“Μια παρέα συνεργασίας” είναι ο τίτλος του project που δούλεψε η ΣΤ΄τάξη του σχολείου μας.
Από αυτά που έγραψαν τα ίδια τα παιδιά:
“το πρόγραμμα που μας απασχόλησε φέτος ονομάστηκε μια παρέα συνεργασίας και χωρίστηκε σε τρία μέρη.
Το πρώτο μέρος δουλεύτηκε από εμάς και το δάσκαλό μας μέσα στην τάξη. Με σωματική χαλάρωση και καθοδηγούμενη φαντασία μέσα από την αφήγηση του δασκάλου-εμψυχωτή ,με αξίες που ζωγραφίσαμε μέσα στην τάξη , φθάσαμε στο να δημιουργήσουμε ημερολόγιο ευγνωμοσύνης σε μια προσπάθεια αναγνώρισης συναισθημάτων και να διαβάσουμε σενάρια ιστοριών για άτομα με ειδικές ανάγκες και μειονότητες. Πολλά ήταν τα μηνύματα που πήραμε μέσα από τις ιστορίες, όπως το να μη φανατιζόμαστε, να μην κοροιδεύουε και να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων.
Το δεύτερο μέρος δουλεύτηκε από το δάσκαλό μας και τους γονείς μας. Παρακολούθησαν μια σειρά διαλέξεων που παρουσίασε η ψυχαναλύτρια κ. Αν.Πιμπιλίδου στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης. Αφού άκουγαν όσα έλεγε η κ. Πιμπιλίδου, μετά τα δούλευαν με ερωτήσεις προς αυτήν. Κάποια από τα θέματα: “δυσκολία αποχωρισμού παιδιών από το οικογενειακό περιβάλλον” , “το υπερπροστατευμένο παιδί και η καθημερινή αντιμετώπισή του”,”επιθετικότητα, σχ. εκφοβισμός,ανταγωνισμός παιδιών”και πολλά άλλα.
Τέλος , το τρίτο κομμάτι του προγράμματος έγινε για να δούμε πώς οργανώνεται μια εθελοντική δράση αλληλεγγύης. ΄Ολοι ενωθήκαμε σε μια παρέα συνεργασίας, οι γονείς μας κατέβασαν τα παλιά σχολικά τους βιβλία και παλιές φωτογραφίες , εμείς βγάλαμε φωτογραφίες από τη γειτονιά μας τις οποίες εκθέσαμε αφού τις επεξεργαστήκαμε στον υπολογιστή μας. Ακόμα, κάναμε ζωγραφιές και τις πουλήσαμε για 2 Ευρώ και με τα χρήματα που πήραμε αγοράσαμε αντιπυρετικά για τα παιδιά των προσφύγων.
Την Κυριακή 29 Μαίου διοργανώσαμε στο χώρο του σχολείου εκδήλωση που ονομάσαμε “open day”, όπου λειτούργησε έκθεση με τα παλιά αναγνωστικά, παλιές και νέες φωτογραφίες, ζωγραφιές δικές μας, στο χώρο υπήρχε συνεχώς βίντεο με εικόνες από την παλιά Θεσσαλονίκη , ακουγόταν απαλή τζάζ μουσική και στους προσκεκλημένους κερνούσαμε λουκούμι και χυμό.
Υπήρχε προαιρετική είσοδος με συσκευασίες τροφίμων που στη συνέχεια τα προσφέραμε στο συσσίτιο της φιλοπτώχου αδελφότητας της γειτονιάς μας”.
΄Αραγε με τι λόγια να ευχαριστήσουμε το δάσκαλό μας για την τόσο ωφέλιμη εμπειρία που πήραμε, για το ταξίδι που αυτός που οδήγησε;
Είμαστε σίγουροι ότι το “ευχαριστώ”είναι γραμμένο στις καρδιές μας.
