Πάσχα 2021

Οι μέρες που έρχονται ας είναι μέρες χαράς και υγείας για όλους,

με το φως της Ανάστασης να φωτίζει στην καρδιά μας

το δρόμο της Αγάπης και της Αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο.

~   Καλό Πάσχα   ~

Ο Διευθυντής – οι Εκπαιδευτικοί

του 3ου Δημοτικού Αργυρούπολης

25η Μαρτίου 2021

Σήμερα, 200 χρόνια μετά την επανάσταση του 1821, τιμούμε  τους αγωνιστές του 21 που ζήτησαν το αδύνατο, τιμούμε αυτούς που έφτασαν στο θάνατο αγωνιζόμενοι για μια ελεύθερη ζωή, τιμούμε την επαναστατική τους απλότητα, τη σοφία τους, τιμούμε τη μνήμη τους, δίνοντας έτσι όραμα στο παρόν και ελπίδα στο μέλλον μας..

Σε προκήρυξή τους οι Έλληνες της Πελοποννήσου έγραφαν: “Ομοφώνως αποφασίσαμεν όλοι ή να ελευθερωθώμεν ή να αποθάνωμεν. Εστερημένοι από όλα τα δίκαιά μας αποφασίσαμεν να λάβωμεν τα άρματα και να ορμήσωμεν κατά του τύραννου”.

Η επανάσταση του 1821  απέδειξε ότι η πίστη στην ελευθερία , η αγωνιστικότητα και η ισχυρή θέληση ενός λαού μπορούν να αλλάξουν την ιστορική του πορεία.

Σημαία του Υδραίου Καπετάνιου Γεώργιου Σαχτούρη

Καλή Σαρακοστή

Σας ευχόμαστε από καρδιάς, Καλή δύναμη! Καλές Απόκριες! Καλή Σαρακοστή!

Του χρόνου σίγουρα θα είμαστε από κοντά με παιχνίδια, χορούς και τραγούδια!

Εγγραφές για την Α΄ τάξη του Σχολικού έτους  2021-22

 Δ΄  Δ/ΝΣΗ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

3^ο   ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Οι εγγραφές για την Α΄ τάξη του Σχολικού έτους  2021-22 θα αρχίσουν   στις    1  Μαρτίου    και   θα    λήξουν  στις   20   Μαρτίου 2021.

Δικαίωμα εγγραφής έχουν όσα παιδιά έχουν  γεννηθεί το έτος 2015.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ

• Βιβλιάριο Υγείας του Παιδιού (Β.Υ.Π.) (φωτοτυπία της πρώτης σελίδας στοιχείων καθώς και των σελίδων που αναγράφουν τα εμβόλια)
• Αποδεικτικό στοιχείο διεύθυνσης κατοικίας (απόδειξη ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ,  κλπ)
• Ατομικό Δελτίο Υγείας του Μαθητή (Α.Δ.Υ.Μ.) (το έντυπο δίδεται από τη Δ/νση του Σχολείου)
• Βεβαίωση φοίτησης Νηπιαγωγείου
• Πιστοποιητικό γεννήσεως (αναζητείται από το Σχολείο)

      ___________________________________________________

     Οι εγγραφές θα γίνονται καθημερινά στον χώρο του

σχολείου από  08.30 – 10.00  και από 12.00 – 13.30

(θα πρέπει να  τηρούνται τα απαιτούμενα μέτρα και συστάσεις  αποφυγής διασποράς του κορονοϊού, όπως αυτά έχουν ανακοινωθεί από τον Εθνικό Οργανισμό Δημόσιας Υγείας )

Χριστούγεννα 2020

Στη δύσκολη καθημερινότητα αυτής της εποχής, οι γιορτινές μέρες που έρχονται ας δώσουν με το φως του ταξιδιού τους, το χαμόγελο καρδιάς που έχουμε ανάγκη, την αισιοδοξία πως ο νέος χρόνος θα είναι ένας χρόνος με αγάπη και αλληλεγγύη  για τον συνάνθρωπο και υγεία για όλους μας.

Πατώντας την παρακάτω εικόνα μπορείτε να ακούσετε κάλαντα με 40 διαφορετικούς τρόπους από όλες τις περιοχές της Ελλάδας (Δημιουργία από Νίκο Λαμπρινό – Χριστίνα Κουτελιδά)

17 Νοεμβρίου 2020

Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,

αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα,

αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,

αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.

Ετούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,

σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα λιθάρια,

σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ’ αμπέλια του,

σφίγγει τα δόντια. Δεν υπάρχει νερό. Μονάχα φως.

Ο δρόμος χάνεται στο φως

Οι απαγορευμένοι αυτοί στίχοι του Γ. Ρίτσου με την απαγορευμένη επίσης μουσική του Μ. Θεοδωράκη ακούγονταν από τον ραδιοφωνικό σταθμό που είχαν στήσει οι φοιτητές στο πολυτεχνείο τις μέρες εκείνες του  Νοέμβρη του 1973, τις μέρες εκείνες της εξέγερσης ενάντια στην δικτατορία. Μιας εξέγερσης που παραμένει πάντα επίκαιρη και δεν αφορά μόνο μία γενιά. Ανήκει στο σήμερα και όχι στο χτες και είναι για όλους μας σημείο αναφοράς, αιτία συλλογικού αυτοσεβασμού και πεποίθησης ότι και μέσα από το σκοτάδι μπορεί να έρθει το φως.

Οι αγωνιστές του πολυτεχνείου είναι ένα ζωντανό παράδειγμα ανιδιοτέλειας και συλλογικής δράσης, είναι συνεχής πηγή έμπνευσης για την καθημερινή μας ζωή, για την καθημερινή προσπάθεια όλων μας για την αντιμετώπιση των προβλημάτων  του σήμερα μα και του αύριο.

Το πολυτεχνείο με το δικό του μήνυμα ενάντια στην απαισιοδοξία, μας καλεί όλους να αναλάβουμε τις ευθύνες μας σήμερα, για το μέλλον που έχουμε δανειστεί από τα παιδιά μας, αφού είναι πηγή έμπνευσης για συνεχή αγώνα, για την προστασία του φυσικού πλούτου, για αλλαγή του πολιτισμού της καθημερινότητας, για μια καλύτερη δωρεάν παιδεία για όλους. Το πολυτεχνείο απέδειξε πως τίποτα ακόμα και το πιο αυτονόητο δικαίωμα δεν χαρίζεται από κανέναν αλλά κατακτιέται, πώς η ελευθερία, η τόσο πολύτιμη για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, το μεγαλύτερο όλων των δικαιωμάτων, ποτέ δεν είναι δεδομένη χωρίς συνεχείς αγώνες.

Λίγα τραγούδια για την επαίτειο (πατάμε πάνω στον τίτλο):

Ο δρόμος

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ

Το ακορντεόν

28η Οκτωβρίου 2020

Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου είναι ημέρα τιμής και μνήμης του αγώνα για την Ελευθερία που έδωσαν οι Έλληνες, ορθώνοντας με ομοψυχία το ανάστημά τους στις δυνάμεις του ολοκληρωτισμού και της μισαλλοδοξίας, ημέρα υπερηφάνειας για το «ΟΧΙ» στο φασισμό και το ναζισμό.

Κρατάμε βαθιά μέσα μας το παράδειγμά του αγώνα τους, διατηρώντας αδιαπραγμάτευτες τις αξίες της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης και της Αξιοπρέπειας που υπερασπίστηκαν ακόμη και με τη ζωή τους.

Χρόνια πολλά σε όλες και όλους.

Παραθέτουμε απόσπασμα  (Πορεία προς το μέτωπο) από το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη, που είχε υπηρετήσει στην πρώτη γραμμή του μετώπου, σε απαγγελία του Μάνου Κατράκη:

“Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί από Χιμάρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ’ την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σχεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο.

Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου φορές εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία-μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα. Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αερόπλανα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ’χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.

Κι ότι ήμασταν σιμά πολύ στα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες, μήτε αρρώστους και γερούς, μήπτε φτωχούς και πλούσιους, το καταλαβαίναμε. Γιατί κι ο βρόντος πέρα, κάτι σαν καταιγίδα πίσω απ’ τα βουνά, δυνάμωνε ολοένα […] Ύστερα και γιατί, ολοένα πιο συχνά, τύχαινε τώρα ν’ απαντούμε, απ’ τ’ άλλο μέρος να ’ρχονται, οι αργές οι συνοδείες με τους λαβωμένους. Όπου απιθώνανε χάμου τα φορεία οι νοσοκόμοι, με τον κόκκινο σταυρό στο περιβραχιόνιο, φτύνοντας μέσα στις παλάμες, και το μάτι τους άγριο για τσιγάρο. Κι όπου κατόπι σαν ακούγανε για πού τραβούσαμε, κουνούσαν το κεφάλι, αρχινώντας ιστορίες για σημεία και τέρατα. Όμως εμείς το μόνο που προσέχαμε ήταν εκείνες οι φωνές μέσα στα σκοτεινά, που ανέβαιναν, καυτές ακόμη από την πίσσα του βυθού ή το θειάφι. «Όι όι, μάνα μου», «όι όι, μάνα μου», και κάποτε, πιο σπάνια, ένα πνιχτό μουσούνισμα, ίδιο ροχαλητό, που ’λεγαν, όσοι ξέρανε, είναι αυτός ο ρόγχος του θανάτου.

Ήταν φορές που εσέρνανε μαζί τους κι αιχμαλώτους, μόλις πιασμένους λίγες ώρες πριν, στα ξαφνικά γιουρούσια που κάναν τα περίπολα. Βρωμούσανε κρασί τα χνώτα τους, κι οι τσέπες τους γιομάτες κονσέρβα ή σοκολάτες. Όμως εμείς δεν είχαμε, ότι κομμένα τα γιοφύρια πίσω μας, και τα λίγα μουλάρια μας κι εκείνα ανήμπορα μέσα στο χιόνι και στη γλιστράδα της λασπουριάς. Τέλος, κάποια φορά, φανήκανε μακριά οι καπνοί που ανέβαιναν μεριές μεριές, κι οι πρώτες στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες…”

Τα βίντεο είναι από τον ιστότοπο youtube και τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους δημιουργούς.