Σήμερα διαβάσαμε το εξαιρετικό βιβλίο A Color of his own του Leo Lionni, με ήρωα έναν χαμαιλέοντα που στενοχωριόταν επειδή δεν είχε το δικό του χρώμα όπως όλα τα άλλα ζώα, αλλά άλλαζε διαρκώς εμφάνιση. Ώσπου γνώρισε έναν άλλο χαμαιλέοντα κι έγιναν αχώριστοι φίλοι. Πήγαιναν παντού μαζί κι έτσι είχαν κι οι δυο το ίδιο χρώμα!

Με αφορμή το βιβλίο, ξεκίνησε η κουβεντούλα μας για τις ομοιότητες που έχουμε με τους φίλους μας: “ίδια μάτια”, “ίδια μαλλιά”, “ίδιο χρώμα δέρματος”, “ίδιο χρώμα μπλούζας” κ.α. Στη συνέχεια, “μεταμορφωθήκαμε” σε χαμαιλέοντες και παίξαμε ένα ψυχοκινητικό παιχνίδι υπό το άκουσμα απαλής μουσικής. Όσο έπαιζε η μουσική τα παιδιά εντόπιζαν έναν φίλο με τον οποίο έχουν κάτι κοινό και πιάνονταν σε ζευγάρια. Όταν χτύπαγε το ταμπουρίνο, άφηναν το ταίρι τους και αναζητούσαν άλλο, με διαφορετικό κριτήριο ομοιότητας.

Όταν σταμάτησε η μουσική, τα ζευγαράκια που είχαν σχηματιστεί κλήθηκαν να ζωγραφίσουν κάτι μαζί, γιατί… “Ζωγραφίζουν πιο ωραία, 2 φίλοι παρέα”

Κι αφού κάποιοι ήθελαν να διαβάσουν μόνοι τους την ιστορία στους φίλους τους, φτιάξαμε και τους δικούς μας χαμαιλέοντες πάνω σ’ ένα φύλλο με τα ίδια φυσικά χρώματα.

Στη συνέχεια ασχοληθήκαμε με τις… “χρωματολέξεις”! Τα παιδιά έπαιξαν επιτραπέζια με τις λέξεις των χρωμάτων

και διάλεξαν το αγαπημένο τους χρώμα για να ζωγραφίσουν τον χαμαιλέοντα, αλλά και όσα πράγματα έχουν το χρώμα που διάλεξαν: “κόκκινο σαν την καρδούλα”, “ροζ σαν το μπαλόνι” …