Δος μοι τούτον τον ξένον

΄Ενα από τα ωραιότερα τροπάρια του ασματικού της Μ.Παρασκευής είναι αυτό που ψάλλεται κατά την ώρα της επιστροφής του Επιταφίου στο ναό μετά το τέλος της περιφοράς και αναφέρεται στο αίτημα του Ιωσήφ του Αριμαθαία προς τον Πιλάτο , να του δώσει το σώμα του Ιησού για να το θάψει.΄Ενα  απόσπασμα από το τροπάριο είναι το παρακάτω:
“Δος μοι τούτον τον ξένον,
τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω.
Δος μοι τούτον τον ξένον
ον ομόφυλοι , μισούντες θανατούσιν ως ξένον.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον ξενίζομαι βλέπειν του θανάτου το ξένον.
Δος μοι τούτον τον ξένον
όστις οίδε ξενίζειν του πτωχούς και του ξένους.
Δος μοι τούτον τον ξένον
ον Εβραίοι τω φθόνω αποξένωσαν κόσμω.
Δος μοι τούτον τον ξένον
ίνα κρύψω εν τάφω,ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίνη”
Μεταφράζοντας
Δώσε μου αυτόν τον ξένο που από βρέφος σαν ξένος φιλοξενήθηκε στον κόσμο.
Δώσε μου αυτόν τον ξένο που οι ομόφυλοι από μίσος τον θανατώνουν σαν ξένο.
Δώσε μου αυτόν τον ξένο , που παραξενεύομαι να βλέπω του θανάτου το ξένο.
Δώσε μου αυτόν τον ξένο , που ήξερε να φιλοξενεί του φτωχούς και τους ξένους.
Δώσε μου αυτόν τον ξένο , που οι Εβραίοι από φθόνο τον αποξένωσαν από τον κόσμο.
Δώσε μου αυτόν τον ξένο, που σαν ξένος δεν είχε πού να γείρει το κεφάλι”.
Ο όρος ΄’ξένος’, μπορεί να προσδιορίζει το μετανάστη, το διαφορετικό , μπορεί όμως και κάποιον που κρατώ έξω από τη ζωή μου.
Ως κοινωνία κρινόμαστε από το γεγονός αν δεξιωνόμαστε την αγάπη ή αν αντιθέτως παράγουμε μυαλά και δομές που δημιουργούν ξένους και αποξένωση. Ο μεγάλος κίνδυνος αυτή τη στιγμή είναι να ξεθωριάσει το όραμα της αγάπης και της αποδοχής του “άλλου”.
Ο Χριστός υπήρξε περισσότερο ξένος απ’όλους μας και ακόμα και σήμερα παραμένει ξένος και άγνωστος για πολλούς.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ , ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΟΛΓΑ ΠΑΠΑΡΓΥΡΙΟΥ