Πρώτη μέρα στο σχολείο, μετά από τρεις μήνες σχεδόν, και οι πρώτοι μαθητές εμφανίστηκαν στην τάξη. Τα παιδιά είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες των 12 παιδιών σε κάθε τμήμα, σύμφωνα με τις οδηγίες του Υπουργείου Παιδείας. Η προσέλευση ήταν μεγάλη και το σχολείο άρχισε να γεμίζει από τα παιδιά του.

Τα συναισθήματα ανάμικτα! Χαρά, ανυπομονησία, ενθουσιασμός, λαχτάρα για το αντάμωμα…φόβος, αμφιβολία, ανασφάλεια, επιφύλαξη για τον τρόπο λειτουργίας, την τήρηση των μέτρων, για το αν όλα θα πάνε καλά…

Οι αίθουσες είχαν διαμορφωθεί κατάλληλα, τα έπιπλα και τα παιχνίδια είχαν απολυμανθεί, τα υλικά των παιδιών ήταν ατομικά, τα αντισηπτικά βρίσκονταν παντού… Τα παιδιά ήρθαν εκπαιδευμένα από τους γονείς, τηρούσαν αποστάσεις, έπλεναν συχνά τα χέρια, άκουγαν με προσοχή τις δασκάλες, τηρούσαν τους κανόνες και στο σχολείο επικρατούσε μια μεγάλη …ησυχία! Στο σχολείο μας που πάντα αντηχούσαν χαρούμενες φωνές και γέλια ….επικρατούσε ησυχία!

Γυρίσαμε στο σχολείο “παγωμένοι”…δασκάλες και παιδιά! Δεν μπορούσαμε να παίξουμε όλοι μαζί, να συνεργαστούμε στο ίδιο τραπέζι όπως παλιά, να αγγίξουμε ο ένας τον άλλο, να αγκαλιαστούμε…να…να…

Μάθαμε σιγά σιγά στη διάρκεια της μέρας να επικοινωνούμε από απόσταση, να εκφράζουμε με λόγια την αγάπη μας ή τα συναισθήματά μας, να αγκαλιαζόμαστε από …. μακριά

Ο πάγος έσπασε σιγά σιγά…κι αρχίσαμε να προσαρμοζόμαστε στη νέα  πραγματικότητα.

Ελπίζουμε να τελειώσει γρήγορα όλο αυτό…και να περνάμε όμορφα στο σχολείο μας όπως και πριν…