Πέρσι επικαλέστηκα τη φράση του Ισάακ Ασίμωφ: ‘Στη ζωή, αντίθετα με το σκάκι, το παιχνίδι συνεχίζεται και μετά το ματ!’ Φέτος αποχαιρετώ τους μαθητές/τριες της Γ΄τάξης του σχολείου μας με τους στίχους του ποιητή Ο.Ελύτη γραμμένο σε δύσκολους καιρούς, καιροί που αλληλογορικά μπορούν να αποδοθούν και στην ιδιότυπη ‘δικτακτορία΄που επέβαλλε η πανδημία στις ζωές αυτών των παιδιών, ευχόμενος τι άλλο; καλύτερες ημέρες!

‘Δώρο ασημένιο ποίημα’
(Ο.Ελύτης)

Ξέρω πως είναι τίποτε όλ’ αυτά    και πως η γλώσσα που μιλώ δεν έχει αλφάβητο
Αφού και ο ήλιος και τα κύματα είναι μια γραφή συλλαβική που την αποκρυπτογραφείς μονάχα στους καιρούς της λύπης και της εξορίας
Κι η πατρίδα  μια τοιχογραφία μ’ επιστρώσεις διαδοχικές φράγκικες ή σλαβικές  που αν τύχει και βαλθείς για να την αποκαταστήσεις πας αμέσως φυλακή  και δίνεις λόγο
Σ’ ένα πλήθος Εξουσίες ξένες  μέσω της δικής σου πάντοτε
Όπως γίνεται για τις συμφορές
Όμως  ας φανταστούμε σ’ ένα παλαιών καιρών αλώνι που μπορεί να ‘ναι και σε πολυκατοικία   ότι παίζουνε παιδιά και ότι αυτός που χάνει
Πρέπει σύμφωνα με τους κανονισμούς να πει στους άλλους και να δώσει μιαν αλήθεια
Oπόταν βρίσκονται στο τέλος όλοι να κρατούν στο χέρι τους ένα μικρό
Δώρο ασημένιο ποίημα.

Τα χειροποίητα δωράκια στους μαθητές και μαθήτριες φιλοτέχνησε και μοίρασε η καθηγήτρια του σχολείου μας κ.Σκαμάρντι Α. (ΠΕ04.04)

ΜΕΛΙΣΣΑΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ