Τα παιδιά συζήτησαν στα τμήματά τους, χωρισμένα σε ομάδες, για το φαινόμενο της σχολικής βίας ( ορισμός, ρόλοι θύτη, θύματος, παρατηρητή, ιδέες και προτάσεις για πρόληψη). Στη συνέχεια εκπρόσωποί τους μοιράστηκαν τις σκέψεις τους στην αυλή του σχολείου με το σύνολο των μαθητών και μαθητριών. « Καταγόμαστε από πολλές διαφορετικές χώρες, αλλά εδώ αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε σε ένα σχολείο της φιλίας, της συνεννόησης, της αλληλεγγύης , της συνεργασίας και της αγάπης», είπε ένας μαθητής μας. Αν τα σχολεία μας λειτουργούν ως κοινότητες και τα παιδιά έχουν το αίσθημα του ανήκειν στην κοινότητα, συνεργάζονται σε ομάδες και δραστηριότητες, τους δοθούν θετικοί ρόλοι, έχουν λόγο για θέματα που τους αφορούν… τότε η βία θα πάει «περίπατο»
