2ο Νηπιαγωγείο Σκουτάρεως

Το εν λόγω εργαστήριο αποτελεί μια διδακτική πρόταση, μέσα από τα στάδια της οποίας οι συμμετέχοντες μαθητές έχουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε διερευνητικές και ανακαλυπτικές, ομαδικές δραστηριότητες και δραστηριότητες επίλυσης προβλημάτων. Ολοκληρώνοντας το σενάριο οι μαθητές/τριες θα πρέπει να είναι σε θέση:

Ως προς τους γνωστικούς στόχους:

• Να χαράσσουν διαδρομές
• Να εμπεδώσουν τις χωρικές σχέσεις
• Να κάνουν ομαδοποιήσεις και ταξινομήσεις

Ως προς τους στόχους δεξιοτήτων:

• Να χρησιμοποιούν υλικά
• Να προγραμματίζουν το Bee-bot

Ως προς τις στάσεις/συμπεριφορές:

• Να εργάζονται σε ομάδες
• Να αιτιολογούν τις παρατηρήσεις τους

Ξεκινήσαμε με δραστηριότητες ενδυνάμωσης των ομάδων και καλλιέργειας της συνεργασίας και της εμπιστοσύνης μεταξύ των μελών των ομάδων. Τραβώντας ο καθένας μία άκρη από ένα πλήθος χρωματιστών κλωστών δημιουργήσαμε με δίκαιο τρόπο τα ζευγαράκια μας-ομάδες. Για το δέσιμο της ομάδας με ένα «μαγικό» ραβδί «κολλήσαμε» διάφορα μέρη του σώματος μεταξύ τους και κινούμασταν στο χώρο κολλημένοι.

Προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε μία μπάλα από ένα σημείο στο άλλο χωρίς να πέσει κάτω.

Στη συνέχεια του εργαστηρίου τα παιδιά προβληματίστηκαν βλέποντας κάποιες εικόνες με σκουπίδια τα οποία αποτελούσαν ένα πρόβλημα για το περιβάλλον. Τις σχολιάσαμε και διαπιστώσαμε ότι σε αρκετά σημεία στη γειτονιά του σχολείου και όχι μόνο, συναντούμε πεταμένα σκουπίδια κάτω. Επιπλέον αναγνωρίσαμε το σήμα της ανακύκλωσης και η συζήτηση κατέληξε ότι επειδή κάποιοι άνθρωποι δεν προσέχουν το περιβάλλον και δεν ρίχνουν τα απορρίμματά τους στους κάδους, μπορούμε να φτιάξουμε ένα ρομπότ που να εντοπίζει τα ανακυκλώσιμα υλικά και να τα μεταφέρει στους κάδους ανακύκλωσης.

Έτσι λοιπόν ειδοποιήσαμε τους γονείς να μας βοηθήσουν. Ζητήσαμε να μας φέρουν τα παιδιά ανακυκλώσιμα υλικά από το σπίτι τους. Την άλλη μέρα ό,τι χρειαζόμασταν το είχαμε.

Η κάθε ομάδα μέτρησε τα υλικά που έφερε και τα χώρισε σε κατηγορίες (πλαστικά, γυάλινα, χάρτινα και μεταλλικά).

Κάναμε συγκρίσεις μεταξύ των υλικών (περισσότερα-λιγότερα), μεταξύ των κατηγοριών των υλικών (περισσότερα πλαστικά-λιγότερα μεταλλικά κλπ.). Αποφασίσαμε να φτιάξουμε έναν πίνακα διπλής εισόδου όπου θα φαινόταν καλύτερα οι ποσότητες.

Παρακολουθήσαμε ένα εκπαιδευτικό βίντεο για την ανακύκλωση, το οποίο μας έλυσε πολλές απορίες.

Σκεφτήκαμε ότι έχουμε στο σχολείο μας ένα ρομπότ, το οποίο μπορεί να μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε τους κάδους ανακύκλωσης. Είναι το γνωστό μας beebot, η έξυπνη μελισσούλα μας. Ασχοληθήκαμε στην αρχή με τις εντολές του beebot για να μάθουμε τον προγραμματισμό της. Γράψαμε τις εντολές προσπαθώντας να αναγνωρίσουμε γράμματα και να τις συλλαβίσουμε.

Μετά τοποθετήσαμε στην πίστα τις εικόνες που αφορούσαν στο γνωστό μας πια πρόβλημα των σκουπιδιών και προγραμματίζαμε το beebot να πηγαίνει στους αντίστοιχους κάδους τα σκουπίδια.

Αναρωτηθήκαμε μετά από αυτό τι είναι τα ρομπότ, πως είναι φτιαγμένα, ποιος τα κατασκευάζει, σε τι χρησιμεύουν κ.α. Αναζητήσαμε πληροφορίες στο διαδίκτυο και είδαμε κάποια.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΡΟΜΠΟΤ

Ακούσαμε το ρομπότ Σοφία να απαντάει στις ερωτήσεις μιας συνέντευξης.

Έτσι μέσα στην τάξη, κι εφόσον μάθαμε τις εντολές του beebot, τα ζευγαράκια έγιναν ρομπότ. Συγκεκριμένα ο ένας ήταν ρομπότ και ο άλλος ο εντολέας , ο οποίος προγραμμάτιζε το ρομπότ.

Σχεδιάσαμε την πίστα του beebot στον μεταλλικό πίνακα συζητώντας πως μπορεί να γίνει αυτό. Μετρήσαμε τα τετράγωνα της πίστας και αντιγράψαμε. Βάλαμε ένα μαγνητάκι για beebot και ζωγραφίσαμε τρία φρούτα σε διαφορετικές θέσεις στην πίστα. Τα ζευγάρια κλήθηκαν να επιλέξουν, μετά από συζήτηση μεταξύ τους, σε πιο φρούτο ήθελαν να φτάσει το μαγνητάκι και να αποτυπώσουν την διαδρομή όχι στο beebot αυτή τη φορά αλλά στο χαρτί, εφόσον γνώριζαν τις εντολές από προηγούμενο μάθημα. Στη συνέχεια μας την παρουσίασαν στην ολομέλεια της τάξης. Ομολογώ ότι μας ΕΞΕΠΛΗΞΑΝ!!!

Στη συνέχεια περάσαμε στην εικαστική πλευρά της ανακύκλωσης. Με ρολά από χαρτί υγείας φτιάξαμε σπιτάκια. Φτιάξαμε και ιδιαίτερα τρισδιάστατα κτίρια με πλαστελίνη και ανακυκλώσιμα πλαστικά καλαμάκια.

Τα τοποθετήσαμε στην πίστα μας και προγραμματίζαμε το beebot να πηγαίνει στους κάδους ανακύκλωσης περνώντας δίπλα από τα σπίτια για να μην τα καταστρέψει. Ωστόσο επίτηδες αφήσαμε το beebot να πέσει πάνω σε ένα σπίτι κι εκεί ήταν που γελάσαμε με το γκρέμισμά του.

Τα παιδιά του ολοημέρου έφτιαξαν την μακέτα ενός χωριού με τους δρόμους του, τα σπίτια του, τους κατοίκους του και φυσικά τους κάδους ανακύκλωσής του. Σχεδίασαν και έκοψαν σε μικρά χαρτάκια εικόνες σκουπιδιών και τα έριχναν στους αντίστοιχους κάδους.

Με την ίδια λογική έπαιξαν και το παχνίδι της ανακύκλωσης.

Φτιάξαμε επίσης από ανακυκλώσιμα τενεκεδάκια αναψυκτικών μαράκες.

Ζωγραφίσαμε ελεύθερα το ρομπότ της φαντασίας μας…

…και είπαμε γιατί όχι, μπορούμε να φτιάξουμε ρομπότ και με άλλα υλικά της τάξης. Ήρθε η ώρα να δουλέψουν πάλι οι ομάδες. Ιδού οι προτάσεις μας.

Ιδέα και επιθυμία των παιδιών ήταν να μετατρέψουμε ένα απλό ανακυκλώσιμο βάζο σε βάζο γεμάτο με χρωματιστό νερό και γκλίτερ και στη βάση του κολλημένο ένα παιχνιδάκι που θα διαλέξουν αυτά. Κουνάς το βάζο και σου θυμίζει «χιονόμπαλα».

Κι εφόσον συμβαίνουν αυτά μέσα στην τάξη, αποφασίσαμε να φτιάξουμε μία πίστα και έξω στην αυλή. Την σχεδιάσαμε με κόκκινη κηρομπογιά στο τσιμέντο και είναι έτοιμη να δεχτεί τα ρομπότ, που δεν είναι άλλα από τα γνωστά μας ζευγαράκια σε ρόλο ρομπότ και εντολέα.

Τα παιδιά του ολοημέρου έφτιαξαν επίσης και την παρακάτω αφίσα με την οποία δήλωσαν τις κατηγορίες των τροφών που είναι πρέπον να ανακυκλώνουμε.

Στο τέλος του εργαστηρίου επαναλάβαμε ό,τι είχαμε κάνει, είχαμε ανακαλύψει, είχαμε ακούσει, είχαμε βιώσει και αξιολογήσαμε το πρόγραμμα με το παρακάτω φύλλο εργασίας για να δούμε σε ποιους άρεσε και σε ποιους όχι. Άρεσε σε όλους!!

Και για να κλείσουμε το πρόγραμμα σαν καλοί, συνειδητοί και υπεύθυνοι πολίτες , αναζητήσαμε κάδο ανακύκλωσης στην γειτονιά του σχολείου και ρίξαμε μέσα όλες τις ανακυκλώσιμες συσκευασίες που είχαν φέρει τα παιδιά στην αρχή του εργαστηρίου.

Έτσι τα παιδιά φώναξαν δυνατά το μήνυμα που προέκυψε από το εργαστήριο: “ΚΑΝΕ ΚΙ ΕΣΥ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ. ΜΠΟΡΕΙΣ!!”

Στο εν λόγω εργαστήριο αξιοποιούνται οι πρότερες γνώσεις των παιδιών επιδιώκοντας τη διασύνδεση και ενσωμάτωση της νέας γνώσης με τις προϋπάρχουσες γνώσεις τους, μέσω πολλαπλών προσεγγίσεων ανάλογα με τις ανάγκες, τις δυνατότητες και τα ενδιαφέροντα των παιδιών. Ξεκινήσαμε λοιπόν επιδιώκοντας την ενίσχυση της ομαδικής συνοχής και της αυτοεκτίμησης, καθώς και την προώθηση της συνεργασίας και της δημιουργικής συνύπαρξης, γι’ αυτό προσπαθήσαμε να φτιάξουμε ομαδικά την καρδιά της αγάπης και της φιλίας με την φωτογραφία και τα ονόματα όλων των παιδιών στο κέντρο.

Με αφορμή εικόνες από το διαδίκτυο συζητήσαμε για την καθημερινή ζωή των παιδιών του τρίτου κόσμου, την έλλειψη σε αγαθά που είναι αναγκαία για την επιβίωση, όπως το καθαρό/πόσιμο νερό, την επαρκή και ποιοτική τροφή για τα ίδια και τις οικογένειές τους, για τις δυσκολίες πρόσβασης στην εκπαίδευση, για τα προβλήματα στέγασης καθώς και για το δύσκολο αγώνα να επιβιώσουν από εχθροπραξίες στις περιοχές τους.

Προκειμένου να καλλιεργήσουμε την ευαισθητοποίηση σε ότι αφορά στις ανθρώπινες σχέσεις, την ανάπτυξη σεβασμού απέναντι στο διαφορετικό και την ανάπτυξη ενσυναίσθησης, παρακολουθήσαμε την ταινία «Ειρήνη , η μικρή προσφυγοπούλα».

Στη συνέχεια αποφασίσαμε να φτιάξουμε την Ειρήνη σε χαρτί του μέτρου. Δουλέψαμε ομαδικά. Αυτό που εντυπωσίασε τα παιδιά ήταν η περιπλάνησή της το βράδυ στο δάσος και οι φόβοι της από τους διάφορους ήχους και το σκοτάδι. Αξιοσημείωτη η  αποτύπωση όλων αυτών με κάθε λεπτομέρεια στην εργασία.

Έτσι προβληματιστήκαμε με αυτά που είδαμε στην ταινία και αναφερθήκαμε στα δικαιώματα των παιδιών που σε κάποιες χώρες  κινδυνεύουν. Τα σχολιάσαμε και τα χρωματίσαμε.

Προσπαθήσαμε να κατανοήσουμε την διαφορά μεταξύ του τι θέλω να έχω και του τι έχω ανάγκη και τα ζωγραφίσαμε.

Με αφορμή επίσης την ταινία, αναφερθήκαμε στους λόγους που κάποιοι άνθρωποι αναγκάζονται να φύγουν από την πατρίδα τους κι αυτό τους δημιουργεί ανασφάλεια, αγωνία, φόβους. Το κάθε παιδί μας μίλησε για τους δικούς του φόβους, τους οποίους αποτυπώσαμε εικαστικά σε ένα χαρτί, το κάναμε μπάλα τσαλακώνοντάς το και το πετάξαμε μακριάάά!!

Παρατηρήσαμε, σχολιάσαμε και μελετήσαμε προσεκτικά τον πίνακα του Γαϊτη και εκφράσαμε τα συναισθήματά μας ζωγραφίζοντας φατσούλες.

Και τέλος για να κλείσουμε το εργαστήριο, φτιάξαμε ομαδικά μία αφίσα με τα δικαιώματα των παιδιών όλου του κόσμου…

…και ακούσαμε το υπέροχο τραγούδι «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ».

https://www.youtube.com/watch?v=Tz87gbsGxCo

Στόχος του συγκεκριμένου προγράμματος είναι να συνειδητοποιήσουν  οι μαθητές/τριες  πως η αξία όλων μας δεν σχετίζεται με την κατάσταση της υγείας ή με οποιοδήποτε γενετικό ή άλλο προσωπικό χαρακτηριστικό μας (UNESCO, 2009). Το σχολείο προϋποθέτει την ενσωμάτωση όλων, χωρίς αποκλεισμούς, μέσω της αποδοχής της διαφορετικότητας, της κατανόησης των ιδιαιτεροτήτων κάθε μαθητή/τριας, που μπορεί να αφορούν την σωματική, γνωστική, πολιτισμική, κοινωνική και συναισθηματική του/της ανάπτυξη.

Ξεκινήσαμε λοιπόν παρουσιάζοντας τον εαυτό μας μέσα από μία κορνίζα, περιγράφοντας τα εξωτερικά μας χαρακτηριστικά.

Υπάρχουν όμως και εσωτερικά χαρακτηριστικά στον καθένα μας, είτε θετικά είτε αρνητικά, τα οποία δεν είναι ορατά, είναι όμως μέρος της προσωπικότητάς μας. Είναι αυτά που μας κάνουν μοναδικούς. Αν μπορούσαμε να δούμε τον εαυτό μας σε έναν καθρέφτη, τι θα βλέπαμε; Μα φυσικά το όμορφο προσωπάκι μας. Φτιάξαμε λοιπόν έναν καθρέφτη για να δούμε τι θα εμφανιστεί στο ερώτημά μας: «Καθρέφτη καθρεφτάκι μου, πες μου να σε χαρώ, ποιο παιδάκι είναι υπεύθυνο στο σχολείο αυτό;»

Είδαμε εικόνες με παιδιά με ειδικές ικανότητες. Παρακινήσαμε τα παιδιά να εκφραστούν:

-Τι βλέπεις;

-Τι σκέφτεσαι;

-Τι σε κάνει να αναρωτιέσαι;

-Φαίνονται χαρούμενα;

-Φαίνονται λυπημένα;

Δείξαμε στα παιδιά την αστυνομική μας ταυτότητα και τους διαβάσαμε τα στοιχεία που αναγράφονται πάνω σε αυτήν. Είναι αρκετά για να προσδιορίσουν τη διαφορετικότητά μας ή όχι; Φτιάχνουμε τις δικές μας «ταυτότητες». Γράφουμε το όνομά μας, το επώνυμό μας, την ημερομηνία γεννήσεως μας και σημειώνουμε τα χαρακτηριστικά μας. Μετράμε το ύψος μας, βάζουμε το δακτυλικό μας αποτύπωμα, υπογράφουμε με το δικό μας τρόπο.

Καλέσαμεμε τα παιδιά να αποτυπώσουν το περίγραμμα της παλάμης τους σε ένα χρωματιστό χαρτί Α4. , να το κόψουν και στο κέντρο του να γράψουν το όνομά τους. Στη συνέχεια τοποθετούμε τις κομμένες παλάμες με τα ονόματα μέσα σε ένα κουτί και καλούμε το κάθε παιδάκι να πάρει τυχαία μια «παλάμη» και να μιλήσει για τα θετικά στοιχεία που έχει αυτός/ή που του ανήκει η παλάμη.  Με αυτές τις παλάμες φτιάξαμε μία γλάστρα για να διακοσμήσουμε την τάξη μας.

Είδαμε εικόνες από παραολυμπιακούς αγώνες. Τα παιδιά με την υποστήριξη και την καθοδήγηση της νηπιαγωγού περιγράφουν τις εικόνες και τα στοιχεία που προκύπτουν και εκφράζουν τα συναισθήματά τους.

-Τι είδους δυσκολίες συναντούν αυτοί οι αθλητές/ριες;

-Με ποιους τρόπους δείχνουν να τις αντιμετωπίζουν;

-Κάθε αθλητής έχει και τη δική του ιστορία.

Κάποιοι άνθρωποι γεννήθηκαν με ιδιαίτερες ικανότητες, κάποιοι είχαν ένα ατύχημα στην ζωή τους και βρέθηκαν σε αυτήν τη θέση. Για να αντιληφθούμε τις δυσκολίες στην καθημερινότητα αυτών των ατόμων, μπήκαμε για λίγο στην θέση τους. Παίξαμε τον «τυφλό και τον οδηγό», κάναμε τσουβαλοδρομίες και με κλειστά μάτια- χρησιμοποιώντας την αφή μας- προσπαθήσαμε να μαντέψουμε τι έχει μέσα το σακίδιο.

Επίσης προσπαθήσαμε να ζωγραφίσουμε με κλειστά μάτια, όπως αυτοί που έχουν προβλήματα όρασης, αλλά και με το στόμα όπως αυτοί που έχουν προβλήματα με τα χέρια τους. Κατανοήσαμε ότι αυτό που για μας είναι δεδομένο για κάποιους άλλους απαιτεί μεγάλη προσπάθεια.

Στο ολοήμερο πρόγραμμα τα παιδιά έφτιαξαν  ένα σπίτι με φιγούρες παιδιών που τους χωράει όλους. «ΟΛΟΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΜΑΖΙ»

Διαβάσαμε την ιστορία του «Έλμερ του χρωματιστού ελέφαντα» για να επισημάνουμε την διαφορετικότητα και την αποδοχή αυτής.

Καλλιεργώντας την έννοια της συνεργασίας και της αλληλεγγύης προσπαθήσαμε να φτιάξουμε σύνθετες λέξεις με πρώτο συνθετικό το «ΣΥΝ» που δηλώνει το μαζί (συμμαθητής, συνάνθρωπος, συνεργάζομαι, συμπαίζω, συμμετέχω, συναγωνίζομαι κ.α.).

Ήταν πολύ όμορφη εμπειρία και η επίσκεψη της κ. Βάσιας Γιαννογλούδη, εκπαιδευτικού Ειδικής Αγωγής, η οποία έχει ασχοληθεί με την μέθοδο BRAILLE. Τα παιδιά είδαν και άγγιξαν με την αφή τα ιδιαίτερα βιβλία των τυφλών με ενδιαφέρον. Ενημερώθηκαν για τον τρόπο που τα χειρίζονται οι τυφλοί και μπορούν να διαβάζουν. Αναφέρθηκαν οι δυσκολίες που συναντούν στην καθημερινότητά τους οι τυφλοί και πως επιλύονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Στη συνέχεια παρουσιάστηκε στα παιδιά το αλφάβητο BRAILLE και το κάθε παιδάκι έψαχνε να βρει το αρχικό γράμμα του ονόματός του και πως αυτό συμβολίζεται. Σε φύλλο εργασίας αποτύπωσαν τον συμβολισμό.

Στο τέλος του εργαστηρίου αποφασίσαμε με τα παιδιά να φτιάξουμε μία αφίσα, η οποία θα αποτυπώνει το συμπέρασμά μας από όλα αυτά που ακούσαμε και μάθαμε.Έτσι τα παιδιά χρωμάτισαν, έκοψαν και κόλλησαν σε σχήμα κύκλου παιδιά με ειδικές ικανότητες πιασμένα από το χέρι μαζί με φυσιολογικά παιδάκια. Το motto μας γράφτηκε στο κάτω μέρος «ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ».