Χτίζοντας την αυτοπεποίθηση του παιδιού Αυτό που κάνει κάποιον να πετυχαίνει στη ζωή, έχει αποδειχτεί στατιστικά ότι δεν είναι οι γνώσεις, τα πτυχία, τα υλικά εφόδια, οι γνωριμίες, ή ότι άλλο συνηθίζουμε να επικαλού-μαστε σαν προϋπόθεση όταν μας απασχολεί ένα τέτοιο θέμα. Αναμφισβήτητα όλα τα παραπάνω είναι βοηθητικά. Υπάρχει όμως κάτι που κάνει τη διαφορά. Μοιάζει να είναι το βασικό, το κύριο και.. ίσως το μοναδικό συστατικό για να πετύχει η συνταγή και είναι : Η Εμπιστοσύνη στον Εαυτό. Αυτό είναι που χρειάζεται να γνωρίζουν οι γονείς για να μπορέσουν να το προσφέρουν στα παιδιά τους απλόχερα. Έτσι μόνο η προσωπικότητα γνωρίζει πως με όποιο καιρό, με όποιες συνθήκες, με όποιες αντιξοότητες, είναι σε θέση να ανταπεξέλθει. Να πέσει και να ξανασηκωθεί. Δυστυχώς στις μέρες μας παρατηρείται ακριβώς το αντίθετο. Ενώ οι γονείς αγωνίζονται και συχνά κάποιοι το καταφέρνουν να υπέρπροσφέρουν στα παιδιά τους όλα τα παραπάνω (γνώσεις, υλικά αγαθά, γνωριμίες) αδυνατούν να εμπνεύσουν το ένα και μοναδικό συστατικό της ευτυχίας. Ίσως γιατί οι ίδιοι δεν το διαθέτουν. Ίσως γιατί κανείς δεν τους το δίδαξε. Ίσως γιατί η δυτική τουλάχιστο κοινωνία καλλιεργεί το αντίθετο. Ίσως γιατί ολόκληρο το σύστημα βασίζεται ακριβώς σ’ αυτή τη διαμάχη. Να έχω ή να Είμαι. Στις μέρες μας μοιάζει να υπερισχύει ακόμη το πρώτο. Το «να έχω». Ας θελήσουμε να τολμήσουμε το δεύτερο. Το «να είμαι». Χτίζοντας λοιπόν την αυτοπεποίθηση του παιδιού με τρόπους που θα το οδηγήσουν να «είναι» ανεξάρτητα από το αν «έχει», ίσως να καταφέρουμε να οδηγήσουμε την κοινωνία σε μια άλλη μορφή. Τότε και μόνο τότε θα μπορέσουμε να δούμε το μικρό χαρταετό μας, να κόβει το σχοινί και να εξαφανίζεται στα πέρατα του ουρανού, με τη βεβαιότητα πως κάναμε αυτό που χρειαζόταν για μας, για εκείνο, για την κοινωνία. Τότε θα είμαστε σίγουροι πως βοηθήσαμε να δομηθεί ένας ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.