Μια φορά κι έναν καιρό, ο Τζίτζικας περνούσε το καλοκαίρι του κάτω από τον ήλιο, γεμίζοντας τον αέρα με το τραγούδι του. Αμέριμνος και χαρούμενος, δεν νοιαζόταν για το αύριο. Ο Μέρμηγκας, αντίθετα, δούλευε ακούραστα, κουβαλώντας σπόρους και αποθέματα στη φωλιά του, προνοώντας για τον χειμώνα που πλησίαζε. Κι όταν οι πρώτες παγωνιές σκέπασαν τη γη, ο Τζίτζικας βρέθηκε μόνος και απροετοίμαστος. Τότε χτύπησε την πόρτα του Μέρμηγκα, ζητώντας βοήθεια. Έτσι ο μύθος μάς θυμίζει πως η χαρά της στιγμής είναι γλυκιά, μα η σοφία της πρόνοιας είναι σωτήρια.

Ακολουθεί η εικονογράφηση του μύθου από τους μαθητές του 39ου Νηπιαγωγείου Αθηνών.