Φθινόπωρο είναι: η βροχή, τα γκρι σύννεφα, η ομπρέλα, ο γεωργός που φυτεύει, τα κίτρινα, πορτοκαλί, καφέ φύλλα, τα σαλιγκάρια, τα μήλα, τα ρόδια, τα αχλάδια είπαν τα παιδιά.

Όλα αυτά ήρθε να μας τα επιβεβαιώσει ο Φθινοπωρούλης που του αρέσει πολύ να μεταμφιέζεται. Έτσι αυτή την φορά ήταν ντυμένος σκιάχτρο!

Ένα σκιάχτρο που όπως εξήγησε στα παιδιά, το είχε βάλει στο χωράφι του ένας γεωργός που μόλις το είχε σπείρει για να διώχνει μακριά τα πουλιά. Ο Φθινοπωρούλης μας είχε μαζί του πολλά δώρα. Με μεγάλη λαχτάρα τα είδαμε, τα παρατηρήσαμε, τα θαυμάσαμε.

Ένα ρόδι, ένα μήλο, μια κολοκύθα, ένα βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου με υπέροχες εικόνες για όλα όσα συμβαίνουν το φθινόπωρο στην φύση και στην ζωή των ανθρώπων, κλαδιά από δέντρα που δεν πέφτουν τα φύλλα τους, οπότε ήταν η ευκαιρία να μιλήσουμε για τα αειθαλή και τα φυλλοβόλα δέντρα. Φύλλα ξερά πάρα πολλά άλλα κίτρινα, καφέ, και άλλα πορτοκαλί και κόκκινα.

Μιλήσαμε για τα χρώματά τους και παίξαμε με αυτά. Βρήκαμε τα μεγάλα και τα μικρά φύλλα και δεν διστάσαμε να τα ρίξουμε από ψηλά!

Ποιο θα πέσει πρώτο; Το μεγάλο ή το μικρό; Μα φυσικά το μεγάλο καθώς ήταν και πιο… βαρύ!

Τα βάλαμε μέσα σε ένα κύκλο και προσπαθήσαμε να τα βγάλουμε έξω απ’ αυτόν… χωρίς όμως να τα αγγίξουμε. Το πετύχαμε! Φυσώντας! Γίναμε ο αέρας που με μεγάλη ευκολία μεταφέρει τα ξερά φύλλα.

Τα φύλλα μας βοήθησαν να μάθουμε και τις γραμμές. Καμπύλες, ζιγκ ζαγκ και ευθείες οριζόντιες και κάθετες. Σχεδιάσαμε στο πάτωμα και περπατήσαμε πάνω σε αυτές, βιώνοντας τες με το σώμα μας, καθώς έπρεπε να μεταφέρουμε τα φύλλα στο αντίστοιχο καλάθι αλλά με μεγάλη προσοχή ακολουθώντας την σωστή διαδρομή.

Κάναμε και τα αντίστοιχα φύλλα εργασιών.

Βρήκαμε και όμοια φύλλα τα οποία τα ενώσαμε με μαλλί πλεξίματος.

Πόσο μας άρεσε αυτή η δραστηριότητα! Την κάναμε και σε …  εργασία!

Υποσχεθήκαμε στον Φθινοπωρούλη να μεταμφιέσουμε τα ξερά φύλλα σε έργα τέχνης και … το πετύχαμε. Έγιναν πεταλούδες, χελώνες, πουλιά και λύκοι.

Πόσο ευχαριστήθηκε ο Φθινοπωρούλης μας. Στέκεται στην γωνιά της παρεούλας μας και τα καμαρώνει.

Μιλήσαμε και για τα πουλάκια που φεύγουν το φθινόπωρο για τις ζεστές χώρες. Όμως, βγαίνοντας στην αυλή μας είδαμε ότι έχουν μείνει κάποια μικρά πουλάκια, τα σπουργιτάκια. Θυμηθήκαμε ότι στην βιβλιοθήκη είχαμε ένα βιβλίο με ήρωες ένα σπουργιτάκι και ένα φύλλο.

«Το φύλλο που δεν ήθελε να πέσει». Και οι δύο ήρωες ξεπήδησαν μέσα από το βιβλίο και μας διηγήθηκαν την πολύ συγκινητική ιστορία τους. Μια ιστορία που μας μιλάει για την δύναμη της αγάπης και της βοήθειας.

Τα χεράκια μας έγιναν κλαδάκια δέντρου (ιδέα από το Pinterest)

που τα στερεώσαμε πάνω σε ρολά που τα βάψαμε καφέ για να γίνουν ο κορμός. Κολλήσαμε πορτοκαλί και κίτρινα φύλλα και έτσι φτιάξαμε ένα δάσος φθινοπωρινό.

Εκεί ζουν πολλές χελωνίτσες που το καβούκι τους είναι ένα καρυδότσουφλο.

Και μια μιλάμε για δέντρα, στην βιβλιοθήκη μας υπήρχε «Το δέντρο που μόνο έδινε». Ήταν μια μηλιά που όταν της ζητήθηκε χάρισε τα πάντα. Τους καρπούς της, τα κλαδιά της, τον κορμό της. Εμείς κρατήσαμε μόνο τα μήλα της.

Γίναμε και μανάβηδες που πουλούν τα πιο τραγανά, νόστιμα μήλα και τα πιο μυρωδάτα αχλάδια. Φτιάξαμε τα καφάσια μας με λωρίδες που κόψαμε από χαρτοσακούλες και τα μήλα και τα αχλάδια με τυπώματα. Τα κόψαμε στην μέση,

οπότε ήταν η ευκαιρία να μιλήσουμε για το μισό και τα βουτήξαμε σε χρώματα αντίστοιχα κόκκινο και πράσινο.

Δε χάσαμε την ευκαιρία να τα πουλήσουμε!