Σκεπτόμενη το τι θα γινόταν αν έπρεπε να χωρέσω μέσα σε μία τσάντα σε ένα σακίδιο όλα τα υπάρχοντά μου και να εγκαταλείψω το σπίτι, τη χώρα μου, τη ζωή μου, η σκέψη μου πήγε σε πολλά πράγματα “πρώτης ανάγκης” Ε, λοιπόν πολλά παιδιά, χιλιάδες παιδιά αφήσανε πίσω τα αγαπημένα τους παιχνίδια… Και μέσα στον πόνο τους αυτοί οι γονείς πρέπει -εκτός από τον ξεριζωμό τους- να εξηγήσουν στα παιδιά τους όχι μόνον γιατί δεν έχουν πια πατρίδα αλλά γιατί δεν ήταν αρκετά σημαντικό να μπει μέσα στη τσάντα τους, το αγαπημένο τους παιχνίδι… Έτσι δημιουργήθηκε το «Ένα παιχνίδι για ένα χαμόγελο», μια ιδιωτική πρωτοβουλία που στόχο έχει να προσφέρει λίγη, αλλά απαραίτητη, χαρά στα μικρά παιδιά από τη Συρία που φτάνουν κάθε μέρα στην Μυτιλήνη. Πάρτε παλιά παιχνίδια των παιδιών σας και κάντε τα τα αγαπημένα παιχνίδια αυτών των παιδιών που ακόμη και από μηνών κινδυνεύουν να χάσουν την παιδικότητά τους». Θα τα φέρετε σχολείο (ένα το κάθε παιδί) για να έχει όλη η διαδικασία εκπαιδευτικό χαρακτήρα για τα παιδιά μας, αλλά για να μπορέσουμε να τα στείλουμε. Έτσι και κάναμε!!!