Έφτασε ο Μάρτης, ο Ανοιξιάτης και για να τον υποδεχτούμε και να τον καλωσορίσουμε μεταμορφωθήκαμε σε πουλάκια. Οι μάσκες έγιναν από αυγοθήκες
όπως επίσης και οι φωλιές τους.
Ο Μάρτης όμως είναι και Πεντάγνωμος! Προσπαθήσαμε να βάλουμε τον καιρό στον «Μετεωρολογούλη» μας και εκεί που βάζαμε ήλιο τσουπ… αλλάζαμε και βάζαμε συννεφιά. Παίξαμε για λίγο βάζοντας και αλλάζοντας συνέχεια τις καρτελίτσες μας, συννεφιά – ήλιος και φυσικά σκάσαμε στα γέλια!
Είπαμε λοιπόν την σοφή την παροιμία «Μάρτης είναι νάζια κάνει, πότε κλαίει και πότε γελάει!»
Πήραμε πλαστικά πιατάκια και την… ζωντανέψαμε.
Το πρόσωπο του Μάρτη στο ένα έκλαιγε και στο άλλο χαμογελούσε. Και όταν έκλαιγε του ταίριαζε το σύννεφο με την βροχή.
Όταν χαμογελούσε… ο φωτεινός ο ήλιος!
Το ποίημα «ο Μάρτης και η μάνα του» μας έκανε να διασκεδάσουμε πάρα πολύ.
Δεν χάσαμε καιρό και όπως λέει το ποιηματάκι απλώσαμε μπουγάδα! Φυσικά ο Μάρτης είχε την καλή του διάθεση.
Όμως σε λίγη ώρα … χαμός! Τρέξτε να μαζέψετε την μπουγάδα. Ο Μάρτης έχει άσχημη διάθεση. Άρχισε να βρέχει!
Αυτό έγινε πολλές φορές και με την «συνοδεία» ευχάριστης μουσικής, το ποίημα του Μάρτη μετατράπηκε σε ένα ευχάριστο παιχνίδι. «Άπλωσε ρούχα, μάζεψε ρούχα!».
Ο Μάρτης μας έκανε να περάσουμε πολύ όμορφα γι’ αυτό και εμείς του κάναμε ένα δώρο.
Πήραμε τους μαρκαδόρους και ζωγραφίσαμε τα προσωπάκια του Μάρτη.
Φυσικά δεν ξεχάσαμε όπως διαβάσαμε στο βιβλίο «Τα ξαδελφάκια του χρόνου»
να φορέσουμε μαρτάκι μην μας κάψει το μουτράκι.
Αφιερωμένο σε όλους το υπέροχο τραγούδι του Μάρτη από τον Π. Θαλασσινό.
