«Να ’ταν η θάλασσα κρασί
και τα βουνά μεζέδες
κι οι βάρκες κρασοπότηρα
να πίνουν οι γλεντζέδες»…




Το φθινόπωρο είναι η εποχή που ο τρύγος και το πάτημα των σταφυλιών έχουν την τιμητική τους. Παλιά, οι εργάτες που μάζευαν τα σταφύλια τη μέρα, τραγουδούσαν και χόρευαν τη νύχτα. Οι γυναίκες χόρευαν, ενώ οι άνδρες πατούσαν τα σταφύλια. Αυτό συνέβαινε πριν από πολλά χρόνια.Το ανθρώπινο πόδι είναι αρκετά δυνατό, για να λιώσει τα φρούτα, όμως ταυτόχρονα είναι αρκετά μαλακό, ώστε να μην ανοίξει τους σπόρους του σταφυλιού.
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος φορέσαμε τα καπέλα μας, πήραμε τα καλάθια μας και πήγαμε στο δικό μας αμπέλι. Εκεί αναβιώσαμε τη διαδικασία του τρύγου και το παραδοσιακό πάτημα των σταφυλιών…
Μέσα από αυτή τη διαδικασία, τα παιδιά αναπτύσσουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες, τη φαντασία και την εκτίμηση για τη φύση.

Μέσα από την πλούσια λαϊκή παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας, την τέχνη, τη μυθολογία αλλά και τη θρησκεία μας τα παιδιά συνειδητοποίησαν τη μεγάλη αξία του ευλογημένου αυτού καρπού.
Ταξιδεύοντας στο παρελθόν μάθαμε πώς γινόταν ο τρύγος τα παλιά χρόνια, γνωρίσαμε το παραδοσιακό πατητήρι και καταλήξαμε στο σύγχρονο οινοποιείο. Βιώσαμε όλα τα στάδια παραγωγής: «από το σταφύλι στο κρασί» .
Στη «γωνιά του σταφυλιού» που δημιουργήσαμε με προϊόντα, εικόνες και έντυπο υλικό, που είχαν σχέση με το σταφύλι, τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να αγγίξουν, να παρατηρήσουν, να επεξεργαστούν και να θέσουν νέες ερωτήσεις και απορίες.
