Δεκαετία 1930:Ο ημιτελής σκελετός του νέου ναού δίπλα στο παλαιό ναό του Αγ. Ανδρέα

Ο Άγιος Ανδρέας σήμερα,ολοκληρωμένος.

 Είναι ο μεγαλύτερος ναός των Βαλκανίων, βυζαντινού ρυθμού, ο κεντρικός τρούλος έχει ύψος 46 μέτρα. Στην οροφή του κεντρικού τρούλου είναι τοποθετημένος επίχρυσος σταυρός πέντε μέτρων και δώδεκα μικρότεροι που συμβολίζουν τον Χριστό και τους δώδεκα μαθητές του. Το εσωτερικό εμβαδόν του ναού είναι 2.000 τετραγωνικά μέτρα. Έχει χωρητικότητα 5.000 άτομα και μαζί με τους γυναικωνίτες, 7.500.

Το λιμάνι της Πάτρας.Το παλιό και το νέο.

 Σήμα κατατεθέν της Αχαϊκής πρωτέυουσας ο φάρος,ο οποίος ,δυστυχώς γκρεμίστηκε το 1972 για το λόγο πως εμπόδιζε τα καράβια να φτάσουν στο μόλο.
Οι Πατρινοί ποτέ δεν ξεπέρασαν το γεγονός της “καταστροφής” του Φάρου ,ακόμα και σήμερα θεωρείται πλήγμα για την πόλη τους.

 Η μεγαλύτερη οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη της πόλης συμβαίνει το 19ο αιώνα και συνδέθηκε με τις εμπορικές δραστηριότητες και την καλλιέργεια της σταφίδας που είχε αναδειχθεί σε απόλυτη οικονομική εξειδίκευση.Το πρώτο πλοίο που φόρτωσε το πρώτο εμπόρευμα σταφίδας ήταν το primarolia.

ΕΜΠΟΡΙΟ ΣΤΑΦΙΔΑΣ

Για περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ

 Το λιμάνι ,ήταν και χώρος διασκέδασης και αναψυχής.Όλοι οι πατρινοί έκαναν την καθημερινή τους βόλτα εκεί και ανέπτυσσαν κοινωνικές σχέσεις.

Κυρίες με μεταξωτά και δαντελένια φορέματα από τα πιο ακριβά Γαλλικά  υφάσματα. Κύριοι με φανταχτερά κοστούμια και καπέλα.

 Το λιμάνι της Πάτρας πολύβουο παζάρι. Εδώ έμποροι και τοκογλύφοι. Εδώ λεμβούχοι και καπεταναίοι.Εδώ ναυτικοί, εδώ αργυραμοιβοί, εδώ ξεπεσμένες καλλιτέχνιδες, Δύσης και Ανατολής γεμίζουν τα καφέ αμάν και τα καφέ σαντάν της παραλίας με τραγούδια και θεάματα σε μια απέραντη πόλη από τον Άγιο Ανδρέα μέχρι την Τερψιθέα. Ένα λιμάνι νύχτα μέρα ζωντανό, πολύβουο, πολυάνθρωπο, πολύγλωσσο. Λιμάνι του κόσμου και του υποκόσμου, των πλούσιων σταφιδεμπόρων και των εξαθλιωμένων λαθρόβιων χαμάληδων. Λιμάνι των ευρύστερνων ναυτικών με τα τατουάζ στα μπράτσα ,λιμάνι των κυριών με τα κρινολίνα που παραπονιούνται διαρκώς προς τον κύριο Δήμαρχο για την εδαφική ανωμαλία του μόλου που εμποδίζει να κινούνται με άνεση τα τακούνια. Το λιμάνι ήταν η ψυχή και το κορμί της πόλης.(από το 2ο Γυμνάσιο Πατρών)

Βάλαμε τις φωτογραφίες του Αγίου Ανδρέα  σε χρονολογική σειρά .

Πόσο άδειο το λιμάνι χωρίς το φάρο!!!!

Ξεχωρίσαμε τα κεφαλαία από τα μικρά ελληνικά γράμματα.

Και τα αντιστοιχίσαμε μεταξύ τους.

Παίξαμε τους φάρους.Ανάβoυν…

Κλείνουν

 Σκεφτήκαμε τους δικούς μας φάρους και τους ονομάσαμε!!!

Ο δικός μου φάρος έχει το όνομα…

Ζωγραφίσαμε το νέο λιμάνι και το παλιό.

Η παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία και δίπλα η έγχρωμη.Η αποτύπωση του χρόνου στην παιδική ζωγραφιά.

Πόσο άδειο το σημερινό λιμάνι-μόλος!

 Αποφασίσαμε να περπατήσουμε κι εμείς στο λιμάνι της Πάτρας.

 Σταθήκαμε στο σημείο που ήταν παλιά ο φάρος …και αναπολήσαμε

 Περπατήσαμε κατα μήκος του λιμανιού προς νότια…

Η φθορά του χρόνου αλλά και της αλμύρας…

 Συναντήσαμε τους ψαράδες με τα δίχτυα τους και τους θαυμάσαμε…

 Και ναιιιι…φτάσαμε στο φάρο.Στον νέο φάρο της Πάτρας που χτίστηκε το 1999 για να παρηγορήσει τους Πατρινούς .
Είναι πιστό αντίγραφο του παλιού φάρου.

 Πληροφορίες για το φάρο ΕΔΩ

Το περπάτημα μας άνοιξε την όρεξη

Και όρεξη για λίγο παιχνίδι

 Απέναντι ο Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέα.

Με ευλάβεια ανάψαμε κεράκι

Προσκυνήσαμε την Αγία Κάρα

Θαυμάσαμε τις αγιογραφίες

Εντυπωσιαστήκαμε από την Παναγία την Πλατυτέρα που όχι μόνο έχει αγκαλιά τον Χριστό αλλά αγκαλιάζει και την πόλη της Πάτρας.

Κομμάτια από το ξύλο που στάυρωσαν τον Πρωτόκλητο μαθητή του Χριστού.

Καθίσαμε και κοιτάξαμε ψηλά.46 μέτρα ψηλά ο τρούλος.

Και ο Χριστός μας εκεί!

Ο επιτάφιος που σε λίγες μέρες θα στολιστεί.

Η πηγή του Αγίου Ανδρέα ,δίπλα από τον παλιό ναό του Αγίου Ανδρέα.

Φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις.