Ο Γέρακας στην αρχαιότητα αποτελούσε τον αττικό Δήμο Γαργηττού της Αιγηίδος Φυλής που απλωνόταν στους νότιους πρόποδες του Πεντελικού Όρους και τοποθετείτο στη μεσόγαια τριττύα, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση του Κλεισθένους.

Σήμερα είναι μια αναπτυσσόμενη πόλη της Βόρειας Μεσογαίας και ταυτόχρονα αποτελεί την ανατολική πύλη εισόδου από το λεκανοπέδιο των Αθηνών προς στην πεδιάδα των Μεσογείων. Είναι οικοδομημένος σε μια ιδιαιτέρως κομβική θέση ανάμεσα στον Υμηττό και την Πεντέλη,ενώ διοικητικά υπάγεται στη Νομαρχία Ανατολικής Αττικής.

Ερείπια του αρχαίου ναού Παλληνίδος Αθηνάς κείτονται στην οδό Ανδρούτσου, ενώ από τον 5ο αιώνα π.Χ. και μέχρι την ρωμαϊκή κατάκτηση, ευρύματα γύρω από το Σταυρό μαρτυρούν τον εποικισμό της ευρύτερης περιοχής. Κατά το μεσσαίωνα, η περιοχή αποκαλείτο Καρυττός, τοπίο έντονης θρησκευτικής δράσης, όπου διασώζεται μέχρι και σήμερα ο Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου (μαρμαράδικα Πατήματος) που χρησιμοποίησε ο Άγιος Τιμόθεος ως ασκηταριό ενόσω κτιζόταν η Μονή της Πεντέλης. Η σύγχρονη ονομασία “Γέρακας” προέρχεται από το θρησκευτικό όνομα του Μεγάλου Λογοθέτη Ιέρακα (ο Ιέραξ-Γέραξ=γεράκι, ), ο οποίος κατείχε μεγάλες εκτάσεις της περιοχής το 16ο αιώνα μ.Χ.