“…είπε ο Λέανδρος το μικρό λιονταράκι,που ούτε ν ακούσει δεν ήθελε για σχολείο.Και τί δε σκαρφιζόταν για να μην πάει!Μέχρι που μια μέρα μια έκπληξη τον έκανε να αλλάξει γνώμη για πάντα….” Μια ιστορία πολύ τρυφερή για την προσαρμογή στο σχολικό περιβάλλον, που διαβάσαμε

και με τη βοήθεια καρτών από το διαδίκτυο,μιλήσαμε για το συγγραφέα, τον εικονογράφο, τις εκδόσεις και ό,τι αφορά το βιβλίο, βάλαμε τα γεγονότα του βιβλίου στη σωστή σειρά:

Μιλήσαμε κι εμείς για τα “θέλω” και “δε θέλω”μας:
….και φτιάξαμε κι ” το μεγάλο βιβλίο του δε θέλω” με πράγματα,που δε μας αρέσουν, ενώ παίξαμε και με το ζάρι της ιστορίας,ιδέα, επίσης, απ το διαδίκτυο:Επισφράγισμα όλων αυτών ήταν η επίσκεψη της ίδιας της…συγγραφέως στο σχολείο ,της κ.Μαριλίτας Χατζημποντόζη ,την οποία περιμέναμε με μεγάλη χαρά και της γράψαμε και ένα καλωσόρισμα στον πίνακά μας, όπως ακριβώς είχε κάνει και στο βιβλίο η δασκάλα του Λέανδρου! Η κ.Χατζημποντόζη  μας διάβασε το βιβλίο της

….και μας έφερε και όλες τις εικόνες του,να τις βάλουμε στη σωστή σειρά και να μιλήσουμε για αυτές:Έπειτα χωριστήκαμε σε ομάδες και ζωγραφίσαμε και μία εικόνα ανά ομάδα…και γενικώς ενθουσιαστήκαμε,που είδαμε από κοντά μια συγγραφέα!Μας έφερε και σελιδοδείκτες με θέμα το βιβλίο της και εμείς, όμως, της χαρίσαμε “το μεγάλο βιβλίο των δε θέλω”μας, που με τόση χαρά της είχαμε φτιάξει!Ευχαριστούμε πολύ, κ.Χατζημποντόζη!Ευχαριστούμε θερμά και τις εκδόσεις Ψυχογιός και τους υπεύθυνους,με τους οποίους κανονίσαμε αυτήν τη συνάντηση.Εις το επανιδείν!

Η αλήθεια είναι ότι άργησε λίγο η βασιλόπιτά μας φέτος, αλλά… “κάλλιο αργά παρά ποτέ”.Πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου ,λοιπόν, οργανωθήκαμε και ξεκινήσαμε- λίγο ανάποδα φέτος- δείχνοντας πρώτα στα παιδιά τη συνταγή και ρωτώντας τα τί νομίζουν ότι αναγράφεται σε αυτό το χαρτί.

Ευτυχώς, λίγο τα αβγά,λίγο τα πορτοκάλια και τα φλιτζάνια και κατάλαβαν ότι πρόκειται για συνταγή..Τί συνταγή ,όμως;Κάποια παιδιά,που ήταν πέρσι προνήπια έχοντας την εμπειρία κατέληξαν ότι  ή ψωμί ή κουλούρια ή βασιλόπιτα θα φτιάξουμε. Και δεδομένης της καθυστέρησης και της αναμονής, κατέληξαν ότι επρόκειτο για ..βασιλόπιτα!

Ξεκινήσαμε κάνοντας αντιστοίχιση των όσων έγραφε η συνταγή με τα αντίστοιχα υλικά για να δούμε μήπως και κάτι μας λείπει…και συνεχίσαμε ρίχνοντας και ανακατεύοντας:Αμέσως μετά τη βάλαμε στο φούρνο όλοι μαζί και κρατήσαμε χρόνο:Κατά τη διάρκεια,που η βασιλόπιτα ψηνόταν εμείς μιλήσαμε για το έθιμο αυτό, από πού πήρε το όνομά της, γιατί βάζουμε φλουρί ,κλπ, ενώ αναφερθήκαμε και σε όσες άλλες “πίτες” ξέρουμε και μάθαμε κι έναν γλωσσοδέτη (“πίτα σπανακόπιτα σπανακολαδόπιτα”), που πολύ μας έκανε να γελάσουμε λέγοντάς τον!Μόλις βγήκε από τον φούρνο, τη στολίσαμε με μπόλικη ζάχαρη και …δεν κρατιόμασταν!Τη σταυρώσαμε, την κόψαμε ,τη μοιράσαμε και την …απολαύσαμε!!και ιδού ο νικητής: ο μικρός μας Δημήτρης!Και του χρόνου, παιδάκια μας! Να είστε όλοι καλά!!

Όντας ευρέως γνωστό τα τελευταία χρόνια ότι η ανακύκλωση για τα διαφόρων ειδών πλαστικά καπάκια,μπορεί να προσφέρει ένα αμαξίδιο σε κάποιον συνάνθρωπό μας, που το έχει ανάγκη, δε θα μπορούσαμε να μη δραστηριοποιηθούμε προς αυτήν την κατεύθυνση. Άλλωστε ,τα καπάκια είναι κάτι, που πάντα μαζεύαμε στο νηπιαγωγείο για πολλές και ποικίλες κατασκευές.Τώρα πια, ενημερώνοντας και τα παιδιά,αποφασίσαμε από κοινού ότι τα καπάκια θα προσφέρουμε για αυτόν τον ιερό σκοπό. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο να βρούμε πού θα στέλναμε όσα καπάκια έχουμε μαζέψει έως σήμερα, βρήκαμε το Σώμα Σαμαρειτών Διασωστών και Ναυαγοσωστών Ρόδου,το οποίο έχει οργανώσει ένα ολοκληρωμένο δίκτυο δράσης με ονομασία “μαζεύω καπάκια,μοιράζω χαμόγελα” με τους οποίους επικοινωνήσαμε και μας παρέπεμψαν στο πιο κοντινό μας σημείο συλλογής(συγκεκριμένα για την περιοχή μας δραστηριοποιείται ένας αντίστοιχος σύλλογος εθελοντών με πολλές παρόμοιες δράσεις ), από όπου οι υπεύθυνοι μας εξυπηρέτησαν ερχόμενοι στο σχολείο μας και συλλέγοντάς τα.

Μία απ’ τις θεατρικές παραστάσεις,που θέλαμε πολύ να παρακολουθήσουμε,μας επισκέφτηκε στο χώρο του σχολείου μας. Πρόκειται για τη θεατρική παράσταση “το αγόρι με τα μπλε μαλλια”,μια παράσταση αφιερωμένη στη διαφορετικότητα και την αποδοχή του άλλου, του αλλιώτικου, του διαφορετικού, που, όμως , τελικά είναι και μοναδικός. Τη συστήνουμε ανεπιφύλακτα!

Eυχαριστούμε το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος που χρηματοδότησε την παρουσίαση της θεατρικής παράστασης στο χώρο του σχολείου μας