Στις 11 Δεκεμβρίου, τέσσερις μαθήτριες, μέλη της χορωδίας του 3ου Γυμνασίου Ωραιοκάστρου, οι Παλατζίδου Αφροδίτη, Τσεκούρα Διαμαντένια, Τσεκρεκέ Παναγιώτα και Τσιφουντούδη Ευωδία και δύο εκπαιδευτικοί, ο κ Ραπτόπουλος Αθανάσιος, ο μουσικός του σχολείου και η κ. Εμμανουηλίδου Τριάδα συμμετείχαν σε ένα ανεπανάληπτο οδοιπορικό που διοργανώθηκε από τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας και Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης, με τη συμμετοχή 350 εκπαιδευτικών από όλη την Ελλάδα.
Η πρώτη ημέρα του ταξιδιού ξεκίνησε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Η αποστολή έφτασε στην ιστορική πόλη της Προύσας, όπου οι πρώτες εντυπώσεις συνδύασαν την επιβλητική παρουσία του Ολύμπου της Μυσίας με την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της πόλης.
Η Προύσα, η πρώτη πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, διατηρεί έντονα στοιχεία του παρελθόντος της, όπως οι γραφικές αγορές, τα τζαμιά με περίτεχνα κεραμικά πλακίδια και τα περίφημα ιαματικά λουτρά. Η βραδινή διαμονή προσέφερε χρόνο για ξεκούραση και προετοιμασία για την επόμενη γεμάτη ημέρα που ξεκίνησε με το καλωσόρισμα του αρχιεπισκόπου Προύσας στο συνεδριακό κέντρο Μέρινος, έναν μοντέρνο και καλαίσθητο χώρο. Στη συνέχεια οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν ένα βίντεο για την ιστορία και τα αξιοθέατα της πόλης και ακολούθησε η περιβαλλοντική ημερίδα. Η επίσκεψη ολοκληρώθηκε με περιήγηση στο ιστορικό κέντρο της Προύσας, με στάσεις σε χαρακτηριστικά μνημεία.
Συγκινητική ήταν η εμπειρία στην Τρίγλια, όπου η αποστολή επισκέφθηκε το εγκαταλειμμένο ελληνικό σχολείο, ένα μνημείο της ένδοξης ελληνικής παρουσίας στην περιοχή. Το ταξίδι συνεχίστηκε με μια σύντομη στάση στα Μουδανιά, πριν από την άφιξη στην Κωνσταντινούπολη και την τακτοποίηση στο ξενοδοχείο.
Η τρίτη ημέρα ήταν αφιερωμένη στην Κωνσταντινούπολη, που δεν είναι απλώς μια πόλη. Είναι μια ζωντανή μνήμη πολιτισμού, ένας τόπος όπου η Ιστορία ζει και αναπνέει σε κάθε γωνιά. Ως η γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αποτελεί το σταυροδρόμι πολιτισμών και θρησκειών, αλλά και ένα μνημείο της διαχρονικής παρουσίας του Ελληνισμού. Η τύχη και η χαρά να περπατήσουμε στις γειτονιές της, να αναπνεύσουμε τον αέρα της και να αγγίξουμε τα μνημεία της, ήταν μια εμπειρία που δύσκολα περιγράφεται με λόγια.
Πρώτος σταθμός ήταν το Ζωγράφειο Λύκειο, ένα από τα εναπομείναντα εκπαιδευτικά ιδρύματα του Ελληνισμού στην Πόλη. Ο Διευθυντής, κ. Δερμιτζόγλου, μίλησε με συγκίνηση για τον αγώνα διατήρησης του ελληνικού στοιχείου και την πολύπλοκη πραγματικότητα της μειονότητας.
Το απόγευμα, η χορωδία, τα μέλη της οποίας προέρχονταν από τα Γυμνάσια του Δήμου Ωραιοκάστρου σε συνεργασία με την Γυναικεία Χορωδία Eu Choralis του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ωραιοκάστρου, συμμετείχε σε μια ξεχωριστή συναυλία στην αίθουσα του Γαλατά, με Χριστουγεννιάτικα τραγούδια που μετέφεραν το πνεύμα των γιορτών στην Πόλη. Η ημέρα έκλεισε με περιήγηση στο Πέραν, με τα νεοκλασικά κτίρια, με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής, που θύμισαν την ένδοξη ακμή του ελληνικού στοιχείου στην Πόλη.
Η τέταρτη ημέρα περιλάμβανε μια εντατική περιήγηση στα εμβληματικά μνημεία της Πόλης:
Η Αγία Σοφία: Το αριστούργημα της βυζαντινής αρχιτεκτονικής εντυπωσίασε τους επισκέπτες με τον περίτεχνο τρούλο και τα υπέροχα ψηφιδωτά της. Το αίσθημα δέους ήταν διάχυτο καθώς όλοι αναλογίζονταν την ιστορία του χώρου.
Το Υδραγωγείο του Ιουστινιανού (Βασιλική Κινστέρνα): Ένας υπόγειος κόσμος γεμάτος μυστήριο, όπου οι συμμετέχοντες εντυπωσιάστηκαν από τους φωτισμένους κίονες και το γλυπτό της Μέδουσας.
Ο Ιππόδρομος: Η καρδιά της βυζαντινής Κωνσταντινούπολης, όπου ξεχώρισαν ο Οβελίσκος του Θεοδοσίου και η Στήλη των Όφεων.
Η Κλειστή Αγορά (Καπαλί Τσαρσί): Μια πολύχρωμη εμπειρία στον κόσμο των παζαριών, με μυρωδιές, γεύσεις και μοναδικά είδη χειροτεχνίας.
Το απόγευμα, η περιήγηση ολοκληρώθηκε με μια βόλτα στον Βόσπορο, όπου οι συμμετέχοντες απόλαυσαν την ανεπανάληπτη θέα της Πόλης από τη θάλασσα, με τον ήλιο να χάνεται στον ορίζοντα.
Το οδοιπορικό ολοκληρώθηκε την τελευταία μέρα με εκκλησιασμό στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής που αποτέλεσε ευκαιρία για πνευματική ανασυγκρότηση και απόδοση φόρου τιμής στην ελληνική ορθόδοξη παράδοση της Πόλης.
Ήμασταν έτοιμοι να αποχαιρετήσουμε την Πόλη. Όλοι νιώσαμε πως η Κωνσταντινούπολη δεν είναι απλώς ένας προορισμός. Είναι μια εμπειρία ζωής, ένα ταξίδι στη μνήμη, στην ταυτότητα και στην ψυχή μας. Οι γειτονιές της, τα μνημεία της και οι άνθρωποί της μας υπενθύμισαν την ανάγκη να διατηρήσουμε ζωντανή τη φλόγα του ελληνικού στοιχείου, όπου κι αν βρίσκεται αυτό. Μα πιο συγκινητικό από όλα ήταν το γεγονός πως το πλήθος των συμμετεχόντων, με τη ζωντάνια και τον ενθουσιασμό του, τόνωσε, έστω και πρόσκαιρα, την παρουσία αυτού του στοιχείου. Το άκουσμα της ελληνικής γλώσσας στους δρόμους και στα μνημεία που άλλοτε γέμιζαν από τη ζωντάνια του Ελληνισμού, δημιούργησε μια αίσθηση γέφυρας ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν.
Τριάδα Εμμανουηλίδου