Ο δυνατός νοτιάς, μαζί με το υπέροχο βιβλίο «Ο κλέφτης των φύλλων» που μας έφερε η Βασιλική, μας έδωσαν το ερέθισμα να μιλήσουμε για τον άνεμο.

Τον άνεμο δεν μπορούμε να τον δούμε, αλλά μπορούμε να τον ακούσουμε, να τον νιώσουμε και να δούμε τι κάνει με τη δύναμή του. Ο άνεμος, ο αέρας που κινείται, έχει δύναμη. Βγήκαμε στην αυλή, για να το διαπιστώσουμε: μπορεί να σηκώνει ψηλά τα μαλλιά μας και να κουνάει τα μπουφάν μας, μπορεί να στροβιλίζει τα φύλλα, να κουνάει τα κλαδιά των δέντρων, να φουσκώνει μια πλαστική σακούλα και να την ταξιδεύει, να ανεμίζει τις κορδέλες.

Μέσα στην τάξη, έχοντας ανοιχτά τα παράθυρα, διαπιστώσαμε ότι ο άνεμος κουνάει τις κουρτίνες, ανεμίζει τις εργασίες που είναι κρεμασμένες στο σχοινί, αλλά και άλλες, που είναι καρφιτσωμένες στο ταμπλό. Μπορεί να μετακινήσει ελαφριά αντικείμενα.
Σκεφτήκαμε και άλλες περιπτώσεις που φαίνεται η δύναμη του ανέμου: γυρίζει τον ανεμόμυλο, φουσκώνει τα πανιά, σηκώνει κύματα, κουνάει τα ρούχα στην απλώστρα, παίρνει ένα καπέλο ή ένα μπαλόνι. Κάθε παιδί ζωγράφισε ό,τι ήθελε από τα παραπάνω, που να δείχνει τη δύναμη του ανέμου.

Τον άνεμο δεν μπορούμε να τον δούμε, αλλά μπορούμε να τον ακούσουμε, να τον νιώσουμε και να δούμε τι κάνει με τη δύναμή του. Το ίδιο και ο αέρας: είναι παντού γύρω μας και καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει, όταν είμαστε παρατηρητικοί: Στον ατμό και τον καπνό, στις μπουρμπουλήθρες και τις σαπουνόφουσκες, στο αλεξίπτωτο.

Κάναμε πειράματα με μπαλόνια:

Φτιάξαμε ένα μπαλόνι-πύραυλο! Χρειαστήκαμε ένα σχοινί, ένα καλαμάκι, ένα μπαλόνι και λίγη κολλητική ταινία για να το κολλήσουμε στο καλαμάκι. Και φυσικά δυο καρέκλες, για να δέσουμε το σπάγκο, πάνω στον οποίο θα ταξίδευε ο πύραυλός μας!

Βάλαμε νερό στη γούρνα της αυλής μας και στην επιφάνειά του ακουμπήσαμε ένα ξύλινο καραβάκι. Το «κατάρτι» του ήταν ένας σωλήνας. Πάνω στο κατάρτι στερεώσαμε ένα φουσκωμένο μπαλόνι. Καθώς το μπαλόνι ξεφούσκωνε, ο αέρας έβγαινε από την άλλη πλευρά του σωλήνα, κάνοντας μπουρμπουλήθρες μέσα στο νερό (με μπόλικη φασαρία!) και σπρώχνοντας το καραβάκι προς τα εμπρός!

Φτιάξαμε ένα αλεξίπτωτο με ένα χαρτί και λίγο σπάγκο. Ο αλεξιπτωτιστής ήταν ένας συνδετήρας. Φέραμε άλλον έναν συνδετήρα, χωρίς αλεξίπτωτο. Ποιος θα πέσει πρώτος; Κάναμε το πείραμα και διαπιστώσαμε ότι πέφτει πρώτος ο συνδετήρας χωρίς αλέξιπτωτο. Ο άλλος πέφτει πιο αργά, γιατί το αλεξίπτωτο συναντά την αντίσταση του αέρα. Ο αέρας, λοιπόν, υπάρχει κι ας μην τον βλέπουμε!

Υπάρχει αέρας στην τάξη μας;

Δεν έχει αέρα, γιατί έχει σκεπή

Άμα έχεις κλειστά παράθυρα και πόρτες δεν μπαίνει αέρας.

 Πήραμε μια σακούλα και τραβώντας την ανακαλύψαμε ότι είχε αέρα παντού στην τάξη μας και στο χωλ, και κάτω από τραπέζια και στη βιβλιοθήκη και στο κουκλόσπιτο. Χωρίς αέρα δεν θα μπορούσαμε να αναπνεύσουμε.

Προβληματιστήκαμε!

Υπάρχει αέρας στη θάλασσα;

Όχι, γιατί είναι όλο νερό δεν έχει χώρο.

Αν δεν υπήρχε δεν θα μπορούσαν να ζουν τα ψάρια και τα ζώα της θάλασσας

Υπάρχει αέρας μέσα στο χώμα;

Όχι, γιατί άμα μπούμε στο χώμα θα σκάσουμε.

Όμως πώς ζουν τα σκουλήκια, οι τυφλοπόντικες και τα μυρμήγκια κάτω από το χώμα;

Υπάρχει αέρας στο σώμα μας;

Υπάρχει στο στόμα μας και το λαιμό μας. Αφού πήραμε βαθιές αναπνοές κρατώντας το στήθος μας καταλάβαμε ότι υπάρχει στα πνευμόνια μας.

Κάναμε το πείραμα με το άδειο μπουκάλι που βυθίζεται στο νερό και βγάζει μπουρμπουλήθρες. Τώρα ξέρουμε ότι οι μπουρμπουλήθρες είναι ο αέρας που βγαίνει από το μπουκάλι επειδή το χώρο του τον παίρνει το νερό. Άρα και στο άδειο μπουκάλι υπάρχει αέρας!

Διαβάσαμε το μύθο του Οδυσσέα και τον ασκό του Αίολου  που άνοιξαν οι σύντροφοι του και βγήκαν όλοι οι άνεμοι. Μάθαμε πως ταξίδευαν τότε τα καράβια με πανιά που τα φούσκωνε και τα έσπρωχνε ο άνεμος και φτιάξαμε με φελλούς και χαρτί ένα καράβι και το φυσήξαμε για να ταξιδέψει.

Διαβάσαμε τον μύθο του Αισώπου Ο ήλιος και ο βοριάς και το δραματοποιήσαμε