Το 35 Νηπιαγωγείο Αθηνών είχε τη χαρά και την τιμή να λάβει την 1η θέση στον 22ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Μαθητικής Δημιουργίας με θέμα τους πρόσφυγες και τίτλο «Ένα σπίτι μακριά από το σπίτι», που διοργάνωσε ηΎπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα, σε συνεργασία με την Επιτροπή Ευαισθητοποίησης των Νέων, στην οποία συμμετέχουν: το Υπουργείο  Παιδείας,  Έρευνας  και Θρησκευμάτων, το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης – ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ., η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας – Ι.Π.Ε.Μ, η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων, η Πανελλήνια Ένωση Εκπαιδευτικών Πολιτιστικών Θεμάτων (ΠΕΕΠΟΘΕ), το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, το Κέντρο Διαπολιτισμικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Συνήγορος του Πολίτη και το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες.

Η αφίσα μας με τίτλο «Φεύγοντας γρήγορα για ένα καινούριο σπίτι» υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος με θέμα τους πρόσφυγες, το ταξίδι τους για την αναζήτηση μιας νέας πατρίδας και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Συγχαρητήρια σε όλους μας τους μαθητές!

Σε συνέχεια του μαθήματός μας για τα δικαιώματα του παιδιού και με αφορμή τον 22ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Μαθητικής Δημιουργίας με θέμα τους πρόσφυγες που υλοποιείται από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα, σε συνεργασία με την Επιτροπή Ευαισθητοποίησης των Νέων, δουλέψαμε το θέμα: «Ένα σπίτι μακριά από το σπίτι». Αυτός είναι και ο τίτλος του φετινού διαγωνισμού. Αρχικά, επεξεργαστήκαμε εικόνες από περιοδικά με πρόσφυγες και φωτογραφίες στο διαδίκτυο, οι οποίες λειτούργησαν ως αφόρμηση για τη συζήτησή μας: “ποιανού είναι το αρκουδάκι;”, “γιατί είναι μόνο του;”, “τί κάνουν τόσοι άνθρωποι πάνω στη βάρκα;”, “πού πάνε;” Τα παιδιά φαντάστηκαν τους διαλόγους κι εμείς τους καταγράψαμε: “Ω! Δε με πήρε το παιδάκι για να παίξουμε μαζί!, σκέφτεται το αρκουδάκι, “Γρήγορα, γρήγορα, να σωθούμε“, “Φοβάμαι, φοβάμαι“, λένε οι άνθρωποι πάνω στη βάρκα.

Στη συνέχεια παρακολουθήσαμε δυο εκπληκτικά βίντεο της UNICEF με θέμα την εμπειρία της Μαλακ και του Μουσταφά, δυο παιδιών από τη Συρία  και συζητήσαμε για το πώς αισθάνονται τα παιδιά πρόσφυγες που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και ξεκινούν το ταξίδι για ένα καινούριο σπίτι. Αυθόρμητα, μια μαθήτρια που είναι προσφυγόπουλο άρχισε να μας λέει τη δική της εμπειρία από το ταξίδι που έκανε με την οικογένειά της μέχρι να φτάσει από τη Συρία στην Ελλάδα, για την κούκλα που πήρε μαζί της αλλά την έχασε στη βάρκα και για το σπίτι που άφησαν πίσω. Τα παιδιά την άκουσαν με προσοχή και στο τέλος όλα αναφώνησαν “Μπράβο!” Μπράβο που έφτασε με ασφάλεια στην χώρα μας, μπράβο για το θάρρος της, μπράβο που είναι μαζί μας… ίσως για όλα αυτά μαζί… τα παιδιά αυτό αισθάνθηκαν να της πουν!

Μέσω του θεατρικού παιχνιδιού, υποδυθήκαμε τους πρόσφυγες και υπό το άκουσμα μουσικής ταξιδέψαμε κι εμείς στη βάρκα, φοβηθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε και στο τέλος φτάσαμε χαρούμενοι στην καινούρια πατρίδα! Η δικιά μας ιστορία είχε χαρούμενο τέλος!

Έπειτα, καταγράψαμε τις σκέψεις μας σχετικά με τον τίτλο: “Ένα σπίτι μακριά από το σπίτι”. “Τι να σκέφτονται οι πρόσφυγες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους;” ρωτήσαμε τα παιδιά κι εκείνα απάντησαν: “φοβάμαι”, “κρυώνω”, “θέλω σπίτι”, “θέλω τους γονείς μου”, “θέλω παιχνιδάκια”, “θέλω ρούχα καθαρά” κ.α. Ενώ, όταν τους ζητήσαμε να μας πουν με μια μόνο λέξη τι έχει ανάγκη ένας παιδί-πρόσφυγας, μας απάντησαν: “σπίτι”, “ειρήνη”, “αγάπη”, “ηρεμία”, “σχολείο”, “φίλους”, “φροντίδα” κ.α.

Ήρθε η ώρα να συζητήσουμε για την κατασκευή της αφίσας που θα φτιάχναμε για τον διαγωνισμό της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες! Τα παιδιά είχαν κατανοήσει σε τέτοιο βαθμό το θέμα που οι ιδέες έπεφταν βροχή! “Να κάνουμε ένα καράβι με πρόσφυγες”, “κατεστραμμένα σπίτια”, “καινούρια σπίτια”, “θάλασσα ψεύτικη”, πρότειναν τα παιδιά και ξεκινήσαμε τη δουλειά!

Χωριστήκαμε σε δυο ομάδες: η μια ζωγράφισε κατεστραμμένα σπίτια κι η άλλη καινούρια σπίτια. Ύστερα, κάποιοι ζωγράφισαν ανθρωπάκια πάνω σε μια βάρκα και τα έκοψαν, άλλοι ζωγράφισαν το φόντο με πινέλα κι άλλη έφτιαξαν τη “ψεύτικη” θάλασσα, γράφοντας πάνω σε χαρτονένια κύματα τις λέξεις που είχαν πει νωρίτερα τα παιδιά για το τι έχουν ανάγκη οι πρόσφυγες.

Τα κολλήσαμε όλα στο χαρτί, προσθέσαμε και καρδιές κ έναν χαρταετό…

Κι έτοιμη η αφίσα μας! Της δώσαμε κι έναν τίτλο: “Φεύγοντας γρήγορα για ένα καινούριο σπίτι”!

Με πολλή χαρά και περηφάνια για την ομαδική μας δουλειά θα στείλουμε την αφίσα μας στον διαγωνισμό!

20 Νοεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Ένα θέμα που κάθε χρόνο το συζητάμε καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, ξεκινώντας απο τη σημερινή ημέρα. Με την τεχνική της ιδεοθύελλας, καταγράψαμε τις γνώσεις και τις ιδέες των παιδιών για το τι σημαίνει “έχω δικαίωμα”, και ορισμένες απ’ αυτές ήταν: “σπίτι”, “γονείς”, “ελευθερία”, “αγάπη”, “ηρεμία”.

Αφού συζητήσαμε για τα δικαιώματα που ζούμε καθημερινά στη ζωή μας, στη συνέχεια, μιλήσαμε  για τα παιδιά ανά τον κόσμο που στερούνται τα δικαιώματά τους. Ορισμένα γνώριζαν για τον πόλεμο που γίνεται στη Συρία και για το διακίωμα της ειρήνης που στερούνται τα παιδιά που ζουν εκεί, ενώ άλλα μας ανέφεραν πως στις χώρες καταγωγής των γονιών τους δεν πάνε όλα τα παιδιά σχολείο. Γνωρίσαμε τον τρόπο ζωής διαφόρων παιδιών σε όλον τον κόσμο διαβάζοντας το βιβλίο Μια ζωή σαν τη δική μου, Πώς ζουν τα παιδιά σ’ όλο τον κόσμο, ένα βιβλίο της Unicef 

και συζητήσαμε για τη συγκεκριμένη οργάνωση. Διαβάσαμε την ιστορία της Unicef εικονογραφημένη και παίξαμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι-παζλ της Unicef, επεκτείναμε το παιχνίδι, με το να προσπαθούμε να αντιστοιχίσουμε σε κάθε εικόνα, την αντίστοιχη λέξη.

Στη συνέχεια, αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια αφίσα προς ενημέρωση των γονιών μας αλλά και των υπολοίπων της ευρύτερης κοινότητας σχετικά με την παγκόσμια ημέρα των δικαιωμάτων του παιδιού, την οποία και θα αναρτούσαμε στα παράθυρα της τάξης μας. Με ερεθίσματα το τραγούδι “Αν όλα τα παιδιά της γης”, αλλά και το πρόσφατο θέμα του Πολυτεχνείου με τις διαδηλωσεις των φοιτητών, ιδέα των παιδιών ήταν να  κρατιούνται τα παιδιά χέρι-χέρι γύρω από τη γη σε σχήμα καρδιά και να κρατάνε ταμπέλες με συνθήματα όπως: “όχι πόλεμο”, “σχολείο”, “φίλους”. Αφού την σχεδιάσαμε πρώτα στον ασπροπίνακα, ξεκινήσαμε τη δουλειά ανά ομάδες.

Προς ενημέρωση των γονέων αλλά και για να θυμούνται τα παιδιά τη σημερινή σημαντική ημέρα, ετοιμάσαμε μαζί και πήραν στο σπίτι ένα φυλλάδιο με λίγα λόγια και ζωγραφιές των παιδιών.

Σε συνέχεια των δράσεων για τα δικαιώματα του παιδιού, είχαμε τη χαρά να υλοποιηθεί στις 29 Νοεμβρίου 2018 στον χώρο του νηπιαγωγείου μας το εκπαιδευτικό εργαστήριο με τίτλο «Γιατί οι νυχτερίδες κρέμονται ανάποδα» από Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, εντασσόμενο στο ευρύτερο πρόγραμμα «κι αν ήσουν εσύ;». Το συγκεκριμένο πρόγραμμα αφορούσε στην ευαισθητοποίηση των παιδιών στα ανθώπινα δικαιώματα με βιωματικές δραστηριότητες, τεχνικές θεάτρου και εκπαιδευτικού δράματος.

2. Προαγωγή της Μάθησης

Επειδή το ενδιαφέρον μας για τους πρόσφυγες ήταν αυξημένο,
και έτσι οι δράσεις μας συνεχίστηκαν…

Είδαμε εικόνες από τους πρόσφυγες
και συζητήσαμε για τους λόγους για τους οποίους εγκαταλείπουν την πατρίδα τους
και γιατί αποφασίζουν να ρισκάρουν την ζωή τους για να έρθουν εδώ…
Με πολύ ενδιαφέρον μελετήσαμε τις εικόνες από το αφιέρωμα του Guardian ¨Η Ευρώπη είναι ήπειρος προσφύγων – Τότε και τώρα¨
και διαπιστώσαμε με λύπη ότι οι πρόσφυγες δεν αποτελούν ένα σύγχρονο φαινόμενο…
Αναλογιζόμενοι τις χώρες από τις οποίες καταγόμαστε
αποφασίσαμε ότι θέλουμε κι εμείς με τη σειρά μας να καλωσορίσουμε τους πρόσφυγες στην χώρα μας!
Γι’ αυτό και καταγράψαμε τις σκέψεις μας
δημιουργώντας τα δικά μας card postal.


Τα μηνύματά μας όμως αποφασίσαμε ότι έπρεπε να ακουστούν
και πέρα από το Νηπιαγωγείο μας…
Γι’ αυτό και δημιουργήσαμε το δικό μας ραδιοφωνικό μήνυμα
το οποίο έχει τον τίτλο “Ζούμε μαζί!”.

Το Ραδιοφωνικό μας μήνυμα στάλθηκε στον Μαθητικό διαγωνισμό Ραδιοφωνικού Μηνύματος και Τραγουδιού “Καν ’το ν’ ακουστεί 2018”, που διοργανώθηκε από την επιστημονική εταιρεία «Διαθεματικό Ραδιόφωνο της Εκπαιδευτικής Κοινότητας με τον διακριτικό τίτλο: European School Radio, το Πρώτο Μαθητικό Ραδιόφωνο, την Εκπαιδευτική Ραδιοτηλεόραση του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.

2. Προαγωγή της Μάθησης

1. Δημοκρατία και Συμμετοχή

Σε συνέχεια του μαθήματός μας για τα δικαιώματα και τις ανάγκες του παιδιού, ασχοληθήκαμε με το θέμα των προσφύγων. Στο πλαίσιο του 21ου διαγωνισμού μαθητικής δημιουργίας για τους πρόσφυγες: “Υπάρχουμε μαζί” από την Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες, συζητήσαμε για το ζήτημα των προσφύγων και αποφασίσαμε να συμμετέχουμε στο διαγωνισμό με τη δημιουργία αφίσας. Αρχικά, ανέφεραν τα παιδιά τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους σχετικά με το θέμα, το οποίο απασχολεί ιδιαίτερα τη γειτονιά μας.
Στη συνέχεια, προβληματίστηκαν με αφορμή κάποιες φωτογραφίες, όπως μια βαλίτσα που την κρατά ένα χέρι, μια βάρκα γεμάτη ανθρώπους.
 

Στη συνέχεια γνωρίσαμε την “Ειρήνη- Η ιστορία ενός παιδιού πρόσφυγα” και τη δραματοποιήσαμε 

Μιλήσαμε για τους φόβους που αντιμετωπίζει ένα προσφυγόπουλο, αλλά και τους δικούς μας φόβους. Τους καταγράψαμε και τους βάλαμε στο “κουτί των συναισθημάτων”.
 

“Κι αν ήσουν εσύ πρόσφυγας, τι θα έπαιρνες μαζί σου στο ταξίδι της φυγής;” Τα παιδιά κλήθηκαν να διαλέξουν το πιο σημαντικό γι’ αυτά αντικείμενο που θα έπαιρναν μαζί τους αν έπρεπε να εγκαταλείψουν το σπίτι τους, και φτιάξαμε μια βαλίτσα με μοναδικά πράγματα…”ένα κουκλάκι”, “τη φωτογραφία της μαμάς”, “ένα παιχνίδι”

Στο πλαίσιο του προγράμματός μας για τους πρόσφυγες είχαμε τη χαρά και τη τιμή να συνεργαστούμε με  την Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες και το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση που υλοποιούν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα: “Κι αν ήσουν εσύ;” – Ένα πρόγραμμα ευαισθητοποίησης στα ανθρώπινα δικαιώματα και σε θέματα προσφύγων με βιωματικές δραστηριότητες, τεχνικές θεάτρου και εκπαιδευτικού δράματος. Την 1η Δεκεμβρίου 2017, μας επισκέφτηκε στον χώρο του σχολείου μας μια ομάδα έμπειρων εμψυχωτών  και υλοποίησαν το εξαιρετικό πρόγραμμα, συγκεντρώνοντας την προσοχή και το ενδιαφέρον όλων των παιδιών.               Τους ευχαριστούμε για την επιλογή του σχολείου μας!

Ήρθε η ώρα για τη δημιουργία της αφίσας μας! Τα παιδιά κατέθεσαν καταπληκτικές προτάσεις και αποφασίσαμε να τις εντάξουμε όλες στην αφίσα. Η βασική ιδέα είναι μια βάρκα με παιδιά-πρόσφυγες που βρίσκεται στη θάλασσα και αναζητούν ένα σωσίβιο, το σχολείο. Με κεντρικό μήνυμα: “Είμαστε μια ομάδα”, το σωσίβιο-βιβλίο αποτελείται από τρεις δισέλιδες εικόνες: στην πρώτη τα προσφυγόπουλα βιώνουν τα δικαιώματά τους στους κόλπους του σχολείου και λένε: “Λέμε τη γνώμη μας”, “παίζουμε μαζί”,  στη δεύτερη σελίδα είναι “Όλοι ενωμένοι” γύρω από τη γη, στην τρίτη “Ζούμε μαζί” τα παιδιά από διάφορες χώρες, αφού “Είμαστε όλοι φίλοι”, όπως γράφει στο οπισθόφυλλο. Κι έτοιμη η αφίσα μας! Καλή μας επιτυχία στον διαγωνισμό!