμόμετρο κατέβηκε στους 10 oC.

Εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία και μιλήσαμε για τα είδη των θερμομέτρων. Αναφερθήκαμε στα θερμόμετρα με τον υδράργυρο, με το οινόπνευμα, τα θερμόμετρα που μετρούν την εσωτερική και την εξωτερική θερμοκρασία του περιβάλλοντος αλλά και του σώματος μας.

Αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο ήταν το θερμόμετρο του Γαλιλαίου.

Παρατηρήσαμε τις μπαλίτσες με τα βαρίδια που ανεβαίνουν και κατεβαίνουν ανάλογα με την αύξηση και την μείωση της θερμοκρασίας. Η μπαλίτσα που αιωρείται πιο χαμηλά από τις μπαλίτσες που είναι στο πάνω μέρος του σωλήνα είναι αυτή που δείχνει την θερμοκρασία.

Η θερμοκρασία είναι  20 oC.

Με χαρτιά φτιάξαμε τα δικά μας θερμόμετρα, ανεβοκατεβάσαμε τον υδράργυρο και παίξαμε με τις θερμοκρασίες πάνω και κάτω από το 0 oC.

Μάλιστα μας βοήθησαν να βρούμε την θερμοκρασία στα μέρη που απεικονίζουν οι παρακάτω εικόνες. Ήταν πολύ διασκεδαστικό!

Αφού, λοιπόν, έκανε τόσο κρύο έπρεπε να βρούμε τρόπο για να ζεσταθούμε.

Φτιάξαμε σκουφιά, γάντια και κασκόλ τα διακοσμήσαμε με όμορφα σχέδια, γραμμές και σχήματα.

Φτιάξαμε ζεστό τσάι, που αχνίζει και μυρίζει υπέροχα.

Γνωρίσαμε βότανα όπως μαντζουράνα, φλισκούνι, έρωντα, δίκταμο, χαμομήλι, φασκόμηλο, τσάι του βουνού και μιλήσαμε για τις ευεργετικές τους ιδιότητες. Τα βράσαμε και τα μυρίσαμε.

Φτιάξαμε τις φλιτζάνες μας και τις γεμίσαμε με το τσάι της αγάπης μας!

Ανάψαμε φωτιά με κούτσουρα

και ζεστάναμε τα παγωμένα μας χεράκια.

Γίναμε μια παρέα γύρω από την φωτιά, διαβάσαμε ιστορίες, είπαμε αστεία πολλά και περάσαμε όμορφα. Πεινάσαμε και ψήσαμε σουβλάκια.

Όταν λέμε φωτιά και ζεστασιά στο μυαλό μας έρχεται το τζάκι. Ο καθένας έφτιαξε το δικό του, με χαρτάκια και η φωτιά έγινε με τυπώματα από τα χεράκια μας που τα βουτήξαμε μέσα σε κόκκινη και κίτρινη τέμπερα.

Το κουκλόσπιτο μας απέκτησε το δικό του τζάκι! Εκεί θα είναι τώρα η ζεστή γωνιά μας μέχρι να έρθει η Άνοιξη!

Καλό Χειμώνα!