Ταξίδι στη γειτονιά του Ήλιου

0

Συγγραφέας: ΜΑΡΑΥΓΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 28-02-2021

Μια κρυμμένη έκπληξη στη γωνιά του επιστήμονα αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινήσει το ταξίδι μας στη “γειτονιά του ήλιου”.

Ήταν ένα κουτί με μπάλες που είχαν “μεταμφιεστεί” σε πλανήτες. Από την πρώτη κιόλας στιγμή τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και ιδιαίτερα όταν είπαμε ότι θα ταξιδέψουμε για να γνωρίσουμε τους γείτονες του Ήλιου. Γνώριζαν πολλά από τα ονόματα των πλανητών και μάλιστα ανέφεραν ότι ήταν αρχαία ελληνικά ονόματα.

Σε ένα τέτοιο ταξίδι όμως, απαραίτητο είναι το διαστημόπλοιο. Έτσι ξεκινήσαμε να το φτιάχνουμε με μία μεγάλη κούτα που θα χωρούσε μέσα τον αστροναύτη.

Καθένας έφτιαξε και το δικό του διαστημόπλοιο, με ρολά. Ήμασταν πλέον έτοιμοι! Μετρήσαμε αντίστροφα και η εκτόξευση έγινε με μεγάλη επιτυχία!

Φτάσαμε στο ηλιακό σύστημα που αποτελείται από τον Ήλιο και τους 8 πλανήτες:  τον Ερμή, την Αφροδίτη, τη Γη, τον Άρη, τον Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα. Τους γνωρίσαμε  και σ’ αυτό μας βοήθησε πολύ το εκπαιδευτικό βίντεο picou picou

“Ηλιακό σύστημα/Διάστημα”

Μάθαμε ότι όλοι οι πλανήτες δεν έχουν το ίδιο μέγεθος. Τους συγκρίναμε μεταξύ τους και σ’ αυτό μας βοήθησαν πολύ οι παρακάτω εικόνες από το Internet.

Μιλήσαμε για τις αποστάσεις τους από τον Ήλιο. Άλλες κοντινές και άλλες πολύ μακρινές γεγονός που κάνει τους πλανήτες άλλοτε να είναι πολύ ζεστοί και άλλοτε παγωμένοι.

Στη συνέχεια αναπαραστήσαμε κι εμείς το ηλιακό σύστημα, χρησιμοποιώντας τους πλανήτες που είχαμε βρει στη γωνιά του επιστήμονα.

Οι λωρίδες από γκοφρέ χαρτί συμβολίζουν την τροχιά του κάθε πλανήτη γύρω από τον ήλιο. Μάλιστα παρατηρήσαμε ότι όσο μακριά βρίσκεται ο πλανήτης από τον ήλιο, τόσο πιο μεγάλος είναι ο κύκλος που σχηματίζεται.

Αναπαραστήσαμε το ηλιακό σύστημα και με τις ζωγραφιές μας!

 

 

Τυπώσαμε εικόνες από τον υπολογιστή και παίξαμε το παιχνίδι “Βάλτε στη σωστή σειρά τους γείτονες του Ήλιου”.

Τυπώσαμε  και τους αριθμούς από το 1-8 και ξεκινήσαμε το παιχνίδι.

Κάποιους από τους πλανήτες τούς κρύψαμε. Έπρεπε να βρούμε ποιοι λείπουν και να τους βάλουμε στη σωστή θέση. Αντιστοιχίσαμε και τα ονόματά τους που ήταν …σκορπισμένα.

Τώρα ξέρουμε να τα διαβάζουμε με μεγάλη ευκολία!

Συλλέξαμε αρκετές πληροφορίες για τις συνθήκες που επικρατούν στους πλανήτες και με τις πιο βασικές φτιάξαμε ένα βιβλίο με κομμένες εικόνες όπως είπαν τα παιδιά (ιδέα από το pinterest).

Οι πιο κατάλληλοι, όμως, για να μας μιλήσουν για το διάστημα είναι οι αστροναύτες. Τρέξαμε λοιπόν, για άλλη μια φορά στον υπολογιστή και βρήκαμε το βίντεο

“ραντεβού στο διάστημα”

όπου οι αστροναύτες μας μίλησαν για την εκτόξευση των πυραύλων για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν λόγω έλλειψης της βαρύτητας. Αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο είναι ότι όταν μετά από 6 μήνες οι αστροναύτες επιστρέφουν στη γη, δεν μπορούν να κινηθούν και να περπατήσουν κανονικά καθώς οι μύες και τα κόκκαλα ατονούν. Χρειάζεται ένα μεγάλο χρονικό διάστημα για να επανέλθει το σώμα τους στην φυσιολογική του κατάσταση.

Ήταν η ευκαιρία να μιλήσουμε για την βαρύτητα, που είναι υπεύθυνη για την σταθερότητα των γαλαξιών.

Αναφερθήκαμε στο Νεύτωνα που μελέτησε την βαρύτητα όταν του έπεσε ένα μήλο στο κεφάλι. Μιλήσαμε για τη βροχή, τα φύλλα και τα φρούτα που πέφτουν κάτω. Πηδήξαμε προς τα πάνω και προσπαθήσαμε να μείνουμε εκεί αλλά… τίποτα! Πάντα κάτι μας τραβούσε προς τα κάτω. Συνεχίσαμε τα πειράματα και ρίξαμε προς τα πάνω αντικείμενα αλλά μάταια. Όλα έπεφταν είτε ήταν ελαφριά είτε βαριά!

Μετά από όλα αυτά τα παιδιά άρχισαν να αναρωτιούνται για το αν υπάρχει ζωή στους άλλους πλανήτες. Απ’ ότι γνωρίζουμε δεν υπάρχει.

Όμως το βιβλίο “Ο μαγικός πύραυλος” μας γνώρισε πολλούς …εξωγήινους.

Εξωγήινους που μυρίζουν άσχημα,

που είναι αχτένιστοι,

που μοιάζουν με χταπόδια.

 Φανταστήκαμε κι εμείς τους δικούς μας εξωγήινους, τους φτιάξαμε με μία μπάλα από πηλό και με …ένα  μάτι. Τους κολλήσαμε στον ιπτάμενο δίσκο (ένα χάρτινο πιατάκι που το βάψαμε και ένα καπάκι του καφέ) και τους στείλαμε στον πλανήτη τους!

Μάθαμε κι ότι ο αστροναύτης αρχίζει από το γράμμα Α. Μάλιστα το Α έγινε το σώμα του. Φτιάξαμε το πρόσωπο, τις μπότες και τα γάντια και να τον έτοιμος!(ιδέα από το pinterest)

Οι  5 αστροναύτες που έψαχναν να βρουν τα διαστημόπλοιά τους μας έμαθαν τον αριθμό 5.

Βρήκαμε και τον 5ο πλανήτη που φυσικά είναι ο Δίας.

Μετά απ’ όλα αυτά έγιναν αρκετές αλλαγές μέσα στην τάξη μας. Το κουκλόσπιτό μας έγινε διαστημικός σταθμός

και το μπακάλικο μουσείο- πλανητάριο.

Εκεί τώρα, καθημερινά δοκιμάζουμε τις γνώσεις μας και.. ταξιδεύουμε.

Κι ένα τραγουδάκι αφιερωμένο στους μικρούς ταξιδευτές της γειτονιάς του ήλιου!

“Planet song”

 

Το δικό μας δώρο στο δέντρο

0

Συγγραφέας: Μαρίλυ Τζεβελεκάκη | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 22-02-2021

Διαβάσαμε το βιβλίο «Ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα»

και καταλάβαμε την αξία που έχει το δάσος στη ζωή μας, αλλά και πόση σημασία έχουν αυτά που κάνουμε εμείς, ο καθένας ξεχωριστά, για τη φύση και τη ζωή μας.

Είδαμε τη διαδικασία παραγωγής του χαρτιού. Πώς από τον κορμό φτάνουμε στο χαρτί. Μπορείτε να τη δείτε εδώ:

Από το δέντρο στο χαρτί

 

Είδαμε, όμως, ότι χαρτί μπορεί να φτιαχτεί και από…χαρτί! Τα παλιά χαρτιά που δεν χρησιμοποιούμε πια μπορούν να ξαναγίνουν καινούργιο χαρτί! Και έτσι κόβουμε λιγότερα δέντρα!
Είδαμε τη διαδικασία εδώ:

Από το χαρτί στο…χαρτί!

Για να καταλάβουμε καλύτερα όσα μάθαμε, ανακυκλώσαμε παλιές εφημερίδες, για να φτιάξουμε το δικό μας χαρτί, ακολουθώντας τα βήματα που κάνουν τα μηχανήματα στο εργοστάσιο ανακύκλωσης χαρτιού.
Πρώτα κόψαμε τις εφημερίδες σε πολύ μικρά κομμάτια.

Τις βάλαμε σε βραστό νερό, τις ανακατέψαμε καλά και τις αφήσαμε όλο το βράδυ, για να μαλακώσουν.

Την άλλη μέρα, βγήκαμε στην υπέροχη λιακάδα και με τα δάχτυλά μας διαλύσαμε όσα κομματάκια μπορούσαμε.

Βάζαμε λίγα-λίγα πάνω σε σίτα και τα πιέζαμε για να βγάλουν το πολύ νερό.

Τα βάλαμε πάνω σε ύφασμα και τα πιέσαμε με έναν πλάστη, για να φύγει κι άλλο νερό.

Βάλαμε ένα πανί από πάνω και με το σίδερο στεγνώσαμε κι άλλο τον πολτό μας.

Αφήσαμε τον πολτό στο παράθυρο, μέχρι να στεγνώσει εντελώς.

Μετά από δυο μέρες, το χαρτί μας ήταν έτοιμο!

Το στολίσαμε, φτιάχνοντας ο καθένας μια μικρή ζωγραφιά.

Είναι το δικό μας δώρο στο δέντρο…

 

Ανακύκλωση

0

Συγγραφέας: ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΜΑΡΙΑ | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 22-02-2021

Πέρασε ο χιονιάς και βγήκαμε να παίξουμε στην αυλή.

Τρίλιζα με καρπούς

 

και με κώνους

 

Συνεχίζοντας την ενασχόληση μας με τα δέντρα, είδαμε βίντεο για το πώς από το δέντρο παίρνουμε το χαρτί.

Μετά φτιάξαμε το δικό μας εργοστάσιο χαρτιού.

 

 

Οι κορμοί μεταφέρονται στο εργοστάσιο και εκεί αφαιρούν τη φλούδα τους, κόβονται σε πολύ μικρά κομμάτια, αναμιγνύονται με νερό και γίνονται μια ρευστή ζύμη,

 

μεγάλοι πλάστες κάνουν τη ζύμη λεπτή πίτα που στεγνώνει σε σίτες,

 

 

το χαρτί τυλίγεται σε μεγάλα ρολά και μετά κόβεται σε κομμάτια

 

Τα υλικά του εργοστασίου είναι συγκεντρωμένα σε ένα κουτί και μπορούμε όποτε θέλουμε να το στήνουμε.

                                           

 

Διαβάσαμε το βιβλίο της Ματούλας Τόλκα, Η κυρία ανακύκλωση και οι φίλοι της

Μάθαμε ποια πράγματα ανακυκλώνονται και ποια όχι, γυάλινα, αλουμινένια, χάρτινα, πλαστικά. Οι συσκευασίες πρέπει να είναι καθαρές, πριν μπουν στον κάδο ανακύκλωσης. Ξεχωρίσαμε και τους κάδους που έχουμε στην τάξη μας.

 

 

Βρήκαμε τα σύμβολα της ανακύκλωσης και ψάξαμε στο σπίτι μας για πράγματα που έχουν αυτό το σήμα

Παρατηρήσαμε λοιπόν πόσα πολλά μπορούμε να ανακυκλώνουμε και πόσα λίγα να πετάμε σαν σκουπίδια, αν μάλιστα κάνουμε και τα υπόλοιπα των τροφών μας λίπασμα.

 

Είδαμε το βίντεο της Ελληνικής Εταιρείας Αξιοποίησης Ανακύκλωσης (ΕΕΑΑ) για τον μπλε κάδο

Εγώ είμαι ο μπλε κάδος

Παίξαμε το παιχνίδι διαχωρισμού υλικών συσκευασίας από το Φωτόδεντρο

Ξεχωρίζω τα υλικά συσκευασίας 

 

Μπορείτε ακόμη να παίξετε

Μαθαίνω να ανακυκλώνω

 

 

 

Γιατί το φεγγάρι δεν είναι πάντα ολόκληρο;

0

Συγγραφέας: ΜΑΡΑΥΓΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 18-02-2021

Η ιστοριούλα του «Φεγγαροσκεπαστή» μάς έκανε να φύγουμε για λίγο από την Γη και να φτάσουμε πολύ μακριά μέχρι το φεγγάρι. Ο Τιμολέων, ο ήρωας της υπέροχης αυτής ιστορίας έγινε ο νέος Φεγγαρoσκεπαστής, που όπως λέει το όνομά του, το έργο του  ήταν να σκεπάζει το φεγγάρι κάθε βράδυ.

 Μαζί του νιώσαμε μεγάλη αγωνία, όταν έχασε την καραμέλα που του έδωσαν, για να γίνει ανάλαφρος και να καταφέρει να φτάσει  ως εκεί. Πολλοί ήρωες της ιστορίας προσπάθησαν να τον βοηθήσουν ώσπου η λύση δόθηκε από μία ανθρώπινη σκάλα γεμάτη με πολλή αγάπη και αλληλεγγύη.

Με τις ζωγραφιές μας φτιάξαμε και εμείς αυτή την ανθρώπινη σκάλα και φτάσαμε το φεγγάρι.

Η ιστορία μάς άρεσε τόσο πολύ που ο καθένας μας ήθελε να γίνει Φεγγαροσκεπαστής και φυσικά ..το καταφέραμε. Έπρεπε όμως να έχουμε το δικό μας φεγγάρι και γι’ αυτό τυλίξαμε με αλουμινόχαρτο ένα γκρέιπ φρουτ. Πήραμε ένα κομμάτι μαύρο ύφασμα, φάγαμε την καραμέλα μας (εμείς δεν την χάσαμε) για να γίνουμε ανάλαφροι και καταφέραμε να το σκεπάσουμε σιγά σιγά ώστε να φαίνεται μικρό, μισό, μεγαλύτερο, ολόκληρο και … καθόλου!

Τελικά τι είναι αυτό που κάνει το φεγγάρι να φαίνεται άλλοτε μικρό, άλλοτε μισό και άλλοτε ολόκληρο; Υπάρχει κάποιος Φεγγαροσκεπαστής; Ήταν η απορία των παιδιών.

Τρέξαμε, λοιπόν , στην βιβλιοθήκη μας, βρήκαμε τα βιβλία που θα μας βοηθήσουν να απαντήσουμε σε αυτήν την ερώτηση. Φυσικά δεν υπήρχε εκεί κανένας Φεγγαροσκεπαστής.

Η εξήγηση δόθηκε από τα βιβλία και είναι η εξής: το φεγγάρι είναι ένα ουράνιο σώμα που φωτίζεται από τον Ήλιο. Δεν είναι αυτόφωτο αλλά ετερόφωτο. Αυτό που συμβαίνει κατά την διάρκεια της νύχτας είναι ότι οι ακτίνες του ήλιου, όπως πέφτουν στην επιφάνεια του φεγγαριού ανακλώνται και φτάνουν σε μας με τρόπο ώστε να φαίνεται ότι ο δορυφόρος φέγγει από μόνος του. Και ακριβώς επειδή η επιφάνεια που φωτίζεται, είναι συνέχεια διαφορετική, καθώς περιστρέφεται, προκύπτουν οι διάφορες φάσεις της σελήνης.

Μιλήσαμε γι’ αυτές και έπειτα πήραμε τα μαγικά μας πινέλα, ανακατέψαμε άσπρο και μαύρο χρώμα για να φτιάξουμε το γκρι και φτιάξαμε το φεγγάρι μας.

Με μια πιο σκούρα απόχρωση του γκρι και με ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο δημιουργήσαμε τους κρατήρες.

Για να κάνουμε τις φάσεις χρησιμοποιήσαμε ένα χαρτόνι που μας έδινε την δυνατότητα να σκεπάσουμε το φεγγάρι.(ιδέα από pinterest)

 Στην συνέχεια βάλαμε στη σειρά τις φάσεις της σελήνης και βρήκαμε ότι είναι 8.

Μάθαμε και να τις ονομάζουμε: Νέα σελήνη, μηνίσκος, ημισέληνος, πανσέληνος.

Στο τέλος βέβαια κάναμε και ένα αντίστοιχο φύλλο εργασιών.

Άλλη μία σκάλα

της υπέροχης ιστοριούλας «Παρακαλώ, μπαμπά, φέρε μου το φεγγάρι» μάς ανέβασε ψηλά στο φεγγάρι.

Πόσο απίστευτο ήταν και αυτό το ταξίδι!

Το δέντρο που δίνει…

0

Συγγραφέας: Μαρίλυ Τζεβελεκάκη | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 15-02-2021

Με αφορμή «Το δέντρο που έδινε», του Σελ Σίλβερστάιν,

μιλήσαμε για τα δώρα που μας προσφέρει το δέντρο. Μάθαμε ότι το δέντρο μας δίνει:
– Οξυγόνο
– Φρούτα και καρπούς, που είναι τροφή για ανθρώπους και ζώα
– Σκιά
– Φύλλα: Για να στρώνουν τα ζώα τις φωλίες τους. Που είναι τροφή για μερικά ζώα. Που γίνονται λίπασμα για τα φυτά.
– Ξύλα: Για να ζεσταινόμαστε. Για να φτιάχνουμε βάρκες, σπίτια, έλκηθρα, έπιπλα, παιχνίδια, χαρτί.
– Σπίτι: στο δέντρο φτιάχνουν τις φωλιές τους πολλά διαφορετικά ζώα
– Παιχνίδι: Σκαρφαλώνουμε, κάνουμε κούνια, κάνουμε τσουλήθρα, παίζουμε κρυφτό, παίζουμε μέσα στην κουφάλα του δέντρου, παίζουμε με τα φύλλα, κάνουμε εργασίες και κατασκευές, στολίζουμε το σπίτι μας
– Το δέντρο συγκρατεί το χώμα με τις ρίζες του, ώστε να μην ξεπλένεται με τις βροχές. Χωρίς τα δέντρα, το χώμα θα έφευγε και δεν θα φύτρωνε τίποτα πιά. Χωρίς τα δέντρα, η λάσπη θα έκανε μεγάλες καταστροφές, είπε η κ. Μαρίλυ.
– Ομορφιά, είπε η κ. Ασπασία. Και όλοι συμφωνήσαμε: τα δέντρα κάνουν τον κόσμο μας πιο όμορφο!

Τα παιδιά ζωγράφισαν όσα από τα δώρα του δέντρου ήθελαν. Βάλαμε τα δώρα κάτω από το δέντρο, στην πόρτα της τάξης μας.

Με αφορμή το παραμύθι « Το δέντρο που είχε φτερά» της Αγγελικής Δαρλάση,

σκεφτήκαμε ότι δεν πρέπει μόνο να ζητάμε τα δώρα του δέντρου, αλλά να κάνουμε κι εμείς δώρα στο δέντρο. Τι δώρα μπορούμε να του προσφέρουμε εμείς;
– Να φυτέψουμε γύρω του φυτά, για να του χαρίσουμε ομορφιά (Ειρήνη)
– Να του δίνουμε διοξείδιο του άνθρακα, για να μας δίνει οξυγόνο (Γιάννης Μ.)
– Να του βάψουμε με ασβέστη τον κορμό του (Μαρία)
– Να το στολίσουμε (Ολίβια)
– Να μην του κόβουμε τα φύλλα του (Νεφέλη)
– Να το κλαδεύουμε και να το καθαρίζουμε (Γιάννης Μ.)
– Να μην του κόβουμε τα λουλουδάκια του (Ολίβια)
– Να το ποτίζουμε (Γιάννης Σ.)
– Να το φροντίζουμε (Ολίβια)
– Να το χαϊδεύουμε (Γιάννης Μ.)
– Να του βάζουμε λίπασμα (Μαρία)
– Να το αγκαλιάζουμε (Ολίβια)
– Να είμαστε φίλοι του (Γιάννης Μ.)
– Να του δίνουμε φιλιά (Κατερίνα)
– Να του δίνουμε αγάπη (Σοφία Μ.)
– Όταν σε ένα χαρτί είναι μια πλευρά ζωγραφισμένη, να το γυρίζουμε και από την άλλη να το χρησιμοποιήσουμε (Γιάννης Μ.)
– Να μην πετάμε τα ρολά υγείας και να φτιάχνουμε εργασίες (Μαρία)
– Να κάνουμε ανακύκλωση (Νεφέλη)
Φτιάξαμε όλοι μαζί ένα δέντρο με χαρτιά που σκίσαμε, ασκώντας τη λεπτή μας κινητικότητα. Σχεδιάσαμε και κόψαμε καρδούλες και πάνω σε αυτές γράψαμε τα δώρα που προσφέρουμε στο δέντρο. Του τις χαρίσαμε.

Μάθαμε το τραγούδι «Το δέντρο», από την «Επιστροφή του τεμπέλη δράκου». Μπορείτε να το ακούσετε εδώ:

Το δέντρο

Ζωντανέψαμε το δ του δέντρου και του δάσους.

Γνωρίσαμε τη ζωγράφο Karla Gerard

και εμπνευστήκαμε από αυτήν, για να φτιάξουμε τα δικά μας φανταστικά δέντρα.

Φτιάξαμε τον τοίχο του 5

και ζωντανέψαμε το 5. Πολλά παιδιά το μεταμόρφωσαν σε δέντρο ή σε κάτι σχετικό με το δέντρο! Τυχαίο;

Δέντρα

0

Συγγραφέας: ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΜΑΡΙΑ | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 15-02-2021

Στα παιδιά άρεσε πολύ η αμυγδαλιά. Την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων ζωγραφίζουν συνέχεια αμυγδαλιές. Μήπως είναι ευκαιρία να ασχοληθούμε περισσότερο με τα δέντρα!

Ας ξεκινήσουμε με τα δέντρα της αυλής μας. Χωριστήκαμε σε ομάδες, πήραμε χαρτί και μολύβι και την παρατηρητικότητα μας και βγήκαμε στην αυλή. Πόσα δέντρα έχουμε; Είναι όλα τα ίδια; Σε πόσες ομάδες θα τα χωρίσουμε; Πόσα είδη έχουμε; Πόσα είναι στην κάθε ομάδα;

 

Ας τα παρατηρήσουμε! Ύψος, σχήμα, κορμό, φύλλα, φυλλοβόλα, αειθαλή.

 

 

 

Τα καταγράφουμε.

 

 

Φέρνουμε τα στοιχεία στην τάξη μας και αποτυπώνουμε την ποσότητα με τουβλάκια σε στήλες. Τα γράμματα είναι τα αρχικά των δέντρων ( αρμυρίκια, ευκάλυπτος, λεύκα, πικροδάφνες)

 

 

Την επόμενη μέρα η Ειρήνη αποτυπώνει στη ζωγραφιά της όλα τα δέντρα της αυλής και συμπληρώνει και λουλούδια και θάμνους. Τα  παιδιά λένε τι ξέρουν για τους θάμνους (είναι πιο μικροί από τα δέντρα, δεν έχουν κορμό, κρύβονται τα ζώα πίσω τους). Μαθαίνουμε ότι και οι πικροδάφνες δεν είναι δέντρα αλλά θάμνοι αν και έχουν κορμό. Έχουν όμως πολλούς κορμούς που ξεκινάνε όλοι από το ίδιο σημείο από τη γη.

 

 

Συγκεντρώνουμε τα στοιχεία της κάθε ομάδας και ξεχωρίζουμε δέντρα και θάμνους. Προσπαθούμε να ζωγραφίσουμε τα χαρακτηριστικά τους (κορμό και φύλλα)

 

 

Διαβάζουμε από την εγκυκλοπαίδεια για την ζωή του δέντρου και την ανάπτυξη του.

 

 

Μαθαίνουμε τη φωνή που αρχίζει η λέξη δέντρο (της Δευτέρας, του Δεκέμβρη, του Δημήτρη, του δώρου, του δεινόσαυρου και πολλές άλλες λέξεις που είπαν τα παιδιά)

 

 

 

Διαβάζουμε το βιβλίο του Τζιάνι Ροντάρι, εικ. Σίλβια Μπονάνι, Πες μου τι χρειάζεται

Για να φτιάξουμε ένα τραπέζι χρειαζόμαστε ένα λουλούδι! Τα παιδιά παραξενεύονται και προσπαθούν να ακολουθήσουν την επαγωγική σκέψη του συγγραφέα, τη σειρά από το τραπέζι ως το λουλούδι (τραπέζι, ξύλο, δέντρο, σπόρος, καρπός, λουλούδι ).

 

 

Το βιβλίο έχει πολύ ωραίες εικόνες με σπόρους και καρπούς. Φέρνουμε από τη γωνιά της φύσης καρπούς δέντρων. Τους παρατηρούμε, τους χωρίζουμε σε ομάδες, κάποιους δεν τους γνωρίζουμε, λέμε τα δέντρα που τους κάνουν. Όλοι μαζί είναι η ομάδα των ξηρών καρπών. Τους ξεχωρίζουμε από τους φρέσκους, δροσερούς καρπούς.

Στη γωνιά των αριθμών παίζουμε με αυτούς βάζοντας τόσους καρπούς όσους λέει το ζάρι και τον αντίστοιχο αριθμό.

 

                   

 

Η γωνιά της φύσης γίνεται τώρα δάσος. Τα παιδιά λένε τι θα  φέρουμε από την τάξη μας αλλά και από το σπίτι, για να φτιάξουμε ένα δάσος: δέντρα, ξύλα, κλαδιά, μανιτάρια, φύλλα, χώμα, χορτάρι, λακκούβες, ζώα (λύκος, αλεπού, σκαντζόχοιρος, ελάφι,  πουλιά, κουκουβάγια)

 

                     

Όλοι βοηθάμε για να ζωγραφίσουμε μια γωνιά του δάσους με πινέλα αλλά και τυπώματα με βούρτσα και μπάλα από αλουμινόχαρτο.

 

              

 

 

 

Με τα δέντρα μαθαίνουμε τον αριθμό 5. Τα παιδιά προτείνουν πολλούς συνδυασμούς δέντρων που όλα μαζί κάνουν 5.

 

                 

               

                 

 

Παίζουμε ένα παιχνίδι διαδρομών. Σκοπός είναι να οδηγήσουμε το σκιουράκι να βρει το βελανίδι ή το παιδί να πάει στο σπίτι ή το παιδί να βρει το σκιουράκι. Το κάθε παιδί τοποθετεί όπου θέλει τα αντικείμενα και σχεδιάζει με τα βέλη τη διαδρομή. Μαθαίνουμε έτσι τις χωρικές έννοιες μπροστά, πίσω, δεξιά, αριστερά, αλλά και τη σχεδίαση αργότερα χάρτη.

 

 

                        

 

 

Βγαίνει ο ήλιος… κρύβεται το φεγγάρι!

0

Συγγραφέας: ΜΑΡΑΥΓΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 09-02-2021

Το τρισδιάστατο βιβλίο « Η Χρυσομαλλούσα και οι τρεις αρκούδες» ήταν μια έκπληξη για τα παιδιά στην γωνιά της βιβλιοθήκης. Ήταν και η αφορμή για να μιλήσουμε για τις δραστηριότητες που κάνουμε την ημέρα και την νύχτα. Καθώς το βιβλίο γίνεται σπιτάκι, τα παιδιά αρχίζουν αμέσως να αναπαριστούν καταστάσεις της καθημερινότητας. Βάζουν τα αρκουδάκια να ξυπνούν το πρωί, να τρώνε πρωινό, να ετοιμάζονται για το σχολείο, να παίζουν στην παιδική χαρά, να βλέπουν τηλεόραση το απόγευμα, να τρώνε το βραδινό τους, να πλένουν τα δόντια τους και να κοιμούνται.

Όλα αυτά όμως τα κάνουμε κι εμείς! Αρχίζουμε λοιπόν να μιλάμε για τις δραστηριότητες μας το πρωί, το μεσημέρι, το απόγευμα και το βράδυ. Τα παιδιά είπαν ένα σωρό πράγματα: ξυπνάμε, πίνουμε γάλα, τρώμε πρωινό, βουρτσίζουμε τα δόντια μας, πάμε στο σχολείο, κάνουμε εργασίες, παίζουμε, τρώμε μεσημεριανό, κάνουμε μπάνιο, πηγαίνουμε βόλτα με τον μπαμπά και με την μαμά, βγάζουμε βόλτα τον σκύλο, παίζουμε στο πάρκο, βλέπουμε τηλεόραση, τρώμε βραδινό, διαβάζουμε βιβλία, κοιμόμαστε.

Ο υπολογιστής μας βοηθάει πολύ να βρούμε σχετικές εικόνες.

Τις τυπώνουμε, τις κόβουμε και τις ομαδοποιούμε σε εικόνες της μέρα και τις νύχτας. Ένας δίσκος γίνεται μισός ήλιος και μισός φεγγάρι. Κολλάμε τις εικόνες αντίστοιχα και φτιάχνουμε ένα κολάζ.

Με μια φωτογραφική μηχανή μπορούμε να αποθανατίσουμε υπέροχες εικόνες τη μέρας και της νύχτας.

Φωτογραφίζουμε και το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό.

Πόσες υπέροχες φωτογραφίες γεμάτες με όμορφα τοπία, με ηλιοβασιλέματα, με πανσέληνο, με ουράνια τόξα, με υπέροχες στιγμές με τους φίλους μας και τους γονείς μας, με ατελείωτο παιχνίδι στο πάρκο!

Ήταν μια ευκαιρία να μιλήσουμε για τις φωτογραφικές μηχανές, τα φιλμς και το φλας που τα παιδιά δεν τα γνώριζαν καθώς η φωτογραφική μηχανή έχει πλέον αντικατασταθεί από το κινητό.

Και μια και μιλάμε για φωτογραφίες… πήραμε την ωραιότερη πόζα της ημέρας ή της νύχτας και παίξαμε «1,2,3 έτοιμη η φωτογραφία! Μέρα ή νύχτα;».

Με το βιβλίο « Τικ τακ, τι ώρα είναι» αντιλαμβανόμαστε καλύτερα την ώρα που λαμβάνουν μέρος οι δραστηριότητες αυτές ,καθώς μας δίνεται η ευκαιρία να κουνάμε αντίστοιχα τους δείκτες του ρολογιού.

Δεν χάνουμε την ευκαιρία να φτιάξουμε και τα δικά μας ρολόγια και να παίξουμε με αυτά.

Πως γίνεται, όμως, να έχουμε μέρα και άλλοτε νύχτα; Τρέχουμε στην γωνιά του επιστήμονα και βρίσκουμε την αντίστοιχη μακέτα που θα μας βοηθήσει να εξηγήσουμε το «φαινόμενο» αυτό.

Το αναπαραστήσαμε χρησιμοποιώντας την υδρόγειο σφαίρα και τον φακό, με κινήσεις γύρω από τον εαυτό μας και τους συμμαθητές μας. Έτσι άλλο παιδί γίνεται η γη, άλλο ο ήλιος και φυσικά άλλο η σελήνη.

Η γη δεν φωτίζεται ολόκληρη την ίδια ώρα. Φωτίζεται μόνο η μισή, δηλαδή το μέρος που βρίσκεται απέναντι από τον ήλιο. Το μέρος αυτό έχει μέρα. Το άλλο μισό που δεν φωτίζεται έχει νύχτα.

Δεν χάνουμε την ευκαιρία να σχεδιάσουμε τον ήλιο, το φεγγάρι και την γη (τρεις κύκλοι ο ένας μικρότερος από τον άλλο) και χρησιμοποιώντας χαρτονάκια και διπλόκαρφα καταφέρνουμε… να τα κινήσουμε!

Με ένα ταψάκι και ένα μπαλάκι (για τη γη) και με επιδέξιες κινήσεις, κινήσαμε τη γη γύρω από τον ήλιο χωρίς να βγει καθόλου… εκτός τροχιάς!

Από το βιβλίο « Εικόνες από το διάστημα»

βρίσκουμε πολλές πληροφορίες για τον ήλιο και την σελήνη και εμπλουτίζουμε τις γνώσεις μας. Μένουμε έκπληκτοι με την θερμοκρασία του ήλιου που είναι …15 εκατομμύρια βαθμοί.

Το βιβλίο «Ένα φως για την νύχτα»

με ήρωες την Μπέτυ και τον Κόσμο, το αρκουδάκι που φοβόταν το σκοτάδι, μας έκανε να εκφράσουμε τον φόβο μας για το σκοτάδι και μας βοήθησε να βρούμε τρόπους για να τον αντιμετωπίσουμε.

Βρήκαμε λύσεις:

Να ανάβουμε ένα μικρό φωτάκι μέσα στο δωμάτιο μας.

Να βάζουμε στον τοίχο αστεράκια που το βράδυ φωσφορίζουν.

Να παίζουμε με τις σκιές (όπως κάναμε μέσα στην τάξη μας και έξω στην αυλή).

Να παίρνουμε αγκαλιά το αγαπημένο μας αρκουδάκι.

Η μαμά ή ο μπαμπάς να μας διαβάζουν ένα πολύ ωραίο βιβλίο και να κοιμόμαστε έχοντας στο μυαλό μας την πιο όμορφη εικόνα.

Να σκεφτόμαστε κάτι που μας φέρνει πολύ μεγάλη χαρά!

Μαθαίνουμε ότι το σκοτάδι είναι χρήσιμο και μάλιστα κάποιοι… το χρειάζονται πολύ! Είναι τα νυκτόβια ζώα! Είναι η ώρα που θα κυνηγήσουν την τροφή τους. Μιλάμε γι’ αυτά και ξεχωρίζουμε την κουκουβάγια.

Επιθυμία όλων να φτιάξουμε μία κουκουβάγια. Ένας κύκλος από πηλό πήρε την μορφή της κουκουβάγιας.

Κου κου η φωνή της και μάθαμε να την γράφουμε.

Είναι γεγονός ότι στο σκοτάδι τα χρώματα δεν φαίνονται καλά. Πειραματιστήκαμε με κηρομπογιές πάνω σε άσπρο και μαύρο χαρτόνι.

Πολλά από τα σκούρα χρώματα δεν μπορούσαμε καθόλου να τα δούμε και τα φωτίσαμε με τον φακό μας.

Είδαμε και ένα βιντεάκι για την μέρα και την νύχτα!

 Μέρα νύχτα

 

 

 

Φως και σκιά με παιχνίδι, πειράματα και χαρά!

0

Συγγραφέας: Μαρίλυ Τζεβελεκάκη | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 06-02-2021

Τρέξαμε να ξεφύγουμε από τη σκιά μας! Μπορούμε; Όχι! Εκτός, αν πάμε στη σκιά, είπαν τα παιδιά! Τότε, η σκιά μας δεν μας ακολουθεί!

Παρατηρήσαμε τη σκιά ενός ραβδιού στην αυλή μας και σημειώσαμε με κιμωλία τη θέση της. Μετά από λίγη ώρα, είδαμε ότι η σκιά είχε μετακινηθεί. Γιατί;
– Γιατί κινήθηκε ο ήλιος!
– Όχι, η γη γυρίζει!
Την επόμενη μέρα, παρατηρήσαμε ότι την ίδια ώρα η σκιά έπεφτε ακριβώς στο σημάδι που είχαμε κάνει την προηγούμενη μέρα!

Φτιάξαμε ένα ηλιακό ρολόι: Στερεώσαμε ένα μολύβι όρθιο, στο κέντρο ενός χάρτινου πιάτου και παρατηρήσαμε τη σκιά του να μετακινείται, σημειώνοντας την ώρα.

Σχεδιάσαμε και μετρήσαμε τη σκιά της Μαρίας το απόγευμα. Τη μετρήσαμε και το πρωί. Και το μεσημέρι. Παρατηρήσαμε ότι η σκιά μεγαλώνει και μικραίνει: Όσο πιο ψηλά είναι ο ήλιος, τόσο πιο μικρή η σκιά. Όσο πιο χαμηλά είναι ο ήλιος, τόσο πιο μεγάλη η σκιά! Παρατηρήσαμε ακόμα ότι η σκιά αλλάζει θέση!

Μάθαμε τι είναι οι φωτεινές πηγές: Είναι αυτές που βγάζουν φως! Ποιες μπορεί να είναι αυτές;
– ο ήλιος
– Το φεγγάρι
– Ο αναπτήρας
– Το κερί
– Τα λαμπάκια
– Το φωτιστικό
– Ο φακός
– Το κινητό
– Τα αστέρια
– Το καντηλάκι
– Τα φώτα στο ταβάνι
– Η φωτιά
– Το φανάρι
– Το πορτατίφ
Και επειδή στο νηπιαγωγείο πάντα βρίσκουμε ευκαιρίες να μάθουμε καινούργιες λέξεις, όταν ρώτησε η Νεφέλη τι είναι το πορτατίφ, είπαμε ότι πορτατίφ στα γαλλικά σημαίνει φορητό, αλλά μετά έπρεπε να μάθουμε τι σημαίνει φορητό και τι σταθερό! Μιλήσαμε για φορητές και σταθερές φωτεινές πηγές, για φορητούς και σταθερούς υπολογιστές, για φορητά και σταθερά τηλέφωνα!

Κάθε ενότητα είναι ευκαιρία για τέχνη και δημιουργία. Μια ιδέα από το Pinterest, προσαρμοσμένη στο νηπιαγωγείο. Αντικείμενα και οι σκιές τους:

Φως και σκιά

0

Συγγραφέας: ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΜΑΡΙΑ | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 06-02-2021

Ένα κουτί στην παρεούλα! Τι έχει μέσα άραγε; Τα παιδιά προσπαθούν να μαντέψουν, χαρτιά, σχήματα, ζωάκια, ζυμαρένια γράμματα. Πώς θα δούμε; Ας κάνουμε μια τρυπούλα.

Δεν μπορούμε να δούμε καλά, είναι σκοτάδι.

 

Ανοίγουμε το κουτί και τώρα βλέπουμε καλά. Μέσα είναι μια καλτσόκουκλα, σκυλάκι. Τα παιδιά ενθουσιάζονται. Πώς να ένιωθε άραγε το σκυλάκι εκεί μέσα; Μοναξιά, φόβο απαντούν. Εγώ δε φοβάμαι το σκοτάδι λέει η Μαρίζα, γιατί έχω ένα λαμπάκι που ανάβει. Μήπως να βρούμε πράγματα που δημιουργούν φως για το σκυλάκι;

 

 

Βροχή οι ιδέες! Το κινητό, ο φακός, το φωτιστικό, η φωτιά, το κερί, ο αναπτήρας.

 

Συζητάμε πώς λειτουργεί το καθένα και πόση διάρκεια μπορεί να έχει. Ξέρουν ότι ο φακός και το κινητό θα σταματήσουν να φωτίζουν μόλις τελειώσει η μπαταρία τους. Το φωτιστικό όταν γίνει διακοπή ρεύματος. Δυσκολεύονται με την φωτιά από τα ξύλα και το κερί. Αφήνουμε ένα ρεσό να ανάβει και σε λίγη ώρα  έχει σβήσει. Παρατηρούμε ότι χάθηκε, έλιωσε.

Τι φωτίζει την τάξη μας; Ο ήλιος. Παρατηρούμε τις σκιές στο πάτωμα. Πώς γίνονται. Αρχίζουν οι  πειραματισμοί. Βάζουμε μέρη του σώματος μας και αντικείμενα της τάξης και διαλέγουμε πού θα τα τοποθετήσουμε, για να δούμε τη σκιά τους.

 

 

Βάζουμε και ένα τρίγωνο με διάφανο πλαίσιο.  Παρατηρούμε ότι φαίνεται μόνο η σκιά του τριγώνου και αμυδρά του πλαισίου. Γιατί από το διάφανο περνάει ο ήλιος, λέει η Νεφέλη. Το ίδιο γίνεται και με το τζάμι του παραθύρου μας. Δεν έχει σκιά. Αν όμως βάλουμε το χέρι μας μπροστά στο παράθυρο, τότε βλέπουμε την σκιά του.

 

Μάθαμε λοιπόν ότι για να δημιουργηθεί σκιά χρειάζεται φως και ένα αδιαφανές αντικείμενο.

 

Τα παιχνίδια με τις σκιές συνεχίζονται στο διάλειμμα. Παίρνουμε διάφορες πόζες και βλέπουμε τις σκιές μας. Πόσες είναι; πολλές, να τις μετρήσουμε, 20 όσοι και εμείς!

 

Κυνηγάμε τις σκιές των φίλων μας.

 

Σε ζευγάρια τις σχεδιάζουμε με κιμωλίες στο πάτωμα.

 

 

 

Μαθαίνουμε τι είναι το θέατρο σκιών.

 

Το κάθε παιδί βάζει ένα αντικείμενο πίσω από τον μπερντέ και τα υπόλοιπα παιδιά μαντεύουν τι είναι. Το βάζουν κοντά στη λάμπα και γίνεται μεγάλο, το απομακρύνουν και μικραίνει.

 

 

Το κάθε παιδί ζωγράφισε πάνω σε ένα κομμάτι διάφανης μεμβράνης ό,τι του άρεσε. Το κολλήσαμε  σε ένα χάρτινο ρολό και το τυλίξαμε με χρωματιστό χαρτόνι. Φωτίζουμε με τον φακό από την κενή πλευρά και έτοιμος ο προβολέας μας! Αυτό που ζωγραφίσαμε προβάλλεται στον τοίχο.

 

 

 

 

 

Στου Φλεβάρη τις αυλές, χιόνια και αμυγδαλιές

0

Συγγραφέας: Μαρίλυ Τζεβελεκάκη | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 06-02-2021

«Στου Φλεβάρη τις αυλές, χιόνια και αμυγδαλιές», έλεγαν οι παλιοί. Απο το βιβλίο «Οι μύθοι των λουλουδιών», διαβάσαμε την ιστορία της Αμυγδαλιάς, που ήταν μια κοπέλα, που αγάπησε το Βοριά και εκείνος, άθελά του την πάγωσε. Μεταμορφώθηκε σε δέντρο και κάθε χρόνο, μες στο χειμώνα, ντύνεται στα λευκά και τον περιμένει. Κι αυτός μαραίνει και μαδά τα λουλούδια της…

Με λαδοπαστέλ και τέμπερες, χρησιμοποιώντας ματσάκια από μπατονέτες, φτιάξαμε αμυγδαλιές στην αυλή του Φλεβάρη, κάτω από τον γκρίζο χειμωνιάτικο ουρανό.

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση