Η ιστοριούλα του «Φεγγαροσκεπαστή» μάς έκανε να φύγουμε για λίγο από την Γη και να φτάσουμε πολύ μακριά μέχρι το φεγγάρι. Ο Τιμολέων, ο ήρωας της υπέροχης αυτής ιστορίας έγινε ο νέος Φεγγαρoσκεπαστής, που όπως λέει το όνομά του, το έργο του ήταν να σκεπάζει το φεγγάρι κάθε βράδυ.
Μαζί του νιώσαμε μεγάλη αγωνία, όταν έχασε την καραμέλα που του έδωσαν, για να γίνει ανάλαφρος και να καταφέρει να φτάσει ως εκεί. Πολλοί ήρωες της ιστορίας προσπάθησαν να τον βοηθήσουν ώσπου η λύση δόθηκε από μία ανθρώπινη σκάλα γεμάτη με πολλή αγάπη και αλληλεγγύη.
Με τις ζωγραφιές μας φτιάξαμε και εμείς αυτή την ανθρώπινη σκάλα και φτάσαμε το φεγγάρι.
Η ιστορία μάς άρεσε τόσο πολύ που ο καθένας μας ήθελε να γίνει Φεγγαροσκεπαστής και φυσικά ..το καταφέραμε. Έπρεπε όμως να έχουμε το δικό μας φεγγάρι και γι’ αυτό τυλίξαμε με αλουμινόχαρτο ένα γκρέιπ φρουτ. Πήραμε ένα κομμάτι μαύρο ύφασμα, φάγαμε την καραμέλα μας (εμείς δεν την χάσαμε) για να γίνουμε ανάλαφροι και καταφέραμε να το σκεπάσουμε σιγά σιγά ώστε να φαίνεται μικρό, μισό, μεγαλύτερο, ολόκληρο και … καθόλου!
Τελικά τι είναι αυτό που κάνει το φεγγάρι να φαίνεται άλλοτε μικρό, άλλοτε μισό και άλλοτε ολόκληρο; Υπάρχει κάποιος Φεγγαροσκεπαστής; Ήταν η απορία των παιδιών.
Τρέξαμε, λοιπόν , στην βιβλιοθήκη μας, βρήκαμε τα βιβλία που θα μας βοηθήσουν να απαντήσουμε σε αυτήν την ερώτηση. Φυσικά δεν υπήρχε εκεί κανένας Φεγγαροσκεπαστής.
Η εξήγηση δόθηκε από τα βιβλία και είναι η εξής: το φεγγάρι είναι ένα ουράνιο σώμα που φωτίζεται από τον Ήλιο. Δεν είναι αυτόφωτο αλλά ετερόφωτο. Αυτό που συμβαίνει κατά την διάρκεια της νύχτας είναι ότι οι ακτίνες του ήλιου, όπως πέφτουν στην επιφάνεια του φεγγαριού ανακλώνται και φτάνουν σε μας με τρόπο ώστε να φαίνεται ότι ο δορυφόρος φέγγει από μόνος του. Και ακριβώς επειδή η επιφάνεια που φωτίζεται, είναι συνέχεια διαφορετική, καθώς περιστρέφεται, προκύπτουν οι διάφορες φάσεις της σελήνης.
Μιλήσαμε γι’ αυτές και έπειτα πήραμε τα μαγικά μας πινέλα, ανακατέψαμε άσπρο και μαύρο χρώμα για να φτιάξουμε το γκρι και φτιάξαμε το φεγγάρι μας.
Με μια πιο σκούρα απόχρωση του γκρι και με ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο δημιουργήσαμε τους κρατήρες.
Για να κάνουμε τις φάσεις χρησιμοποιήσαμε ένα χαρτόνι που μας έδινε την δυνατότητα να σκεπάσουμε το φεγγάρι.(ιδέα από pinterest)
Στην συνέχεια βάλαμε στη σειρά τις φάσεις της σελήνης και βρήκαμε ότι είναι 8.
Μάθαμε και να τις ονομάζουμε: Νέα σελήνη, μηνίσκος, ημισέληνος, πανσέληνος.
Στο τέλος βέβαια κάναμε και ένα αντίστοιχο φύλλο εργασιών.
Άλλη μία σκάλα
της υπέροχης ιστοριούλας «Παρακαλώ, μπαμπά, φέρε μου το φεγγάρι» μάς ανέβασε ψηλά στο φεγγάρι.
Πόσο απίστευτο ήταν και αυτό το ταξίδι!
