2ο Νηπιαγωγείο Παιανίας

Η σημερινή μέρα ήταν πολύ ξεχωριστή για τους μικρούς καλιτέχνες του νηπιαγωγείου μας!!!Ο μπαμπάς της Ειρήνης ο κ. Γιώργος Χούντας που είναι ζωγράφος ,απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών, ήρθε στο νηπιαγωγείο μας για να δημιουργήσει μαζί με τα παιδιά…
Πινέλα ,χρώματα και μπόλικη φαντασία από τα παιδιά και ξεκινήσαμε!!!Ζωγραφική πάνω στο τοίχο με κέφι και χαρά.Παρ  όλη τη ζέστη και τον ιδρώτα που κυλούσε στο πρόσωπό τους τα παιδιά έφτιαξαν ένα αριστούργημα!!!
Μία ιστορία με αερόστατα,ελικόπτερα,λιμνούλα,δέντρα ,λουλούδια,πεταλούδες κι ένα δράκο!!!Το αποτέλεσμα τόνωσε την καλοκαιρινή μας διάθεση και πλημμύρισε την ψυχή μας με χρώματα…

Αγαπητοί γονείς,

Σήμερα, κατά τη διάρκεια της ώρας του Προγράμματος μιλήσαμε για την αναμονή και για τους τρόπους διαχείρισης της.

Τα μικρά παιδιά είναι ανυπόμονα και αυτό δυσκολεύει τα πράγματα καθώς είναι αρκετές οι φο­ρές που χρειάζεται να περιμένουν είτε στο σχολείο είτε και στο σπίτι: Περιμένουν τη σειρά τους για ένα παιχνίδι, περιμένουν στην ουρά, περιμένουν για το λεωφορείο, και περιμένουν για τους γονείς τους.

Η αναμονή αυτή μπορεί να φαίνεται εύκολη για μερικά παιδιά τα οποία είναι περισσότερο υπο­μονετικά και ήσυχα εκ φύσεως. Για κάποια άλλα παιδιά η αναμονή μπορεί να είναι πολύ σκληρή. Ενδέχεται να αναστατωθούν, να στενοχωρηθούν ή ακόμη και να ταραχθούν. Μπορούν, ωστόσο, να μάθουν τρόπους που θα τα βοηθήσουν να χειριστούν καλύτερα την αναμονή.

Στην τάξη τα παιδιά έχουν μάθει, όπως σας έχουμε γράψει και σε προηγούμενη επιστολή, τρό­μους, για να ηρεμούν. Έχουν εξασκηθεί στο να αναγνωρίζουν το πως νιώθουν τοποθετώντας τα χέρια τους πάνω στην κοιλίτσα τους. Στη συνέχεια, έχουν διδαχθεί, να επιλέγουν έναν από τους ακόλουθους τρόπους για να ηρεμούν:

• Παίρνουν αναπνοές με την κοιλίτσα τους.
• Μετρούν φωναχτά μέχρι το 10.
• Σκέφτονται κάτι άλλο με το οποίο θα μπορούσαν να ασχοληθούν.

Εσείς μπορείτε να θυμίζετε στο παιδί σας να χρησιμοποιεί έναν από αυτούς τους τρόπους, για να ηρεμεί και στο σπίτι, όταν δυσκολεύεται να περιμένει.

Ένας άλλος τρόπος, για να βοηθήσετε το παιδί σας να χειριστεί την αναμονή την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να περιμένετε, είναι να σκεφθείτε και να βρείτε μαζί τρόπους με τους οποίους η αναμονή θα μπορούσε να γίνει πιο ευχάριστη και να κυλήσει με γρηγορότερους ρυθμούς. Για παράδειγμα: η αναμονή σε μια ουρά είναι μια καλή ευκαιρία να κουβεντιάσετε για το σχολείο ή για γεγονότα που δεν είχατε ακόμη προλάβει να συζητήσετε.

Κάποιοι ενήλικες μερικές φορές επιλέγουν αστείους τρόπους, για να διασκεδάζουν τα παιδιά τους. Μερικοί χτυπούν τα δάχτυλα τους με ρυθμό ή σιγοτραγουδούν τραγούδια. Εσείς ίσως προ­τιμήσετε να λύσετε αινίγματα, να κάνετε τεστ παρατήρησης του χώρου ή να παίξετε ένα παιχνίδι ερωτήσεων. Οι διαδρομές με το αυτοκίνητο μπορούν να γίνουν πολύ πιο ευχάριστες, όταν εφευ­ρίσκετε παιχνίδια, για να παίζετε στο δρόμο: παρακινείτε τα παιδιά να μετρούν τα φορτηγά, τα κόκκινα αυτοκίνητα, ή τα άσπρα σπίτια που βλέπουν.

Εάν το γνωρίζετε από πριν και μπορείτε να υπολογίσετε το χρόνο που θα χρειαστεί να περιμένετε με το παιδί σας  πάρτε μαζί σας κάτι για να ασχοληθεί, όπως μπογιές και χαρτί ή ένα βιβλίο που του αρέσει να του διαβάζετε.

Σ” αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρουμε ότι για τα παιδιά δεν είναι δύσκολες μόνο οι δυσάρε-

στες αναμονές. Τους είναι εξίσου δύσκολο να περιμένουν και για τα ευχάριστα πράγματα στη ζωή τους, όπως μια γιορτή ή ένα πάρτυ. Εσείς μπορείτε να τα βοηθήσετε όχι μόνο να απολαύσουν την περίοδο αναμονής, αλλά και να μάθουν από αυτή. Η προσδοκία τους μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν αφορμή για να τους διδάξετε πράγματα για το πέρασμα του χρόνου και για τις έννοιες της ημέρας, της εβδομάδας και του μήνα. Ένα ημερολόγιο με κολλημένα χρωματιστά αυτοκόλλητα στις ξεχωριστές ημέρες, θα τα βοηθήσει στην κατανόηση των μονάδων του χρόνου. Καθώς οι ημέρες αυτές θα πλησιάζουν, η λαχτάρα των παιδιών μπορεί να μετατραπεί σε προθυμία για βοήθεια στην προετοιμασία, πράγμα που θα κάνει το γεγονός, όταν έρθει, ακόμα πιο ξεχωριστό: Για παράδειγμα, η κατασκευή Χριστουγεννιάτικων στολιδιών, γλυκών ή φαγητών, ή οι αγορές δώρων, είναι κάποια από τα πράγματα στα οποία τα παιδιά μπορούν να συμμετέχουν.

Ένας καλός τρόπος, για να εξασκήσετε τα παιδιά σας στην αναμονή, είναι να τους επιτρέπετε, όποτε αυτό είναι δυνατόν, να σας συνοδεύουν στο σούπερ μάρκετ, ή στην τράπεζα, ή σε υπηρεσίες, όπου χρειάζεται να περιμένετε στην ουρά ή να πάρετε αριθμό προτεραιότητας. Βάλτε τα παιδιά σας να πάρουν το χαρτάκι και να περιμένουν στην ουρά όσο εσείς θα τακτοποιείτε κάτι άλλο (πάντα σε απόσταση που να μπορείτε να τα επιβλέπετε). Με αυτό τον τρόπο θα τα βοηθήσετε να αντιληφθούν πόσο ωφέλιμο είναι να ξέρεις να περιμένεις και ότι η αναμονή συμβάλλει και στο δικό μας, αλλά και στο κοινό καλό.

.                                                                                                                                                 Με εκτίμηση

Ένα πολύ όμορφο βιβλιαράκι  μας έφερε σήμερα η Ελένη στο νηπιαγωγείο! Το βιβλίο ΝΙΩΘΩ ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ! της συγγραφέως Joy Berry η οποία είναι εκπαιδευτικός και σύμβουλος γονέων, και  ασχολείται με την αρμονική ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών. Τα βιβλία της, γραμμένα με χιούμορ αλλά και ωριμότητα, βοηθούν τα μικρά παιδιά να χειρίζονται δύσκολες προσωπικές καταστάσεις, να αναλαμβάνουν ευθύνες και να δίνουν λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητάς τους, ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τη ζωή.

Το συναίσθημα της ζήλειας, είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα όπως όλα τα συναισθήματα που έχουν τα μικρά παιδιά. Τα μικρά παιδιά μπορεί να ζηλεύουν για δύο, συνήθως, λόγους:

• Λόγω της έντονης επιθυμίας για αντικείμενα (συνήθως παιχνίδια) που βλέπουν να έχουν άλλα παιδιά
• Λόγω της ανησυχίας και του φόβου ότι τα σημαντικά πρόσωπα στη ζωή τους όπως εσείς, μπορεί να αγαπούν περισσότερο από εκείνους κάποιον άλλο (συνήθως νέο αδελφάκι).

Στην πρώτη περίπτωση τα πράγματα είναι απλά, καθώς το παιδί που ζηλεύει είναι πιθανό να διεκ­δικήσει το αντικείμενο του πόθου του, να έρθει σε σύγκρουση με το άλλο παιδί που το έχει και να λυθεί η αντιπαράθεση με τους τρόπους που μαθαίνουμε σε αυτό το Πρόγραμμα, ή κάποια στιγμή να ξεχαστεί, που είναι και το πιο σύνηθες.

Τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα στη δεύτερη περίπτωση, όπου το παιδί δοκιμάζεται καθημερι­νά με έντονα και βασανιστικά συναισθήματα ζήλειας. Όταν γεννιέται ένα καινούργιο μωρό στην οικογένεια, τα πράγματα αλλάζουν για όλα τα μέλη, και, φυσικά, για το προηγούμενο παιδί. Το να δείξει ζήλια είναι κάτι φυσιολογικό και αναμενόμενο. Το παιδί, βλέποντας την προσοχή και τη φροντίδα που δίδεται στο νέο μέλος της οικογένειας από τους γονείς, τη συγχέει με την αγάπη και φοβάται μήπως δεν το αγαπούν πια.

Αυτό που πρέπει να το βοηθήσετε να καταλάβει είναι όχι ότι το αγαπάτε περισσότερο, αλλά ότι η αγάπη δεν αλλάζει, όταν τα μέλη της οικογένειας αυξάνονται. Η αγάπη δεν είναι μια τούρτα που κόβεται σε κομμάτια και τελειώνει.

Εξηγείστε του ότι με τον ίδιο, ακριβώς, τρόπο φροντίζατε και το ίδιο όταν ήταν μωρό (και ότι πιθανά αφιερώνατε και περισσότερο χρόνο σε εκείνο, εφόσον δεν είχατε άλλο παιδάκι). Μην παραλείπετε, μάλιστα, να του αφιερώνετε χρόνο δείχνοντας του φωτογραφίες του από όταν ήταν μωρό, και περιγράφοντας του με λεπτομέρειες πώς το φροντίζατε. Κατόπιν, μπορείτε να ζητήσετε και τη «σημαντική» βοήθεια του για την φροντίδα του νέου μέλους.

Εάν τα παιδιά σας είναι και τα δύο αρκετά μεγάλα, για να καταλαβαίνουν και κρίνετε ότι υπάρχει ζήλια και ένταση ανάμεσα τους, μπορείτε να τα βοηθήσετε με τους εξής τρόπους:

• Βεβαιωθείτε ότι κανένα από τα παιδιά σας δεν ασκεί βία στο άλλο με κανένα τρόπο, ούτε σωματικά αλλά ούτε και λεκτικά.
• Αποφεύγετε να βάζετε «ταμπέλες» στα παιδιά σας. ακόμα και αν πρόκειται για «καλές» ταμπέλες γιατί αυτό θα πυροδοτήσει αντιζηλίες ανάμεσα τους.
• Προσπαθήστε να μην έχετε «πιο αγαπημένο» παιδί. Δίνετε αξία σε καθένα από τα παιδιά σας για τα μοναδικά του χαρακτηριστικά.

Σε καμία περίπτωση μην συγκρίνετε τα δύο παιδιά μεταξύ τους. Όπως έχουμε ήδη πει και σε προηγούμενη επιστολή. εάν πρόκειται να κάνετε μια σύγκριση, αυτή θα είναι για τις επιδόσεις του  παιδιού σε σχέση με παλαιότερες δικές του.

► Αποδεχθείτε σαν φυσιολογικό το γεγονός ότι τα αδέλφια θα θυμώνουν κάποιες φορές το ένα με το άλλο και θα μαλώνουν, αλλά θυμηθείτε ότι συχνά θα αλληλοϋποστηριχθούν απέναντι σε άλλα εκτός της οικογένειας άτομα.

• Μην παίζετε πάντα το ρόλο του διαιτητή ή του δικαστή. Δίνετε στα παιδιά σας λίγο χρόνο και ενθάρρυνση, ώστε να προσπαθήσουν να συνεργαστούν και να λύσουν το πρόβλημα τους μόνα τους.
• Μάλιστα, είναι καλό, σε τέτοιου είδους περιπτώσεις να τα αντιμετωπίζετε ως ομάδα λέ­γοντας για παράδειγμα: οι δυο σας είστε πολύ καλή ομάδα και μπορείτε σίγουρα να βρείτε τρόπο να λύσετε το θέμα μόνοι σας.
• Βρείτε κάποιο τρόπο, για να τους επιβραβεύσετε ως ομάδα, αν το κατορθώσουν.
• Εάν διαπιστώσετε ότι δεν μπορούν (αν δηλαδή υπάρξει λεκτική ή σωματική βία), τότε προσπαθήστε να κατευθύνετε την προσοχή τους αλλού.

Με εκτίμηση