Άρθρα με ετικέτα ΑΡΙΘΜΟΙ

Ο Αριθμός 5

 

 

Χριστουγεννιάτικο τραγούδι για τους καλικάντζαρους που ενθαρρύνει την κίνηση και την εκμάθηση αριθμών 1-5

 

Τα ζουζούνια τραγουδούν για τον αριθμό 5

Και τώρα η συνέχεια των παραμυθιών για τους αριθμούς που αγαπήσατε από την κ. Ειρήνη Πετρίδου

Ένα παραμύθι για το 5

 

Ο αριθμός 4

 

 

Τα ζουζούνια τραγουδούν για τον αριθμό 4

 

https://drive.google.com/file/d/1o0uOqr6F07V96FUBnUq8lNsDfqB_BLiX/view

 

Α ς δούμε τώρα τη συνέχεια των παραμυθιών για τους αριθμούς από την κυρία Ειρήνη Πετρίδου . Μετά το  1, το 2 , το 3 έρχεται το 4…

Παραμύθι για το 4

Ένα ηλιόλουστο πρωινό, σε εκείνο το μακρινό χωριό, το 1 το 2 και το 3 ξύπνησαν και σκέφτηκαν, ότι ήταν μία πολύ ωραία μέρα για ψάρεμα. Πήραν λοιπόν τα καλάμια τους και ξεκίνησαν για το ποτάμι.

Καθώς πλησίαζαν στο ποτάμι άκουσαν κάποιον να φωνάζει : ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑ!!! ΒΟΗΘΕΙΑΑΑ!!! Έτρεξαν γρήγορα και είδαν έναν κύριο μέσα στο ποτάμι τρομαγμένο να προσπαθεί να βγει αλλά να μην μπορεί γιατί δεν ήξερε κολύμπι. Κουνούσε τα χέρια του , κουνούσε τα πόδια του, αλλά βούλιαζε και φώναζε απεγνωσμένα.

Χωρίς να το σκεφτούν οι τρεις φίλοι, τέντωσαν τα καλάμια τους  και είπαν: Πιάσου από τα καλάμια μας και θα σε τραβήξουμε έξω. Μην φοβάσαι! Ένα, δύο, τρία μέτρησαν και τον τράβηξαν έξω.

 Σας ευχαριστώ , μου σώσατε τη ζωή. Θα είχα πνιγεί αν δεν ερχόσασταν την κατάλληλη στιγμή. Έσκυψα να πιω λίγο νερό, γλίστρησα και έπεσα στο ποτάμι.
-Χαρήκαμε πολύ που σε βοηθήσαμε είπε το 1.
– Ποιος είσαι; ρώτησε το 2.
-Τι έχεις στο σάκο σου; ρώτησε το 3 που ήταν και λίγο περίεργο.
–Είμαι το 4 το τρομερό
μπάλα παίζω δεν κολυμπώ.
Ψάχνω παρέα πως να το πω
να παίζω μόνος μου δεν μπορώ!
Αυτά είπε το 4 και έβγαλε από τον σάκο του 4 μπάλες.
-Θέλετε να παίξουμε μαζί; τους ρώτησε.
-Φυσικά και θέλουμε είπε το 1, το 2 και το 3.
Πήγαν στο κοντινό λιβάδι και έπαιξαν όλοι μαζί με τις τέσσερις μπάλες. Το 4 ήταν τόσο χαρούμενο που επιτέλους δεν έπαιζε μόνο του. 4 πουλάκια κάθισαν στο δέντρο και παρακολουθούσαν το παιχνίδι.
Πέρασαν τόσο καλά που δεν κατάλαβαν ότι είχε νυχτώσει. Κοίταξαν τον ουρανό και είδαν 4 αστέρια να πέφτουν.
-Πρέπει να κάνουμε μια ευχή είπε το 4.
Και όλοι έκαναν μια ευχή. Και ξέρετε τι ευχήθηκαν; Το 1,το 2 και το 3 ευχήθηκαν να μείνει το 4 μαζί τους. Και το 4; Και το 4 ευχήθηκε ακριβώς το ίδιο. Να μείνει μαζί με το 1, το 2 και το 3
Έτσι λοιπόν το 4 έμεινε στο μεγάλο κτήμα που χωρούσε και αυτόν και πολλούς άλλους ακόμα. Και στο κτήμα όλα τετραπλασιάστηκαν. Δηλαδή, τώρα στο κτήμα υπήρχαν 4 σπίτια, 4 αυτοκίνητα για να πηγαίνουν στην πόλη, 4 παγκάκια για να ξεκουράζονται, 4 δέντρα για να δροσίζονται κάτω από την σκιά τους και επιπλέον 4 μπάλες για να παίζουν. Τα 3 καπέλα τα πήρε ο αέρας μια μέρα που φύσαγε δυνατά και τα 3 καλάμια τα είχε παρασύρει το ποτάμι την ημέρα που έσωσαν το 4.
Κι έτσι περνούσαν ήρεμα και ωραία τις μέρες τους σε εκείνο το κτήμα, στο μακρινό αλλά πανέμορφο χωριό.

Ο αριθμός 3

   

 

Συνέχεια του παραμυθιού για τους αριθμούς της κ. Ειρήνης Πετρίδου

 

Ένα παραμύθι για το 3 (1)

Ένα όμορφο πρωινό, σε εκείνο το μακρινό πανέμορφο χωριό , το 1 και το 2 απολάμβαναν τη φύση. Κι ενώ ήταν όλα ήρεμα και ωραία, άκουσαν κάποιον να τραγουδάει. Το τραγούδι ακουγόταν από την μεριά του ποταμού. Αποφάσισαν να πάνε να δουν από κοντά ποιος τραγουδούσε. Ποτέ δεν τους είχε επισκεφτεί κανείς στο μακρινό απόμακρο κτήμα τους.
Όταν πλησίασαν στο ποτάμι, είδαν έναν παράξενο κύριο με δύο κοιλιές, να ψαρεύει και να τραγουδάει:
Είμαι το 3 το στρουμπουλό
ψαράκια πιάνω στο λεπτό.
Ελάτε ψαράκια μου γλυκά
αχ πόσο γουργουρίζει η κοιλιά!
– Γεια σου φίλε, ποιος είσαι; ρώτησε το 1.
– Είμαι το 3 το στρουμπουλό
ψαράκια πιάνω στο λεπτό.
Ελάτε ψαράκια μου γλυκά
αχ πόσο γουργουρίζει η κοιλιά! ξανατραγούδησε το 3.
-Ωχ κάτι έπιασα!!! 1…2….3….μέτρησε ,και τράβηξε δυνατά τα 3 καλάμια που κρατούσε.
Σε κάθε καλάμι είχε πιαστεί ένα καπέλο!  Απογοητευμένο το 3 φώναξε:
– Πάλι τίποτα δεν έπιασα
μόνο 3 καπέλα… δεν αντέχω άλλο ΠΕΙΝΑΩΩΩΩ!!!! και έβαλε τα κλάματα.
– Μην κλαις 3 μπορείς να έρθεις στο κτήμα μας, να σου προσφέρουμε φαγητό και αν θέλεις να μείνεις μαζί μας. Έχουμε μεγάλο κτήμα και χωράς κι εσύ και άλλοι πολλοί.
Το 3 χάρηκε τόσο πολύ που δώρισε στο 1 και στο 2 τους καινούριους του φίλους, από 1 καπέλο.
Το 1 και το 2, πρόσφεραν στο 3 νόστιμα κόκκινα θρεπτικά μήλα. Έφαγαν κι αυτοί. Ένα μήλο το 1, 2 μήλα το 2 και 3 μήλα έδωσαν στο 3 που πεινούσε πολύ.
Το 3 έμεινε στο κτήμα μαζί με το 2 και το 1. Στο κτήμα τα πάντα τριπλασιάστηκαν. Τώρα στο κτήμα υπήρχαν 3 σπίτια , τρία δέντρα που τους πρόσφεραν σκιά και δροσιά, 3 παγκάκια για να ξεκουράζονται, 3 αυτοκίνητα για να πηγαίνουν στην πόλη, 3 καπέλα , και 3 καλάμια για να ψαρεύουν στο ποτάμι .Τα 2 μπαλόνια πέταξαν μακριά όταν μια μέρα φύσηξε δυνατός αέρας.
Κι έτσι περνούσαν ήρεμα και ωραία τις μέρες τους σε εκείνο το κτήμα στο μακρινό αλλά πανέμορφο χωριό.
Το παραμύθι συνεχίζεται…..
Τα ζουζούνια τραγουδούν για τον αριθμό 3

 

Οι αριθμοί 1 και 2

 

Για κοιτάξτε τι ωραία ξέρω να μετρώ

                                                    και αμέσως θα αρχίσω δεν καθυστερώ

                                                 2 χέρια,  2 πόδια, 2 μάτια,  2 αυτιά

                                                  2 φρύδια,2 ρουθούνια ,μα τι ξέχασα παιδιά;

                                               Μα τα ροζ  μου μαγουλάκια που είναι 2 και αυτά.

 

 

Και μια πολύ όμορφη ιστορία από την κ.Ειρήνη Πετρίδου. Την ευχαριστούμε πολύ που την μοιράστηκε μαζί μας Το 1 και το 2

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν το 1 που ζούσε σε ένα πολύ όμορφο μέρος σε ένα μακρινό αλλά όμορφο χωριό. Το 1 έχτισε 1 σπιτάκι που είχε μία πόρτα και μόνο 1 παράθυρο. Φύτεψε 1 δέντρο  για να κάθεται κάτω από την σκιά του να δροσίζεται και κατασκεύασε και 1 όμορφο παγκάκι για να ξεκουράζεται. Επειδή η πόλη ήταν μακριά αγόρασε και 1 μικρό αυτοκίνητο. Έτσι περνούσε ο καιρός όμως το 1 άρχισε να μην είναι πλέον ευτυχισμένο. Ένιωθε μοναξιά. “Τι καλά θα ήταν αν είχα έναν φίλο. Θα μπορούσαμε να κάνουμε παρέα, να παίζουμε και να περνάμε ωραία μαζί….” σκέφτηκε. Ήταν τόσο μεγάλο το παράπονό του, που άρχισε να κλαίει δυνατά. Μία καλή νεράιδα τον άκουσε και πέταξε κοντά του.

-Τι έπαθες καλό μου 1; Γιατί κλαις; τον ρώτησε.

– Έχω 1 σπίτι για να μένω, 1 δέντρο που μου προσφέρει την δροσιά του, 1 παγκάκι για να ξεκουράζομαι και 1 αυτοκίνητο για να πηγαίνω στην πόλη, όμως δεν έχω 1 φίλο…. είπε και συνέχισε να κλαίει.

Τότε η καλή νεράιδα κούνησε το ραβδάκι της και είπε:

Το ραβδάκι μου κουνώ

πέρα δώθε στο λεπτό

 έναν φίλο για να βρω

 για το 1 το καλό!

Και τότε έγινε κάτι θαυμάσιο! Μπροστά στο 1 εμφανίστηκε το 2 που κρατούσε δύο όμορφα μπαλόνια.

– Γεια σου είμαι το 2 και ψάχνω ένα μέρος για να μείνω, είπε το 2

Μπορείς να έρθεις μαζί μου αν θέλεις. Εγώ ψάχνω έναν φίλο να έχω παρέα, είπε το 1.

Το 2 ενθουσιάστηκε.

Έτσι έμειναν μαζί και έγιναν αχώριστοι φίλοι. Στο κτήμα όλα διπλασιάστηκαν. Υπήρχαν 2 σπίτια, 2 δέντρα, 2 παγκάκια, 2 αυτοκίνητα και φυσικά 2 μπαλόνια.

Παραμυθι για το 1 και το 2