ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΓΛΕΝΤΙ
Ας κρατήσουν οι χοροί και θα βρούμε αλλιώτικα στέκια επαρχιώτικα βρε
ώσπου η σύναξις αυτή σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί
Mέχρι τα ουράνια σώματα με πομπούς και με κεραίες φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα κι ιστορία οι παρέες
O ουρανός είναι φωτιές ανεμομαζώματα σπίθες και κυκλώματα βρε και παρέες λαμπερές το καθρεφτισμά τους στις ακρογιαλιές
Kι είτε με τις αρχαιότητες είτε με ορθοδοξία των Eλλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλο γαλαξία
Να μας έχει ο Θεός γερούς πάντα ν’ ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε βρε με χορούς κυκλωτικούς κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς
Και στης νύχτας το λαμπάδιασμα να πυκνώνει ο δεσμός μας και να σμίγει παλιές κι αναμμένες τροχιές με το ροκ του μέλλοντός μας
Εδώ που μάθανε τα μάτια μας να κλαίνε που συνηθίσαμε σε κάλπικους καιρούς εδώ θα μείνουμε γιατί έχουμε και λέμε ένα φιλότιμο και λόγους σοβαρούς
Η μοναξιά είναι ένας χορός που τον χορεύεις μόνος και σαν περήφανος αητός τινάζεις τα φτερά σου
Όλος ο κόσμος να γυρίσει, δεν έχεις άλλη επιλογή. Είσαι το πρόβλημα και η λύση και το μαχαίρι και η πληγή.
Εμείς είμαστε ο αφέντης λαός εμείς είμαστε του κόσμου το φως εμείς είμαστε τ’ αλάτι της γης, όπως είπε και ο Χριστός
Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα λείπει το βλέμμα σου απ’ της αυγής τα χρώματα σ’ αναζητώ μ’ ένα βιολί κι ένα φεγγάρι λείπει το όνειρο εσύ και το δοξάρι
Αφού με φέρνει μονοπάτι φαναριώτικο ένα σοκάκι με κρατάει σαλονικιώτικο έλα ένα βράδυ την υπόσχεση να πάρεις πριν να τη σβήσει με σφουγγάρι ο Βαρδάρης
Άσπρα καράβια τα όνειρά μας για κάποιο ρόδινο γιαλό,
Οι φωτογραφίες είναι της μαθήτριας ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΟΥΡΝΙΩΤΗ
