Πουαντιγισμός,γραμμές καμπύλες και ευθείες,λαδοπαστέλ,σπείρες

Δημιουργούμε σπείρες και τις φιλοτεχνούμε, δάσος, χρώματα…

Ζωγραφίζουμε με λαδοπαστέλ και ανακαλύπτουμε τη λειτουργία τους σε μαύρη χάρτινη επιφάνεια χρησιμοποιώντας καμπύλες , κυματοειδείς, παίρνοντας έμπνευση από τον πίνακα του Μιρό <<Ο  κήπος>>

Pointe στα γαλλικά σημαίνει στίγμα, αιχμή, κουκκίδα. Κάπως έτσι παίρνουν το όνομά τους οι τεχνοτροπίες και τα κινήματα. Πουαντιλισμός (ή πουαντιγισμός ή ντιβιζιονισμός, γαλλ. pointillisme) λοιπόν είναι συγκεκριμένη τεχνοτροπία στη ζωγραφική (που χρησιμοποιήθηκε κυρίως από τους εκπροσώπους του ιμπρεσιονισμού) και αποτέλεσε ένα μικρής απήχησης εικαστικό κίνημα στα τέλη του 19ου αιώνα. Κύριος εκπρόσωπος του φέρεται ο Ζορζ Πιερ Σερά. Ο πουαντιλισμός στηρίζεται στην ψευδαίσθηση που αποκομίζει ο αμφιβληστροειδής του ματιού καθώς δέχεται την επιρροή των διπλανών χρωμάτων. Αντί τα χρώματα να αναμιγνύονται στην παλέτα του ζωγράφου, τοποθετούνται απευθείας στον καμβά κουκκίδα κουκκίδα. Αυτό γίνεται ώστε η ανάμιξη να συμβεί στα μάτια του θεατή αφού οι κουκκίδες από κάποια απόσταση κι έπειτα συγχωνεύονται δείχνοντας ενωμένες σε ένα όλον.

Σκοπός της τεχνικής ήταν θεωρητικά η διατήρηση της αγνότητας και καθαρότητας των χρωμάτων τα οποία καθώς αναμειγνύονται χάνουν τη λάμψη και την καθαρότητα τους. Πρακτικά η τεχνική βασίστηκε στο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης όρασης να συγχωνεύει τις μικρότερες λεπτομέρειες και να τις εμφανίζει ως σύνολο από κάποια απόσταση και μετά.

Σχεδιάζουμε  ένα απλό σχέδιο (λουλούδι, καρδιά κτλ) και να λέμε  στο παιδί να αρχίσει να τοποθετεί κουκκίδες τη μία δίπλα στην άλλη. Όταν μετά το πρώτο, δεύτερο σχέδιο καταλάβει πως λειτουργεί η τεχνική, αφήνουμε να  δημιουργήσει χωρίς πλαίσια (τα πλαίσια πολεμούν τη φαντασία συνήθως, μην το ξεχνάτε).

Σημ.: κλασική μέθοδος πουαντιλισμού η βατονέτα για τα αυτιά! Βουτάς στο χρώμα, ακουμπάς, συνεχίζεις.