Με αφορμή την Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας, στις 6 Μαρτίου, ξεκινήσαμε μια  σειρά δραστηριοτήτων.

Στόχοι μας ήταν:  

•  Να ευαισθητοποιηθούν τα παιδιά πάνω στο θέμα ( να κατανοήσουν τι ακριβώς σημαίνει  η μέρα αυτή και γιατί την γιορτάζουμε)
•  Να μάθουν εναλλακτικούς τρόπους να αντιμετωπίζουν την βία στην τάξη
•  Να εκφραστούν δημιουργικά
• Να κατανοήσουν την κοινωνική διάσταση της γραφής
• Να συμμετέχουν σε συζητήσεις και να χρησιμοποιούν στοιχειώδη  επιχειρηματολογία  
• Να παίρνουν πληροφορίες από διάφορες πηγές, στις οποίες συνυπάρχουν γραπτός λόγος και εικόνα

To ερέθισμα δόθηκε από τα βίντεο που είδαμε:

&

Στη συνέχεια και με σκοπό να ανιχνεύσουμε τις ήδη κατακτημένες γνώσεις των παιδιών,

τίθεται το ερώτημα τι νομίζουν ότι σημαίνει  «σχολική βία». Με την τεχνική του

 “καταιγισμού ιδεών”,  καταγράψαμε τις απαντήσεις των νηπίων.

Αναφέρουμε τις απαντήσεις των παιδιών…

Σημαίνει

• Ότι υπάρχουν κάποια κακά παιδιά που κάνουν κακές πράξεις και δε τους αγαπάει κανένας
• Όταν κάποιοι στο σχολείο  χτυπάνε άλλα παιδιά.
• Όταν κοροϊδεύουν
• Όταν παλεύουν
• Για αυτό όλοι τους φοβούνται και δεν θέλουν να τους έχουν φίλους
• Και να βρίζουν και να μιλάνε άσχημα
• Όταν όλα αυτά γίνονται στο σχολείο
• Όταν κάποια παιδιά θέλουν να κάνουν τους δυνατούς

 Κατόπιν, τους ζητήθηκε να περιγράψουν δικές τους εμπειρίες, μέσα ή έξω από το  σχολείο,  που τα έκανε να πονέσουν, πως αντέδρασαν  και αν θα μπορούσαν να  αντιμετωπίσουν την κατάσταση με διαφορετικό τρόπο.  Επίσης  μας είπαν λέξεις που όταν τις λέμε στον άλλον  πονούν.

Τα παιδιά ήταν πολύ αυθόρμητα και  εμείς καταγράψαμε τις απαντήσεις τους.

“Δε σε έχω φίλο, είσαι κακός, δε σε αγαπώ, δε είσαι ωραία, φύγε, δε με νοιάζει, είσαι βρώμικος,χαζός, χοντρός, φοράς γυαλιά, δεν είσαι δυνατός, δεν έχεις ωραίο φαγητό, δεν έχεις ωραία ρούχα” 

 

   Όλες αυτές όμως οι λέξεις έχουν ως αντίκτυπο στο παιδί να μην θέλει να πάει σχολείο, να μην θέλει να φάει, να παίξει, να πονάει η καρδούλα του, να είναι λυπημένο, συνέχεια να κλαίει κ.λ.π.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην έχει πόδια , χέρια, καρδούλα.

Τι πρέπει όμως να κάνει και το ίδιο το παιδί αλλά και  όλα τα υπόλοιπα παιδιά όταν το αντιλαμβάνονται;

Όταν λοιπόν όλοι κάνουν όλα αυτά όλες οι πληγές επουλώνονται…..

Στην συνέχεια αφού ακούσαμε από τον μικρό αναγνώστη “τα μπαλόνια της φιλίας” και “η Μόνα σε καινούργιο σχολείο”

http://www.mikrosanagnostis.gr/library/pageflip_ekfovismos/Default.html

Τα νήπια ζωγράφισαν ότι τους είχε κάνει εντύπωση

Κατόπιν γράψαμε τα ονόματά μας στα δικά μας μπαλόνια της φιλίας και τα πετάξαμε ψηλά

 

Τέλος φτιάξαμε το δικό μας σχέδιο αντιμετώπισης σχολικής βίας, το υπογράψαμε και το ζωγραφίσαμε.