ΣΤΟ  ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ   ΤΗΣ  ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ  ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ Β3   (2013-2014)  ΕΓΡΑΨΑΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΕΝΙΤΙΑ  ΕΝΩ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ ΄΄ΒΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ΄΄  ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΑΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ…!

 

 TO B3 ΞΕΝΙΤΕΥΕΤΑΙ

 

2013-2014

 

 

                                                   

 

 

Έφυγες και όλα γύρω μου έχουν σβήσει,

Βλέπω τρένα να φεύγουν

Και θυμάμαι τη μέρα, τη μέρα εκείνη

Που ξενιτεύτηκες

Και έμεινα μόνη

Μέσα σε αυτό το ορφανό δωμάτιο.

Σκέφτομαι τα λόγια που μου είπες πριν φύγεις.

Τα κλείδωσα σε ένα παλιό μπαούλο.

Φοβάμαι να το ανοίξω.

Φοβάμαι τις αναμνήσεις.

Θέλω να σε δω.

Δεν ξέρω πως.

Έφυγες σαν άνεμος,

Και έσβησα τα όνειρα μου.

Έφυγες μακριά και

Εγώ εδώ σε περιμένω.

Κάθομαι στο παράθυρο

Κοιτάω το ηλιοβασίλεμα

Να πέφτει μες τη θάλασσα

Και σε θυμάμαι.

                                                         Ντάλλη Χριστίνα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ξενιτεμένο μου αγγελούδι,

Θα είμαι πάντα κοντά σου,

Όταν θα φύγεις για τον πόλεμο

Θα σου φτιάχνω φαγητό

Και θα σε προσέχω πολύ

Και μαζί και τα παιδιά σου.

Ακόμα θα σηκώνομαι νωρίς

Να σου ετοιμάζω πρωινό,

Και να σε περιμένω να ξυπνήσεις.

                                                            

 Παυλίδης Γιώργος

 

 

Πήρες μαζί σου τον ασβέστη

Που έπεφτε από τους τοίχους.

Πήρες μαζί σου όσους είχα

Μέσα μου να γράψω στίχους.

 

Γιατί δεν έρχεται η φωνή σου

Την πόρτα μου να χτυπήσει;    

Γιατί αφήνεις την καρδιά μου,

Στο τέλος μόνη της να ζήσει;

Να ‘ρθεις ξανά όπως και πρώτα

Να παίξουμε σαν τα παιδιά

Να νιώσουμε σαν νέοι και πάλι

Του πρώτου έρωτα μας την χαρά.

Παλιέ μου φίλε πια το βλέπω

Το νιώθω δεν θα ξαναρθείς

Το ξέρω μόνος θα βαδίσω

Τους τελευταίους δρόμους της ζωής

Ώσπου μια μέρα,

Αποφάσισα να φύγω

Να πάω μακρινό ταξίδι και να μην επιστρέψω πίσω

Θα πάω σε χώρα μακρινή

Και δεν θα έχω ψωμί

Δουλειά ποτέ μου δεν θα βρω

Και γι’ αυτό θα σκοτωθώ.

                                                Κώστας Μάκρος και Χάρης Πονόπουλος

 

Ξημέρωσε πάλι χωρίς εσένα

Σηκώνομαι από το κρεβάτι με χίλια ζόρια

Και αντικρίζω ένα άδειο σπίτι.

Πώς να αντέξω τόσο καιρό μακριά σου;

Γιατί σε εμάς;

Όλοι οι συγγενείς με παρηγορούν,

Η καρδιά μου όμως μένει άδεια.

                                                         Χρυσή Μωυσιάδου

  

Φεύγω καλή μου ξενιτιά

Με καλούν στην αρχοντιά,

Μόνος, μόνος φεύγω

Βοήθησε με να προφτάσω

Ζούσα καλά, ζούσα ωραία

Αλλά στην αρχοντιά, ακόμα πιο καλά.

                                                                    Χρήστος Παλαμάς

 

Άτιμη ξενιτιά, ξενδιάντροπη,

Τον άντρα μου τον πήρες

Σε ένα πλοίο τον έβαλες,

Μαζί με τα όνειρα και την αυγή.

Είναι καημός τα ξένα,

Τριγυρίζεις για να πεις κουβέντα σε ένα φίλο

Και μοιάζεις με χαμένο σκύλο.

Είναι καημός τα ξένα

Με την καρδιά μου μια πληγή,

Σε κανένα δεν ανοίγω τα πορτοπαράθυρα μου.

Περιμένω την μέρα του γυρισμού,

Που θα σε ανταμώσω.

Το μόνο που ζητώ, είναι

Ένα λουλούδι για να θυμηθώ

Το βράδυ του αποχωρισμού.

Να έχω έναν ανθό φυτεμένο

Στην πικραμένη μου καρδιά.

Ένα πλοίο θα σε φέρει πίσω

Μαζί με την νιότη μας, και τα όνειρα μας.

Ο γυρισμός, πάντα αξίζει περισσότερο.

                                                         Άννα Μπιτολιάνου

 

 Ξενιτιά είσαι αίσθημα μοναχικό

Με κάνεις σκοτεινό τον κόσμο να δω

Περπατάω μόνος μέσα στην βροχή

Και εσύ με κάνεις να αλλάξω εποχή.

Σκέφτομαι μόνος τι μπορώ να πράξω

Γιατί εγώ, όλο τον κόσμο μπορώ να αλλάξω

Ακούω φωνές που δεν μπορώ να εξηγήσω

Τη βασιλεία σου ζητώ για να τις αντιμετωπίσω.

Τα μάτια σου να ξαναντικρίσω

Για να μπορέσω να ξαναζήσω.

 

                                                         Μυλωνάς Γιάννης και Μάρκου Φώτης

 

 Η μοίρα το γράφει να ζω μονάχος

ό,τι αγαπούσα να το ξεχάσω

Και τις πικρές μου αναμνήσεις μαζί μου να τις πάρω.

Όλοι να με φωνάζουν ξένο,

καθώς θα περπατώ εκεί.

Κι όταν θα πεθάνω

θα κλαίνε και θα λένε

εκεί στα ξένα που ΄σουν και μας άφησες

σαν είδες πολλά διάφορα

που κανένας μας δεν θα ξαναδεί.

                                                            Παντελαίος Άγγελος

 

Μέσα στο πέλαγος στο χάος

Βλέπω το πρόσωπο σου αντίκρι

Και σπάραξε η καρδιά μου

Που ‘ναι γεμάτη από θλίψη.

Που ‘σαι αγάπη μου γλυκιά,

Για να με παρηγορήσεις

Να μου κρατάς το χέρι

Και να με ξαναναστήσεις;

Τώρα που είσαι στην ξενιτιά

Πουλί θα γίνω του νοτιά

Γρήγορα να σε ανταμώσω,

Γιατί η αγάπη μου για σένα

Μπορεί φτερά να μου γεννήσει

Και να με κάνει αετό για να σε συναντήσει.

Πώς άραγε να περνάς στην ξενιτιά;

Τι τρως εκεί πέρα;

Ποιον έχεις αγάπη να σου δώσει,

Και ένα πιάτο με ζεστό φαΐ;

                                                                Μπακιρτζής Χρήστος

 

Εγγόνια και δισέγγονα

Πεδιάδα στην Χαβάη

Το χιόνι ομιλεί ολόφρεσκο

Στην πληγωμένη πάει.

Στην καμινάδα κάθεται

Στο δάσος τυλιγμένη

Λιμάνι είπε στον λαγό

Ο ίδιος να επιμένει.

Η ξαστεριά κουράστηκε

Ραντεβού έτοιμη να βρει

Κρίμα που όμως μια γωνιά

Με μόχθο την παρατηρεί.

Ιπποτικός ο πόλεμος

Με αλλοπαρμένους ήλιους.

Επιθετική αποκάλυψη

Στους ματωμένους πύργους.

Ο αετός και ο ζέφυρος

Και οι δύο μαγεμένοι

Ξάρτια και τίγρεις λυγερές

Όλοι απομακρυσμένοι.

Προορισμοί ανάποδοι

Άλλαξαν πάλι σχήμα

Τοίχοι με ένα αντάμωμα

Χαμένη Aτλαντίδα.

Mε μία πένα και χαρτί

Στο πλάι και η σβήστρα

Και το φεγγάρι ας παραπονεθεί

Στην διαιρεμένη νύστα.

Ο ήλιος και τα σύννεφα

Ξανά αναζητούνται

Με μια ελπίδα φοβερή

Το χιόνι επιθυμούμε.

Σε ένα χάρτη κυνηγώ

Τον φίλο μου το κρίνο

Ψάχνοντας κανάτα για να πιω

Τον δροσερό τον οίνο.

Μα τελικά ο νικητής

Με κύπελλο στο χέρι

Μεμονωμένες μοιρασιές

Έναν κήπο να μας φέρει.

Μοναδική απαλλαγή

Σε όλη αυτή τη δράση

Εικόνες μα και υπερβολές

Συνολική η βράση.

                                                                   Μποζίνης Γιώργος

 

 

 

Εδώ στην ξένη χώρα περπατώ

Με ένα τραγούδι στην καρδιά

Και με τη βροχή στους ώμους,

Πάλεψα με το κύμα και με τον ήλιο τον σκληρό

Και χάθηκα στην νύχτα.

Παλιέ μου φίλε τι γυρεύεις,

Ήρθες με εικόνες από ξένους τόπους,

Μακριά από τον τόπο τον δικό σου.

                                                    Ανέστης Αρσένιος Παρθενόπουλος

                        

Είσαι η αγάπη μου είσαι η ζωή μου

Είσαι το οξυγόνο μου και η δύναμη μου.

Είσαι το αστέρι που θα κοιτάω πάντα

Και θα ψιθυρίζω ότι το αγαπώ

Και αν φύγεις και σε χάσω

Θα πέσω να πεθάνω.

Θέλω να σε πάρω αγκαλιά, να σου πω ότι σ’αγαπώ

Να σε βάλω στην καρδιά όπως σου έταξα εγώ.

Θα σε βλέπω στα όνειρα μου ακόμα και στις σκέψεις μου,

Όπως σε είχα τόσο καιρό.

Θα σε σκέφτομαι συχνά όσο μπορώ να φανταστώ,

Χωρίς να το μάθει άλλος κανείς.

Θα ‘ναι μόνο για εμάς τους δυο.

Ανασταίνομαι, καίγομαι, κλαίω, πονώ και λιώνω

Πεθαίνω, σβήνω, ξεψυχώ,

Για μια ματιά σου μόνο.

Ψάχνω, γυρεύω, ερευνώ

Πονώ, ποθώ και λιώνω,

Ανάβω, σβήνω, ξεψυχώ,

Για ένα φιλί σου μόνο.

Άνοιξε τα μάτια σου και δες πόσο σ’αγαπώ,

Και δεν θέλω τίποτα να μου πεις, παρά μόνο σ’αγαπώ.

Θέλω να σε πάρω αγκαλιά, να σου μιλήσω ειλικρινά,

Και να σου πω ότι σ’αγαπώ έτσι όπως το ένιωθα τόσο καιρό,

Με ένα χωνάκι παγωτό.

Κάθε μέρα που σε κοιτώ χάνομαι στο βλέμμα στο γλυκό,

Που το θέλω κάθε λεπτό,

Που όταν το βλέπω να πονάει,

Τρέχω, σκοτώνω και χτυπώ,

Όποιον το προκάλεσε αυτό.

Είσαι ένα ηλιοβασίλεμα θολό που προσπαθώ να λύσω τόσο καιρό,

Και θα ρωτήσω τον Θεό,

Αν μπορεί να με βοηθήσει με το θέμα αυτό.

                                                                       Μπάρζα Πηνελόπη

 

 Είμαι στα ξένα δίχως αγάπη  

δίχως μια ζεστή αγκαλιά

και  τώρα χύνω μαύρο δάκρυ

για την πικρή μου μοίρα πια. 

  Αν σ΄άφηνα θα έφευγες μακριά μου

κι εγώ θα έμενα εδώ να κλαίω την καρδιά μου

Εάν γυρίσεις μάτια μου εγώ θα περιμένω

και της αγάπης τα πουλιά εγώ θα προσμένω.

Δες τώρα τον καημό μου

Αυτή είν΄η αλήθεια

Χωρίς εσένα εγώ δε ζω

Θέλω στη λίμνη να χαθώ.

Μην σκιάζεσαι καρδούλα μου

μην σκιάζεσαι καρδιά μου

γιατί μες στο μεγάλο πέλαγος

θα ρίξω τα φιλιά μου.

Εγώ θα ΄μαι πάντα εδώ

Για μια ματιά σου εγώ θα ζω

Την αλήθεια εγώ θα βρω

όταν πεθάνω και σβηστώ.

Δες τώρα τον καημό μας

Αυτή είν΄η αλήθεια

χωρίς εσένα εγώ δε ζω

θέλω στη λίμνη να χαθώ.

                                  Μαρία Μυλωνά

 

ΤΟ Β3 ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ  /  ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2013-2014

Bγαίνοντας από το σχολείο

Έφυγα εγώ για το Ρίο.

Οι βαλίτσες ανοιχτές

Μ΄ένα σμπάρο δυο σκιές                           

Καπέλο ψάχνω για να βρω                      

Με παντόφλες και μαγιό.

Η ζωή είναι σκληρή,

Είναι ατσάλι, είναι χρυσή.

Παριστάνει ένα σομπρέρο

Στη Μαδρίτη,στο Αλκαζάρ ,

Στη σελήνη , στο Ιράν.

Ήρθε ένα τρένο και με πήρε

Με πήγε στο μέλλον

Σε μια γκρι πόλη.

Μετά ξαφνικά όλα έγιναν

Πράσινα και ήμουν

Σ΄ένα λιβάδι.

Ξαφνικά όλα κατέρρευσαν

Και έγιναν άσπρα,

Μόνο τους άλλους ανθρώπους έβλεπες.

Μπαίνω λοιπόν σ΄ ένα πλοίο

Που τρέχει με μεγάλη ταχύτητα

Στη θάλασσα αφήνοντας πίσω αφρούς.

Ξαφνικά το πλοίο βουτά στη θάλασσα                            

Και μεταμορφώνεται σε υποβρύχιο.

Βλέπω καρχαρίες ώσπου

Μια φάλαινα τρώει το υποβρύχιο

Και μας οδηγεί στο στομάχι της.

Εκεί μέσα συναντάμε τον ουρανό

Που έχει για ράγες ένα ουράνιο τόξο.

Μπήκαμε σ΄ένα τρένο

Και μπήκαμε μέσα σ΄ένα δάσος.

Μέσα στο δάσος υπήρχε

Μια καταγάλανη λίμνη

Με όμορφα πολύχρωμα ψάρια

Ο ήλιος έλουζε με το φως του

Όλα τα όμορφα άνθη

Είχε κι ένα καταρράκτη

Που έλαμπε μέσα στη νύχτα.

Ξαφνικά ακούσαμε ένα πολύ δυνατό θόρυβο

Όλοι κοιτάξαμε πάνω στον γαλάζιο ουρανό

Απ΄οπου κατέβαινε ένα μεγάλο και κατάλευκο αεροπλάνο.

Μπροστά μας απλώθηκε

Μια πανύψηλη σκάλα,

Την ανεβήκαμε γεμάτοι περιέργεια.

Μέσα βρισκόντουσαν διάφορες φιγούρες

Που μας συντρόφευαν τόσα χρόνια

Στα κινούμενα σχέδια                                                 

Η Μίνι,η Νταίζη,ο Μίκυ

Ένας κόσμος με παραμύθια

Είδα την κοκκινοσκουφίτσα να κάνει βαρκάδα

Με βαρκάρη τον λύκο.

Η Χιονάτη είχε πάει για τσάι στο σπίτι των νάνων

Και τα τρία γουρουνάκια συζητούσαν μ΄ένα φλαμίνγκο.

Τα εφτά κατσικάκια απέκτησαν αδερφάκι κι έγιναν οκτώ.

Μπήκαμε σ΄ένα καράβι ,

Και σ΄αυτό το καράβι συναντήσαμε το καλοκαίρι.

Πήγαμε στην Ιρλανδία και ξυπνήσαμε στην Ιαπωνία.

Φτάσαμε στο εργαστήρι του Πικάσο.

Από εκεί ανέβηκα σ΄ένα αερόστατο

Που είχε ένα πολύχρωμο περιστέρι

Ήταν πανέμορφο!

Τ΄όνομά του ήταν Κούκος

Με ρώτησε σε ποια χώρα θέλω να σταματήσω

Και τότε κοίταξα την Αγγλία

Για να δω τους ανθρώπους του ανέμου.

Ήρθαν όμως δύο εξωγήινοι μ΄ένα δορυφόρο

Να με πάνε στον αρχηγό τους.

Στη μέση της διαδρομής βλέπαμε τους ποδοσφαιρικούς αγώνες

Πάνω από τα γήπεδα

Ο ήλιος και τα σύννεφα ήταν ακριβώς

Δίπλα μας

Φώτιζε όλη τη γη και μέχρι το τέλος

Ήταν το φως που μας φώτιζε τη διαδρομή.

Συνεχίσαμε για Βόρειο Πόλο

Εκεί συναντήσαμε πολύ χιόνι

Και μια πολική αρκούδα να μας καθοδηγεί

Στην πόλη του Αϊ Βασίλη.Μαζί του

Μεταφέραμε τα δώρα μέσα σ΄ένα σύννεφο χαράς

Κι όλα τα παιδιά του κόσμου να είναι ευτυχισμένα!

Θυμήθηκα όταν έκανα κοπάνα                                    

Πήγα να πάρω το φορτηγάκι μου

Τους φίλους μου και πήγαμε σε μια

Πεντακάθαρη ερημική ακρογιαλιά

Εκεί φάγαμε καπνιστούς σολομούς

Και κολυμπήσαμε ώρες ατέλειωτες.

Δίχως την καταπίεση των γονιών μας.

Με τον μπαμπά και το θείο μου

Πήγαμε να δούμε τον αγώνα Πάοκ-Μπενφίκα.

Στο 38ο λεπτό ο Νάτχο έβαλε γκολ

Κι όλοι ξεσηκώθηκαν κι άρχισαν να φωνάζουν.

Είχα μια πολύ καλή διάθεση

Σήμερα είναι Παρασκευή και είμαστε ξένοιαστοι

Στο σπίτι έχω πολύ καλό φαγητό

Επιτέλους Παρασκευή

Θα φάω και θα πιω ό,τι θέλω.

Ώσπου μια στιγμή όλα έγιναν κανονικά

Μόνο που ήμουν στη θάλασσα με πλοίο

Όταν το πλοίο αγκυροβόλησε

Όλα έγιναν όπως πριν!