Νοέμβριος χωρίς πρόγραμμα για την Ελιά στο Νηπιαγωγείο δε νοείται!!!
Συναντάμε την ελιά στην αυλή του σχολείου μας, στον δρόμο κάθε πρωί, στα διπλανά χωράφια, είναι μέρος της ζωής μας !!
Έτσι με το άκουσμα των ραβδιστικών μηχανημάτων αποφασίσαμε να κάνουμε βόλτα στον διπλανό ελαιώνα ώστε να δούμε τους εργάτες να μαζεύουν τις ελιές, να παρατηρήσουμε τα χρώματα που έχουν οι ελίτσες , να αναζητήσουμε τα ελιόπανα ή τα δίχτυα και να μαζέψουμε στα καλαθάκια μας φύλλα και καρπούς.
Στην τάξη μας ξεχωρίσαμε φύλλα και ελιές, κάναμε δικές μας συνθέσεις, γράψαμε το όνομά μας με τις ελιές που μαζέψαμε και ακολούθησε εικαστικό εργαστήριο με θέμα το Ελιόδεντρο.
Η κυρία Γαλάρα Βασιλική , διαιτολόγος-διατροφολόγος, μας επισκέφθηκε και μας ενημέρωσε για τα οφέλη του λαδιού στη διατροφή μας μέσα από εικόνες από προτζέκτορα και ακολούθησε πείραμα με λάδι και νερό αλλά και…χορός με το παραδοσιακό τραγούδι του Κώστα Μουντάκη : “Μυλωνάδες και μαζώχτρες”.
Ποιος μπορεί να αντισταθεί στη δοκιμή ψωμιού βουτηγμένου σε λαδάκι , με ροδέλες ελιάς, πιπερίτσα για στοματάκι, και κολατσιό με διάφορα είδη ελιάς;;;
Για το τέλος, η ελιά γίνεται δεντράκι στολισμένο,τη λεγόμενη Ειρεσιώνη, πρόδρομο του Χριστουγεννιάτικου δέντρου..
Ναι, ο πρόγονος του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν έλατο, ούτε κυπαρίσσι, αλλά ένα κλαδί ελιάς.
Μπορεί να σας ακούγεται παράξενο, είναι όμως αλήθεια.
Τα παιδιά έλεγαν τις “καλένδες” (τα κάλαντα) με την Ειρεσιώνη στα χέρια.
«Σ’ αρχοντικό εμπήκαμε μεγάλου νοικοκύρη
με λόγο που’ χει πέραση και μ’ αγαθά περίσσα.
Ανοίξτε πόρτες διάπλατα να μπουν μεγάλα πλούτη,
μαζί κι η θαλερή χαρά κι η ευλογημένη Ειρήνη.
Γιομάτοι να ’ναι οι πίθοι σας, πολλά τα ζυμωτά σας,
φέρε μας κριθαρόψωμο με το πολύ σουσάμι.
Νύφη για το μοναχογιό να κάτσει τραγουδώντας
στ’ αμάξι που το σέρνουνε τα δυνατά μουλάρια
να ’ρθει σ’ αυτό το σπιτικό να ’φαίνει τα προικιά της.
Κάθε χρονιά θε να ‘ρχομαι κι εγώ σαν χελιδόνι.
Μα φέρε γρήγορα λοιπόν ό,τι είναι να μας δώσεις
γιατί αλλιώς θα φύγουμε, δε θα ξημερωθούμε!»
Σύμφωνα με πολλές αναφορές σε αρχαία κείμενα, ήταν κλάδος ελιάς η αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και έφερε κρεμασμένα τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, εκτός μήλου και αχλαδιού).
Με συνεργατικό τρόπο, προσπαθήσαμε να τυλίξουμε κλωστή σε αποξηραμένα μικρά ρόδια, καρύδια και κάστανα ( πολύ πιο δύσκολο…)και έπειτα να τα κρεμάσουμε στη δική μας Ειρεσιώνη .
Ευχόμαστε και του χρόνου, να έχουμε υγεία και να γευόμαστε καθημερινά τα αγαθά του ευλογημένου αυτού δέντρου !!!