Η φωνούλα Ππ
Αφού σχηματίσατε με πλαστελίνη, καλαμάκια, ξυλομπογιές και ό,τι άλλο θέλατε το Π και το ζωντανέψατε και βρήκατε και πράγματα από το σπίτι σας που αρχίζουν από αυτή τη φωνούλα, μπορείτε τώρα να κάνετε αυτό το διαδραστικό φύλλο εργασίας
Άρθρα ανά μήνα: Νοέμβριος 2020
Αέρας: διασκεδαστικός, αλλά και πολύ δυνατός!
Παιχνίδια με τον αέρα
Με αφορμή το δυνατό αέρα, βρήκαμε ευκαιρία για παιχνίδι! Τον αφήσαμε να μας γαργαλήσει τα μάγουλα:
Να μας ανακατέψει τα μαλλιά:
Να μας γαργαλήσει την κοιλίτσα μας:
Να μας κάνει να παίζουμε κυνηγητό με τα φύλλα:
Η δύναμη του αέρα
Όπως ακούγεται και στα βίντεο, ο ενθουσιασμός περισσεύει!
Φτιάξαμε με απλά καθημερινά υλικά ένα μπαλόνι/τελεφερίκ: ένας σπάγγος, ένα μπαλόνι, ένα καλαμάκι και κολλητική ταινία απογειώνουν τον ενθουσιασμό μας!
Κινήσαμε ένα ξύλινο καραβάκι, με καύσιμο…τον αέρα από ένα μπαλόνι!
436011D9-D4E7-4382-AAB5-DA52F65887DD
Μάθαμε την περιπέτεια του Οδυσσέα με τους ανέμους, όταν οι σύντροφοί του άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου: ο αέρας έχει δύναμη! Μπορεί να κινήσει ένα καράβι, φυσώντας στα πανιά του, αλλά μπορεί και να το βουλιάξει!
(Από το βιβλίο «Οδυσσέας, ο γυρισμός στην Ιθάκη, εκδόσεις Κίρκη)
Ζωγραφίσαμε το πορτρέτο μας, ξαφνιασμένο από τη δύναμη του αέρα. Διασκεδάσαμε ζωγραφίζοντας τα μαλλιά μας να πετούν με τη δύναμη του αέρα!
Κάναμε δυο πειράματα ακόμα, με απλά υλικά: Ποιος συνδετήρας θα πέσει πρώτος κάτω; Ο σκέτος ή αυτός που είναι δεμένος στο χαρτί;
Ποιο ποτηράκι θα προσγειωθεί πρώτο; Αυτό που είναι μόνο του ή αυτό που είναι δεμένο στη σακούλα;
Παρατηρήσαμε προσεκτικά πίνακες ζωγραφικής που έχουν θέμα σχετικό με τον αέρα. Βρήκαμε τις λεπτομέρειες που μας κάνουν να καταλάβουμε ότι φυσάει. Αναπαραστήσαμε με το σώμα μας τέτοιες λεπτομέρειες από κάποιους πίνακες.
Δέντρα που τα λυγίζει ο άνεμος:
Κοπέλα που τη σπρώχνει ο άνεμος καθώς περπατάει:
Γυναίκα που περπατάει αντίθετα στο αέρα και κρατάει το καπέλο της να μην της το πάρει:
Ρούχα στην απλώστρα:
Κορίτσι που κυνηγάει το καπέλο του:
Παιδιά που πετούν χαρταετό:
Τα παιδιά έφτιαξαν δικούς τους πίνακες ζωγραφικής, με θέμα τον αέρα, και τα κατάφεραν θαυμάσια!
Τέλος, φανταστήκαμε τον ήλιο και τον αέρα από το ποίημα του Γ. Δροσίνη «Ο Ήλιος κι ο Αέρας» σαν ανθρώπους και τους ζωγραφίσαμε.
Μαθαίνουμε για τον αέρα!
Τι ξέρουμε για τον αέρα
Κρατάμε το χέρι της μαμάς μας, για να μην μας πάρει.
Ο αέρας κάνει κύματα στη θάλασσα
Ο δυνατός αέρας μας βγάζει την κουκούλα μας
Μας παίρνει την ομπρέλα
Όταν φυσάει, δεν πάμε στη θάλασσα, γιατί θα μας παρασύρει το κύμα
Όταν φυσάει αέρας, φοράμε μπουφάν για να μην κρυώσουμε
Ανοίγει την πόρτα
Μπορεί να πάρει τις τέντες
Μπορεί να πάρει τα ρούχα που έχουμε απλώσει
Δεν μου αρέσει ο αέρας γιατί
Μου τραβάει την ομπρέλα
Μου βγάζει την κουκούλα και κάνει πολύ κρύο
Μου βάζει τα μαλλιά στο πρόσωπο και δεν βλέπω
Με παρασέρνει
Με δυσκολεύει να κλείσω την πόρτα
Είναι καλός ο αέρας, γιατί
Όταν έχουμε ιδρώτα, μας βγάζει τον ιδρώτα και νιώθουμε χαλαρά, ωραία
Όταν ζεσταινόμαστε, μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα
Στεγνώνει τα ρούχα
Στεγνώνει τα παπούτσια
Ρίχνει τα φύλλα, για να βγουν άλλα
Στη θάλασσα μας στεγνώνει το σώμα
Πώς καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει αέρας;
Κουνιούνται τα λουλούδια, τα φύλλα, τα δέντρα, τα χόρτα, τα ρούχα, τα μαλλιά μας, τα χαρτιά, η σημαία, ο ανεμόμυλος.
Υπάρχει αέρας μέσα στην τάξη μας;
Υπάρχει, γιατί μπαίνει από το παράθυρο και κάτω από την πόρτα.
Κι αν κλείσουμε τα πάντα;
Για να το εξακριβώσουμε πήραμε σακουλάκια και μαζέψαμε αέρα μέσα στην τάξη μας.
Υπάρχει αέρας μέσα στο ντουλάπι;
Βάλαμε και κει σακουλάκι και μαζέψαμε αέρα.
Υπάρχει αέρας μέσα στο σώμα μας;
Ξαπλώσαμε ήρεμα, βάλαμε τα χέρια μας στο στήθος μας και παρατηρήσαμε ότι ανεβοκατεβαίνουν, είναι ο αέρας που μπαίνει και βγαίνει από τα πνευμόνια μας.
Χωρίς αέρα δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε.
Υπάρχει αέρας στη θάλασσα;
Όχι
Και τότε πως ζουν τα ψάρια και τα ζώα της θάλασσας;
Στην αυλή μας φωτογραφίσαμε μυρμηγκοφωλιές και αναρωτηθήκαμε αν υπάρχει αέρας στο χώμα. Υπάρχει γι’ αυτό μπορούν να ζουν στο χώμα τα μυρμήγκια και τα σκουλήκια.
Υπάρχει αέρας μέσα στο άδειο μπουκάλι;
Κάναμε το παρακάτω πείραμα, για να το εξακριβώσουμε. Βυθίσαμε ένα μπουκάλι σε μια λεκάνη με νερό και είδαμε να βγαίνουν μπουρμπουλήθρες. Το νερό μπαίνει μέσα στο μπουκάλι και παίρνει το χώρο του αέρα που βγαίνει και δημιουργεί τις μπουρμπουλήθρες. Άρα υπάρχει αέρας.
2ο πείραμα: Με το χωνί βάλαμε σόδα μέσα στο μπαλόνι, βάλαμε ξύδι μέσα σε ένα μπουκάλι και μετά προσαρμόσαμε το μπαλόνι στο στόμιο του μπουκαλιού. Μόλις η σόδα έπεσε στο ξύδι, δημιουργήθηκε ένωση και είδαμε αφρούς και συγχρόνως το μπαλόνι να φουσκώνει. Γιατί φουσκώνει το μπαλόνι; Το φουσκώνει το αέριο που δημιουργήθηκε και το είπαμε διοξείδιο του άνθρακα και είπαμε ότι δεν είναι καλό για την υγεία μας σε αντίθεση με το οξυγόνο. Είπαμε ότι το διοξείδιο του άνθρακα το ρουφούν τα δέντρα και μας δίνουν οξυγόνο, γι’ αυτό πρέπει να φυτεύουμε πολλά δέντρα και να περπατάμε στα δάση.
3ο πείραμα: Ανάψαμε ένα κεράκι , το σκεπάσαμε με ένα άδειο γυάλινο βάζο. Παρατηρήσαμε ότι μετά από λίγο το κεράκι έσβησε. Γιατί; Γιατί τελείωσε το οξυγόνο που υπήρχε στο βάζο. Φωτιά ανάβει όταν υπάρχει οξυγόνο.
4ο πείραμα: βάλαμε ένα κομμάτι χαρτί κουζίνας στον πάτο ενός ποτηριού. Βυθίσαμε το ποτήρι ανάποδα μέσα στο νερό. Το βγάλαμε από το νερό και παρατηρήσαμε ότι το χαρτί δεν βράχηκε. Γιατί; Γιατί ο αέρας που υπάρχει το ποτήρι εμποδίζει το νερό να ανεβεί και να φτάσει το χαρτί.
5ο πείραμα: γεμίσαμε ένα ποτήρι νερό, βάλαμε ένα χαρτόνι από πάνω και το αναποδογυρίσαμε πάνω από μια λεκάνη. Παρατηρήσαμε ότι δεν έπεσε το νερό. Γιατί; το χαρτόνι το πιέζει ο αέρας που είναι στην τάξη μας
Πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε αέρα;
Με το στόμα μας και τη μύτη μας, με το πιστολάκι των μαλλιών, με την τρόμπα, όταν τρέχουμε, κουνώντας ένα χαρτί, κουνώντας μια βεντάλια, κουνώντας το χέρια μας, με τον ανεμιστήρα.
Είπαμε την ιστορία του Οδυσσέα και του Αίολου. Ο Αίολος ήταν ο ταμίας των ανέμων. Παρατηρήσαμε το καράβι του Οδυσσέα. Είδαμε ότι κινούνταν με κουπιά και πανιά. Και ποιος φούσκωνε τα πανιά; Ο αέρας.
Φτιάξαμε ένα καραβάκι με 2 φελλούς και ένα πανί από χαρτί περασμένο σε ένα μικρό ξυλάκι. Το βάλαμε στο νερό. Πώς θα κινηθεί;
Να δημιουργήσουμε αέρα. Πώς;
Με το στόμα μας
Με τα χέρια μας
Με την βεντάλια
Με ένα χαρτόνι
Με ένα μπαλόνι
( ο αέρας από το μπαλόνι έβγαινε απότομα και με δύναμη και το καράβι βυθιζόταν, καταλάβαμε λοιπόν ότι πρέπει να είναι κατάλληλος ο αέρας, για να ταξιδέψει ένα καράβι με πανί, όπως ο Ζέφυρος που άφησε ο Αίολος για να πάει το καράβι του Οδυσσέα στην Ιθάκη)
Με ένα άδειο μπουκάλι
( πιέσαμε το άδειο μπουκάλι και βγήκε αέρας, η πίεση του χεριού μας τον έβγαλε από το μπουκάλι. Παρατηρήσαμε ότι το άδειο μπουκάλι έχει αέρα)
Πειραματιζόμενα τα παιδιά κατάλαβαν ότι όταν το καραβάκι έφτανε στο τοίχωμα της λεκάνης έπρεπε να πάνε από άλλη πλευρά και να δημιουργήσουν αέρα για να το κινήσουν.
Μπορείτε να κάνετε το παρακάτω κουίζ για να δείτε τι μάθατε, τι θυμάστε για το πού υπάρχει αέρας.
Διαβάσαμε τον μύθο του Αισώπου, Ο ήλιος και ο βοριάς. Μάθαμε τους διαλόγους και παίξαμε με τις σκιές που δημιουργούνταν, όταν βάζαμε τις μάσκες και το σώμα μας μπροστά από τον προβολέα.
Βγάλαμε στο παράθυρο το αυτοσχέδιο ανεμόμετρο και παρατηρήσαμε πώς λειτουργεί και τι μετράει.
Φτιάξαμε έναν ανεμοδείκτη με απλά υλικά. Μπορείτε να φτιάξετε και σεις .
και έτσι μιλήσαμε και για τα σημεία του ορίζοντα
Και να ‘μαστε με τα ουράνια τόξα που τρέχουν στον αέρα!!!
Είμαι το φύλλο το ξερό!
Το καλάθι του Νοέμβρη γέμισε με φύλλα και ένας δυνατός αέρας τα σκόρπισε στην παρεούλα μας.
Έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να τα παρατηρήσουμε και να μιλήσουμε γι’ αυτά. Μιλήσαμε για τα φυλλοβόλα και τα αειθαλή δέντρα. Κάποια φύλλα κιτρινίζουν, ξεραίνονται και πέφτουν ενώ κάποια παραμένουν πράσινα σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, χωρίς να φοβούνται τον χιονιά, το κρύο.
Ρίχνοντας μια ματιά από το παράθυρο της τάξης μας είδαμε ότι τα φύλλα της Αγγελικής, του υπέροχου αυτού δέντρου, δεν φοβούνται το κρύο και το αγιάζι. Παραμένουν καταπράσινα και δροσερά.
Ένα πείραμα μας βοήθησε να αντιληφθούμε ότι όταν τα φύλλα είναι υγιή, το χρώμα τους είναι έντονο πράσινο, το οποίο οφείλεται στην χλωροφύλλη, ωστόσο όταν υποχωρεί αλλάζουν και οι χρωματισμοί τους. Τα φύλλα διαθέτουν και άλλες χρωστικές όπως τα καροτενοειδή και τις ανθοκυανίνες – ανθοξανθίνες.
Μέσα σε δύο διαφανή ποτηράκια βάλαμε φύλλα δύο διαφορετικών χρωμάτων, πράσινα και κίτρινα αντίστοιχα (τα είχαμε κόψει σε μικρά κομμάτια). Τα σκεπάσαμε με οινόπνευμα.
Μέσα σε κάθε ποτηράκι βάλαμε μια λωρίδα απορροφητικού χαρτιού. Το χαρτί αυτό έγινε ο χρωματογράφος. Χάρη σ’ αυτόν θα βλέπαμε τις χρωστικές που υπάρχουν σε κάθε χρωματική κατηγορία φύλλων. Τα αφήσαμε εκεί μέχρι την επόμενη μέρα.
Το πρωί μας περίμενε μια έκπληξη. Πάνω στον χαρτογράφο αποτυπώθηκαν οι χρωστικές που υπήρχαν στο κάθε φύλλο. Η χλωροφύλλη στα πράσινα και τα καροτενοειδή στα κίτρινα.
Η παρατήρηση μας δεν σταμάτησε εκεί. Βυθίσαμε και φύλλα μέσα στο νερό και είδαμε ότι επιπλέουν. Επειδή είμαστε πολύ περίεργοι ρίξαμε και άλλα αντικείμενα μέσα στο νερό.
Κάναμε συγκρίσεις με τα φύλλα. Ποια είναι μεγάλα και ποια μικρά; Τα βάλαμε στην σειρά από το μικρότερο στο μεγαλύτερο.
Δώσαμε ιδιαίτερη σημασία στο χρώμα τους και τα χωρίσαμε σε ομαδούλες.
Πράσινα…
Κίτρινα…
Καφέ…
Αγγίξαμε τα φύλλα και προσπαθήσαμε να τα μαδήσουμε. Τα πράσινα, δροσερά φύλλα είναι δύσκολο να τα κάνουμε κομματάκια. Ενώ τα ξερά θρυμματίζονται με μεγάλη ευκολία, τρίβοντάς τα απλά με τα χέρια μας.
Βέβαια μετά από όλα αυτά για εμάς ήταν πια πολύ εύκολο να δώσουμε την λύση στο αίνιγμα της Ντίνας Χατζηνικολάου.
Φυσικά ήταν το φύλλο. Καταφέραμε κιόλας να το γράψουμε! Μέσα από το καλάθι διαλέξαμε ένα φύλλο και το ζωντανέψαμε. Δείτε πως το παρασέρνει ο άνεμος!
Τα φύλλα πήραν μέρος και σε υπέροχες εικαστικές δημιουργίες.
Έγιναν λύκοι…
Πεταλούδες…
Τα μαλλιά του Νοέμβρη!
Η έρευνα και πειραματισμοί με το νερό συνεχίζονται!
Πώς δημιουργείται η βροχή; Μας βοήθησε να το καταλάβουμε το βιβλίο της Κατερίνας Γιαννίκου
«Δε φοβάμαι το νερό».
Όλοι μαζί στήσαμε μια μακέτα με τον κύκλο του νερού.
Και το κάθε παιδί ζωγράφισε τον κύκλο του νερού.
Διαβάσαμε το βιβλίο “Μια σταγόνα πέφτει πέφτει” και μάθαμε από πού έρχεται το νερό στα σπίτια μας και πού καταλήγει. Επίσης μάθαμε για δύο σταθμούς καθαρισμού του νερού που δεν τους γνωρίζαμε.
Μετά από αυτό η κυρία μας έβαλε ένα πρόβλημα: πώς μπορούμε να φτιάξουμε σωλήνες που μέσα τους περνάει το νερό;
Να τυλίξουμε χαρτιά και να τα κάνουμε σαν μικρόφωνα, έχουμε έτοιμα ρολά στη γωνιά της επιστήμης, να τα ενώσουμε με ταινία.
Και τι μπορεί να γλιστράει μέσα;
Μαρκαδόροι, αυτοκινητάκια, ζωάκια, σπόροι, άμμος. Καταλήξαμε στην άμμο και χρωματιστό χαλικάκι.
Πώς θα το βάλουμε μέσα;
Με κουταλάκι, με χωνί.
Πώς θα το κάνουμε να τρέχει;
Πρέπει να το βάζουμε από ψηλά, να είναι λίγο πλάγια, να το κάνουμε όπως την φωτογραφία που είδαμε.
Και πώς μπορούμε να το στηρίξουμε για να λειτουργεί;
Με ταινία πάνω στο κουτί αλλά και σε ένα έπιπλο.
Πειραματιστήκαμε με τα ποια πράγματα επιπλέουν και ποια βυθίζονται στο νερό. Τα παιδιά πρότειναν αντικείμενα και έκαναν υποθέσεις. Παρατηρήσαμε ότι δεν βουλιάζουν πάντα τα μεγάλα ή τα βαριά πράγματα
αλλά αυτά που έχουν αέρα μέσα τους , δεν είναι συμπαγή, δεν είναι πυκνά, όπως η νεροκολοκύθα, η μπάλα αλλά και ανάλογα με το σχήμα που έχουν όπως η πλαστελίνη που βουλιάζει όταν είναι μπάλα αλλά επιπλέει όταν της δώσουμε το σχήμα ενός μπολ.
Προσπαθώντας να βυθίσουμε την κολοκύθα στο νερό, παρατηρήσαμε ότι όταν σταματούσαμε να την πιέζουμε, πεταγόταν προς τα πάνω και είπαμε αυτή τη δύναμη του νερού που τη σπρώχνει προς τα πάνω άνωση.
Παρατηρήσαμε ότι ο ήλιος που περνούσε μέσα από το νερό του πειράματός μας δημιουργούσε ουράνιο τόξο και καταλάβαμε έτσι, γιατί πρέπει, να έχουμε ήλιο και βροχή, για να έχουμε ουράνιο τόξο.
Γνωρίσαμε τη φωνούλα Νν. Από Ν αρχίζει ο Νοέμβρης και η Νεφέλη αλλά και το επίθετο του Γιάννη Ντ. Και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε και το Ντ. Βρήκαμε αντικείμενα της τάξης μας που αρχίζουν από Νν αλλά και άλλα που το κάθε παιδί έφερε από το σπίτι του.
Ο Γιάννης Ντ. μας έφερε μια εντυπωσιακή νυχτερίδα που την βάλαμε στο κουτάκι Νν της αλφαβήτας που φέτος θα έχει μόνο ζωάκια
Τα νήπια σε φύλλο εργασίας κύκλωσαν τα πράγματα που αρχίζουν από Ν και έγραψαν το Νν ενώ τα προνήπια το έφτιαξαν με πλαστελίνη.
Απο τη βροχή στο νερό
Κάναμε άλλο ένα πείραμα για τον κύκλο του νερού: Βάλαμε νερό σε ένα σακουλάκι και το στερεώσαμε με σελοτέιπ στο τζάμι, για να το βλέπει ο ήλιος. Τώρα θα κάνουμε υπομονή, να δούμε τι θα συμβεί. Εν τω μεταξύ, διατυπώσαμε τις υποθέσεις μας:
– Το νερό θα κατέβει
– Το νερό θα ανέβει
– Το νερό θα πάει στη μέση
– Το νερό θα φτάσει μέχρι πάνω
– Θα φύγει όλο το νερό
Βάλαμε βραστό νερό σε βαζάκι και είδαμε να θαμπώνει το γυαλί από τους ατμούς. Βάλαμε στο καπάκι μια παγοκύστη και παρατηρήσαμε τις σταγόνες να κυλούν. Τα παιδιά είπαν πώς η παγοκύστη κρύωσε τις σταγόνες που είχαν γίνει ατμός και τις ξανάκανε σταγόνες.
Σε ένα μεγάλο βάζο βάλαμε κρύο νερό από τη βρύση. Σε μικρό βαζάκι βάλαμε βραστό νερό, που το χρωματίσαμε με λίγο χρώμα ζαχαροπλαστικής. Βυθίσαμε το μικρό βαζάκι μέσα στο μεγάλο και είδαμε το βραστό νερό να ανεβαίνει πάνω. Μάθαμε ότι το ζεστό νερό ανεβαίνει πάνω και το κρύο μένει κάτω. Όταν μετά από ώρα το νερό κρύωσε, είχε χρωματιστεί όλο το νερό. Τα παιδιά είπαν ότι, αφού κρύωσε, το ζεστό νερό ανακατεύτηκε με το κρύο και δεν έμενε πια πάνω!
Παρατηρήσαμε τον παγκόσμιο χάρτη και είδαμε πού υπάρχει νερό. Είναι πάρα πολύ, πιο πολύ από τις στεριές. Όμως είναι θαλασσινό και δεν μπορούμε να το πιούμε, είναι λίγο αυτό που πίνεται, γι΄αυτό δεν πρέπει να το σπαταλάμε. Όπως είπε και ο Γιάννης Μ., δεν πρέπει να ξεχνάμε τη βρύση ανοιχτή!
Είδαμε εικόνες της γης όπου υπάρχει νερό και εικόνες όπου υπάρχει μόλυνση του νερού ή ξηρασία και έτσι καταλάβαμε πόσο απαραίτητο και πόσο πολύτιμο μας είναι το νερό.
Αναζητήσαμε το νερό, και εκεί που φαίνεται και εκεί που δεν φαίνεται, αλλά ξέρουμε (ή μάθαμε σήμερα) ότι υπάρχει:
Στη βρύση (Μαρία), στη θάλασσα (Μιχάλης Π.), στην πισίνα (Λάζαρος), στην μπανιέρα (Πέτρος), στις λίμνες (Νεφέλη), στο παγουρίνο (Ολίβια), ψηλά στον ουρανό, δηλαδή στη βροχή (Γιάννης Μ.), στις λακούβες (Κατερίνα), κάτω από το χώμα (Γιάννης Μ.), στα λουλούδια (Ολίβια), στα χόρτα (Κατερίνα), στα δέντρα (Ειρήνη), στα ζώα (Σοφία Μ.), στις νερομπογιές (Ολίβια), στα φρούτα και τα λαχανικά (Μαρία), στα μανιτάρια (Ολίβια). Στο σώμα μας (Μαρίλυ!): μάθαμε ότι το μεγαλύτερο μέρος του σώματός μας αποτελείται από νερό!
Το νερό μας χρειάζεται για να κάνουμε μπάνιο (Νεφέλη), πίνουμε (Γιάννης Μ.), πλένουμε τα πιάτα (Σοφία Μ.), κολυμπάμε στη θάλασσα (Κατερίνα), πλένουμε τα χέρια μας (Ειρήνη), πλένουμε τα δόντια και το πρόσωπό μας (Ολίβια), ποτίζουμε (Μαρία), πλένουμε τα ρούχα (Ολίβια), καθαρίζουμε το σπίτι (Νεφέλη), παίζουμε νερόμπομπες (Νεφέλη), νεροπίστολο (Γιάννης Μ.), πιτσιλάμε ο ένας τον άλλον (Πέτρος).
Τα χρώματα που μας θυμίζουν νερό στη θάλασσα, τη λίμνη και το ποτάμι, δηλαδή τα μπλε και τα πράσινα, τα λέμε ψυχρά, γιατί το νερό είναι κρύο.
Κάθε παιδί διάλεξε από τους μαρκαδόρους του αυτούς με τα ψυχρά χρώματα και χρωμάτισε με αυτά ένα μεγάλο φίλτρο καφέ. Στη συνέχεια, ψέκασε με νερό και είδε τα χρώματα να μπερδεύονται μεταξύ τους. Όταν το νερό στέγνωσε, ζωγραφίσαμε και κόψαμε σταγόνες νερού!
Πείραμα-έκπληξη με τα χρώματα του ουράνιου τόξου: Αφού μιλήσαμε για το ουράνιο τόξο και μάθαμε για τα χρώματά του και τη σειρά τους, τα ζωγραφίσαμε στις δυο άκρες ενός διπλωμένου χαρτιού κουζίνας. Βυθίσαμε τις άκρες σε λίγο νερό και είδαμε τα χρώματα να ανεβαίνουν πάνω στο χαρτί, να ενώνονται στη μέση και να σχηματίζουν ουράνιο τόξο!
Παρατηρώντας τα σύννεφα, μάθαμε να φτιάχνουμε το γκρι χρώμα, με άσπρο και μαύρο. Τα παιδιά δοκίμασαν να φτιάξουν διαφορετικές αποχρώσεις του γκρι, προσθέτοντας περισσότερο άσπρο ή μαύρο και σχημάτισαν συννεφάκια.
Στόλισαν ομπρέλες και τις κολλήσαμε στο γκρι φόντο!
Τέλος, τα παιδιά προσπάθησαν να σκεφτούν τι τους θυμίζουν τα σχήματα από διάφορα σύννεφα και να τα ζωντανέψουν.
Ένας σκαντζόχοιρος κάπως… διαφορετικός!
Ένας σκαντζόχοιρος κάπως διαφορετικός επισκέφθηκε τη γωνιά της φύσης. Τον παρατηρήσαμε και είδαμε ότι κάτι του έλειπε. Τι ήταν αυτό; Μα φυσικά τα αγκάθια του.
Ήταν η αφόρμηση για να τρέξουμε στη βιβλιοθήκη μας και να βρούμε <<τον φαλακρό σκαντζόχοιρο>> του Ευγένιου Τριβιζά.
Πότε ένας άνθρωπος είναι φαλακρός; Όταν δεν έχει μαλλιά.
Πότε ένας σκαντζόχοιρος είναι φαλακρός; Μα φυσικά όταν δεν έχει αγκάθια. Και γιατί αυτός ο σκαντζόχοιρος δεν έχει αγκάθια; Γιατί κάποιος του τα έκοψε, απάντησαν τα παιδιά.
Αρχίσαμε, λοιπόν, να διαβάζουμε αυτή την υπέροχη ιστορία του Ευγένιου Τριβιζά με τους πολλούς ήρωες που <<έκλεψαν>> τα αγκάθια του σκαντζόχοιρου που κοιμόταν καθώς είχε πέσει σε χειμερία νάρκη. Όπως, όμως ο καφετζής με τα καλαμάκια από τα αναψυκτικά του, βοήθησε τον Ερμόλαο να αποκτήσει ξανά τα αγκάθια του, έτσι και εμείς βοηθήσαμε το δικό μας σκαντζόχοιρο να βρει τα αγκάθια του.
Κόψαμε καλαμάκια και του τα βάλαμε στη ράχη του. Τώρα ο σκαντζόχοιρος είναι πολύ ευχαριστημένος που τον βοηθήσαμε.
Είναι διαφορετικός αλλά… όμορφος και χρωματιστός!
Ένα φύλλο εργασίας που ζητούσε ο καθένας μας να βοηθήσει τον σκαντζόχοιρο του Ευγένιου Τριβιζά να βρει τα αγκάθια του, μας έκανε να διασκεδάσουμε πάρα πολύ. Κόψαμε καλαμάκια και τα κολλήσαμε.
Γράψαμε και το γράμμα Σ, σ, ς όπως σκαντζόχοιρος,
αφού πρώτα το ανακαλύψαμε μέσα στην τάξη μας,
το κυκλώσαμε μέσα σε λεξούλες που σκεφτήκαμε
και φυσικά το φτιάξαμε με κονταράκια, στεφάνια και σχοινάκια.
Στη γωνιά της φύσης υπήρχε ακόμα μία έκπληξη: πηλός, θήκες από βελανίδια και καρύδια, υπέροχοι θησαυροί της φύσης. Φτιάξαμε με αυτά σκαντζοχοιράκια και χελώνες ζωάκια που πέφτουν σε χειμερία νάρκη. Τους στρώσαμε πολλά φύλλα για να κοιμηθούν πάνω σε αυτά.
Σσσσ. ..ς κοιμούνται! Θα τα ξυπνήσουμε την άνοιξη.
Από την παρεούλα αυτή δεν θα μπορούσε να λείπει και η αρκουδίτσα μας!
Καλωσόρισες, Νοέμβρη!
Βροχάρης, Σποριάς, Μεθυστής, Κρασομηνάς, Χαμένος (γιατί οι μέρες είναι μικρές και δεν προλαβαίνουν να γίνουν οι δουλειές) είναι μερικά μόνο από τα παρατσούκλια του.
Ήρθε ντυμένος στα γκρι των συννέφων που φέρνουν τις βροχές, κρατώντας την ομπρέλα του. Κρατά το σποροσάκουλό του για να σπείρει και μαζί ένα σκιάχτρο, να τρομάζει τα πουλιά, να προλάβουν οι σπόροι να φυτρώσουν. Έφερε το χαλί του, να στρώσει, να μην παγώνει, και ξύλα για να ζεσταίνεται. Φυσικά, έχει το κανατάκι του, για να δοκιμάσει το κρασί του, στη γιορτή του Άι-Γιώργη του Μεθυστή, στις τρεις του μήνα.
Καλωσόρισες, κύριε Νοέμβρη!
