Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα

κι

Να’χαμε τον ήλιο τόπι
και τη θάλασσα σιρόπι,
παγωτό γλυκό το χιόνι
που δεν λιώνει, δεν τελειώνει.

Να’ ναι η λάσπη σοκολάτα,
τα νησιά μπισκότ’αφράτα
και μες στ’ ουρανού το πιάτο
το φεγγάρι μαντολάτο!

Πετάει η φαντασία μας, πετάει
σ’απίθανο μας παίρνει ταξιδάκι,
στην ξενοιασιά και στ’ όνειρο μας πάει
σαν άσπρο συννεφένιο καραβάκι…

Να’ταν τα βουνά παστέλι,
τα ποτάμια από μέλι
οι λιμνούλες μαρμελάδα
κι η βροχή πορτοκαλάδα.

Να’ταν οι αγροί γεμάτοι
πασταφλόρα μυρωδάτη
να’ταν και τα βοτσαλάκια
τραγανά καραμελάκια.

Πετάει η φαντασία μας, πετάει
σ’απίθανο μας παίρνει ταξιδάκι,
στην ξενοιασιά και στ’ όνειρο μας πάει
σαν άσπρο συννεφένιο καραβάκι…

Το τραγούδι της Φαντασίας
Φώντας Λάδης

Μάθαμε λοιπόν ότι στην επιφάνεια της γης είμαστε όλοι τα ίδια παιδιά και κάτω απο την επιφάνεια όλα είναι ίδια καθώς ο πλανήτης που κατοικούμε έχει τα ίδια ‘συστατικά’ μέσα και  έξω. Αν τώρα  είναι λίγο διαφορετικά φταίμε μάλλον εμείς που πρέπει τελικά να προσέξουμε την συνταγή , να μην μας δέσει το σιρόπι πολύ ή να μην κάψουμε τα μπισκότα και ακόμα ακόμα να μην φάμε όλη την πασταφλώρα. Τελικά πρέπει να μοιραζόμαστε τον πλανήτη μας με όλα τα πλάσματά του.