Δεκ 11 20
>
Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΚΟΤΕΤΣΙ
Μια κοτούλα στο λιβάδι
κάνει βόλτες χαρωπή
τριγυρίζει με καμάρι
όλη μέρα στην αυλή
Τα αυγουλάκια της κλωσσάει
με αγάπη και στοργή
και ο κόκκορας κοιτάει
να την έβρει μοναχή
Μα η κότα δεν τον θέλει
έχει άλλον κατά νου
και ο κόκκορας ζηλεύει
που η κότα ειναι αλλουνού
Η κοτούλα έχει γεράσει
είναι γριά πολύ
και το αφεντικό τη σφάζει
και την τρώει στο ταψί
‘Ετσι ο κόκκορας μονάχος
ψάχνει για άλλη συντροφιά
μα δεν ξέρει ο καημένος
πως είναι ο επόμενος στη σειρά
ΣΣ. Το ποίημα αποτελεί εργασία που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο μαθήματος των Νεοελληνικών κειμένων της Καθηγήτριας Κατερίνας Αθανασίου.
25 Δεκεμβρίου th, 2011 στις 16:58
>μπραβο Παναγιωτη.
4 Ιανουαρίου th, 2012 στις 23:06
>Πολυ αστείο!μπράβο!