Η ΟΝΥΧΟΦΑΓΙΑ

Ένα από τα κύρια γνωρίσματα του αγχώδους παιδιού είναι και η ονυχοφαγία. Μπορεί να εμφανιστεί ως μέρος ενός συνδρόμου συναισθηματικής διαταραχής, αλλά δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά σε σοβαρές επιπτώσεις. Σε επιστημονικές έρευνες έχει αποδειχτεί ότι τα 2/3 σε μία ομάδα αγοριών στο Σικάγο ηλικίας 8-11 ετών, έτρωγαν τα νύχια τους. Σε επιστημονική έρευνα στην Βρετανία διαπιστώθηκε ότι σε τάξη του νηπιαγωγείου παρουσιαζόντουσαν υψηλά ποσοστά ονυχοφαγίας σε τυχαία δείγματα παιδιών. Διαπιστώθηκε δηλαδή ότι κάθε παιδί παρουσιάζε δύο ή περισσότερα συμπτώματα – συνήθειες εσωτερικής έντασης.

Οι ψυχολόγοι LAPOUSE&MONT σε έρευνα τους(αντιπροσωπευτικό δείγμα 482 φυσιολογικών παιδιών), διαπίστωσαν ότι παιδιά ηλικίας 6-12 ετών παρουσίαζαν υψηλά ποσοστά προβλημάτων έντασης. Πιο συγκεκριμένα:

1. φόβοι και ανησυχίες 43%
2. ενούρηση 17%
3. νυχτερινοί εφιάλτες 28%
4. ανορεξία 20%
5. βουλιμία 16%
6. ξεσπάσματα οργής τουλάχιστον μία φορά την ημέρα 11%
7. υπερκινητικότητα 49%
8. υπερδιέργεση 30%
9. τραυλισμός 4%
10. τικ 12%
11. ονυχοφαγία 27%
12. σκάλισμα μύτης 26%
13. πιπίλισμα ή μάσημα ρούχων ή άλλων αντικειμένων 16%
14. σκάλισμα πληγής ή σπυριού 16%
15. μάσημα πιπίλισμα χειλέων ή δάγκωμα τοιχώματος του στόματος 11% κ.α

Χρήσιμες συμβουλές:

• Αρχικά διακόψτε οποιαδήποτε συμπεριφορά  που γεμίζει άγχος το παιδί και τελικά ενισχύει το πιπίλισμα του δακτύλου.

• Για να του αποσπάσατε την προσοχή, μπορείτε να του προτείνεται κάποιο παιχνίδι, π. χ. ένα μαλακό κουκλάκι, μία πετσετούλα ή μία κουβερτούλα. Κάτι, δηλαδή, που να μπορεί να το κρατάει στα χεράκια του, για να ηρεμεί.

• Χρησιμοποιείστε μια σειρά από θετικές επιβραβεύσεις για να αποφύγετε το πιπίλισμα.

• Προσπαθείτε μέσα στην ημέρα να τα έχετε απασχολημένα ζωγραφίζοντας ή φτιάχνοντας ένα πάζλ.

• Δημιουργήστε άλλες ρουτίνες ύπνου, ώστε να ηρεμεί πριν κοιμηθεί και να μην χρειάζεται να πιπιλίσει το δάχτυλο του. Για παράδειγμα να πίνει ζεστό γάλα, ή άλλο ρόφημα που το ανακουφίζει. Ή να κάνει ζεστό μπάνιο.

• Ζητήστε τη βοήθεια ενός παιδοδοντιάτρου! Θα σας προτείνει λύσεις και θα μιλήσει και ο ίδιος στο παιδί, γεγονός που συνήθως έχει αποτέλεσμα.

• Αν το παιδί συνεχίζει μέχρι τα 3-4 του χρόνια να πιπιλάει το δάχτυλο του, τότε μπορεί να προκαλέσει πολλά ορθοδοντικά προβλήματα.

Οι σωστοί χειρισμοί, η υπομονή και επιμονή, θα βοηθήσουν το παιδί μας να αφήσει πίσω του αυτή την κακή συνήθεια χωρίς καμία επίπτωση στην μετέπειτα ανάπτυξή του.

 Καλό είναι να θυμόμαστε ότι όταν τα συμπτώματα επιμένουν στο παιδί μας,  θα πρέπει να επισκεπτούμε παιδοψυχολόγο προκειμένου να μας βοηθήσει.

Βιβλιογραφία

Martin herbet.(1998). ψυχολογικά προβλήματα παιδικής ηλικίας: εφασμοσμένη ψυχολογία α. Aθήνα: ελληνικά γράμματα.

Martin herbet.(1998). ψυχολογικά προβλήματα παιδικής ηλικίας:εφασμοσμένη ψυχολογία β. Αθήνα: ελληνικά γράμματα.