Για τρίτη συνεχή χρονιά γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα ποίησης στο σχολείο μας. Είναι ένας θεσμός που θέλουμε όλοι να παγιωθεί , γιατί όλοι αγαπάμε την ποίηση και δίνουμε προτεραιότητα σ’αυτήν, γιατί ξέρουμε ότι βοηθάει πάρα πολύ ώστε να αγαπήσουν τα παιδιά το διάβασμα.
Η ποίηση είναι ένας τρόπος έκφρασης . Είναι προσωπική υπόθεση , γιατί με τα ποιήματα μπορούμε να βγάλουμε προς τα έξω σφραγισμένα συναισθήματα που υπάρχουν μέσα μας και μας βασανίζουν. Όταν είμαστε λυπημένοι , ένα και μόνο ποίημα μπορεί να μαλακώσει τον πόνο μας, μια ανάμνηση κάποιου δίστιχου με ομοιοκαταληξία , που είχαμε μάθει από παιδιά, είναι σε θέση να μας χαρίσει λίγη ευτυχία. ΄Οταν πάλι είμαστε χαρούμενοι , πάλι μέσα από την ποίηση μπορούμε να μεταδώσουμε αυτή τη χαρά μας στους άλλους .
Τι είναι όμως ποίηση: Ας ρωτήσουμε έναν ποιητή. Τι είναι ποιητής: “αυτός ο κάποιος που σκέφτεται κάτι άλλο” Λόγια του μεγάλου ποιητή Βίκτωρα Ουγκώ.
Αφιερωμένη η φετινή ημέρα ποίησης στους μετανάστες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ακούστηκαν πολλά ποιήματα σχετικά με το θέμα. ΄Ενα από αυτά είναι και το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου “από τις γειτονιές του κόσμου”
Είναι μεγάλος τούτος ο άνεμος
είναι πελώριος τούτος ο άνεμος
είναι χαρούμενος, χαρούμενος, χαρούμενος
ρίχνει τα τείχη που ύψωσαν ανάμεσα στους λαούς
ρίχνει τα τείχη του θανάτου
ρίχνει τα τείχη ανάμεσα στο νου και στην καρδιά
τα τείχη ανάμεσα σε σένα και σε μένα
κι ανοίγει διάπλατα , πάνου από τον κόσμο, του ήλιου το παράθυρο.
Ακούστε πώς σφυρίζει τούτος ο άνεμος
μέσα στις ματωμένες γειτονιές του κόσμου.
