Αφού ενδυναμώθηκε το ενδιαφέρον μας και η αυτοπεποίθησή μας στις δεξιότητες καλλιέργειας του κήπου μας, σκεφτήκαμε να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπάνω, αφού κεντρικό θέμα διδακτικής αξιοποίησης είναι η “Ελιά”, στον τόπο που παγκοσμίως αναγνωρίζεται για την πράσινη ελιά Χαλκιδικής. Και ποιος καταλληλότερος χώρος από το ίδιο το περιβάλλον του σχολείου και τις δύο ελιές που με αγάπη φύτευσαν στο παρελθόν οι συνάδελφοι νηπιαγωγοί και σήμερα μπορέσαμε να αξιοποιήσουμε διδακτικά.

Τα απαραίτητα σύνεργα ήταν: λιόπανο, χτενάκια, τελάρο και διάθεση για συγκομιδή. Μας χτύπησε ο “δάκος” φέτος, αλλά οι ελιές μας είναι “βιολογικής καλλιέργειας” και πολλά υποσχόμενες για το μέλλον, εφόσον μάθουμε (σε επόμενο στάδιο) να τις κλαδεύουμε κιόλας.

Βγήκαμε λοιπόν ξανά στην αυλή μας και δεν αφήσαμε ελιά για ελιά. Ίσως λίγες ψηλά στα δέντρα για τα πουλιά μόνο.

Δεν έμεινε όταν λέμε ελιά, κυριολεκτούμε. Αν μπαίναμε σε ελαιώνα θα σαρώναμε. Όμως μάθαμε πως οι ελιές πρέπει να επεξεργαστούν φυσικά για να καταναλωθούν. Και ξεκίνησε το μπάνιο τους…

Και αφού φόρεσαν τα καλά τους, ήρθε η ώρα της κας Μαρίας να τις βάλει με τα παιδιά στο αλάτι, αναλαμβάνοντας πλέον την καθημερινή φροντίδα τους. Μπήκαμε σε πρόγραμμα που πρέπει να το θυμόμαστε, γιατί για αύριο μας υποσχέθηκε να αφαιρέσουμε τα πρώτα υγρά που θα βγουν λόγω του αλατιού…

Και έπεται συνέχεια. Τελικός στόχος; Προφανώς να τις καταναλώσουμε για να γευτούμε τον κόπο μας και την προσπάθειά μας. Μιας και η συγκομιδή ήταν μικρή, δεν θα επιχειρήσουμε, για φέτος, την πώλησή τους, αλλά στο μέλλον το “επιχειρείν” είναι στα σχέδιά μας.