Αρχική » Άρθρα με ετικέτα 'Ανοιξη'
Αρχείο ετικέτας Ανοιξη
Ένα ολάνθιστο παρτέρι!
Ο ΜΑΗΣ
Σ’ ένα στέφανο του Μάη
Όλη η άνοιξη χωράει.
Κύκλους, κύκλους τα λουλούδια,
οι χοροί και τα τραγούδια.
Στα χρυσά του ήλιου καφάσια
ωριμάζουν τα κεράσια.
Πέρα ως πέρα φως απλώνει
γλάστρα ανθίζει στο μπαλκόνι.
Είναι ο Μάης δίχως ταίρι
ένα ολάνθιστο παρτέρι.
Σ’ ένα στέφανο του Μάη
Όλη η άνοιξη χωράει.
Ρένα Καρθαίου
Καλώς ήρθες Άνοιξη
) Η μπιζελιά
Κάποιο μπιζελάκι
μ’όνειρα τρελά
ξέφυγε απ’τα χέρια μου,
πήδησε ψηλά.
Τ’άλλα τα μπιζέλια
σκάσανε στα γέλια.
«Κούκου!» μου φωνάζει…
«Ψάξε να με βρεις!
Βρες με αν μπορείς!»
Τρύπωσε στης ξώπορτας
κάποια χαραμάδα,
κι ούτε το ξανάδα.
Η άνοιξη σαν ήρθε,
κι ήρθαν τα πουλιά,
στην πορτούλα φύτρωσε
ξάφνου η μπιζελιά
κι έβγαλε ένα ανθάκι
κι ένα μπιζελάκι!
Ντίνα Χατζηνικολάου
Χαμομηλάκια
ΤΟ ΧΑΜΟΜΗΛΙ / Παιονίδου Έλλη
Το κοίταξα σε μια ρωγμή να ξεφυτρώνει
λοξά στο πεζοδρόμιο κι αθώα
να μου χαμογελά
λάμποντας, με το κίτρινο σκουφί.
Θυμήθηκα. Αυτές ήταν οι εξοχές μας,
πάει μισός αιώνας.
Κατάλευκο χαλί το χαμομήλι
κι εμείς γεμίζαμε μοσχοβολιά
χούφτες , ποδιές και τσέπες.
Τρέχαμε στην καλή γιαγιά με τη συγκομιδή.
Ένα φιλί η ανταμοιβή και το άπλωνε
στον αλανιάρη ήλιο να ξεράνει,
σε γυάλινα ύστερα δοχεία να το φυλάξει.
Πονόλαιμο, στομάχι, γιατρικό μαλακτικό.
Και απορώ. Πώς επιβίωσε ο σπόρος του
(τσιμέντα, καυσαέρια, λογής στραγγαλισμούς)
κι ήρθε ν’ ανοίξει τον στεγνό
κρουνό της ποίησης μου;