Η μέρα που περιμέναμε όλοι με χαρά ήρθε! Με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μας από το πρωί που ήρθαμε στο νηπιαγωγείο, αναμέναμε να έρθει το πούλμαν για να ξεκινήσουμε για το Μουσείο της Ακρόπολης. Οργανωμένοι όπως πάντα, φορέσαμε τα ταμπελάκια που γράφουν το όνομα του νηπιαγωγείου μας, πήραμε τις τσαντούλες μας και δεν αργήσαμε να φτάσουμε χαρούμενοι στον προορισμό μας!
Να ‘μαστε έξω από το Μουσείο, έτοιμοι για την αποστολή μας! Είχαμε πάρει μαζί μας τις εκτυπωμένες φωτογραφίες των αγαλμάτων με τα ζωάκια που τόσο πολύ συζητήσαμε τις προηγούμενες μέρες και θα προσπαθούσαμε να τα αναγνωρίσουμε ανάμεσα στα τόσα αγάλματα που θα συναντούσαμε στο Μουσείο της Ακρόπολης. Μια δύσκολή αποστολή για τους… “Ντετέκτιβ των Αγαλμάτων”! Και όντως γίναμε οι καλύτεροι ντετέκτιβ αφού από την πρώτη στιγμή στον εξωτερικό χώρο του Μουσείου αναγνωρίσαμε τα ίχνη… του αγάλματος της κουκουβάγιας!
Στην είσοδο του Μουσείου μας περίμενε η αρχαιολόγος που θα ήταν η ξεναγός μας στο Μουσείο.Με χαρά την γνωρίσαμε και αφού αφήσαμε σε έναν ειδικό χώρο τα πράγματά μας, καθίσαμε να γνωριστούμε καλύτερα. Συζητήσαμε για τα ζώα της αρχαιότητας αλλά και για τα μυθικά πλάσματα και μας εξήγησε για το τι πρόκειται να δούμε στη συνέχεια. Και το πρόγραμμα της ξενάγησης ξεκίνησε!
Αφού την ακούσαμε με προσοχή, ξεκινήσαμε την περιήγησή μας στο Μουσείο. Πρώτα είδαμε μια μακέτα της Ακρόπολης και μια εκπληκτική βιντεοπροβολή όπου τα αγάλματα του Μουσείου ζωντάνευαν! Τα φωτογραφήσαμε με το τάμπλετ μας και συνεχίσαμε.
Είδαμε πολλά αγάλματα στο Μουσείο της Ακρόπολης. Αγάλματα τα οποία είχαμε συζητήσει στο σχολείο και τα αναγνωρίσαμε αμέσως, αλλά και καινούρια που τα βλέπαμε πρώτη φορά: το μοσχαράκι, την κουκουβάγια, το σκύλο και το λιοντάρι του Ηρακλή, αγάλματα με άλογα,φίδια, αλλά και την μαρμάρινη πλάκα με τη Θεά Αθηνά. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό ήταν το άγαλμα της θρυλικής Μέδουσας που σύμφωνα με τον μύθο όποιος την κοιτούσε στα μάτια πέτρωνε! Μάθαμε τόσα πολλά από την ξεναγό μας… Ιστορίες, μύθους από την αρχαιότητα, το συμβολισμό των ζώων για τους αρχαίους ‘Ελληνες , αλλά και πληροφορίες για την κατασκευή των αγαλμάτων όπως και των χρωμάτων που είχαν κάποτε τα αγάλματα. Λύσαμε όλες τις απορίες που είχαμε καταγράψει και το ευχαριστηθήκαμε πολύ. Τις εντυπώσεις μας τις καταγράψαμε φωτογραφίζοντας-όπου επιτρέπονταν-με το τάμπλετ μας!
Στη συνέχεια μας περίμενε μια έκπληξη! Ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο του Μουσείου και φτάσαμε σε έναν όμορφο χώρο που θα χρωματίζαμε χωρισμένοι σε μικρές ομάδες τα ζωάκια της αρχαιότητας, τα πραγματικά αλλά και τα μυθικά! Στο τέλος πήραμε τα έργα μας στο σχολείο ως ενθύμιο από την επίσκεψή μας στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Η εκδρομή μας όμως δεν τελείωσε εδώ… Αφού χαιρετίσαμε την ξεναγό μας και την ευχαριστήσαμε για τα όμορφα πράγματα που μας έμαθε και μας έδειξε, πήραμε τα πράγματά μας και κατευθυνθήκαμε στον εξωτερικό χώρο του Μουσείου για να απολαύσουμε το πρόγευμά μας στον ήλιο.
Έφτανε η ώρα για την επιστροφή μας στο σχολείο… Βγαίνοντας από τον προαύλιο χώρο του Μουσείου εντυπωσιαστήκαμε από την ομορφιά της Ακρόπολης που δέσποζε μπροστά μας και δεν παραλείψαμε να βγάλουμε μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες!
Κάνοντας μια μικρή βόλτα στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου συναντήσαμε μπροστά μας ένα γνώριμο άγαλμα, διαφορετικό από τα εκθέματα του Μουσείου και αμέσως το αναγνωρίσαμε! Ήταν αυτό του Στρατηγού Μακρυγιάννη!
Εκεί μας περίμενε μια άλλη κυρία, η οποία ήταν συντηρήτρια έργων τέχνης και γλυπτών και μας έδωσε πληροφορίες για το άγαλμα και την ιστορία του-μια δραστηριότητα στο πλαίσιο της συμμετοχής μας στο πρόγραμμα «Το Παιδί, η Πόλη και τα Μνημεία» . Εντυπωσιαστήκαμε από το ύψος του και την ομορφιά του αγάλματος. Πληροφορηθήκαμε από τι υλικό είναι φτιαγμένο αλλά και για τις αλλοιώσεις που παθαίνει κατά τη διάρκεια του χρόνου λόγω των καιρικών φαινομένων, αλλά και της απερισκεψίας μερικών ανθρώπων που καταστρέφουν τα αγάλματα. Η συντηρήτρια μας μίλησε για τον τρόπο που φτιάχνονται τα αγάλματα αλλά για το πώς συντηρούνται. Επίσης συζητήσαμε για την δημόσια περιουσία και τη σημαντικότητά της, και καταλάβαμε πως είναι ευθύνη όλων μας να προστατεύουμε τα αγάλματα, ιδίως μετά την ιστορία που μας αφηγήθηκε η συντηρήτρια σχετικά με την εξαφάνιση του σπαθιού του Μακρυγιάννη, το οποίο στη συνέχεια βρέθηκε και επανατοποθετήθηκε στο άγαλμα.
Ι
Κατευθυνόμενοι προς το μέρος που θα μας περίμενε το πούλμαν, κάναμε μια τελευταία στάση σε ένα άλλο άγαλμα, αυτό της Μελίνας Μερκούρη. Αμέσως το αναγνωρίσαμε και παρατηρήσαμε τα χαρακτηριστικά του αγάλματος, εντοπίσαμε τις διαφορές που έχει σε σχέση με αυτό του Μακρυγιάννη και το ολόλευκο χρώμα του μαρμάρου. Συμφωνήσαμε όλοι πόσο σημαντικό είναι να αφιερώνουμε αγάλματα στους σπουδαίους ανθρώπους, ώστε να μην ξεχνάμε το σημαντικό έργο τους, όπως στην περίπτωση της Μελίνας για τον αγώνα που έδωσε για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Μια γεμάτη και ξεχωριστή μέρα είχε φτάσει στο τέλος της! Με πλατύ χαμόγελο και φορτωμένοι με τόσες νέες εμπειρίες επιστρέψαμε στο νηπιαγωγείο μας δίνοντας την υπόσχεση να ξαναβρεθούμε σύντομα στο Μουσείο της Ακρόπολης!
