Φέτος επιλέξαμε να δουλέψουμε την έννοια της δικτατορίας, με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, μέσα από το βιβλίο του Ολιβιέ Ταλέκ Λουδοβίκος ο Πρώτος, βασιλέας των προβάτων

Αφού διαβάσμε την ιστορία και τη σχολιάσμε, αυθόρμητα τα παιδιά συνέχισαν την ιστορία με την αλεπού που φορά στο τέλος της ιστορίας το στέμμα, δίνοντας τη δική τους εκδοχή:

<<Τώρα η αλεπου είναι βασίλισσα. Κάθεται στον θρόνο και διατάζει να της φέρουν φαγητό για να χορτάσει. “Εντάξει καλή μας βασίλισσα”, της λένε οι φρουροί. Η αλεπού διατάζει να της φτιάξουν μια σημαία. Θέλει να είναι άσπρη και να έχει ένα στέμμα. Όμως μια μέρα φύσαγε και το στέμμα έφυγε από το κεφάλι της αλεπούς και θύμωσε γιατί δεν ήταν πια βασίλισσα. Και στο τέλος η αλεπού έφαγε τα πρόβατα. Τα άσπρα! Γιατί τα μαύρα είχαν κρυφτεί!>>

Στη συνέχεια, ακούσαμε ηχητικά ντοκουμέντα της εξέγερσης του πολυτεχνείου, είδαμε σχετικά βίντεο και ακολούθησε συζήτηση στην παρεούλα. Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν με τη δυναμική αντίδραση των φοιτητών και η συζήτηση επεκτάθηκε στο τι πρέπει να κάνουμε για να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας: “να μη φοβόμαστε”, “να παλεύουμε για την ελευθερία” ήταν μερικές από τις ιδέες των παιδιών. Μετά την παραπάνω συζήτηση και με αφορμή το παράδειγμα των φοιτητών, επανήλθαμε στην ιστορία με τον Λουδοβίκο και θελήσαμε να δώσουμε ένα πιο “δυναμικό” τέλος αυτή τη φορά, σε αντίθεση με την παθητικότητα των προβάτων στην ιστορία με την αλεπού που είχαμε γράψει αρχικά. Έτσι, συνεχίσαμε την ιστορία από το σημείο όπου ο Λουδοβίκος, το άσπρο πρόβατο, διώχνει τα μαύρα πρόβατα:

 << Ο Λουδοβίκος διώχνει τα μαύρα πρόβατα. “Μην ξανάρθετε, γιατί αν σας ξαναδώ, θα σας φάω”. Όμως, ένα μαύρο πρόβατο του είπε: “Μπε! Θα ξανάρθουμε!”. Τότε, όλοι μαζί φωνάξανε: “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!”. Πήγαν και κρύφτηκαν πίσω από τα δέντρα και τους θάμνους. Ένα πρόβατο που ήταν κοντά στον Λουδοβίκο, του πήρε το στέμμα κρυφά και το χάλασε. Και από τότε κανείς δεν ήταν βασιλιάς. Κι αυτοί ζήσαν καλά κι εμείς καλύτερα>>

Αφού κατανοήσαμε πως “Δημοκρατία” σημαίνει πως “οι άνθρωποι είναι ίσοι” και “Δικτατορία” πως “Ένας διατάζει και οι πολλοί προσκυνάνε”, κατηγοριοποιήσαμε ορισμένες εικόνες-σκίτσα στην αντίστοιχη έννοια

και ξεκινήσαμε τις κατασκευές μας! “Καταθέσαμε” ένα κόκκινο γαρύφαλλο στις πύλες του πολυτεχνείου

Φτιάξαμε κολιέ με το σήμα της ειρήνης και στεφανάκια με το λευκό περιστέρι-σύμβολο της ειρήνης

Στη συνέχεια, φτιάξαμε ένα ομαδικό κολλάζ-αφίσα για την επέτειο του πολυτεχνείου. Τοποθετώντας στο κέντρο της αφίσας το άγαλμα του Πολυτεχνείου, δώσαμε τον τίτλο “Ένα άγαλμα θυμάται…”. Τα παιδιά επέλεξαν να φτιάξουν ατομικά μια εικόνα-στιγμή από τη βραδιά της 17ης Νοεμβρίου του 1973, όπως τους αστυνομικούς, τους στρατιώτες, τα τανκς, τους φοιτητές που φωνάζουν συνθήματα: ” Μη μας σκοτώνετε”, “είμαστε αδέρφια”, και όλοι μαζί συνθέσαμε την αφίσα, την οποία αναρτήσαμε στα παράθυρα της τάξης μας.

Αξιοσημείωτο είναι πως τις επόμενες μέρες, μετά τον εορτασμό του Πολυτεχνείου, τα παιδιά συνέχιζαν να ζωγραφίζουν και να κατασκευάσουν το σήμα της ειρήνης, στεφάνια και πουλιά της ειρήνης στη γωνιά των κατασκευών κατά τη διάρκεια του ελεύθερου παιχνιδιού.