Οι προσδοκίες, που καλλιεργούμε για τα παιδιά, εμείς οι εκπαιδευτικοί, αναφέρονται σε γενικά κοινωνικά χαρακτηριστικά και παράλληλα σε ατομικά ιδιοσυγκρασιακά. Κάθε επιλογή, κάθε ενέργεια ή εκδήλωση του εκπαιδευτικού κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι σε άμεση συνάρτηση με τις προσδοκίες, που έχει για το άμεσο ή μακροπρόθεσμο μέλλον των παιδιών. Η σημαντικότερη από τις πράξεις του εκπαιδευτικού μέσα στην τάξη είναι η διδασκαλία.

είναι ο υπεύθυνος για την οργάνωση, την προετοιμασία , το συντονισμό, την εκτέλεση (διεξαγωγή) και αξιολόγηση της. Κι επειδή η διδασκαλία είναι άμεσα συνυφασμένη με τη μάθηση, η επιλογή της καταλληλότερης μεθόδου κάθε φορά  αντλείται από τις θεωρίες, που έχουν επικρατήσει και εφαρμόζονται, είτε μεμονωμένα είτε συνδυαστικά,  για την αποτελεσματικότερη μάθηση.

Για περισσότερα ανοίξτε το παρακάτω αρχείο :     προσδοκιες και θεωριες μαθησης

ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΡΧΕΙΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Για να μπορέσει ένα παιδί να οργανώσει το περιβάλλον του πρέπει πρώτα να προσδιορίσει το ρόλο του μέσα στην οικογένεια. Είναι δηλαδή ένα μέλος της με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις, που απορρέουν από την ιδιότητα αυτή:

1)     Στοιχειώδεις ανάγκες :  φαγητό, ρούχα, καθαριότητα, περίθαλψη

2)     Συναισθηματικές ανάγκες :  προστασία, αγάπη, καθοδήγηση

Για να συνειδητοποιήσει το παιδί τις ανάγκες του πρέπει να το αφήσουμε να αυτονομηθεί. Και η αυτονομία ξεκινάει από την αυτοεξυπηρέτηση στο φαγητό, το ντύσιμο και την ατομική καθαριότητα και επεκτείνεται στην τακτοποίηση και διαχείριση των προσωπικών του πραγμάτων (παιχνίδια, ρούχα, τσάντα, υλικά εργασίας κλπ).

Μέσα στο σπίτι όμως είμαστε σαν μια μικρή κοινωνία, που μοιράζεται τους χώρους της και την περιουσία της. Έτσι συνδέουμε τον κάθε χώρο με τις λειτουργίες, που εξυπηρετεί. Στο υπνοδωμάτιο κοιμόμαστε, κάνουμε εργασίες και παίζουμε. Στο σαλόνι συζητούμε, παίζουμε επιτραπέζια παιχνίδια όλοι μαζί, βλέπουμε τηλεόραση ή ακούμε μουσική.

Τα σχολικά καθήκοντα, η εργασία, το φαγητό και ο ύπνος είναι οι σταθμοί της καθημερινής μας ζωής. Χωρίζουν το ημερήσιο πρόγραμμα σε τρία μέρη :  πρωί, απόγευμα και βράδυ. Κάθε μέρος της ημέρας συνδέεται με ένα πρόγραμμα δραστηριοτήτων. Δηλαδή :

–         Πρωί :  ετοιμασία για το σχολείο, σχολικό πρόγραμμα και επιστροφή στο σπίτι.

–         Μεσημέρι / απόγευμα :  φαγητό, ξεκούραση, εκπαιδευτικές ασχολίες και παιχνίδια ή βόλτα ή λίγη τηλεόραση.

–         Βράδυ :  δείπνο, τακτοποίηση δωματίου και ετοιμασία για ύπνο

Όλα τα παραπάνω δηλαδή καθημερινές συνήθειες και δραστηριότητες μπορούν να παρουσιαστούν σε ένα ημερήσιο πρόγραμμα, που πρέπει να ακολουθεί το παιδί. Το πρόγραμμα αυτό μπορεί να γίνει σε ένα λευκό χαρτί με τη βοήθεια ενός πίνακα, που θα χωρίζεται στα μέρη της ημέρας. Σε κάθε μέρος σημειώνονται οι αντίστοιχες δραστηριότητες με εικόνες, σύμβολα ή ζωγραφιές. Στους χώρους του σπιτιού κρεμιούνται πινακίδες με τα ίδια σύμβολα. Το παιδί σημειώνει με όποιο τρόπο θέλει (υπογραφή, σφραγίδα, λουλουδάκι ή το σημείο ν) για κάθε δραστηριότητα, που τελειώνει.

Μπορεί να εφαρμοστεί, αν χρειαστεί και σύστημα συμβατικών αμοιβών (π.χ. πόντους ή μάρκες). Αν τσεκάρει όλες τις δραστηριότητες στο τέλος της ημέρας και πριν τον ύπνο του διαβάζουμε ένα παραμύθι για επιβράβευση.

Μετά την αυτοοργάνωση προχωρούμε στην οργάνωση του κοινωνικού περιβάλλοντος δηλαδή στις διαπροσωπικές σχέσεις και τη μάθηση.

Η ζωή μας γενικά απαιτεί μια διαρκή προσαρμογή σε νέα περιβάλλοντα, νέες καταστάσεις, νέες συνθήκες. Η ικανότητα αυτή είναι ανάγκη να αναπτύσσεται από την παιδική ηλικία. Το πέρασμα στο σχολείο, λοιπόν, δεν είναι η πιο δύσκολη μετάβαση, αλλά μόνο η πρώτη ανάμεσα σε τόσες άλλες, που θα ακολουθήσουν. Και ως πρώτη προκαλεί φυσιολογικά σε μερικά παιδιά αρχέγονες αντιδράσεις όπως: κλάμα, επιθετικότητα, απομόνωση ανάλογα με την περίπτωση. Όμως αυτό ξεπερνιέται εύκολα με τη δική μας συνεργασία. Και πιο συγκεκριμένα αυτό που σας ζητούμε είναι κατ’αρχήν να μην δείχνετε και να μην έχετε πρώτα εσείς άγχος, γιατί το μεταφέρετε στο παιδί. Γι’αυτό φέρνετε το παιδί στο σχολείο στην ώρα του το πρωί και φεύγετε αμέσως. Κατά την αποχώρηση να είστε πάντα συνεπείς στην ώρα, για να μην αισθάνεται άσχημα μόνο του. Να μην ωραιοποιείτε (π.χ. στο σχολείο θα κάνεις φίλους, θα παίζετε κλπ), αλλά και να μην υποτιμάτε το σχολείο (κάνατε τίποτα σήμερα;). Αναδείξτε την ανάγκη που καλύπτει το σχολείο για τη μάθηση της γραφής, της ανάγνωσης, της αισθητικής καλλιέργειας και άλλων δεξιοτήτων (πόσα πράγματα θα μπορείς να κάνεις, που δεν μπορείς τώρα: να διαλέξεις ένα βιβλίο από το βιβλιοπωλείο, να γράψεις ένα γράμμα στον Αι-Βασίλη κλπ). Και να θυμάστε ότι η προσαρμογή είναι μια διαρκής διαδικασία. Μπορεί μετά από μια περίοδο διακοπών, ανάρρωσης ή μετά από ένα συνηθισμένο Σαββατοκύριακο το παιδί να σας πει ότι δεν θέλει να πάει στο σχολείο, ενώ πριν δεν είχε εκφραστεί ποτέ έτσι.