1η Μάρτη και φυσικά δεν ξεχάσαμε να φορέσουμε τα μαρτάκια στα χεράκια μας.

Μιλήσαμε για τον Μάρτη και είπαμε ότι είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης.

Μάθαμε την παροιμία: Μάρτης είναι νάζια κάνει, πότε κλαίει και πότε γελάει.

Είπαμε την ιστορία που υπάρχει γύρω από αυτή την παροιμία:

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ

Κάποτε οι μήνες αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο καθένας βρήκε μια γυναίκα που του άρεσε και την παντρεύτηκε.  Ο Μάρτης δε φρόντισε το ζήτημα μόνος του και έβαλε προξενητάδες να του βρούνε μια γυναίκα.                        Εκείνοι του φέρανε μια κοπέλα η οποία ήταν τυλιγμένη με ένα μαντίλι και του είπαν ότι είναι πολύ όμορφη.                  Ευκολόπιστος όπως ήταν, την παντρεύτηκε.
Όταν όμως έμειναν μόνοι και έβγαλε το μαντίλι της, τι να δει;  Δεν υπήρχε πιο άσχημη στον κόσμο!                          Από τότε κάθε φορά που την θυμόταν άστραφτε, βροντούσε, έβρεχε, έριχνε μπόρες, έκανε παγωνιές.                      Μόνο όταν ξεχνιόταν μερικές φορές, ηρεμούσε, γαλήνευε και έκανε καλό καιρό!
Τέλος φτιάξαμε μια κατασκευή για τον Μάρτη: Ένα χαμογελαστό ανθρωπάκι και ένα λυπημένο.