Το τέλος της φετινής σχολικής χρονιάς συνέπεσε με την ολοκλήρωση της θητείας του Διευθυντή μας στη Μέση Εκπαίδευση.
Το κείμενο που ακολουθεί ακούστηκε στις 29/6/2020 στην αποχαιρετιστήρια συνάντηση του Συλλόγου των καθηγητών του 3ου Γυμνασίου Μεγάρων με το Διευθυντή τους, τον κ. Άρη Χριστοφιλογιάννη.
Εδώ στου δρόμου τα μισά, έφτασε η ώρα να το πω, που λέει κι ο ποιητής… Μια ακόμα συνάθροιση για το 3ο γυμνάσιο των Μεγάρων, που δόξα τω θεώ, πολλές παρόμοιες έχει να θυμάται… Παρόμοιες αλλά και συγχρόνως ιδιαίτερες, η καθεμιά με το δικό της τρόπο… Με κορυφαία και μοναδική τη σημερινή. Σήμερα ,ας πούμε , είναι η συνάθροιση του διευθυντή. Αισίως ο κ. Χριστοφιλογιάννης συμπληρώνοντας υγιής και ακμαίος τα χρόνια της υπηρεσίας του μάς έχει γύρω του για να του ευχηθούμε υγεία, μακροημέρευση και καλά ταξίδια σε θάλασσες και ‹‹λιμένας πρωτοϊδωμένους››…
Διευθυντή μας, ήρθατε στα Μέγαρα πριν 18 χρόνια, στο 3ο γυμνάσιο ένα σχολείο τοποθετημένο, λες, στην άκρη της πόλης κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δουλέψατε, οργανώσατε, κάνατε το σχολείο της άκρης, σχολείο του επίκεντρου. Μαζί σας δούλεψαν πολλοί , ων τα ονόματα γνωρίζει με ακρίβεια Κύριος Ο Θεός και καταγράφει ο πρακτικογράφος…
Περάσαμε πολλές στιγμές όμορφες, ξένοιαστες, μάθαμε να εκτιμάμε την καθημερινότητα και να μετατρέπουμε την παιδεία σε παιδιά. Μάθαμε να χαιρόμαστε τις σχολικές εκδρομές και τις αργίες μαζί με τα παιδιά και σαν τα παιδιά. Πορευτήκαμε με τη σιγουριά και την ασφάλεια της παρουσίας σας, διδαχτήκαμε αυτοπεποίθηση, κέφι, συμμετοχικότητα, αποφασιστικότητα, δοκιμάσαμε την επιείκεια, κατανοήσαμε τι σημαίνει να επιχειρείς πρώτος το νέο χωρίς να το φοβάσαι, να αναλαμβάνεις , έστω κι αν πιστεύεις πως ρισκάρεις και κουράζεσαι… Φυσικά υπήρξαν και δύσκολες στιγμές: αυτό όμως είναι η ζωή…
Ένα πλήθος ανθρώπων έρχονται αυτή την ώρα νοερά ενώπιον μας , οι οποίοι σίγουρα θα ανταποκρίνονταν στο κάλεσμά μας με τη φυσική τους παρουσία, αν δε μεσολαβούσε η πανδημία του COVID 19, που σημάδεψε τη φετινή χρονιά…
Άνθρωποι που δούλεψαν πλάϊ σας με την ψυχή τους, άνθρωποι που χάρηκαν, βοήθησαν, συμφώνησαν, διαφώνησαν έχοντας όλοι όμως πάντα στόχο μαζί σας να χτίσουμε και ποτέ να γκρεμίσουμε…
Να μιλήσω για ήρωες, που λέει ο ποιητής…
Άλλοι αθόρυβοι και ακούραστοι, άλλοι εργατικοί , άλλοι θορυβώδεις, άλλοι σταθερές αξίες…
Διευθυντή μας, δε νομίζω πως θα διαφωνήσει κάποιος πως υπήρξατε μια έντονη παρουσία. Το μότο σας πως αν τις μισές ώρες της ημέρας που είναι οι ώρες στο σχολείο περνάμε καλά, κι αν μπορούμε και τις υπόλοιπες να είμαστε καλά, τότε είμαστε ευτυχείς, συχνά μας έδωσε δύναμη και ενέργεια…
Επιλήψει γαρ υμάς διηγουμένους ο χρόνος…
Για αυτό και σταματάμε… Από εδώ και πέρα για σας νέοι δρόμοι, ορίζοντες, νέες εμπειρίες…
Λένε πως η ωριμότητα, η πείρα και η γνώση της ζωής οδηγούν στο μυστικό μονοπάτι της αλήθειας. Οι ρυτίδες μας είναι ο χάρτης μας: δείχνουν πού έχουμε πάει και πού πηγαίνουμε…
ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ!
ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ΠΩΣ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΙ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΑΣ ΟΣΟ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ….
Ευχαριστούμε για όλα και κρατάμε την εικόνα σας στη μνήμη και την καρδιά μας ως την εικόνα ενός ανθρώπου , ο οποίος , ,κατά την προσφιλή του έκφραση, έβαλε ένα πετραδάκι στη ζωή μας, διαφωνώντας όμως στον υποκορισμό: όχι πετραδάκι! Λίθο , ο οποίος εγεννήθη εις κεφαλήν γωνίας.