Αγαπητά μας παιδιά και γονείς,

Πλησιάζει το ” Λαζαροσάββατο “, το Σάββατο δηλαδή πριν από τη Μεγάλη Βδομάδα, που ο λαός γιορτάζει την πρώτη Λαμπρή, την ” Έγερση ” του φίλου του Χριστού, του “αγέλαστου” Λάζαρου. Σύμφωνα με τα έθιμα:

Τα κάλαντα του Λαζάρου τα τραγουδούσαν αποκλειστικά σχεδόν κοπέλες, διαφόρων ηλικιών, ακόμα και κορίτσια τις παντρειάς, που ονομάζονταν «Λαζαρίνες». Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια έξω από τα χωριά για να μαζέψουν λουλούδια, που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους για την άλλη μέρα. Ανήμερα, γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα, με τα οποία γέμιζαν το στολισμένο τους καλαθάκι.

Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας για να απεικονίσουν την Ανάσταση του Λάζαρου, να συμβολίσουν δηλαδή τη Νίκη του Χριστού απέναντι στο θάνατο, αλλά παράλληλα και για να υποδηλώσουν την ανάσταση της φύσης, έφτιαχναν ένα ομοίωμα του Λάζαρου. Ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά ψωμάκια, τους “λαζάρηδες”, τα “λαζαρούδια” ή και “λαζαράκια”. Στα “λαζαράκια” έδιναν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου. Όσα παιδιά είχε η οικογένεια τόσα “λαζαράκια” έπλαθαν και στη θέση των ματιών έβαζαν δυο γαρίφαλα.