Ο Νοέμβριος ήταν ένας ωραίος μήνας που μας επιφύλασσε άλλη μια διδακτική επίσκεψη! Έχουμε την τύχη να βρισκόμαστε κοντά στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης, το οποίο κάθε χρόνο μας εκπλήσσει ευχάριστα με τα εκπαιδευτικά του προγράμματα. Επιλέξαμε το πρόγραμμα με τίτλο “Να ‘μουν γάργαρο νερό” και η  περιγραφή του  ήταν η παρακάτω:  “ξεκινώντας από τις κρήνες και τα πηγάδια θα κάνουμε έναν περίπατο στην ιστορία της ύδρευσης της πόλης. Θα γνωρίσουμε παρέα τον κύκλο του νερού, θα μάθουμε πώς έρχεται το νερό στην πόλη στο πέρασμα των χρόνων και θα ανακαλύψουμε τρόπους για να προστατεύουμε και να διαφυλάσσουμε τους υδάτινους πόρους” .

Θέλουμε να τα μάθουμε και να τα δούμε όλα!

1ος σταθμός, ο εξωτερικός χώρος του μουσείου. Τα παιδιά εκεί τραγούδησαν, παρατήρησαν, και παίζοντας, έμαθαν τον κύκλο του νερού.

2ος σταθμός, ο εσωτερικός χώρος του μουσείου. Μπροστά από μία κρήνη της πόλης μας, τα παιδιά μαθαίνουν για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων.

3ος σταθμός, το σημείο ορόσημο του Ηρακλείου, η κρήνη Μοροζίνι ή αλλιώς τα Λιοντάρια. Εκεί τα παιδιά γνώρισαν ότι το πιο γνωστό αξιοθέατο της πόλης μας ήταν πολύ  σημαντικό για τους κατοίκους του Ηρακλείου στο πέρασμα του χρόνου.

Και μετά από αυτή την ωραία εμπειρία γυρίσαμε πίσω τραγουδώντας ένα από τα τραγούδια που μάθαμε “Το σύννεφο έφερε βροχή, κι έχουμε μείνει μοναχοί. Έγιν’ η βροχή χαλάζι, δεν πειράζει, δεν πειράζει…”